4x03 - The Rager

Atris

Premiera odcinka w USA - 25 października 2012

Rory Gilmore

Odcinek fajny, ale co mnie rozwaliło: Rebekah wbijająca ołówek w Elenę przy całej klasie i nikt nie zauważył. Serio, w której szkole dwie kocice skaczą sobie do gardeł nawet nie kryjąc się z tym i nikt nie patrzy? Nie wierzę.

No i ten Connor jakiś taki... Ciekawe kim jest. Ogólnie plus.

Alumfelga

Nie wiem, dziwne mam uczucia po tym odcinku, a jeśli Elena kiedykolwiek nazwie Damona impulsywnym, to będzie to jeden wielki lol.

Najpierw to, co było w spoilerach. Motyw z motocyklem Stefana okazał się jeszcze bardziej absurdalny niż myślałam. Pomijając sam fakt jego istnienia, który nie został wytłumaczony, podobnie jak to, że Stefan musiał go postawić pół metra od drzwi wejściowych oraz ogólną dziwność Stefanowego zachowania (o tym później), moment, kiedy Elena wstaje i jedzie bez trzymanki wywołał we mnie totalną głupawkę – podwodna scena pod wodą w 3x22 właśnie została przebita. Ledwie trzy odcinki później. Staram się rozumieć, że twórcy bajek dla dzieci kreatywnie traktują prawa fizyki, ale to jest jednak serial, z prawdziwymi aktorami, starający się udawać rzeczywistość. Aż dziwne, że Stefanowi wszedł kask na ten wyżelowany czerep. Bardzo chciałabym zobaczyć scenę, jak go zakłada

I drugie, to, co doprowadziło niektórych fanów do deklaracji, że przeskoczą w oglądaniu ten odcinek – Stelenowy make out. O ile się nie mylę, w tym odcinku miał być Pierwszy Wampirzy Raz Eleny, wszystko pisane wielką literą ze względu na ogroooomne znaczenie tego faktu i jeżeli to było to, to ja już nic nie wiem i umacniam się w przekonaniu o unikaniu wywiadów z Julie Plec - co robię od emisji 4x01. Do sceny w łóżku jeszcze wrócę, dodam tylko odnośnie później, że to bardzo zabawne, że Elena piła już krew dwóch wampirów i żadnym z nich nie był Stefan.

Mam wrażenie, że wszyscy w tym odcinku zachowywali się troszkę niekanonicznie.

Elena. O ile wampiryzm pozwolił Caroline a) nabrać przekonania o własnej wartości i b) zdobyć dystans do błahych problemów, co spowodowało jej duży rozwój, o tyle wampirza Elena staje się tak antypatyczna jak Elena książkowa. Jej legendarna empatia znikła bez śladu; Elena jest skoncentrowana na sobie, nieprzyjemna i zupełnie nad sobą nie panuje. Pierwsza powiem, że Rebekah jest irytująca do kwadratu, ale zachowanie Eleny w stosunku do niej było idiotyczne. Po kiego grzyba pchała się do domu osobie, której nienawidzi? I co to jest za tekst, że to jej życie i jej szkoła, więc nikt, kogo Elena nie lubi, nie może w niej przebywać? Fakt, że Elena jest teraz wampirem czyni ją tylko trochę odporniejszą na ewentualny atak Rebeki, więc wszystkie te wymiany złośliwości i ciskanie ołówkiem były trochę nie na miejscu, nie mówiąc już o tym, że to jest zniżanie się do jej poziomu. Jeśli to jest prawdziwy charakter Eleny – nadmiernie przekonana o własnej wartości, wybuchowa, wredna, kontrolująca kobieta, to istnieje ogromna szansa, że ją w najbliższym czasie znielubię.

