6x01-02 - "Broken"

Beta

Właśnie, i pamiętam że w Housie patrzącym w okno była łysina;p . Kto to widział tak usuwac sceny, to normalne?;p

andzelika

Premiera 6 sezonu była tak dziwna, że aż nie wiem co mam napisać...
Po pierwsze strasznie brakowało mi "starego" House'a momentami wydawało mi się, że oglądam serial o jakimś Gregu, ale nie o demonicznym doktorze Housie...
Postać Alviego pokochałam od pierwszego wejrzenia- niezwykły facet, który był idealnym dopełnieniem House'a
Najbardziej zirytowała mnie Lydia, która najpierw wykorzystała biednego, Grega, dała mu jakąś nadzieję a potem uszy po sobie i już jej nie ma...

Reasumując pierwszy odcinek szóstej serii uważam za udany aczkolwiek brakowało mi starej zjadliwości House'a i medycznych zagadek...Taki House a nie House

Odcinek oceniam na 6/10

ninka_m · Gość

Oceniam ten odcinek na 1., co jest w oczywisty sposób niesprawiedliwe, ponieważ podobała mi sie gra HL i FP. Ten cały wątek romantyczny, który tak ogólnie znikąd sobie wybiegł i donikąd dobiegł, był uroczy i dobrze zagrany. Zabawny był też oczywiście współspacz House i wiele pojedynczych scenek. Widzę jednak większy problem - cała historia o problemach psychicznych Housa nie trzyma się kupy, cała historia o jego chronicznym bólu, braniu vicodinu itp rozpadła się na kawałki. Pan House siędzący w psychiatryku nie ma nic wspólnego z dr Housem, którego znaliśmy pięć, cztery, trzy, a nawet dwa lata temu (no poza tym oczywiście, że gra go ten sam dobry aktor :-). Medycyna, która kiedyś była tematem przewodnim serialu, została przez scenarzystów brutalnie zgwałcona, bo to, co się tu opowiadało o psychiatryku, problemach psychicznych, terapii było oczywistą brednią i mam nadzieję, że scenarzyści nie tylko opłacili się towarzystwu psychiatrycznemu, ale także autorom "Lotu nad kukułczym gniazdem", które tu nieudolnie i bez najmniejszego sensu sparodiowano.

Miałam naprawdę niewielkie oczekiwania wobec tego odcinka. Tym bardziej zaskoczył mnie jego poziom.

blatny

O, wreszcie jakaś sensowna opinia. Sparodiowano nie tylko "Lot", ale i "Przebudzenia" z Williamsem i DeNiro (choćby w scenie tańca i obudzenia pozytywką). Właściwie to sobie pomyślałem, że pokazanie tego romansu z Potente w taki spokojny sposób nie jest głupie, ale pozytywka zagłuszyła te myśli. Bardzo nieprzekonujący start sezonu, zobaczymy, co będzie dalej.

mambala

No to jedziemy zacznę od oceny

Dałem 9 chodź bardziej adekwatne było by 8

Odcinek jak wiadomo inny niż wszystkie ale realny pod względem psychologicznym. Może najpierw to co wkurzyło
-Rapujący House i Tort na facjacie (zbyt wiele zmian. Zbyt szybko i trochę to takie nie gramotne ale mogę przymrużyć oko i wytłumaczyć sobie to. Tym że w końcu House był wśród swoich. "Ludzi z problemami" i mógł sobie mówiąc potocznie spuścić z wentyla )

Chociaż wolał bym aby raczej ograniczono takie praktyki w dalszych epizodach

no i pozytywy
Mnustwo dramatyzmu i wredny cięty dowcip kilka naprawdę magicznych scen np.
-Dziewczyna grająca na wiolonczeli (jej włosy chhh)
-Człowiek wolność skaczący z budynku + wesołe miasteczko
-Scena gdy House dowala wszystkim na boisku

