Życie jest krótkie - więc najpierw jedz deser 2/4

rysiaczek

Kategoria: love

Okej, to jest jeden z tych ficków, które wisiały w temacie: "nigdy nie przetłumaczę"XD a co mi tam, usycham na jutrzejszy odcinek, więc wklejam kawałek, do jutra powinnam skończyć. Tylko moim zdaniem to jest fick NC-21, ale nie macie takich oznaczeń

całość tutaj: [link widoczny dla zalogowanych]

Wszystko zaczęło się w sumie w zwykły dzień. Był to chyba czwartek, ale szczerze mówiąc nie potrafił sobie przypomnieć( A, Douglas miał rację, czwartki to dni, które wprowadzają zamieszanie w twoje życie).

Dotarł do pracy ze zwyczajowym dwugodzinnym opóźnieniem i od razu natchnął się na Wilsona siedzącego na rogu jego biurka, zagłębionego w lekturze karty leczenia, a w drugiej ręce trzymającego brzoskwinię. Gdy House wszedł, jego przyjaciel uniósł głowę znad papierów i uśmiechnął się przewrotnie, po czym wyciągnął owoc w jego kierunku.
- Śniadanie.
House zignorował go, rzucił plecak na podłogę i usiadł za biurkiem.
Wilson widząc to okrążył biurko, a na jego twarzy zakwitł niewielki uśmieszek.
- Wiesz co powiadają o brzoskwiniach?

Greg wziął kawałek owocu z rąk przyjaciela. Ich palce przez chwilę się spotkały.
- Co?
- Lizanie mięsistej skórki brzoskwini jest niczym doprowadzanie kobiety na szczyt za pomocą ust. Pomyśl o tym – Wilson mówił teraz powoli, prawie jakby chciał go wprowadzić w trans. – Jak delikatnie smakuje w twoich ustach. Doskonała, miękka skórka – ten boski sok na twoich ustach i brodzie. A gdy już zjesz brzoskwinię, wciąż dotykasz ust palcami i zlizujesz smak, który zapamiętały wargi. – Wilson wstał i założył fartuch. – Uwielbiam zbieranie brzoskwiń, To coś jak tworzenie dzieła. – Skończył mówić, odwrócił się i opuścił gabinet przyjaciela.
House zamarł z rozszerzonymi w szoku oczami. Minęła już dobra chwila od wyjścia Wilsona, gdy lekarz w końcu sprawę, że prawie spadł z krzesła, a tylko instynkt samozachowawczy sprawił, że nie zapomniał o oddychaniu.

Później, gdy jego mózg mógł znów pracować, doszedł do wniosku, że istnieje tylko jedno wyjaśnienie na dziwne zachowanie przyjaciela.

-Uprawiałeś niedawno seks.
Wilson spojrzał najpierw na siebie, potem na House’a.
- Dzięki za informację, nie zauważyłem. Właściwie to nawet, że zauważyłem, że się z kimś seksiłem, ale najwyraźniej był to całkiem szybki numerek.
Po tych słowach sięgnął do szuflady i wyjął małe pudełko.
- Weź, ciasteczko.
House zignorował poczęstunek i kontynuował psychoanalizę Wilsona.
- Jeśli nie seks, to dlaczego wydawałeś się taki napalony z tymi wszystkim opisami? – wolał nie wspominać jak dokładnie one brzmiały. Nawet samo wspomnienie powolnego głosu przyjaciela delikatności i słodyczy… Wszystko to sprawiało, że jego wargi nagle stawały się wilgotne. Nie, lepiej o tym nie myśleć.

eletariel

jeppie1 Fik, który osobiscie znalazłam, zostaje przetłumaczony^^
A trzeba przyznać, że fik należy do bardzo zuych:D
Świetne tłumaczenie-czekam na wiecęj

rysiaczek

- Szukam nowego spojrzenia na rzeczy. Jakoś nigdy wcześniej ci to nie przeskadzało – Wilson sięgnął do pudełka z ciasteczkami i wyjął jedno i przyjrzał mu się z uwagą. To było jedno z tych, których nazwy nigdy nie pamiętał. Cygarowe pyszności czy coś w tym stylu. Podłużne herbatnikowe ciasto pokryte czekoladą z wanilią w środku. Zanurzył je w kubku leżącym na biurku, po czym wyjął z powrotem. Jeden koniec ociekał teraz kremową polewą z budyniu.

Omójborze.*

- Na pewno nie chcesz ciasteczka? - Wilson uśmiechnął się, zlizując i smakując usatmi końcówkę. Po czym zaczął przesuwać po niej językiem, delikatnie oddzielając ciasto od nadzienia. Jego lepkie, czerwone wargi stykały się z wanilią sprawiając wrażenie jakby obdarzał ją pocałunkami. W końcu zatrzymał się i przełamał idealne ciastko w swoich ustach. – Sa naprawdę pyszne z tym budyniem. Dosyć dziwna kombinacja, ale smakuje nieziemsko – uśmiechnął się do House’a – trochę jak my, nieprawdaż? – zamrugał przewrotnie.

House, kolejny już raz stracił zdolność wypowiadania pojedynczych słów i po prostu uciekł z gabinetu Wilsona.

Tylko niezwykła siła woli i szalony nowoodkryty entuzjazm do pracy w klinice, pozwoliły Gregowi przeżyć jakoś resztę dnia(jedynym śladem, po niedawnych traumatycznych przeżyciach była jego reakcja na jakiegoś brzdąca jedzącego brzoskwinie. Szybko jednak udało mu się dotrzeć do toalety i uniknąć podejrzeń Cuddy, że jest jakimś pedofilem. W końcu by przecież nie zrozumiała, że to wszystko to tylko i wyłącznie wina Wilsona.

*to nie jest błąd ort, a nawiązanie do Bora, nie Boga:D

Pino

Po przeczytaniu tego tekstu do głowy przychodzi mi tylko jedno... (I powtórzę tu myśl House'a) - 'OhGod.' xD

Już nigdy nie spojrzę tak samo na brzoskwinie. I na Wilsona. I w ogóle nie wiem dlaczego to opowiadanie tak mi się podoba. Jest rozbrajające...

Bardzo dobre tłumaczenie.... Tłumacz dalej! xD

motylek

szkoda ,że właśnie teraz nie mam brzoskwini

Foxglove

Iiik! Czytałam tego ficka w oryginale i od tego czasu nie mogę normalnie spojrzeć na brzoskwinie.
Ale wizja Wilsona jedzącego jedną... *spływa malowniczo z krzesła*
Podoba mi się to tłumaczenie. Ani trochę nie straciło na perwersji ;]

rysiaczek

Dzień w końcu się skończył i z westchnieniem ulgi wszedł do swojego domu i rzucił plecak i kurtkę na kanapę. Potrzebował relaksu. Długi prysznic( w komplecie z porządnym orgazmem, który prześladował go przez ten cały dzień), szklaneczka whisky, kilka vicodinów i sen. Tak. Co mogłoby być lepsze od tego? Zamknął drzwi i nacisnął włącznik światła.

- Martwiłem się o ciebie przez całe popołudnie.

Zamarł z ręką na wyłączniku. W bladym świetle oświecającym pokój mógł widział Wilsona siedzącego na stołeczku przy pianinie z ręką na przeciwległym kolanie.

- Co się dzieje, House?

Przez chwilę mógł zobaczyć cień uśmiechu czający się na ustach Wilsona.

Oczyścił gardło, gapiąc się na swoje buty..

- Nie jestem głodny.

- Och, myślę, że jednak jesteś.