8x19 "The C-Word"

madzia-cuperek

Data premiery w USA - 30 kwietnia 2012r.

blackzone

Cały House

cały Wilson. Uwielbiam ten odcinek!
Przypadek - Bardzo mała dziewczynka. Szkoda, że House nie zajmował się przypadkiem i Wilsonem jednocześnie, tylko wziął wolne. Dobrze zrobił z drugiej strony. Przecież to jego przyjaciel! Mama dziewczynki, lekarką? Na początku za bardzo się panoszyła, zajmowała poniekąd miejsce House'a, co nie za bardzo mi się spodobało. Ale przyznajcie sami, dziewczynka tak słodka, chciała połączyć rodziców, chociażby swoją śmiercią. A ekipa House'a? Widać, że pracują z najlepszym! Brawo dla Chase'a!
Hilson - Wiedziałam, wiedziałam, że House go nie zostawi, choćby Wilson gadał ciągle to, co sam uważa. Widać, że był jemu ogromnie wdzięczny. Obrazki na końcu i śmiech Wilsona, bezcenne

Jednak myślałam, że się poryczę... Może gdyby było z lektorem. Hilson są moimi bohaterami

10

10 za ciekawy przypadek i przede wszystkim za House'a i Wilsona.
PS: Chciałabym mieć taką przyjaciółkę/przyjaciela jakim jest House, jakim jest Wilson, jakimi są nawzajem!

Kaiketsu

Hmm... znów w promo wrzucili najmocniejszy moment odcinka. Kurcze, nie lubię tego.

Mam mieszane odczucia... odcinek fajny, ale czegoś mi brakowało. Nawet nie umiem nazwać czego. Może jakiegoś bardziej poruszającego momentu (oprócz tego, który już zdradzili w promo), a może innego rozwoju sytuacji? no nie wiem...

dam 7/10

JaYeti

Wilson żyje, mogę się cieszyć

Odcinek był.... no jezu, znowu genialny. Faktycznie z promo wywnioskowałam, że może być nie za wesoło z Wilsonem, ale oceniam odcinek, a nie manipulację za pomocą reklam, bo to już sprawka FOXa chyba

Pacjentka- no nawet ciekawie było oglądać jak matka leczy własne dziecko, ale kto się przejmował przypadkiem?! To były przerwy w wątku głównym.

Ahh, płakać mi się chciało, kiedy Wilson kazał przysiąc House'owi, że nie weźmie go do szpitala. Znowu- gra Hugh była genialna- tyle można powiedzieć nic nie mówiąc...

Ale po kolei- podobało mi się, że House nie zastawił Wilsona, zdziwiło mnie troszkę, że Wilson wolał być sam. Nie zdziwiła mnie jego decyzja, chociaż była dość nietypowa jak dla Wilsona. Ale w sumie jest onkologiem- napatrzył się w życiu na coś takiego, więc podobało mi się to.
I dalej- House twierdzi, że Wilson jest idiotą decydując się takie leczenie, ale naraża się i mu pomaga

Kocham takiego Hilsona. A poświęceń House'a w tym odcinku było wyjątkowo dużo.
Toast przed podaniem chemii- pierwsza klasa. W stylu House'a, bez niepotrzebnego gadania o tym, jak to będzie dobrze.
Dalej- GENIALNA scena i muzyka, kiedy House i Wilson podłączają się do morfiny

LEVEL-AWESOME... rzeczywiście zajebiście

Kolejne sceny- już smutniejsze, spełniły rolę, jaką miały spełnić. Nie czytałam spoilerów, nie miałam pojęcia jak to wszystko będzie wyglądać, więc bałam się o Wilsona, a co za tym idzie o House'a- gdyby umarł, w najlepszym przypadku House skończyłby z powrotem w więzieniu, ale wątpię, że gdyby coś takiego się wydarzyło oglądaliśmy najlepszy przypadek.
Uwielbiam scenę, kiedy House podaje Wilsonowi Vicodin i sam go nie zażywa z myślą o przyjacielu. To mnie ruszyło.

Wilson mówiący przykre rzeczy House'owi- wiedziałam, że House się tym nie przejmie. Słyszał takie rzeczy setki razy, a z resztą umierającym więcej się wybacza

O obietnicy już pisałam. Rzadko się wzruszam. Prawie nigdy, ale lubię to, bo po to między innymi oglądam filmy/ seriale- żeby coś tam poczuć, przeżyć to, oderwać się od rzeczywistości

I to się udało. Nie wycisnęło ze mnie łez, ale pewnie miałam mocno przerażoną i poruszoną minę.