No dobra w ramach podsumowania powiem że formuła została mocno odświeżona i cóż trzeba czekać co tam dalej

madzia-cuperek

obejrzałam wczoraj wieczorem jeszcze raz i mam kilka nowych wniosków, a też i pytań do Was...
po pierwsze podtrzymuję to, co napisałam wcześniej... uważam ten odcinek za znakomity, choć oderwany od codziennej konwencji House'a i nadal twierdzę, że ta przemiana jest chwilowa, bo za gładko to wszystko poszło, a Greg się kaja, zakochuje, współpracuje i happy end...
po drugie zaczęłam się zastanawiać, czy ta cała nazwijmy to akcja w szpitalu nie była jakąś tam halucynacją... wiem, że nie, bo w omamach House zawsze jest bez laski... ale mam teraz trochę wątpliwości, nie wiem jak Wy...
kolejna sprawa to właśnie te brakujące sceny... dziwne, że ich nie było... w takim razie po co dawać je w promosach?
autobus -> napis:

Kasiek

Odcinek.... po tak długiej Hałsowej przerwie jest jak woda na suchą glebę....
Podobał mi się.... taki momentami nie-hałsowy, ale zabawny i wzruszający jednocześnie. Świetne były sceny z Alvim(kochany!!) i z buntem przeciwko reżimowi... uśmiałam się bardzo... słodka była scena z lataniem.... a ten wątek romantyczny.... nie-hałsowy ale uroczy.... i te rozmowy z tym murzynem...

bardzo się cieszę, ze House wrócił.

Katarzyna

Jak dla mnie - odcinek pierwsza klasa, bodaj najlepszy początek serii w ogóle. Ja jestem zachwycona. Wydaje mi się, że scenarzyści nie mogli tego lepiej rozegrać - w 1:30h godzinnym odcinki, pokazali nam tygodnie rehabilitacji (psychicznej) House'a i zrobili to z klasą.

Już pierwsze sekundy mnie zachwyciły - muzyka Radiohead i detoks pasowały do siebie idealnie. Zresztą - muzyka w tym odcinku była rewelacyjnie dobrana.

Podobało mi się, że był on tak skrajny emocjonalnie. Były łzy, śmiech i przerażenie. Nie wyobrażałam sobie zmiany bohatera - po przecież to House! - a tu taka niespodzianka. Nie stracił swojego fasonu, a mimo to był szczęśliwszy. No i ostatnia scena - House w autobusie i uśmiechniętą buźką na koszulce - rewelacja

.

E: Madzia - wydaje mi się, że koszulka była prezentem od Alviego.

Akcja na parkingu - House zobaczył Nolana z jakąś młodą cizią i automatycznie pomyślał, że ten ma romans (bo przecież facet w tym wieku musi być żonaty) i chciał go szantażować, aby ten napisał list, który przywróci Houseowi prawo do wykonywania zawodu.

justykacz

Ludzie

!!!

Na spokojnie powiem, że po "Broken" spodziewałam się króla odcinków. Konfrontacja House'a z całym otoczeniem. Z samym sobą, nasz drogi House i jego house'owatość pokazana w całej krasie. Ogółem historia nie byłaby taka zła, scenariusz nie byłby taki zły,

ale powiedzcie mi czy ja wczoraj obejrzałam mój ulubiony serial "House MD" czy "Wariacje na temat postaci ze wspaniałego serialu <<House>> wg Katie Jacobs"??

Wyrzućcie mi te babsko z obsady serialu, a będę Wam wdzięczna na wieki wieków. Amen.

madzia-cuperek

Katarzyna

madzia-cuperek

no właśnie... zaczęli i nie skończyli... tak myślę... zgadzam się, że to miało pokazać nam, że House ma jeszcze problem ze sobą i wciąż szuka zaczepki... mało jednak przekonujące...
pozdrawiam

atlantyd123

To było na prawdę przyjemne półtora godziny!

Tak długo na to czekałem i nareszcie! Odcinek naprawdę dobry. Udało się zachować ten "klimat". Z niecierpliwością czekam teraz na kolejne!

Narenika

Wrócę sobie do dwóch scen z odcinka.

