4x17 "Because the night"

Alumfelga · Wysłany: Pią 22:21, 15 Mar 2013 Temat postu: 4x17 "Because the night"

Alumfelga · Wysłany: Pią 19:26, 22 Mar 2013 Temat postu:

Będzie fangirlowanie, ostrzegam lojalnie.

Priwiusli on de wempajer dajaris wciąż mówi Damon, me gusta bardzo.

Jejciu, ten odcinek naprawdę był o Damonie! Co prawda nie wyjaśniło się, dlaczego Will musiał zginąć (szybka śmierć dla kumpla plus wyrolowanie Rebeki z informacji? (Rebeka jest takim stalkerem, że Damon się powinien postarać o sądowy zakaz zbliżania) To chyba jednak nie wszystko…) i flashbacki poszły w trochę inną stronę niż myślałam, ale i tak było świetnie.

Początek – mgła! Podobało mi się pokazanie, jak różnie ludzie reagują na spotkanie nieprzytomnego na ulicy w Mystic Falls i w Nowym Jorku. W MF rzucają się na pomoc, mierzą puls, próbują budzić, szukają koców i dzwonią po pogotowie, a w NY, jak to w dużym mieście, patrzą podejrzliwie i z wielką niechęcią w końcu podchodzą. „Psycho killer, run away”

Początkowo patrzyłam nieufnie na Lexi, niespecjalnie uważałam, żeby akurat jej i Damonowi trzeba było coś dodawać do historii, ale to, co zobaczyłam, było wspaniałe. Kupuję taką Lexi, która najchętniej wysłałaby Damona i Stefana na przeciwległe krańce świata, ale do obu chciałaby zaglądać, obu pomagać i obu kontrolować, bo myśli, że wie, czego potrzebują. No i Damon pięknie ją załatwił. Lubię Damona z emocjami, ale lubię też te momenty, w których jest absolutnym badassem, a to było mega wredne i bardzo dobrze przeprowadzone. Scena, w której Damon prowokuje Lexi w 1x09, a ona reaguje szyjoduszeniem, nabiera nowego znaczenia. Zwykle nie lubię dopisywania wydarzeń do już znanej historii, bo to ją rzadko ulepsza, ale tym razem wszystko się ładnie wpasowało w tamten odcinek. I spora luka w życiu Damona i Stefana została wypełniona, widzimy, że po spotkaniu w latach 40. Damon się od Stefana odizolował. Chciałabym jeszcze zobaczyć największe świństwo, jakie Damon zrobił Stefanowi i tak z grubsza będziemy mieć najważniejsze punkty na osi czasu ich relacji.

Moment, w którym widzi Lexi pierwszy raz i spada na niego lawina wspomnień – świetny. Damon robiący vampface jakiemuś gościowi

Damon „pomagałem Katherine uciekać przede mną” – uwielbiam ironię

Damon robiący interes na zabijaniu ludzi

„Torturowała mnie w najgorszy możliwy sposób”

Zastanawiam się, jak to się stało, że Damon nie wygadał się przez te ponad 100 lat, że Kath żyje. To musiało być frustrujące, ciągle o niej słuchać, od Stefana i od Lexi, jak dobrze oni wiedzą, co on czuje i jak u niego jest z tym switchem. Tymczasem wydaje się, że Damon tak naprawdę rzadko jest na offie, to emocje są powodem właściwie wszystkiego, co robi, i jakoś tam je zdławia, ale tylko płytko pod powierzchnię.

Fajnie, że okazało się, że Damon wcale nie endżojował Eleny bez emocji, bo to by było strasznie niekanoniczne.

Damon nie wkurzył się, że skręcili mu kark, ukradli informacje i zostawili na dachu. Wkurzył się, kiedy zabrali mu samochód.

Caroline flirtuje z Klausem o trójkątach. Nie sądziłam, że aż tak ich kręci matematyka, że aż Stefan musiał wejść i ich rozdzielić. (nienie, nie idźcie tam, twórcy!) Miałam taki zaciesz przy „nie uważałaś na geometrii”, że Klaus jej zwróci uwagę, że trójkąt równoboczny konstruuje się cyrklem, bo inaczej – biorąc pod uwagę skalę mapy – minie cel o parę kilometrów, a on... zaczyna kreślić z tą linijką po drugiej stronie. Nożpoprostu. Za to „mój kolega Magellan” to chyba najśmieszniejszy tekst odcinka, powinni dawać więcej takich aluzji historycznych. I Klausowi udała się ta odpowiedź o znalezieniu sobie kogoś mniej strasznego, już się bałam, że załamana Caroline padnie mu w ramiona. Ciekawe, czy cokolwiek się zmieni w jej zachowaniu po zostaniu seryjnym zabójcą. W sumie, to Jeremy’ego nie przebiła.

Bonnie „zmieniłam zdanie”

Super był ten krąg i białka oczu, wyglądało efektownie. Silas, póki co, jest mało fajny, po pierwsze nie powinien mówić tak współczesnym językiem, po drugie, brakuje mu charyzmy. Myślę, że jeszcze powinien wejść w kogoś innego, to będzie ciekawiej.

To chyba będzie mój ulubiony odcinek w tym sezonie

Akcja, humor, właściwi bohaterowie na pierwszym planie i fajne wątki poboczne. Nie wiem, co prawda, po co ciągle się ostatnimi czasy wspomina Stefana w latach 20., ale poza tym wszystkie nawiązania (data urodzenia Katherine

) z sensem i na miejscu. Da się? Da się. No to teraz proszę mi nie zepsuć odnowionej miłości do tego serialu.