Ostatnia scena - czysta zajebistość

kwintesencja House'a. No i teraz to się prawie popłakałam ze śmiechu

Tylko... ciekawe kiedy House to zrobił- kiedy zrobił zdjęcia i kiedy wyszedł z mieszkania, żeby wrzucić to na komputer Wilsona? Chyba, że miał od tego ludzi

Wilson ma pięękną pamiątkę po chorobie

Co jeszcze mogę powiedzieć? Zespół rozwiązał zagadkę sam, bez pomocy House'a... to mi przypomniało, że to już ósmy sezon, bo przy reszcie odcinka 'bawiłam się' jak dawniej.

Najbardziej Hislonowy odcinek w historii- była pomoc, przykre słowa, żarty... WSZYSTKO!

Jestem pod wrażeniem

Było strasznie, wzruszająco, śmiesznie i bardzo śmiesznie, wszystko na miejscu, jak być powinno do samego końca

11/10 za te zdjęcia na końcu

KOCHAM ten odcinek.

Ave

Byłam na 99,9 % przekonana, że Wilson nie umrze w tym odcinku, bo to byłoby zbyt proste i przewidywalne. Chociaż do samego końca się o niego bałam - czy przypadkiem nagle nie padnie trupem tuż po wejściu do swojego gabinetu. Na szczęście Wilson nadal jest z nami.

Przypadek medyczny? Coś już podobnego było. W trzecim sezonie. Tatuś zabiera dziecko na karuzelę, a potem prosto do szpitala. Rodzicie się kłócą, itp, itd. Jak to zwykle ów przypadek ani trochę mnie nie zainteresował.

Świetny Hilson. Raz było smutno i poważnie, raz wesoło...Ostatnia scena mistrzowska i tyle.

Jeden z najlepszych odcinków w ostatnim czasie. Z czystym sumieniem dałam 9/10.

justykacz

Po kolei

Przypadek

Który rodzic jest lepszy - ten, który zna grupę krwi chorego dziecka czy ten, który wie jak ma na imię jego najlepszy przyjaciel?

Matka dziewczynki niby dystansuje się choroby córki mówiąc o niej "pacjent", ale jednocześnie daje jej nie do końca sprawdzone leki, aby za wszelką cenę ją uratować? Przez większość odcinka nosi kitel, aby zdystansować się jeszcze bardziej, po czym wiadomo na koniec owy kitel przestaje nosić, zrozumie, że nie może córki obronić przed każdym złem i rzecz jasna razem z ojcem dziewczynki umawiają się na wspólny wypad.

Ile razy było wałkowane, że pacjent czy jego rodzina przy okazji choroby nagle odkrywa co jest ważne? Ile razy było pokazane "który rodzic jej lepszy", "która miłość jest bardziej kochająca - ta która dba o zdrowie czy o fun"?

Ta historia miała potencjał, postać matki miała potencjał, ale wciśnięcie tego pomiędzy hilsonową walkę z rakiem bardzo spłyciło temat. Scena w holu pomiędzy rodzicami to istny kicz był...

Aaa, mi na widok takich śłitaśnych małych dziewczynek niedobrze się robi. Chyba film "Tylko mnie kochaj" miał na ten fakt dość istotny wpływ.

HILSON

To, że leczyli Wilsona w mieszkaniu OK. To, że zabrakło im leków przeciwbólowych już niekoniecznie. Kurcze, ale dwoje lekarzy z których jeden bierze chemie na kanapie, a drugi ma uszkodzone nerwy powinni zaopatrzyć się w zapas leków przeciwbólowych na następne stulecie!

Ja rozumiem twórcy chcieli pokazać, że House tak bardzo kocha Wilsona, że da mu swoje leki kosztem swego cierpienia, ale to było w pewien sposób nieodpowiedzialne.

Nie wiem też czemu miała służyć scena heroicznego prowadzenia Wilsona do łazienki przez House'a... Niby miała wzruszyć?

Muzyczka z "Prawie robi wielką różnice", gdy House wstrzykiwał sobie w żyłę "wakacyjną morfinę(?)" była boska...

Wilson "biczujący się" zostawiający pamiątki po zmarłych pacjentach nawet na plus... Pokazano trochę beznadziei jego psychiki. Jakby z każdym uratowanym pacjentem pozbywał się wyrzutów sumienia z powodu swego brata, które z kolei wracały ze zdwojoną siłą, kiedy jakiś pacjent Wilsonowi zmarł.