Pierwsza to House siedzący na ER z zakrwawioną koszulą Steve'a. Ten moment go złamał, lub jak kto woli, uświadomił mu, że jest złamany. Był przekonany, że kolejna osoba przez niego zginęła. Cała trauma wlokąca się od śmierci Amber, wróciła z pełną siłą. Nolan tylko go w tym poczuciu odpowiedzialności za to, co się stało, utwierdził. Wykorzystał przeciwko House'owi jego własny lęk, po to, żeby House w końcu się z nim zmierzył (z lękiem, nie z Nolanem). Cały wątek późniejszych rozmów o porażkach, które House ceni (nie najlepsze slowo) wyżej, niż sukcesy, zamiast odpuścić próbuje za wszelką cenę je naprawić, był ciekawy. Tylko, że opierał się na założeniu, że House nie przeprasza, a to nie prawda. Zdarzyło mu się kilka razy uczciwie przeprosić, chociaż faktycznie od smierci Amber ta cecha w nim zanikła. Pojechała na urlop razem z pozostałymi ludzkimi cechami. Dlatego dla mnie Broken to odcinek "resetujący" serial. Dlatego akceptuję tak krótka terapię i moment, w którym Nolan zgadza się napisać list.

Ale zanim o tym, to jeszcze jedna scena, która po prostu mnie urzekła. To płaczący w intymnej chwili House. House, który na zbliżenie do drugiego człowieka, na najbardziej intymną bliskość, zareagował całkowitym otwarciem się. Te łzy to symbol, jak bardzo potrzebuje tej bliskości i jak strasznie boi się po nią siegnąć. W pelni akceptuję tę kobiecą stronę House'a, pewnie dlatego, że tak jak Cameron, od pierwszej serii postrzegałam go, jako w głębi duszy ciepłego, wrażliwego i na swoj sposób dobrego człowieka. Dopiero 4 i 5 sezon zabiły tego mojego ukochanego House'a, wzbudzając we mnie wrażenie, że byłam naiwna, tak go postrzegając. Dziękuję twórcom, że chociaż w tym odcinku pozwolili mi na nowo uwierzyć, że nie zwariowałam

A wracajac do Nolana i jego decyzji o wypisie, to ja odbieram jego słowa, jako przebicie się przez skorupę, jaką obrósł House przez 4 i 5 sezon. To wtedy przestał nawiązywać bliskie relacje z innymi ludźmi - swoim nowym zespołem, pacjentami... Podoba mi sie taki "reset". Nie chciałabym w nastepnych odcinkach odkryć, że House manipulował Nolanem i Lydią. Wolę, żeby ta odzyskana dusza już go nie opuściła.

agry

Postanowiłam jednak coś napisać.
Generalnie bardzo mi się podobało. Ponieważ oglądałam w wersji oryginalnej to skupiłam się przede wszystkim na tzw. wrażeniu artystycznym J I musze przyznać, że się nie zawiodłam. Przepiękna muzyka ( zwłaszcza piosenka rozpoczynająca), zdjęcia (światło, kolor), montaż. Dramaturgicznie również ciekawie choć podobnie jak niektórzy z was uważam, że to bardzo dobry FILM trochę oderwany od SERIALU. Zresztą życie pokaże czy jedno z drugim będzie miało coś wspólnego. I na koniec wstępu naważniejsze : HUGH LAURIE. Jeżeli jeszcze kiedyś od kogoś usłyszę, że On WIELKIM AKTOREM NIE JEST to zacznę gryźć i drapać. Nadaje tej postaci tyle emocji, uczucia i ekspresji nawet wtedy, a może zwłaszcza wtedy, gdy nic nie mówi. Wystarczy, że jest i to mnie zachwyca.
Co do pozostałych wrażeń to jeszcze nie wiem co o tym myśleć. Może zacznę, od uczuć. Tutaj akurat jak dla mnie nic nowego się nie wydarzyło, bo to, że House ma uczucia wiem nie od dzisiaj. Ma uczucia sa głębokie i różnorodne tyle tylko, że ich nie okazuje z powodów, których być może nigdy do końca nie poznamy. Przez poprzednie sezony dało się to zauważyć bez konieczności dokonywania takiej „wiwisekcji”. Czy potrzebnie? Nie mnie to oceniać. Czy jemu coś to dało ? Nie jestem przekonana.
Wątek z Lindą czy jak jej tam nie wiem czemu miał służyć i moim zdaniem był sztuczny. Pan spotyka Panią i po trzech widzeniach przesypiają się ze sobą. Czym to się różniło od przypadkowego seksu z kimkolwiek? Ładną sceną i zaszklonymi oczyma House’a? Jestem chyba w mniejszości ale mnie to nie przekonuje i mam nadzieję, że ten „cudny” przerywnik już się więcej nie pojawi. Chyba scenarzyści chcieli za wiele przekazać w jednym filmie i przeszarżowali, to akurat było niepotrzebne.
To były rzeczy, które najbardziej mnie „uderzyły” , a poza tym dziwie się, że House nie zabił Alviego w pierwszej dobie po zakwaterowaniu J Ja bym tak zrobiła. Co nie zmienia faktu, że Alvie jest uroczy i akurat on mógłby się jeszcze pojawić. I tylko on. No i ostatnia scena. Odniosłam wrażenie, że Doktorek znowu wszystkich wykołował J
To na tyle. Zobaczę co i czy coś się zmieni po obejrzeniu wersji z polskimi napisami. Nie mniej jednak za samą wartość artystyczną daję 10 chociaż nie lubię takich rankingów.

