4x05 - The Killer

Atris

Premiera odcinka w USA - 08 listopada 2012r.

Alumfelga

To chyba najlepszy odcinek w tym sezonie, przebił nawet dwójkę, w końcu wciągnęłam się tak naprawdę i poczułam klimat serialu. I nie warczałam z irytacji co pięć minut.

Chciałam emocjonalnej Eleny i proszę bardzo, dostałam

Co prawda przeplatanie wpisów Eleny i Stefana nieodłącznie wprowadza jakiś dyskomfort, że oto Damona się wyłącza z kręgu bohaterów, którym się z bliska przyglądamy, ale nie wpadłam jeszcze na to, jak mu taką możliwość analizy zapewnić, nie odrywając go z Damonowości; już Stefana się moim zdaniem w ten sposób trochę krzywdzi i upraszcza, ale nadrabia się to przez sceny działania i dialogi z Damonem (i czasem Klausem, choć głównie w przeszłości), kiedy jego uczucia i cechy nie są przepuszczane przez filtr jego mózgu albo, jak w większości dialogów, oczekiwania rozmówcy. Dlatego fajne są te rzadkie momenty, kiedy Stefan coś robi i nie może się chować za swoim wizerunkiem, i wychodzi prawdziwy on. Trudno czasem odróżnić Stefana od wizerunku Stefana, bo on sam jest tylko częściowo świadomy tego rozdźwięku i w przeciwieństwie do Damona, nie bywa szczery sam ze sobą, dlatego dobrze, że dzienniki są tylko jednym ze źródeł informacji o nim, jakie otrzymujemy.

Dwie sceny z Damonem i Stefanem. Pierwsza, „wyrywanie serca”. To naprawdę niesamowite, że Damon wciąż może Stefanowi zrobić taką sytuację, ale zwróćcie uwagę, z jaką paniką wypowiada to ostatnie „powiedz”, sprawy naprawdę zaszły naprawdę daleko. A potem jak mu się zmienia wyraz twarzy, kiedy dowiaduje się o lekarstwie; szczerze wątpię, żeby pomyślał tylko o Elenie, całe szerokie znaczenie tego faktu mu się rzuciło na mózg. I ta jego reakcja, ton, przekonuje mnie do tego wątku, to może obfitować w dużo naprawdę fajnych momentów.

Potem, u Stefana, już się ukrywa za sceptyczną maską. Fajnie przekazuje Stefanowi, że zawsze będzie go bronił. I padają ważne słowa, że jemu nie przeszkadza wampiryzm Eleny, i znów Damon zrobi coś dla Stefana. Jak ja lubię, kiedy są takie sceny z tą dwójką

I dobrze, że Damon już wie. Shrek i Osioł, kolejna podróż pełna przygód!

W końcu polubiłam Connora (chociaż gdyby nie Stefan, to w życiu by nie zdążył zrobić tej bomby i raczej nie miałby szans z całą ekipą), spodobała mi się ta dynamika między nim, Damonem i Klausem, to musieli go głupki zabić. Ale ciekawa sytuacja się wydarzyła i zastanawiam się, jak wszyscy się dowiedzą o tatuażu Jeremy’ego i czy Klaus mu nie będzie podsuwał wampirów do zabicia, żeby mu się tatuaż rozszerzył. Który, nawiasem mówiąc, nie jest zbyt ładny, dobrze, że go normalnie nie widać

A jak już mówimy o jego zabiciu (po której to scenie ni stąd, ni zowąd pojawiła się Bonnie – serio, kto jeszcze pamiętał, że ona była w tym odcinku? Ale wciąż mnie nie irytuje!), to scena, w której Elena kopie grób (Stefan z łopatą, Elena z łopatą, nawet Matt dostał mini kilof, a Damon pięścią kruszy mury!), miała coś w sobie. Obawiałam się melodramatu, ale to naprawdę dobrze wyszło, Elena płacze, sama, a tamci stoją bezradnie, bo co mają zrobić. Caroline zabiła z braku kontroli, Jeremy się nie winił, bo zabił w obronie, a Connor to jednak było zabójstwo z zimną krwią i szczerze mówiąc nie spodziewałam się, że tak to się odbędzie i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, że przez coś takiego kazano Elenie przejść. Łatwo jest nie krzywdzić, kiedy dookoła same silniejsze i/lub nieśmiertelne istoty i dopiero dostanie możliwości zweryfikuje nam jej tożsamość.