Ogólnie to cały wątek hilsonowego leczenia raka oceniałabym baaaardzo nisko, ze względu na sztuczne i kiczowate emocje "Promise me", ale focio końcówka podwyższa wynik...

Przecież te fotki to był lepszy Hilson, niż Wilson umierający na kanapie House'a. To było takie piękne i w tym była prawdziwa przyjaźń. Nie wiem czy kiedykolwiek House zrobił coś takiego do Wilsona... Ta sesja była no brak mi słów, naprawdę dobry pomysł twórców.... Przecież to były wakacje xD

Rory Gilmore

Ja napiszę tylko tyle, że Wilson oglądający zdjęcia wzruszył mnie nieziemsko. Fotki były zabawne, ale poryczałam się, gdyż widziałam jakim House jest przyjacielem. Zawsze był postrzegany jako ten biorący, jako egoista a tu pokazał, że jest naprawdę wspaniałym przyjacielem. Oczywiście na swój House'owy sposób.

Odcinek rewelacyjny

Q_Q_ry_Q

madzia-cuperek

Moim zdaniem to był naprawdę dobry odcinek. Nie wnikam jak, co i dlaczego H&W wynieśli to wszystko ze szpitala. Sądzę jednak, że nie było to dla nich większym problemem. Podobał mi się Hilson i to bardzo. Role tym razem się odwróciły. Wilson wygarnął House'owi jaki jest naprawdę i chyba pierwszy raz na poważnie i nieważne, że robił to pod wpływem leków. House stanął na wysokości zadania. Ostatnia scena dobra, mina Wilsona genialna. Przypadek medyczny odcinka też bardzo ok. Ogólnie oceniam bardzo wysoko, bo nie nudziłam się ani sek.

Q_Q_ry_Q

Kaiketsu

Przecież House doskonale wie że jest narcystycznym dupkiem. Wilson stwierdza fakt - może i nazbyt często, ale to nie jest wydumana obelga, tylko coś, czego Greg jest doskonale świadom. A że nie bawi się w półśrodki, to go to nie obraża. Nie jest typem człowieka, który będąc grubym obraża się za "ty grubasie". Unika hipokryzji jak ognia. Bierze życie trochę z przymrużeniem oka.

Co do Cuddy - myślę, że House'owi zależało głównie na seksie. Podejrzewam, że na Wilsonie zależy mu o wiele bardziej. Ba, podejrzewam że na Stacy też zależało mu o wiele bardziej niż na Cuddy, ale to nie temat na takie dywagacje

Co do zamysłu, odgórnego planu w zachowaniach House'a - niestety, scenarzyści zrypali już zbyt dużo, bym w to wierzył. Moim zdaniem postacią Grega posługują się bardzo swobodnie - mają jakieś tam kanony jego "you're an ass", ale naginają to w zależności od sytuacji. Im dłużej trwa jakiś serial, tym trudniej zachować charakter głównego bohatera w ryzach bez przekłamań. Zrąbane Huddy które pasuje jak pięść do nosa do pierwotnego zamysłu (podejrzewalibyście Huddy po pierwszych dwóch sezonach?) jest dobrym przykładem. Zresztą, nawet ta afera z Dominiką wydaje mi się żałośnie naciągana. Najpierw House traktuje ją jak dziwkę i sprzątaczkę,a potem się w niej zakochuje.... eeee. Jasne. Jakby nie miał pod dostatkiem pięknych i inteligentnych kobiet, które bez mrugnięcia okiem spławiał, chociażby Cameron, z którą na pewno pogadałby sobie o czarnych dziurach ciekawiej niż z naszą kaleczącą inglisz Ukraińską call girl.

Dioda14

JaYeti

Tak, tak, co do choroby Cuddy i Wilsona:
House zna Wilsona dużo dłużej, dłużej się z nim przyjaźnił i wie, że to Wilson był przy nim zawsze, kiedy tego potrzebował, narażał się przepisując leki, zmieniając zeznania, pomógł wydostać mu się z nałogu, a potem od niego nie odszedł. I nie twierdzę, że to zachowanie House'a w tym odcinku to forma rewanżu. Ale coś w tym może być.
Poza tym stosunek House'a do miłości znamy

a przyjaźń to zupełnie coś innego. To wszystko co House ma oprócz medycyny i wie co by się z nim stało, gdyby stracił Wilsona. Wolał być przy nim, niż go zostawić.
I to mi się podobało. Było na prawdę wzruszające- i to, że mimo pewności o idiotyzmie decyzji Wilsona zgodził się to zrobić, i to, że oddał mu Vicodin.

