6x01-02 - "Broken"

Lamsi

hmm, oglądając tak na poczatku brakowało mi samego szpitala i przypadku. Ale tu przypadkiem był sam House badź co badź ;p
Totalny szok. Greg i Lydia czy jakoś tak pisze się jej imię ;p
Muzyka świetna

a i wieeem . Fryzury House'a mi brakowało i jego laski. Ta nowa to jakoś niee xd
Zaintrygował mnie jego przyjaciel ;p Alvin ;p
hah koncówka mnie rozwalila "Zachowaj dystans. I tak już uważają nas za gejow'' a potem i tak pożegnanie ;p

Polskie znaki. /madziax

sebeknr2

Wie ktoś może jak się zwie końcowa piosenka z tego odcinka ?
Początkowa to: Radiohead - No Surprises =)

Golo

Wątek miłosny .... wszyscy mówią że naciągany albo że przerysowany, ale weźcie pod uwagę, iż każdy a przynajmniej większość z Was patrzy na House'a poprzez pryzmat genialnego doktora i "wrednego" faceta. Dla tej konkretnej sytuacji jednak to odniesienie nie istnieje ... Lidia była zwyczajną kobietą która spotkała nietypowego ale imponującego jej faceta i postanowiła okazać mu uczucie (nie mam na myśli miłości). Tak jak to po prostu w życiu bywa ... nie sądzicie ?

kwiatek

Wspaniały. Świetny pod każdym względem.
No może trochę mi żal, że nie pokazali jak Wilson odwiedza House'a w szpitalu. I że po niego nie przyjechał. Ale i tak GENIALNIE.
Mam nadzieję, że teraz House się zmieni. Będzie inny. Przez 5 sezonów oglądaliśmy głownie "dupka" i faceta bez uczuć(trochę za ostro, ale napisałam >głównie<). Teraz czas na innego House'a. Jak ktoś chcę tego poprzedniego to nie sobie oglądnie wcześniejsze odcinki. Na razie to na tyle.
10/10 - totalnie Zasłużone!

Pietruszka

kratos

M.eD.ical

Odcinek wprost genialny :

Nie zabrakło Housowatego Housa jak i lekkiej zmiany, jednak jak się to potoczy to zobaczymy potem

Lydia mi nie podpasowała ale to ze względu ta to że gra ją aktorka której nie cierpię + całowała i kochała się z Housem xD Ogólnie wszystko ładnie pięknie i nie mogę sie doczekać na dalsze odcinki xD "House joł"

Schmett

Jezu, obejrzałam ten odcinek już kilka razy i za każdym razem przeżywam go na nowo.
Przyznam szczerze, nie czytałam wszystkich postów. Do ostatniej chwili zwlekałam z oglądaniem, a teraz za dużo wyprodukowaliście

Nie napiszę tu jakiegoś poematu, bo nie umiem przekazywać emocji na klawiaturze, ale cóż.

Wzruszający, pełen emocji odcinek, wywarł na mnie naprawdę ogromne wrażenie. Tym bardziej, że wiele spraw, które poruszyli w tym odcinku, dotyczy także i mnie. To znaczy, te momenty, gdzie przyznawał się, że jest mu źle, jest złamany, chce być szczęśliwy. To było piękne. Pokazali mi go takiego, jakiego ja go zawsze widziałam. Miejscami zabawne, jak ten wspomniany już rap, miejscami naprawdę piękne i mądre dialogi, przy których nic, jak wzruszyć się porządnie.
Scena między Housem i Lydią, cudne. Będę jej broniła do końca życia. Ktoś napisał, że House zachowywał się tak, jakby robił to pierwszy raz w życiu. W sumie, to tak naprawdę robił to po raz pierwszy od odejścia Stacy, z tego, co pamiętam. Bo czym dziwki miały zastąpić prawdziwe uczucie, jakim moim zdaniem House zaczął darzyć Lydię? Poza tym, nie była wulgarna, jak większość tego typu scen. I ten płaczący House pokazał, że właśnie za tym tęsknił. Nie za kimś, komu zapłaci, by zrobił mu dobrze, a za uczuciem.