To takie w stylu Klausa, wykorzystać informację jako haka na Tylera (przez chwilę się bałam, że się nie oprze pokucie zdyskredytowania Tylera), fajnie, że wraca mu jakieś doświadczenie życiowe i dystans do tego wszystkiego, co go nie dotyczy i znajduje się poniżej niego. Czekał spokojnie na okazję, wykorzystał ją, kiedy się pojawiła i zgrabnie powtórzył Tylerowi jego własne słowa – to wszystko czyni go wiarogodnym, tysiącletnim wampirem.

A Tyler szykuje rebelię? Coraz bardziej go lubię ostatnio.

Najpierw głowa, potem dziura w klatce piersiowej na wylot – podoba mi się

Nitka nad podłogą i muzyka w Grillu też były świetne, zdążyłam tylko pomyśleć, że jakaś prosta ta pułapka i bum. No mówię, że przekonałam się do Connora, nawet biedny był trochę, że coś mu mówiło, co ma robić, jakieś wzory wyskakiwały na ciele, a on nie wiedział, o co biega. Shane ma minusa za traktowanie go jak narzędzie. I kim on w ogóle jest?

Elena naprawdę ma niewiele siły, skoro niczym nie zraniona, nie osłabiona werbeną nie może odtracić ręki Connora, kiedy ten chce w nią wbić kołek.

„Oh, you didn’t tell him, did you” - autentycznie rozbawiony Damon, tego dawno nie było. Też fajna scena, Damon jak zwykle wyciąga z Eleny coś, do czego ona nie chce się przyznać. I widzi dokładnie, ilu rzeczy ona i Stefan sobie nie mówią.

Chcę więcej!

Bajeczka

Za prośbą Al zbieram się w sobie i komentuję. Mam nadzieję, że jakaś sensowna opinia z tego wyjdzie

A więc zbiór myśli nie uporządkowanych:
1. Wiedziałam, wiedziałam, wiedziałam, że Elena zabije tego łowcę, jak tylko Damon pozwolił jej iść na akcję. To się nie mogło skończyć inaczej, zwłaszcza po rozmowie Jera z Connorem w zeszłym odcinku. Łowca był tylko po to wprowadzony, żeby "przekazać" pałeczkę Jeremy'emu.
2. Taka luźna uwaga, ponieważ jeszcze nie komentowałam żadnego odcinka z tego sezonu to napiszę o tym tutaj. Dla mnie ta akcja z Connorem, tajemniczym The Five i lekarstwem na wampiryzm jest jak królik wyciągnięty z kapelusza- tak na prawdę nie wiadomo skąd to się wzięło i właściwie po co? Moje uczucia idealnie wyraził Damon w jednym z wcześniejszych epów mówiąc, że myślał, że to Klaus jest najgorszym złem. VD zawsze miało dla mnie taką dwoistość fabuły, część osobistą, emocjonalną, mówiącą o związkach bohaterów i tę bardziej przygodową, walkę o przetrwanie. Powiem szczerze, że obecnie oglądam tylko ze względu na tę pierwszą. Cały pomysł lekarstwa na wampiryzm jak dla mnie zupełnie nie trafiony. Jedyną zaletą tego całego pomysłu jest:
3. Potwierdzenie mojego zdania na temat miłości Damona i Stefana do Eleny, którą oglądamy przez ostatnie 5 odcinków. Stefan nie potrafi kochać wampirzej Eleny! W głębi serca zawsze marzył o tym by być człowiekiem i potrafi kochać ludzką dziewczynę (nie wiedziałam jak to ująć, choć brzmi to trochę dziwnie- jak "ludzkie szczenię" z Księgi Dżungli

), a nie wampirzyce. Stefan potrafi być tylko czarny lub biały, nie zna odcieni szarości, które dominują u Damona. Właśnie, Damon. On też przecież pragnie człowieczeństwa, ale inaczej. W jakiś sposób jego postawa jest mi bliższa- choć tak samo jak innym postaciom nie pasuje mu zaistniała sytuacja to od razu próbuje jak najlepiej, po swojemu zaadoptować się do nowych warunków. A jego słowa: "Kocham ją pod każdą postacią" (mam nadzieję, że nie przekręciłam, bo piszę z pamięci) to dla mnie jedna z piękniejszych kwestii całego sezonu i chyba najpiękniejsze wyznanie miłości, jakie można usłyszeć. Od razu skojarzyło mi się to z "just you where you are" Eleny z 2x22 (choć nie wiem czy w jej przypadku było to do końca szczere wyznanie). Dla mnie po tym odcinku odpowiedź na pytanie kto bardziej, prawdziwej kocha Elenę jest oczywista. I nie jest to bynajmniej szukający leku Sztefyn. Znowu cytując Damona: "szukamy tego leku tylko dla ciebie". Poza tym w tej chwili widzę tylko 2 możliwe drogi dla trójkąta i każda wydaje mi się tak samo prawdopodobna na tym etapie: Stefan i Elka ludzie wychowujący gromadkę dzieci i dożywający swych dni w Mystic Falls lub Damon i Elena wampiry i załamany Stefan- Ripper. Inaczej nie będzie.
4. Lubię Bonnie i profesora. Naprawdę! Przy nim nie jest taka irytująca