madzia-cuperek

Narenika

Jak to pierwszy raz Grega? W sensie, że mówia mu po imieniu? Stacy tez do niego mówiła "Greg".

Sceny intymnej będę bronić. Była przepiękna. Idealna. Moge ją oglądać (sluchać) na okragło

Dla mnie watek H/L to takie "Kobieta i mężczyzna". Sama esencja tego, co przyciąga do siebie dojrzałych ludzi przeciwnej płci. Bez złudzeń, bez obietnic - sama potrzeba bliskości. Właśnie bliskości, a nie zaspokojenia popędu. House'owi taka intymność, po tym szeregu prostytutek i przelotnych kobiet, była w moim odczuciu niezbędna. W końcu jest człowiekiem.

madzia-cuperek

moim zdaniem ten wątek i sama scena były bardzo subtelne, o czym pisałam wcześniej

tylko mi do House'a nie pasuje taka nagła zmiana...

a pierwszy raz -> chodziło mi o seks... ja to tak odebrałam, te jego łzy i zachowanie...

pozdrawiam

Ave

W ramach ciekawostki dodam, że odcinek miał wysoką oglądalność w Stanach - 17,13 mln. Najwyższa od czasów 4 sezonu.

Chciałam się jeszcze odnieść do ostatniej sceny,kiedy Greg wychodzi ze szpitala. Byłam wręcz przekonana, że zaraz podjedzie po niego Wilson. Skoro go tam zawiózł, to mógłby i odebrać.

A tutaj zaskoczenie - powrót autobusem. Autobus kojarzy mi się z Amber i wypadkiem...

Ach i mój ulubiony cytat z odcinka : I don't want to practice medicine. I've decided. I want to be an astronaut.

Narenika

madzia-cuperek

nefrytowakotka

Tu są wyniki oglądalności z poniedziałku wg Nielsena:

Time Show Viewers (in millions)
8pm

with the Stars (ABC) 17.5
House (Fox) 16.5
How I Met Your Mother (CBS) 9.2
Heroes (NBC) 6.0
One Tree Hill (The CW) 2.5

Tak więc było to 16,5 mln a liczba widzów w wieku 18-34 lata 6,3, 18-49 6,5 mln

madzia-cuperek

no przy takiej reklamie premiery sezonu nie ma się co dziwić... myślę, że prawdę co do oglądalności powie nam kolejny epizod... zobaczymy wtedy, czy widzowie są wierni nowemu obliczu Doktora Broken [H]
pozdrawiam

vanKRASSek

Jak dla mnie odcinek/odcinki genialny/ne

Był i śmieszny, i smutny. Był typowy House i taki "nowy" House...
Genialna scena gdy House "grał" w kosza, i rozbrajające wbicie twarzy w tort