I ta scena w autobusie... Pierwsze skojarzenie - Czwarty sezon, Amber, jak dla mnie specjalne skojarzenie.

Nie oglądałam tych filmów wyżej, więc nie wiem, jak to by było, gdybym je obejrzała. Dla mnie jeden z najlepszych... hm, odcinków? Powiedzmy, że tak. Więc, jeden z najlepszych odcinków. Jak dla mnie, idealna reżyseria, świetne dialogi. I to, że pokazali, że House nadal może być inteligentnym, zabawnym i ironicznym facetem, nawet jak nie jest najgorszą świnią na świecie.

Zakochana jestem

Ed.
Poza tym, to musi coś znaczyć. Moja mama oraz przyjaciółka nienawidziły House'a, w sensie, serialu. Przy tym odcinku obie płakały

Risika

Cudo! 11 bym nawet temu odcinkowi dała. Świetny po prostu!
Przez prawie połowe tego mega długiego odcinka ryczałam (gdyż łatwo sie wzruszam;P) było tak wiele tak rozmaitych wzruszających scen...pięknie...nawet House sie popłakał to czemu ja nie miałabym ^^
Cała przemiana duchowa Grega i innych pacjentów.., to było wręcz magiczne

A uśmiałam sie na genialnej grze w koszykówkę xD jak House śpiewał w kiblu ;D jak zagadywał do nieznajomych to był majstersztyk xD
a na takie coś jak oni latali w tym wesołym miasteczku to tez bym chciała pójść....

Alvin -współlokator- wspaniała postać niczym osioł ze Shreka

Lidia- bardzo fajna babka, pasuje do Housa, mógłby z nia być

Hudzianki mnie zlinczują ale wole ją 100x bardziej niż Cuddy

RAMBO TORT wymiata xDD

Pulek

No mi się odcineczek bardzo też podobał. Tylko byłam zaskoczona, bo myślałam, że on spędzi z pół serii w tym psychiatryku, a on po 2 odcinkach wyszedł

polskie znaki. /madziax

vanillanymph

Hmmm... Oglądałam odcinek w nocy. Koło 23.40 zaczęłam. No, a później nie mogłam zasnać z przejęcia.
Początek odcinka (detoks), jak większość ludzi, oczarował mnie. Wołanie o pomoc House'a sprawiło, że miałam ochotę wskoczyć do komputera i natychmiast poświęcić wszystko tylko po to by przestał cierpieć, lub by mnie chociaż zwymyślał. Nie muszę chyba mówić, że był to w stu procentach oddzielny film. Nic z regularnego odcinka nie miał, co może dlatego czyniło go tak interesującym. Jednak po pierwszych piętnastu minutach, zabrakło mi jakiegoś stałego elementu (nawet laska Greg'a była inna!) związanego z Princeton Plainsboro. Gdy wreszcie pojawiła się tak wyczekiwana przeze mnie rozmowa z Wilsonem ucieszyłam się ogromnie. Jednak moja radość znikła, gdy się zorientowałam, że to była jedyna scena z nim. Przejdźmy jednak dalej.

Jeśli chodzi o postaci drugoplanowe... Odcinek podtrzymywał świetny Alvi, który od razu mnie zauroczył. Jego rap, był w jakiś dziwaczny sposób optymistyczny, co sprawiało, że nie było się przerażonym atmosferą cierpienia i obłędu. W końcu to trudny temat, i wydaje mi się, że nadal tabu. Nie chcemy rozmawiać o tym co się dzieje za murami psychiatryków, bo staramy się wyprzeć ich istnienie z naszej świadomości...

Wątek romansowy... Według mnie kompletnie zbędny. Rozumiem, że House potrzebował jakiejś motywacji, by zacząć się leczyć "na poważnie", ale na miłość boską! przecież on tam jest między innymi dla Cuddy. On zmienia się dla niej, by być lepszym człowiekiem. Jeśli chodzi o motywację, wystarczającą byłaby np. śmierć tego "superbohatera". Lydia była zupełnie niepotrzebna, a nawet denerwująca. Nie mówię tego jako Huddzinka całym sercem i duszą, ale jako widz. Poprostu była zbędna. Rozumiem, że ekipa serialu musiała zrobić zamieszanie wokół serialu, ale można przecież inaczej... No nie wiem. Naszczęście mówimy "pa pa" Lydii i jej fantastycznej rodzince na zawsze (miejmy nadzieję).

