6x22 - "Help Me" - finał serii

Izoch

To o bajkach wysnułam na podstawie tego zabiegania Cuddy. Nie wiem, jak to jest, ale raczej praca w szpitalu i na takim stanowisku zobowiązuje do pełnej dyspozycyjności.

A dziecko prawie dwuletnie całkiem dużo rozumie. Mam chrześniaczkę, też takiego brzdąca, który sporo wie i rozumie. Jasne, czasem coś nabroi, nie zrozumie, no i trzeba naprawdę prostym językiem operować, ale jednak pojmuje. I wiesz, zauważyłam po niej, że jak ojciec oddala się gdzieś na dwa dni, jest bardzo niespokojna. Więc nie jest to dla niej obojętne

Co do tego, jakbym to widziała: z miłą chęcią zobaczyłabym przemianę, ale nie tak gwałtowną. Bo, jak dla mnie, całe jego wychodzenie ze złego stanu psychicznego widać było tylko w tym sezonie i działo się za szybko. Nawet, jeśli był w szpitalu. To wymaga więcej pracy. Wg mnie co najmniej.

sherry76

Gwałtowna przemiana = cały sezon = cały rok?? To ma być gwałtowność? Ja Cię przepraszam, ale nie jestem w stanie tego skomentować.

Izoch

Dla mnie to jest gwałtowność. Zresztą, też już pisałam. Rok na wyjście z takiej beznadziei? Jasne.

Okej, ja już kończę tutaj się wypowiadać, bo piszę tutaj więcej, niż w sumie warto. Oczywiście, bez obrazy dla Was, chodzi mi o to, że odcinek już się pojawił, nie podoba mi się, ale nic nie zmienię i trudno

sherry76

Moim zdaniem on dopiero zaczyna wychodzić na prostą

Kika

Co do długości wychodzenia z beznadziei - zgadzam sie z Izoch, rok to mało, ale myślę, że on jeszcze z niej nie wyszedł i długo nie wyjdzie, zresztą sam zapytał: You think, I can fix myself?. House dopiero będzie próbował się poskładać i przynajmniej będzie miał w kimś oparcie, co nawet nie wiecie, jak bardzo ważne jest przy powrocie do społeczeństwa. Mnie może łatwiej to ogarnąć, bo na co dzień mam do czynienia z osobą, która również była na skraju załamania i nic nie dawało jej tak ogromnej siły, jak świadomość, ze może na kogoś liczyć.
Też już kończę, bo chyba trochę zboczyliśmy z tematu wątku

Pozdrawiam gorąco,
Kika.

sherry76

W moim odczuciu fakt, że zaczął "wychodzić z dołka" niemal rok temu nie oznacza, że już z niego na dobre wyszedł

Nie oznacza to również, że się jakoś drastycznie zmienił dopuszczając do siebie myśl, że potrzebuje kogoś naprawdę bliskiego i nie mam tu na myśli Wilsona. Ja myślę, że on zawsze kogoś potrzebował (kochał przecież Stacy i chciał, żeby znowu byli razem więc potrzeba bliskości nie pojawiła się ni z gruszki ni z pietruszki). Grał twardego, cynicznego faceta, któremu nikt nie jest potrzebny a tak naprawdę bał się kolejnego odrzucenia. Po pobycie w psychiatryku zrozumiał, że czasem lepiej zaryzykować i stracić niż nie wiedzieć nawet co się straciło. Jasno powiedział Nolanowi na terapii w Broken: Nie chcę być nieszczęśliwy. Chciał więc dać szansę swojemu szczęściu. Tak ja odebrałam cały 6. sezon.
Jeżeli chodzi o jego związek z Cuddy to przecież między nimi zawsze była niesamowita chemia, wyczuwalna nawet dla ich otoczenia

W jakimś odcinku padła kwestia wypowiedziana przez jedną studentkę do drugiej: To nie jest nienawiść, to gra wstępna

Myślę, że ilu ludzi, tyle opinii i nawet coś co mi wydaje się oczywiste w odbiorze, dla kogoś innego, o innym stopniu wrażliwości może być niełatwe w interpretacji.