5. Profesor Shane jest całkiem przystojny nie sądzicie?

6. Uwielbiam Klausa knującego przeciwko Tylerowi i Car. Niklaus- plotkarz, świetne. Lubię Klaroline i tyle. Mimo, że ten parring jest nieuzasadniony.

7. April to całkiem przyjemna dziewczyna, ciekawe jak się jej postać rozwinie.
8. Matt i Jer jako najlepsi kumple mi się podobają, choć nigdy nie przepadałam za tymi postaciami jakoś szczególnie.
9.O Hayley nie mam zdania. Ale wydaje mi się, że nic w tych górach się takiego nie wydarzyło. Mimo wszystko Klaus ty stara plotkaro no!

(powtarzam się wiem, ale strasznie się podniecam potencjalnymi szansami dla Klausa i Caroline).
10. Tylko ja uważam, że Caroline nie zbyt korzystnie wygląda w 4 sezonie?
11. Co do końcówki myślę, że halucynacje Eleny wzięły się pewnie z jej pochodzenia. W końcu Gilbertowie od lat byli w radzie i zwalczali wampiry, więc wampiryzm Eleny i zabójstwo łowcy mogło mieć dla tego dla niej takie nieciekawe konsekwencje.

Btw widziała któraś z was zdjęcia z 4x07? Miód na moje serce dosłownie.

Całą tą wypowiedź dedukuję Al, mam nadzieję, że jesteś zadowolona

EDIT: Co do Steleny jeszcze- powrót pamiętników jest dla mnie dowodem, że oni nawzajem sobie nie ufają, nie umieją się porozumieć i powiedzieć nawzajem, co czują. A przecież zaufanie w związku to podstawa!

EDIT2: Ten odcinek jeszcze cudownie podkreślił, że co by się nie działo, jakie nie były by relacje między bohaterami to Damon zawsze będzie przywódcą. Mówię oczywiście o scenie przed akcją w barze i zebraniu wszystkich. Dowodzenie przychodzi mu jakoś tak naturalnie, bardzo mnie to uderzyło w tym odcinku.

Alumfelga

Eithne

Dzisiaj nadrobiłam wreszcie ten odcinek i piszę na gorąco.

Po pierwsze - mam dość Stefana. Przez pierwsze pół odcinka jedyne co przychodziło mi do głowy to "ale z niego szuja". Wie, że robi źle ukrywając swoje układy z Klausem przed Eleną i Damonem, ale żeby samemu nie wypaść źle to zrobi wszystko ustawiając Damona w złym świetle. Nie ma to jak zgnoić brata i pokazać Elenie, że Damon jest tym który działa pod wpływem impulsu, tym który nie zastanawia się nad konsekwencjami a jego najlepszym sposobem na rozwiązywanie problemów jest eliminacja "problemu".

Po drugie - trochę zaczyna mnie drażnić Elena z tym swoim "o nie ledwo się trzymam jestem wampirem". Tak, jest to straszne, wszyscy rozumiemy że nie chciała takiego życia, ale nie trzeba nam tego powtarzać w co drugiej scenie. I to poczucie winy przed którym tak miał ją chronić Stefan - nie bardzo mi się to klei... Poza tym fajnie było wszystko emocjonalnie zagrane - scena kiedy Elena chowa Connora naprawdę niezła. Tylko motyw przeplatających się scen Stefana i Eleny piszących pamiętnik wywołuje u mnie jawną niechęć. To tak jakby scenarzyści nie mieli innego sposobu na pokazanie nam tego co myślą i czują bohaterowie więc idą na skróty - przez pamiętnik (Wiem, wiem... "pamiętnik" to słowo z tytułu serialu, ale NADAL)