Natomiast jeśli chodzi o "przypadek" czyli siostrę męża Lydii, to byłąm ogromnie rozczarowana. Nie nabrałam sie na "cudowne ozdrowienie". Było tak naciągane, że nie mogłam na to patrzeć. Nie gada tyle czasu, a tu nagle "Dziękuję", bo jakiś facet dał jej pozytywkę. Choć może nie rozumiem ludzkiej psychiki.

Zakończenie odcinka natomist miało dla mnie symboliczne znaczenie. To było nawiązanie do śmierci Amber. House wreszcie pogodził się z tym co się zdarzyło i zaczyna nowe życie. Na początku myślałam, że Wilson po niego przyjedzie, i byłam bardzo zawiedziona gdy tak nie było, ale zdałam sobie sprawę, że tak nie mogło być. Bo House musi stanąć teraz na własne nogi i zacząć żyć na nowo.

Więc podsumowując, nie było tak źle, choć mogło być lepiej

Ale wrócił i tylko to się liczy.

Tredici

Obejrzałam wczoraj wieczorem i nadal jestem pod wielkim wrażeniem

Jak dla mnie - doskonałe otwarcie sezonu. Wielki, pozytywny zaskok

Na to czekałam od wielu odcinków ostatniego sezonu...

Co prawda, wśród ogromnej ilości plusów znalazły się jakieś minusy. Choć niektóre naprawdę nieznaczne... jeden z nich -> jednak brakowało mi trochę Teamu, Cuddy, Wilsona... Niby nastawiłam się (ach, te spojlery

) na ich brak, ale mniej więcej pod sam koniec odcinka naprawdę było mi żal, że praktycznie nikogo z Nich nie pokazali (pomijam tę megakrótką scenę z Wilsonem...), no stęskniłam się, chyba dlatego

Wątek L. także średnio mi podpasował, do przewidzenia było, że to się tak skończy... Poza tym postać L. też nie za bardzo mnie ujęła...
Plusem tego było za to ukazanie House'owej potrzeby bliskości, on się jednak mimo wszystko emocjonalnie w to zaangażował... I myślę, że być może będzie to miało jakiś wydźwięk w następnych odcinkach. No, chyba że, co jest możliwe, odcinek ten będzie traktowany jako oddzielna historia do której scenarzyści już zbytnio nawiązywać nie będą... Zobaczymy.
A teraz plusy

:
-> odcinek godny ekranu kinowego !

Miałam wrażenie że oglądam po prostu film fabularny oparty na serialu, świetna robota

-> Alvie! Świetna postać! : ) Freestyle'ował genialnie : D , poza tym te jego ruchy niemal jak na przyspieszeniu

-> scena House i koszykówka, gra w karty & oddawanie moczu - genialne !

->muzyka!
-> House'owe uśmiechy... warto było tyle czekać na ten odcinek.

-> walnięcie twarzą w tort... hm, jakoś od razu mi przyszedł na myśl RamboStyle... : P
->Pokaz Talentów i rapujący Greg

->końcowa scena - House w busie i Alvie patrzący przez okno a potem zgłaszający się po tabletki...
oraz wiele innych, których nie sposób teraz wymienić : )

Daję 9, ze względu na te 2 'poważniejsze' minusy. Zobaczymy, jak ten odcinek będzie się miał do następnych...
Ale jestem dobrej myśli...

Lids

Średni. House już nie ten sam, zero ironi, błyskotliwych ripost mało i jakiś taki uczuciowy, podmienili go, czy co?! Ech, zobaczymy co to będzie jak wróci do szpitala, ale osobiście twierdzę, że brakuje mi starego poczciwego House'a!
Plus za motyw z tą dziewczyną co nie mówiła 10 lat, a Superbohater bidny, acz głupi, no zdarza się.
I nie bijcie za tą krytykę, czasem trzeba.