Oglądnęłam odcinek drugi raz i stwierdzam, że jest tak samo dobry jak za pierwszym razem. Wiadomo, że człowiek już tak nie przeżywa tego wszystkiego, ale coś z tego przerażenia zostaje dzięki Hugh i RSL

Są genialni bez dwóch zdań.

A właśnie.... gra w statki- to jest pomysł!

Wszystkie rozmowy Hilsona mi pasowały. Nie jestem wielką Hilsonką, jestem zwolenniczką House i tylko House'a, bez względu na to, z kim się przyjaźni, czy umawia.
Ale ich przyjaźń jest przyjaźnią idealną

Każdy na każdego może liczyć w strasznej sytuacji. House jak nigdy był przerażony, ale dotrzymał obietnicy...
Poza tym rozmowa przez chemią- Wilson mówi, że docenia ryzyko, jakie podjął House, a House mówi, że już znalazł miejsce, gdzie zakopie jego zwłoki...

odrobiny fałszu nie dostrzegłam w tym odcinku. House był House'em nawet bardzo się przejmując i poświęcając

Q_Q_ry_Q

JaYeti

W 'After Hours' Wilson nie usłyszał telefonu, nie obudził się. A następnego dnia był w przy House'ie.
A kiedy zostawił go w domu, zarzyganego z powodu prochów, które ukradł... no cóż. Jestem pewna, że wiedział, że nic mu nie będzie. Zdenerwował się, bo przez cały odcinek chciał dla House'a dobrze- chodziło o to, żeby nie trafił do więzienia, a House olał to, co wszyscy mu mówili i naćpał się lekami, które ukradł zmarłemu pacjentowi Wilsona...

Chodziło mi o to, że House w większości przypadków mógł liczyć na Wilsona. Bo to właśnie Wilson się o niego martwił najbardziej, robił mu badania, ryzykował kłamiąc policji itp.
A z resztą jestem przekonana, że teraz House'owi nie chodziło o to, żeby się zrewanżować, bo to nie w jego stylu. Jak kogoś olewa, to będzie to robił nawet jak się mu pomoże. Wilsona szanuje, jak mówił może mu powiedzieć wszystko, a Wilson go nie zostawi.
Także zrobił to i dla Wilsona, żeby uszanować jego wolę i dla siebie, żeby nie zostać sam

IMO oczywiście.

A kiedy Wilson mówi mu, że gdyby umarł, to House miałby kłopoty z kuratorem, House mówi mu, że to nie problem. I nie wiem czy chodziło mu tu tylko o żart, że znalazł miejsce, gdzie zakopać Wilsona. Ale przecież House nie powie 'jak umrzesz, to mogę iść do więzienia, bo mi nie zależy'

Nie wiem jak to zinterpretować

Czyżby House rzeczywiście nie wprost przyznał, że Wilson jest dla niego najważniejszy?

blackzone

Wilson jest dla niego najważniejszy. Bo ma tylko jego. Może sam przed sobą się do tego nie przyznawać, choć i tak wie, ile Wilson dla niego znaczy. Ta bromance jest tutaj wspaniała. To się nazywa mieć przyjaciela. W obie strony. To tyczy się House'a, jak i Wilsona.

gawith

Końcówka tego odcinka to był pierwszy od paru lat chyba przebłysk geniuszu scenarzystów. Wzruszająca i zabawna, wreszcie coś we mnie ruszyła, kiedy ostatnie kilka sezonów "House'a" właściwie tylko "leciało mi w tle". Bittersweet, jeśli finał będzie w tym tonie, to pożegnamy się godnie.

Kaiketsu

A mi się średnio podobał zabawny ton tego odcinka. Marzy mi się coś w stylu nieśmiertelnego House's Head/Wilson's Heart - jak dla mnie to była to prawdziwie genialna para odcinków. Wg mnie trochę na siłę próbują zrobić House'a śmiesznym - solidnie smutny odcinek by wcale nie zaszkodził, a nawet pomógł.

Q_Q_ry_Q

justykacz

To dorzucę swoje 3 grosze, a nawet 5

Wilson wyznający House'owi jakim to on nie jest ...

