6x01 "The Date Night Variable"

Alumfelga

Premiera: 27 września 2012.

evi

Jak oni to robią, że z każdym kolejnym sezonem jest lepiej? Pierwszy jakoś nie przypadł mi specjalnie do gustu, Sheldon był irytujący i miałam ochotę zarzucić serial, ale już w drugim powoli nabierałam przekonania do postaci tak, że w końcu miałam ją nawet polubić (chociaż miejscami wciąż zdarza się mu mnie denerwować). I teraz mamy premierę sezonu już szóstego, a ja się popłakałam ze śmiechu! Pomyślałby ktoś, że przyszedł czas na spadek formy, ale nie! Wręcz przeciwnie - poziom wysoki, wątki ciekawe, dużo dystansu i dużo śmiechu.

Co więcej można powiedzieć o króciutkim, bo tylko 20-minutowym odcinku? Bardzo podobała mi się scena, w której Sheldon mówi coś od serca (oczywiście, nie obyłoby się bez wtrącenia, że to tekst ze Spidermana - kurczę, wiedziałam, że go skądś kojarzę, taki znajomy się wydawał

) i, jakby nie patrzeć, imo, Sheldon powoli wkracza na wyższy stopień wtajemniczenia w relacjach międzyludzkich. Lubię bardzo Shamy i mam nadzieję, że Amy zapali w Sheldonie płomień namiętności (

) czy coś w ten deseń w granicach sheldonowych, rzecz jasna. No i oczywiście popłakałam się na scenie w comic store.

Howard mnie tylko nie za bardzo śmieszył, ale on raczej nigdy mnie nie bawi, więc nie ma nad czym ubolewać. Szkoda, że jestem już po odcinku. Kurczę.

Ocena? Najwyższa!

Jestem zadowolona, odcinek spełnił moje oczekiwania.

Alumfelga

Zgodzę się z evi, że spadku formy się absolutnie nie czuje.

Moi ulubieńcy, czyli Sheldon i Amy, wciąż ze sobą walczą (czy mi się wydaje, czy Amy dostała ładniejszy makijaż, a może ma nową fryzurę?) i jej, naprawdę ładnie wyglądali w tej restauracji. Amy wciąż mnie zadziwia, ostatnio, kiedy postawiła sprawę na ostrzu noża, nie udało jej się zyskać nic, a tu dostała od Sheldona więcej niż się spodziewałam (a Sheldon jest albo genialnym aktorem, albo wcale nie jest takim interpersonalnym kaleką, na jakiego pozuje - i z niego po prostu mały drań, a jak tak, to niech go wreszcie kiedyś Amy mentalnie kopnie w ciało migdałowate!) i ona jest taka kochana z tym swoim "biorę, co dają, skoro więcej mieć nie mogę" i taka inna od Penny, która uważa, że jej się wszystko należy i choćby jej cała kamienica powiedziała, że jest głupia i zaborcza, to nic nie zmąci jej pewności siebie. Cały czas mam nadzieję, że oni (Amy z Sheldonem) się gdzieś oboje spotkają w połowie drogi, bo na razie idą małymi kroczkami i obserwowanie ich jest fascynujące.

Penny i Leonard są zaprzeczeniem większości serialowych par - zwykle to on nie chce rozmawiać, nie chce się zaangażować, nie potrafi powiedzieć, co czuje, ale ta dwójka stoi na dwóch różnych biegunach i nawet położenie ich mieszkań jest symboliczne. Czasem mam wrażenie, że Penny ma więcej cech wspólnych z Sheldonem niż z Leonardem. Ich związek może się udać chyba tylko w serialu komediowym

I normalnie pałam do nich niechęcią, ale scenom z dzisiejszego odcinka dobrze zrobiła obecność Raja, który powiedział chyba więcej niż w całym pierwszym sezonie

Howard w kosmosie, gdzie nikt go nie widzi, nosi normalne kolorystycznie ciuchy we właściwym rozmiarze, ma zarost i udaje, że coś robi - bardzo mi się to podoba, bo choć go lubię, zawsze czułam jakiś niesmak patrząc na niego. I jaki się zrobił odważny, oddalając się od matki

Miło na niego teraz popatrzeć i odpocząć od Bernadette. Nawet jeśli w scenach na stacji głos wciąż mi szeptał, że stacje kosmiczne wyglądają trochę inaczej i nie są to po prostu puste pokoje z paroma dźwigniami na ścianach. No, ale

Kombinuję, jak zrobili nieważkość.

Fajnie było znowu ich wszystkich zobaczyć

Ave

Ubawiła mnie randka Amy i Sheldona, jak i przygotowania Amy do randki.

I też wiedziałam, że to po prostu nie może być autorski tekst Sheldona, tylko to musi być coś skądś zapożyczonego.

Ubawiły mnie także rozmowy Howarda z matką (jak zawsze) i wtrącenia współtowarzysza.

BTW, dzięki temu zarostowi wygląda jak mężczyzna, a nie chłopiec z liceum.

Naprawdę fajne otwarcie sezonu.