[H]ouse

mi się odc bardzo podobał.
co do Lydi i innych tego typu rzeczy to nic nie powiem bo wszytko co powinno być powiedziane już chyba padło.
mi się podobało to jak scenarzyści wybrnęli z całej sytuacji bo mogłoby się wydawać ze House wyjdzie z psychiatryka inny. już nie taki sam. a on wychodzi praktycznie identyczny z nadal tą samą mocą detektywa i rozgryzania ludzi z tą samą ripostą i jak to ujął "rozpierduchą" jest jedynie troszkę bardziej ufny i wie co robić żeby iść dalej,. duży + za wybrniecie

jaga

Witajcie! Właśnie skończyłam oglądać odcinek i powiem szczerze, że pierwsze odczucia były dziwne, Hałs to czy nie Hałs? Początek nudny, powiem niezaskakujący, ale potem, w pewnej chwili myślałam nawet, że to jakiś inny serial! A jednak w ankiecie dałam dziesięć punktów, a sprawiła to ostatnia scena - ten szatański uśmieszek Doktorka, nie macie wrażenia, że wyglądał tak jakby wreszcie poczuł się znowu "panem stworzenia", sądzę, że ta cała terapia to był tylko kolejny blef, fakt zagrany kongenialnie lecz blef....

agry

hiszpania91

kazdy ma własne zdanie ale niektórzy są mocni.....ostro.juz nie będę pisał co myślę o odcinku to jest gdzieś w tym temacie ale o opinii innych.kazdy ma prawo do własnej, a jesli nam się tonie podoba to wysuwamy własne argumenty...i tak:
moim zdaniem house pojechał do psychiatryka, by wyleczyć się ze swoich problemów, z bycia wiecznie zamknięty na innych i nieszczęśliwym dla siebie, a nie dala cuddy czy dla wilsona.On to robił dla siebie, dla własnego zdrowia.To jest ważne, że zrozumiał, że coś z nim jest nie tak.
2.ależ cudownie niektórzy boją się zmiany formuły serialu.Jak dla mnie zapowiedź zmian to gdzieś połowa 4 sezonu-tam juz przeczuwałem, że taka formuła dalej nie pociągnie.owszem mnóstwo ludzi dalej by serial oglądało ale zmiany wychodzą serialowi na lepsze.Jest wtedy dla nas jakiś głębszy przekaz i to mi się podoba.
3.odcinek fakt inny niż reszta ale broń boże nie oderwany od serialu.Dla mnie odpowiedzi na najwazniejsze pytania są dobre i zadowalające-halucynacje wywołane wyrzutami sumienia z powodu śmierci najbliższych osób-to samo miał superman, czy jak wolicie pan wyzwoliciel i nikt się go nie czepia, zaś u House'a który przez prawie całe życie jest nieszczęśliwy- to nie pasuje.Dedukcja po byku nie ma co.W niektórych kulturach nazywamy to chorobą psychiczną i dlatego trafił do psychiatryka.Czy przedawkowanie vicodinu i uzależnienie od niego to byłaby lepsza odpowiedź?szczerze wątpię.
3.łzy podczas seksu niepotrzebne, w ogóle cały wątek z Lydią(?) niepotrzebny.Ja uważam wręcz przeciwnie-łzy symbolizują to, że wreszcie house doznaje uczuć, które towarzyszą przy otwieraniu się na drugiego człowieka.Związek pomógł wyleczyć housea, to był jeden z koni pociągowych jego terapii.bez niego mogłoby się to nie udać(terapia).
4.jak do cholery niby ma się zachowywać człowiek z nadszarpniętą psychiką wśród grona wariatów?Dalej ma wszystko racjonalizować i tak też się zachowywać?Nie da się.naiwni byli ci, którzy uważali, że house w psychiatryku będzie ty samym starym housem.
5.Fakt było parę przerysowanych scen, jak głowa w torcie albo nagła zmiana nastawienia wobec supermana.Niuanse
oceny odcinka nie zmienię i czekam na wypowiedzi innych.amen

marycha336

wrócił stary, dobry House i to jest dla mnie najważniejsze. Powiało nareszcie czymś dobrym a nie nudą i naciąganiem.
Dopiero skończyłam oglądać, więc narazie jestem jeszcze w wielkiej euforii

I będę czekać na każdy kolejny odcinek, żeby zobaczyć jak dalej potoczy się przemiana...

joasui

[Pisane na bieżąco podczas oglądania.]

początek - już mu współczuję.
Z samej czołówki byłyby genialne screencapsy...