Szkoda tylko jak dla mnie, że chociażby na odwiedziny nie przyszli starzy znajomi... Tylko Wilson był przez chwilkę... Wszyscy nowi - trudno spamiętać

I po tym odcinku pozostaje jedno - wielka ciekawość jaki teraz będzie House

runiu

To obejrzałam ten lot nad kukułczym gniazdem (pewne podobieństwo było). Zgadzam się z tymi, którzy twierdzą, że to nie był kolejny odcinek, tylko osobny film. 99,9% House’a, 0,01% Wilsona, reszty naszych bohaterów nie było, był za to jakiś ukłon w stronę Hilsonek

Podobało mi się, bo przynajmniej to było w tym coś innego, jakaś świeżość i pomysł.

Trudno napisać do tego jakiś składny komentarz, tak dużo się działo, ale spróbuję starą metodą podziału na plusy i minusy.

Plusy:
+ początek – mocny, klimatyczny, świetny montaż,
+ brak czołówki, po co nam stary zespół House'a w takim odcinku
+ postacie: Alvie taki nowy, szalony kumpel House’a, genialna postać.
Nolan – próbuje innych nauczyć czegoś, czego sam nie osiągnął, na pewno dobry przeciwnik dla House’a, scena, kiedy House został z nim w szpitalu – piękna, rozmowy z Housem też świetne.
Ta lekarka, niestety nazwisko mi umknęło od razu zyskała sobie moją sympatię, miła, pełna zrozumienia dla pacjentów.
Lekarz, który kazał Panu Wolności przenieść pianino, chciał obnażyć iluzję.
Wszyscy pacjenci – każdy ze swoją historią,
+ masa świetnych tekstów (tylko uwielbienie dla Bolta mi się nie spodobało), dobre tłumaczenie – Hętny

+ Wilson – wie, co musi zrobić, więc zrobi, chociaż tego nie chce,
+ wszystkie sztuczki House’a, gra w kosza, później sprawa z rakietkami, bójka, stary, dobry House, który próbuje się z tego wydostać, początkowo gardząć wszystkimi,
+ scena z lataniem, jakby House przestał być Housem i to co się rozegrało później zasługuje na wielki plus, najlepszy i najbardziej wzruszający motyw odcinka,
+ Przynajmniej wiem już czemu House nie przepraszał, teraz zacznie?
+ próbka moczu, House jest genialny, ale znalazł się ktoś jeszcze lepszy,
+ „Mam tylko jednego przyjaciela” – przynajmniej mi jakoś nakreślili relację z Cuddy,
+ pozytywka i w ogóle terapia muzyką, faktycznie przypominała mi „Przebudzenia”, trochę naciągane, ale mi się spodobało,
+ akcja na przyjęciu, szczególnie z tą panią i orzechami,
+ „Lepiej niż wczoraj, gorzej niż jutro”. House mi popsuł znaczenie tych słów, ale jednak fakt, że chce być szczęśliwy (ale boi się, że straci swój dar) i mówi na końcu „wszystko jest w porządku” to krok naprzód,
+ Jestem złamany – wzruszyły mnie te słowa,
+ gra w karty,
+ pokaz talentów i rapowanie House’a, jedne z lepszych momentów odcinka,
+ to, że ostatecznie House zżył się z tymi ludźmi, Na pożegnaniu nawet się uśmiechnął i ich poprzytulał, scena z tortem rządzi. Jednak miło go było obejrzeć takim wesołym, choć przez chwilę,
+ koszulka,
+ Alvie chce wyzdrowieć, chyba dzięki Housowi,
+ ogólnie emocje i klimat odcinka (od śmiechu, bo przecież masa przezabawnych scen, do łez),
+ ten autobus na końcu taka jakby klamra, House powiedział Amber w autobusie, że nie chce być nieszczęśliwy zobaczymy, co będzie dalej. Brakowało mi trochę Wilsonka odbierającego House’a po kuracji,
+ muzyka i montaż.