nefrytowakotka

Sherry76

sherry76

Wybacz, ale za durnego widza się nie uważam i bez tego, jak to nazwałaś, chóru greckiego potrafię pewne rzeczy wyłapać z fabuły. Nie oszukujmy się, miłość jest ślepa i wybacza gorsze rzeczy niż wykrzyczenie komukolwiek czegokolwiek. Poza tym nigdzie nie powiedziałam, że w odcinku nie było słabych momentów.

nefrytowakotka

Ekhem.. to był sarkazm

(z tym durnym widzem).
Wiesz, ja wiem, że miłość bywa ślepa. Niemniej, nie tylko to miałam na myśli. I naprawdę nie wyobrażam sobie, żebym ot tak, od razu po tym wszystkim wskoczyła komuś w ramiona bez zastanowienia.

Kika

nefrytowakotka

Kika, powiem Ci tylko tyle, że jeśli jesteś w stanie głębokiej depresji czy tez agonii emocjonalnej, każda krzywda doznana wcześniej (obojętne czy doznana 4 h temu czy 4 lata) jest tak odczuwana jak nóż w nerce obracający się powoli. To jest irracjonalne i do załamania/wybuchu może doprowadzić to, że sąsiad nie odpowiedział dwa dni temu na twoje dzień dobry.
Dla mnie idealną końcówką byłoby zawieszenie: House siedzi na podłodze łazienki i ekran ciemnieje. TO by mnie przyciągnęło przed ekran w 7 sezonie.
Ewentualnie sam z siebie wyrzuca ten nieszczęsny vicodin (nie będe się na ten temat... tzn idiotyzmu/kretynizmu związanego z chronicznym bólem i vicodinem jako całe zło świata wypowiadać, wspomnę tylko, że de facto vicodinem nie można się naćpać, nie wspominając o halucynacjach) i idzie do fortepianu pograć. Telefon dzwoni a na wyświetlaczu widać: Cuddy. I koniec.
Ale to tylko moje zdanie

GosiaczeQ_17

madzia-cuperek

Obejrzałam dziś tą końcówkę jeszcze raz i stwierdzam jednak, że to na bank nie są halucynacje, tak jak na początku podejrzewałam. Nie zmienia to faktu, że nadal uważam to za przesłodzony temat, ale... Scena wydaje się prawdziwa. Może o to chodziło. Prosto i na temat. Ten uśmieszek House'a mnie przekonał i jego "No". Lubię Huddy... ale te splecione dłonie... jeszcze to muszę strawić.

Może jeszcze powinnam obejrzeć to kilka razy...
Zakończenie nefrytowej bardzo mi się podoba. Takie niedomówienie pozostawiłoby nutkę niepewności, ciekawości. A tak, mamy wszystko jak na dłoni, Huddy się spełniło.
Na koniec... jeśli oglądaliście wywiad z Hugh Laurie na ostatniej imprezie FOXa, to wiecie o czym mówię. Bardzo fajnie zareagował na pytanie o Huddy i to, co wydarzy się (bo wywiad odbył się przed emisją "Help me") w finale sezonu. Nazwał to "thing" i chyba tego trzeba się trzymać. Bo to takie nie wiadomo co, póki co. "There's a thing". Pozdrawiam

Richie117

Kika, Izoch powiedziała dużo z tego, co sama mogłabym napisać, więc tylko dorzucę kilka uzupełnień

ot_taka

anna lee.

Przykro mi to powiedzieć, ale skopali to. Skopali to tak, że bardziej by się chyba nie dało...

Zakończenie było tak cukierkowe, że aż nieprawdopodobne... Jeśli już chcieli za wszelką cenę przybodobać się fanom i wcisnąć Huddy to mogli to zrobić bardziej... metaforycznie... Liczyłam na niedopowiedzenia, na dobrą muzykę, a tymczasem co..? Dostałam House'a całującego Cuddy i... jeszcze te dłonie...

Odcinek... byłby dobry. Ale jak dla mnie zbyt słaby i przewidywalny jak na zakończenie sezonu.

Dżuczek

Bardzo proszę w tym temacie skupić się na tym, czego on dotyczy, czyli na odcinku "Help me". Do omówienia całego sezonu i podsumowań (wydarzeń i postaci) macie do dyspozycji odpowiedni wątek w tym dziale, więc proszę, nie rozkładajcie tej dyskusji na dwa różne miejsca.