Coś mi się wydaje, że pisząc wnioski na bieżąco, będę to do północy oglądać

(ostatecznie z przerwami na dołożenie drewna do pieca, zajęło mi to jakieś 2 godziny, może trochę więcej).

Ale włosy nadal mu dorabiają. Muszą się dobrze trzymać, skoro przy ściąganiu czapeczki nie uciekły.
Ciekawe tak właściwie, co to jest. Komputerek czy tupecik?

Alvie: Mogę sobie nucić?
Reakcja House'a (rzut książką) - BEZCENNA!!!

Aż sobie obejrzałam to 4 razy

Ten Janosik na tablicy... Oni chyba naprawdę mają jakiegoś scenarzystę ze Środkowej Europy. Tego i innych wskazówek przeoczyć się nie da...

House smolący po raz drugi w historii serialu. Ciekawe, jak idzie Hugh rzucanie palenia...

oczka mi się zawilgociły przy paru momentach terapii u Nolana.

pokaz talentów z rapem House'a rulez

Alvie na koniec chce się przytulić do Grega - (geje i hug) urocze

A potem się poryczałam.

Wnioski:
Odcinek kompletnie inny od pozostałych. Niektórym to się może nie podobać, ale dla mnie było to genialne - poważna, INNA historia, o tym, jak House walczy o normalność i jak, czasami zupełnie niechcący, zmienia ludzkie życie. Jak umie żyć w społeczeństwie i oddziaływać na innych. Odcinek pozostawił mnie z ciekawością tego, co nadejdzie w kolejnych. I będę BARDZO zawiedziona, jeśli tfu!rcy zmarnują szansę na stworzenie czegoś zupełnie nowego, co mimo wszystko będzie się oglądało z przyjemnością.
Dobra gra aktorska, świetna muzyka... Co jeszcze dodać?
Wątek romansowy na mnie większego wrażenia nie zrobił. House do kochliwych mężczyzn nie należy (jego jedyny poważny związek to Stacy, wierzę w Huddy, ale nie jestem fanatyczką i zębami i pazurami bronić tego nie będę), więc taki romansik, chociaż skazany na porażkę, był w jego wydaniu trochę dziwny, ale wzrusz.
A co z uśmiechem na koniec? Czy zgodnie z czyjąś wcześniejszą opinią był diabelski, bo znowu udało się wszystkich wykiwać (Greg niejednokrotnie udowadniał, że stać go na takie rzeczy), czy po prostu cieszył się z odzyskanej wolności?
Rzadko wystawiam oceny w ankietach, ale tym razem się dołączę do tych już wlepionych dziesiątek.
Chcę tego więcej.

kim

Najbardziej nudny, bezsensowny, nieoryginalny, naciągany, naiwny, a przede wszystkim przereklamowany odcinek. Przykro mi to pisać, bo z niecierpliwością czekałam na tę premierę, no ale cóż... Przeliczyłam się. Przede wszystkim sposób przedstawienia psychiatryka i jego "kuracjuszy". Sztampowe to, przekalkowane z licznych filmów o podobnej tematyce, no bo przecież wariaci są tacy malowniczy, pewnie dostaniemy za ten odcinek jakaś nagrodę... Żenada jak dla mnie. Cudowne ozdrowienie wiolonczelistki i latającego wariata - tak naiwne, ze aż wstyd. Do tego postać Lidii... Jezu, ta kobieta nie wzbudziła u mnie ani grama sympatii, a chyba z założenia scenarzystów powinna. Chciała się rozerwać, bo lubi ekscytujące początki relacji międzyludzkich, no i do tej zabawy wybrała pokaleczonego życiowo, nieszczęśliwego pacjenta zakładu psychiatrycznego, którego z premedytacją potem zamierza wykreślić ze swoich planów życiowych. Egoistka chciała być przez kilka chwil szczęśliwa kosztem szurniętego kaleki. Urocze doprawdy. No cóż... Może to było potrzebne dlatego, żebyśmy mieli pewność, ze zamierzenia dr Nolana się nie powiodą - House nigdy nie będzie szczęśliwy. Po Stacy się nie otrząsnął pewne do końca i teraz drugi raz w łeb od baby dostał - a raczej w krocze. Nie mogę jednak powiedzieć, ze cały odcinek mnie nie poruszył, bo to by była nieprawda. Pierwsza scena póki nie ucichną ostatnie dźwięki pięknego kawałka "No suprises" jest genialna, fantastyczna, boska i... jedyna dobra w tym odcinku.