Kurczę, w poprzednim odcinku mieliśmy idealny dowód na to, że Elena nie panuje nad sobą, kiedy zaatakowała April. Jak mogła dwa razy być sama z Mattem, kiedy się na nim pożywiała? Zwłaszcza, że ten pierwszy raz był koło szkoły, więc Stefan i Caroline i tak byli w pobliżu. To było tak skrajnie nieodpowiedzialne, że trudno mi uwierzyć, że Elena do tego dopuściła. A Matt mógł sobie załatwić kawałek werbeny, tak na wszelki wypadek, w końcu nie wiadomo, kto czyha za rogiem.

Scena w łóżku z Damonem w miejscu Stefana była starannie przemyślana na pozbawienie jej znaczenia na tyle, na ile to możliwe

Została zgrana z halucynacjami oraz wyjaśniona tym, że Elena czuje się bardziej podobna do Damona – bo przecież nie to, żeby Elena chciała przespać się z Damonem. Ale dobra, bierzemy, co dają. Znaczące było to, że Damon ukazał się w swojej „złej” glorii –zaczyna mi się ostatnio wydawać, że Elena, przypomniawszy sobie parę wspomnień, kilka innych straciła.

Stefan też czasem zachowywał się jak nie on. Z niewiadomych powodów (choć motocykl jest tu pewną wskazówką) nosi teraz skórzane kurtki i kompeluje ludzi, bo tak. O ile scena pt „nie będę cię zatrzymywał, tylko uniosę brwi w dezaprobacie” i druga, „odczep się od mojej dziewczyny” były bardzo w jego stylu, o tyle wyrywanie ludziom piwa na imprezie i szukanie Elenie rozrywek nie bardzo.

Z drugiej strony, podobała mi się jego scena z Caroline. Po pierwsze, gra Paula – gdy Ripper wchodzi w grę, u Paula pojawia się coś takiego, że mam wrażenie, że on rozumie, o czym mówi, i wtedy czuję Stefana jako żywą postać. Po drugie, bardzo fajnie obrazuje nam ta scena Stefanowe położenie. Do tej pory mieliśmy schemat krew -> zabijanie -> poczucie winy -> wyłączanie człowieczeństwa -> Ripper, podczas gdy teraz okazuje się, że Stefan może dojść do Rippera inaczej, i że jeśli pozwoli sobie na ustanie w poczuciu winy na chwilę i pozwoli na radość, to, ponieważ nie ma doświadczenia w byciu w takim położeniu, może zacząć bawić się za dobrze i zacznie być killerem. (btw kto po „I risk becoming him” myślał, że chodzi o Damona?). Część mnie nie może uwierzyć, że Stefan się tak łatwo pogodził z wampiryzmem Eleny, dlatego myślę, że choć jego słowa o tym, żeby Elena cieszyła się, że jest wampirem są szczere (i wynikają z tego, że Stef też był zachwycony, że potrafi szybko biegać, wszystko słyszy itd), o tyle istnieją jeszcze inne, spychane w głąb świadomości, i mam nadzieję, że gdzieś to się jeszcze odbije i wróci.

Doszłam do wniosku, że potępiające spojrzenie Stefana ma wielką moc. Gdyby chciał, mógłby założyć szkołę bycia dobrym wampirem i z powodzeniem ruszać cudze sumienia. Albo wychowywać nastolatki. W każdym razie to on w kontakcie z Eleną był pierwszy raz na wyższej pozycji i to było tak niespotykane, że aż dziwne. Elena się tłumaczy. Stefanowi. Zawiadomcie media

Damon za to pokazał, że współpraca z Klausem nie wychodzi mu na dobre. Pierwsza, podstawowa zasada głosząca, że zabija się wroga, kiedy ma się okazję, powinna mu być doskonale znana, a jeśli chciał się czegoś dowiedzieć od Connora, powinien po samobójstwie pastora wykombinować, że Connor może też się na nie zdecydować. Aczkolwiek ta scena zawierała bardzo fajną rzecz i jestem zdziwiona, że tak otwarcie zostało to skomentowane. Znamy wszyscy nieśmiertelne prawo sequeli mówiące, że w kolejnych częściach serii filmów lub sezonach seriali muszą pojawiać się bardziej niebezpieczne przygody, bardziej niezwykli bohaterowie, bardziej spektakularne efekty specjalne i oczywiście bardziej źli antagoniści, co często prowadzi do absurdów, bo jak można być gorszym niż najgorszy? Damon ładnie to wytknął słowami „myślałem, że to on jest najgorszy” i ktokolwiek te słowa napisał, należą mu się brawa. To jeden z najciekawszych, najbardziej błyskotliwych tekstów Damona. A jeśli już przy tym jesteśmy, uwaga o sprawdzianie z fizyki Stefana rozłożyła mnie na łopatki, podobnie jak ujrzenie ponad 160letniego wampira, masowego mordercy i tak dalej, znów w ławce szkolnej. Stefan w szkole jest jak Damon w kościele, wielki, neonowy znak „nie na miejscu”.