Pamiętajcie (i dobrze, że niektórzy z Was zwracają na to uwagę

), że każdy ma tutaj prawo do własnej opinii i nie powinien być zmuszany do przyjęcia czyjejś. Proszę więc też nie robić osobistych wycieczek i na siłę przekonywać o słuszności swoich racji czy to przy użyciu argumentów z życia wziętych czy za pomocą tzw głosu rozsądku - każdy może się pochwalić swoimi doświadczeniami, które każą im oceniać pewne rzeczy tak a nie inaczej - dzielenie się nimi jest jak najbardziej ok tylko proszę nie czynić z nich prawdy najwyższej i jedynej. Dyskusje na nich oparte stają się jałowe i nie prowadzą do niczego poza off-topem.

Reasumując, trzymajcie się tematu.

Pozdrawiam

Dżuczek

ASIL

No cóż nie ma obowiązku aby każdemu się odcinek podobał. Niemniej jak czytam niektóre zarzuty które padają tu i ówdzie to jestem trochę zdziwiona
Pierwsze, że niby House nie jest housowaty? Otóż to jest pierwsza niedorzeczność. Housowatość jest określona przez samą osobę Housea, a więc wszystko co robi House musi być z definicji housowate. Po drugie należałoby najpierw zdefiniować słowo „housowatość” aby mieć jakieś odniesienie. Bo cóż to właściwie jest? Jeżeli już mamy się trzymać tego pojęcia, które nie wiadomo co oznacza, to nie rozumiem też dlaczego niby jego zabiegi i walka o Cuddy nie są housowate? Czy jak zabiegał o Cameron, by została w jego zespole to też to nie było housowate? Co prawda nie trwało to długo, bo Cameron była zbyt łatwym wyzwaniem dla Housea i nie wymagała tyle czasu i zabiegów aby dać się przekonać ale jednak - House się poświęcił i poszedł na przymusową randkę. Czy jak przygotowywał dla niej bukiecik kwiatów to nie było to zbyt słodkie? Czy zabiegi o Stacy były housowate czy też nie? Obserwacja szczura czy też pomoc w zmywaniu mieści się w definicji housowatości? Czy jak House zabiegł o Formana by ten nie odchodził z jego zespołu, to też to nie było w jego stylu? Co więcej w przeciwieństwie do Cameron, Forman okazał się twardszym przeciwnikiem i wymagał od Housea większego wysiłku i determinacji. Jak House starał się „odzyskać” Wilsona to jaki był? Housowaty czy niehousowaty? I, że za zaledwie po 4 odcinkach udało mu się pogodzić z Wilsonem to nie było to dziwne i takie nagłe? Czy jak House chciał się związać z niejaką Lidią to było to czy nie było housowate? Co więcej, chciał się z nią związać nie po jednym, dwóch czy trzech sezonach - On chciał się z nią związać po jednym odcinku!!! Czy to nie było „nagle”? Teraz okazuje się, że House jest „niehousowaty”. Dlaczego? Bo to co się zdarzyło dotyczy Cuddy a przecież z Cuddy- z definicji- wszystko jest zawsze przesłodzone, mało wiarygodne i „niehousowate”. No i oczywiście wciśnięte na siłę.

Drugie moje zdziwienie: padają zarzuty, że House się nagle zmienił! Po jednym sezonie otrzymujemy innego House. Otóż nie. House się zmienia od dawna. Już w drugim sezonie chce się związać z kobietą (Stacy). Co prawda to mu się nie udaję ale zamiar był. W końcówce trzeciego jest gotowy na zmiany – no i pozbywa się starego zespołu. W finale 4 sezonu w rozmowie z Amber wyraźnie mówi, że nie chce być nieszczęśliwym, nie chce cierpieć. Jeszcze nie wie jak i co ma zrobić ale sygnały są już widoczne. Przełomem okazuje się końcówka piątego sezonu. Przez cały szósty sezon obserwujemy jego dalszą stopniową przemianę. Wcale też nie jest powiedziane, że Housa od teraz się stanie takim „do rany przyłóż”. Widać jednak, że w jego sposobie myślenia od dawna zachodzą zmiany. Bo wbrew pozorom, ludzie się zmieniają, choćby pod wypływem różnych zdarzeń, które zachodzą w ich życiu.