Le Wn

Widziałam ten odcinek. Był on na pewno inny od pozostałych. Musze zobaczyć go jeszcze raz, jeszcze nie wiem jak, ale to mało ważne. Najpiękniejsza scena-na końcu. Skojarzyło mi się z ostatnim odcinkiem 5 sezonu. Wie może ktoś kiedy będzie jakaś powtórka i drugi odcinek?

Mistrustful

Rewelacyjny odcinek

Ah, jeśli cały sezon taki będzie - to będzie super

Osobiście myślałam, że może chociaż na dwa odcinki rozciągną akcję w psychiatryku. A szczególnie relacje Grega z Lydią. Zapowiadało się ciekawie.

Co do pozostałych bohaterów - żal mi Alviego było na końcu. Pewnie czuł się smutny. No, ale postanowił się leczyć i to się liczy. Superbohatera też mi było żal - tak perfidnie się połamał. Na szczęście przeżył. W ogóle nie podejrzewałabym House'a o takie ludzkie odruchy. ^^

Jedyne, co mi trochę nie pasowało, to te szybki uzdrowienie pozytywką tej kobiety. Jakoś wydało mi się to mało realistyczne. No, ale może w tej chorobie trzeba właśnie jakiegoś takiego przełomu? Nie wiem, nie znam się ;D

Myślałam, ze Jimmy po Grega przyjedzie. A tu klapa.

Odcinkowi dałam 10 pkt, bo naprawdę zasłużył.

Ridea

No cóż... jestem parę godzin po odcinku i w gruncie nie wiem wciąż co o tym myśleć...

Niby zaskoczono nas czymś nowym- możliwość obejrzenia rapującego i roześmianego Grega- bezcenne

ja jedna sobie nie wyobrażam jak to pójdzie dalej... bo jak to, House wraca na starą pozycję z uśmiechem na ustach? Z radością wita swoich podwładnych? Żyje losem pacjenta? ... No nie, niektórzy by go znowu wysłali do psychiatryka.... Coś zapewne się zmieni, mam tylko skromna nadzieje że niezbyt drastycznie. (no nie, ta sielankowa wizja to już totalna idylla

)

Co do pozostałych walorów odcinka... ciekawe postacie, no i genialna oprawa muzyczna

Dorotka

Hmmm... Ja House'a uwielbiałam zawsze dla samego House'a - uwielbiam jego cięte riposty, jego złośliwość, jego brak jakichkolwiek oznak człowieczeństwa czy nienawiść do jakichkolwiek reguł i zasad poza własnymi... W nowym odcinku House mi się zmienia. Początek całkiem fajny, bardzo House-owaty. Ale dalej... Może gdyby to był dowolny inny film to patrzyłabym na to inaczej, ale spodziewałam się House'a... A zamiast tego w połowie odcinka pojawia mi się jakaś miła, rozmemłana płaksa! Do tego się uśmiecha! Przez ten jeden odcinek House uśmiechnął się więcej razy niż przez 5 poprzednich sezonów... Poza tym zachowuje się zupełnie nie jak on - najpierw chce uszczęśliwić Supermana, potem zaczyna opowiadać o uczuciach, a na koniec prawie płacze! Po prostu kim jesteś, i co zrobiłeś z Housem?

Kolejna rzecz, która mnie denerwuje - druga połowa potwornie pompatyczna, ckliwa, płaczliwa i napuszona. Mnóstwo zbędnych dłużyzn.

Rozczarowałam się, a rozczarowanie jest tym większe, że od miesiąca odliczałam dni do premiery... No a zwiastuny powaliły mnie na kolana i miałam nadzieję, że cały odcinek będzie tak powalał... A tu wałek

gawith