Moim zdaniem to była "refleksja" Wilsona odnośnie swego życia. Obaj panowie dążą do szczęścia i żadnemu się nie udaje. Wilsona 3 nieudane małżeństwa i pewnie z kilka związków, House wiadomo. Tylko że Wilson jest kochany, dobry, dba o pacjentów, uczciwy, jak sam House powiedział "honorowy", a Greg egocentryczny, z bardzo rozbudowanym "wdupiemaniem", potrafiący być chamem.

Obaj są tacy różni, a mimo wszystko żaden nie zaznał w życiu szczęścia "na stałe" i to Wilsona jakby "mierzi".

Wilson, który od paru sezonów przestał być przyjacielem House'a

Tu się nie zgodzę.

Pamiętacie ten przekręt House'a z biletami? Te sytuacje z sąsiadką Wilsona? Uczynienie Wilsona rodzicem?

O ile "Nie lękaj się" to było dla jaj, to np ten przekręt z biletami wraz z Foremanem to było czyste chamstwo.

Może komuś, komu bardziej bliski jest ten ship zauważa zmianę zachowania Wilsona wobec House'a ale dla mnie nadal House jest House'm a Wilson Wilsonem.

I jakoś tak myślenie, który z panów bardziej zasługuje na drugiego jest moim zdaniem zbędne, bo obaj panowie mimo tak różnego charakteru są dość popieprzeni, a ich relacja tym bardziej.

Hilson po śmierci Amber
W jakiejś ukrytej złości Wilsona wobec House'a za Amber dopatrywałabym się ewentualnej zmiany nastawienia Wilsona wobec przyjaciela. Ale to moim zdaniem zbyt naciągane.

JaYeti

Dla zagadki włożył nóż do kontaktu, brał te leki, które wywołały u niego zawał itp, ale akurat TO zrobił dla Wilsona... tak przynajmniej myślę, bo to Wilson przyszedł do House'a z prośbą.

Ale fakt... obaj są popieprzeni i są dla siebie idealnymi przyjaciółmi

osobiście uważam, że to ideał przyjaźni

Niby robią sobie od czasu do czasu chamskie rzeczy, ale jeśli chodzi o naprawdę ważne sprawy to jeden na drugiego może liczyć bez względu na konsekwencje.

Q_Q_ry_Q

Alcusia

Zacznę od końca - ostatnia scena jest absolutnie epicka i wydobywa z House'a to, co w Hilsonie najlepsze

nie spodziewałam się zupełnie takiego zakończenia i szczerze uśmiałam się razem z Wilsonem patrząc na te fotki. Sam fakt, że James brał chemię w domowym zaciszu nie zdziwił mnie zbytnio, w końcu House jest fanem ekstremalnego domowego leczenia (patrz wycinanie guzów z nogi w wannie).

Jeśli chodzi o przypadek - oglądało mi się go całkiem dobrze, chociaż nie ukrywam, że akurat w tym odcinku stanowił wyłącznie tło. Swoją drogą dziwne, że pozwolili matce leczyć własne dziecko, niemniej - o dziwo tutaj też dam plusa.

Ponadto muszę powiedzieć, iż zachwyciła mnie reżyseria Hugh - widać kolosalną różnicę w stosunku do poprzednich odcinków. Osobiście uwielbiam zbliżenia na twarze, oczy, części ciała i inne detale. Poza tym odcinek tematycznie bardzo nadawał się właśnie do takich zbliżeń i za to ogromny plus dla Hugh!

Z czystym sumieniem stwierdzam, że był to najlepszy odcinek 8 sezonu

Kama

O, byłam pewna, że Wilson umrze w tym odcinku. Czyli serial jednak jeszcze potrafi zaskakiwać.

Ogólnie nie przejęłam się aż tak, jak pewnie chcieliby twórcy, ale trochę się udało mnie ruszyć. Głównie dzięki grze HL i RSL, którzy nie popadli w banał. Końcówka świetna.

Wątek medyczny mógłby być jednym z najlepszych w ostatnich sezonach, ale aktorka grająca matkę irytowała mnie niesamowicie. Ojciec bardzo wiarygodny, a mała wręcz super. Dylematy dotyczące życia z chorym dzieckiem ciekawe. Gorzej wypadł team, bo to było takie diagnozowanie jak zwykle: może to, może tamto - ale tym razem bez humoru i ciekawych wątków prywatnych.

8/10

LenaH

Jaki Hause umie byź kochany

I przypadek też niwe sztampowy i "morlaizujący" w dobrym słowa tego znaczeniu