Trzeci zarzut, że niby Huddy wciśnięto na siłę.
Od pierwszego sezonu między nimi „coś” wisi w powietrzu (samo pojęcie Huddy przecież nie wzięło się z niczego) To „coś” przez kolejne sezony przechodziło różne koleje i ewidentnie ewoluowało w kierunku „czegoś” poważnego. W piątym sezonie było to widać dobitnie. No nawet Wilson to widział! Stąd jego zabawa w swatkę. Dopóki House nie był gotowy do związku, Cuddy czuła się „bezpieczna”. Kiedy pojawiła się realna szansa na związek, bo House sobie w końcu uświadomił, że chce z nią być, Cuddy spanikowała i wpakowała się w sztuczny związek z Lucasem. „Ucieczka” od Housea z góry była skazana na niepowodzenie, więc do takiego a nie innego zakończenia po prostu musiało dojść. Nie ma tu nic dziwnego. Lukas niestety nie był na tyle inteligentny by się nie pakować w związek z góry skazany na klęskę. Ale to jego problem. Moim skromnym zdaniem i tak twórcy zbyt długo zwlekali z Huddy. Odwlekali to tak długo jak długo się dało. Niestety im dłużej odwlekali tym bardziej stawało się to męczące więc w końcu trzeba było postawić przysłowiową kropkę nad „i”. Jeżeli dla kogoś 6 sezonów to „nagle” to trudno.

Kolejny zarzut, że ostatnia scena była przesłodzona.
No pominę całą „przesłodzoną” łazienkową scenerię - nie ma to jak romantyczny pocałunek w łazience. Dla mnie ta scena jest słodko-gorzka. Nawet jak Cuddy wyznaje miłość Housowi, co jest elementem „słodkim”, to widać w niej na początku zwykłą rezygnację co jest elementem „gorzkim”. Nie widać tu jakiegoś wielkiej radości, nie mówiąc już o euforii. Nie ma maślanych oczu, jej twarz wyraża zarówno bezsilność ale i ulgę - zrobiła co mogła aby się oprzeć temu związkowi ale nic nie pomogło. Powiedzenie komuś, że wcale się go nie chce kochać to chyba też nie jest jakiś szczególnym komplementem. Świadczy tylko o tym, że osoba wypowiadająca te słowa wcale nie postrzega tego jako czegoś co będzie dla niej najlepsze. Zdaje sobie bowiem sprawę, że związek taki wcale nie będzie łatwy. Nie widzę więc w tym zachowaniu jakieś przesadnej słodyczy raczej przyznanie się do swej niemocy. Coś w rodzaju „Nie chcę ale muszę.”, co jest raczej gorzkie niż słodkie. Ponadto początki przeważnie bywają „miłe i przyjemne”. Przeszkody pojawiają się potem. Tak zgoda- przesłodki był moment kiedy House zamiast vicodinu wybrał Cuddy. Był to jednak pierwszy i symboliczny krok. Najważniejsze jest jednak czy w tym swoim postanowieniu wytrwa, więc też bym była ostrożna z tym „hura optymizmem”.
Pewnie dla niektórych byłoby lepiej gdyby cała scena odbyła się bez słowa- tak "metaforycznie, z niedopowiedzeniem....." (albo najlepiek jakby jej wcale nie było). Cuddy i House powinni w niej stać obok siebie w odległości co najmniej jednego metra, tak aby ani przez moment nie doszło między nimi do jakiegokolwiek kontaktu fizycznego, a tym bardziej do splecenia dłoni No a sam całus mógłby być przesłany w locie – ot takie tam cmok-cmok puszczone w powietrze.
Pewnie też bardziej „housowate” by było, gdyby House zażył jakieś prochy, popił je alkoholem a potem udał się do Cuddy aby rzucić się na nią i by siłą uzyskać to czego nie dało się uzyskać po dobroci. Tak to by było bardzo "housowate". Zrobić z House bardziej pokręconego niż był do tej pory to jest wlaśnie to. No przecież nie był jeszcze gwałcicielem !
Tak, tak wielka szkoda, że kolejny finał nie okazał się kolejną porażką Housea, że tym razem, przez moment (raptem trzy minuty) powiało troszeczkę optymizmem, że znowu nie jest to ponure i pesymistyczne Spokojnie, spokojnie w sezonie 7 już tej „sielanki” nie będzie. To było tylko chwilowe.