O ile Rebekah, mimo różnic w postaciach od razu przypomniała mi Emmę z H20, o tyle po Hayley nie widać granej przez nią bohaterki. Jest jakaś dziwna, ale nie potrafię powiedzieć, co w niej jest takiego. Jakby sepleni? I usta ciągle wydyma. A co do konkretów, nie mogłam uwierzyć, że Tyler nie zaprzeczył, kiedy Klaus „ułożył sobie obrazek” (i przy okazji, przeczuwam jakieś Klaroline, dotąd aseksualny Klaus już dwa razy powiedział „seks” w tym sezonie; nadrabia zaległości), bo nie spodziewałabym się tego po Tylerze. Niemniej ciekawa sytuacja, coś się dzieje.

A skoro już jesteśmy w temacie, mamy pierwsze rozebranie Damona w tym sezonie. I pierwszy raz scenę w jego pokoju. Elena była cudna, jak się gapiła, jestem pewna, że gdyby powtórzyła się scena z 3x01, to już by się nie odwróciła

Jestem ciekawa, czy kołek dalej był w drewnie do kominka. Dziwię się Damonowi, że go Elenie dał, skoro to potężna broń i zastanawiam się, czy naprawdę sądził, że uda się jej zabić Rebekę. Swoją drogą, w 3x18 Elena była gotowa zabić wszystkich Pierwotnych z wyjątkiem tego, od której pochodzi linia krwi Damona i całej reszty, a teraz argument o setkach umierających wampirów podziałał.

Nie spodziewałam się, że plan Damona obejmuje jednak wyjazd, tylko opóźniony. Czyli jednak Damon żywi do siebie trochę szacunku

Cóż, kiedy dał się wplątać w uczenie Eleny i choć sytuacja bardzo mu sprzyjała, nie było to właściwie na jej prośbę, więc jak coś będzie nie tak, to Stefan pierwszy przyleci z pretensjami, a Elena się schroni w jego argumentach. Może jest unwanted, ale jest też needed i o ile fajnie, że jest potrzebny, o tyle może by się ktoś przejął trochę też jego uczuciami.

Przestraszyłam się, że Connor jest nowym nauczycielem historii, ale to raczej jasne, że nikt nim nie zostanie, bo taka postać nie miałaby szans na polubienie. Chyba tylko Damon i Elijah mogliby przejąć to stanowisko bez szkody dla siebie

Cała historia o The five zostanie wyjaśniona za tydzień, więc odpuszczę sobie zastanawianie, o co w tym biega. Wygląda na to, że Young i pozostali musieli zginąć, żeby sprowadzić Connora do Mystic Falls i zachodzę w głowę, czemu nie wymyślili innego, mniej zabójczego sposobu. No, ale.

Klasa do matematyki – don’t hate calculate!

I ten schemat na iloczyn dwóch zbiorów, w liceum to jak napisanie, że dwa plus dwa równa się cztery, ale może zapamiętanie jednego symbolu (suma będzie w koledżu) wymaga ciągłego obrazowego przypomnienia.

Metalowy pierścionek w zgniatarce do śmieci. Poznajcie Rebekę.

Wysyłam do Mystic Falls i narażam kilka posłusznych mi hybryd, żeby chronić jedyną hybrydę, która nie jest mi posłuszna. Poznajcie Klausa.