No cóż jak dotąd największa zmiana w Housie nie odbyła się dla Wilsona i pod jego wielkim wpływem (a przecież właśnie w tym sezonie jak nikt inny miał on Housea w zasięgu ręki), nie dla Cameron i nie pod jej wpływem, nie dla Stacy. To, że House chciał się zdecydowanie zmienić i się zmieniał, że pękła w nim ta twarda skorupa dokonało się pod wpływem Cuddy i dla Cuddy. Rozumiem, że to musi boleć.......

Huge ego, sorry

Hmm...
Hanna - rewelacyjny wątek. Nie jestem z tych, co się wzruszają na filmach, ale nie ukrywam, że łzy mi ciurem poleciały po twarzy, gdy umarła. To, w jaki sposób House do niej podszedł, jak się otworzył... Ciekawe, czy to było szczere, czy to kolejne zagranie? Tzn. czy w ten sposób nie chciał się przypodobać Cuddy? Nie wiem, ale jak wspomniałam - wsio co z wątkiem Hanny związane, było naprawdę dobre.
Sam pomysł na odcinek fajny, ale wykonanie beznadziejne. Chyba poszli po kosztach. Wspominam poprzedni "katastroficzny" epizod (House's Head/Wilson's Heart) i tam naprawdę wszystko wyglądało naturalnie. Sceny z tego odcinka jednak... ech... gruzowisko... jakbym oglądała marny film... Naprawdę widać, że wszystko zrobione było w studiu. Bardzo sztucznie to wyglądało.
Nie sposób ominąć ostatniej sceny i Huddy (choć nadal mnie tam pikuś, czy oni są ze sobą, czy nie)... Spodziewałam się takiego obrotu spraw. Gdzieś w kościach czułam, że Cuddy i House... terefere. Jednak to, że Cuddy nagle ni stąd, ni zowąd pojawia się w mieszkaniu Grega... Litości. To takie typowo amerykańskie. Takie... hmm... nie umiem znaleźć słowa...
Cała scena nie byłaby aż taka zła, gdyby nie... moment, gdy House wyrzuca tabletki z dłoni. Nie wytrzymałam i się roześmiałam. Dotychczas Hugh Laurie grał swoją rolę nienagannie. A tutaj ten właśnie moment wyszedł ch*lernie amatorsko... Jak z filmu klasy B.
Dlatego zamiast 10 punktów ode mnie ten odcinek dostaje 9.
Niemniej... nie mogę się doczekać tego, jak rozwiną wątek Huddy. Coś ciężko to widzę ;-)

Lamsi

Jakos nigdy nie przepadalam za Cuddy- zazdrosc ]:->
Ale teraz jakos ta scena mnei zszokowala ze cieszylam sie ze w koncu House kogos znalazl

Tylko nie rozumiem jednego bylo 8 godzin wczesniej a na poczatku House lezal na ziemi wszystko porozbijane. No to jak. To zakonczenie z Cuddy jest juz po tym? Bo nie chce zakonczenia w stylu ze cos znowu mu sie pomieszało.

jednak odcinek podobal mi sie 10/10

GosiaczeQ_17

Lamsi no jak Cuddy już przychodzi to jest powrót do tej łazienki. To co się dzieje na początku odcinka

Czyli teraźniejszość. Koniec retrospekcji

kitiko

Tego się najbardziej obawiałem tygodnie temu, lecz teraz... Mhm, czuje ze nie będzie źle

Z Twojej wypowiedzi nic nie wynika. Następnym razem dobrze byłoby rozwinąć to, co masz do powiedzenia. Mam również prośbę. Jeśli posiadasz polską klawiaturę, używaj polskich znaków. Dzięki. W tym poście poprawiłam je. / pozdrawiam, m-c