Szczęście w nieszczęściu. [NZ 12/13]

NiEtYkAlNa

Kolejny fik, mam nadzieję, że się spodoba.

<i>Zweryfikowane przez NiEtYkAlNa</i>

I

House jak zwykle przybył do pracy spóźniony, a Cuddy czekała na niego przy recepcji z aktami nowej sprawy w ręku.
- House, znowu się…
- Tak wiem, jestem spóźniony, więc oszczędź mi wykładu mamo i powiedz co dla mnie masz? – Uśmiechnął się sarkastycznie.
- Masz nowy przypadek, dwudziestosiedmioletnia dziewczyna po zapaści. – Lisa podała mu akta.
- Tylko tyle? – Zapytał wyraźnie niezadowolony. – Myślałem, że dostanę jakieś zaproszenie na kolację.
Lisa zrobiła zdziwioną minę.
- House, o co Ci właściwie chodzi? Te Twoje aluzje co do spotkań poza pracą…
- Aha, wzięłaś je na poważnie! A to znaczy, że zastanawiasz się nad rozważeniem ich, a to znaczy… - Lisa przerwała mu skutecznie.
- Czy to znaczy, że to nie są aluzje? – Spytała z uwodzicielsko ciepłym uśmiechem.

House zamilkł na chwilę i spoważniał nieco.
- W s- sumie… - Speszył się lekko.
- W sumie, to nic z tego. Wystarczy ładnie się uśmiechnąć, a mężczyzna już nie wie, co się z nim dzieje. – Powiedziała triumfalnie.
- Morderczyni dowcipów. – Szepnął i skierował się do windy.
- Dzieciak. – Powiedziała zadowolona.

- Nowy przypadek. – House rzucił dokumenty na stolik, był zdenerwowany zagrywką, jaką mu zaserwowała Cuddy.
- Wszystko w porządku? – Zapytała Cameron.

House podrapał się po brodzie i spojrzał na nią pytającym wzrokiem.
- Jesteś wkurzony. – Powiedziała słusznie zauważając.
- Tak, jestem. I tak, wszystko w porządku. – Rzucił podchodząc do tablicy.
- Jakieś spostrzeżenia? – Zapytał swój zespół.

Cisza.
- No dalej!
- Mamy za mało danych. – Powiedział Foreman.
- To może być wszystko. – Jęknął niezadowolony Chase.
- Dobra… - Diagnosta zamilkł na chwilę.
- Tee, Brytyjczyk, idź do laboratorium i zrób badania na wszystko, Czarny, zrób wywiad rodzinny, a Słodki Szczeniaczek do kliniki.

Zespół spojrzał na niego zdziwiony.
- A Ty co będziesz robił? – Zapytał Foreman.
- Ja? Ja muszę załatwić coś ważnego.
Siedzieli przyglądając mu się badawczo.
- No jazda! Samo się nie zrobi. – Pospieszył ich.

Udali się do windy, wychodząc z niej natknęli się na Lisę.
- Idziecie do pacjenta?
- Niezupełnie. – Powiedział Foreman.
- Ja idę, zrobię wywiad rodzinny. Chase idzie robić badania na wszystko, a Cameron do kliniki.
- Jak to? Co robi House? - Zapytała zirytowana.
- Powiedział, że ma jakąś ważną sprawę do załatwienia. – Odparł Chase.
- Ja mu dam ważną sprawę w godzinach pracy! – Opuściła zespół i poszła do gabinetu House’a.

- Wilson, mam problem! – Krzyknął wchodząc do gabinetu przyjaciela. Na szczęście James nie miał w tym momencie pacjenta.
- Pseudo problem. – James spojrzał czujnie udając poważną minę.
- Prawdziwy. Cuddy pomyślała dzisiaj, że naprawdę chcę zjeść z nią kolację.
- Bo chcesz. Naprawdę. – Wilson mrugnął kilka razy powiekami, po czym tajemniczo się uśmiechnął.
- Nie chcesz?
- Chcę… chyba… może… Sam nie wiem. House wyglądał na zdenerwowanego.
- House, nie potrafisz się zdecydować? – Wilson się zająknął.
- Co? – Zapytał, wyrwany z zamyślenia. – Oczywiście, że potrafię, nie chcę, nawet jeśli ona chce. Nawet jeśli sama mnie zaprosi…

Nagle do pokoju weszła Lisa, a House podskoczył na jej widok.
- House!
- Tak? – Zapytał nieco pozbawiony swojej pewności, która przed chwilą jeszcze mu towarzyszyła.
- Dlaczego nie jesteś w klinice, skoro Twój pacjent czeka na wstępne badania.
- Bo mam ważną sprawę do omówienia z Wilsonem.
- Chyba wiem, co to za ważna sprawa.

House podszedł do niej bliżej i konspiracyjnym tonem,zerkając przesadnie na Wilsona,zapytał.
- Tak? Jaka?
- Pewnie przeżywasz, że dałeś mi się nabrać na dole. – Szepnęła.
- A może Ty przeżywasz, że mi odmówiłaś. – Zmrużył powieki uśmiechając się nieco. Jego pewność siebie nagle wróciła.
- Marsz do kliniki – Powiedziała zaskoczona i wyszła.

- Widzisz? – House odwrócił się twarzą do Wilsona.
- Nic nie widziałem, nic nie słyszałem. – James zakrył dłońmi twarz.
- Ona usiłuje mi powiedzieć, że chce pójść ze mną na randkę. – Podniecał się House.
- Chyba usiłuje Ci powiedzieć, że chce, żebyś poszedł do kliniki, do pacjentów. – Wilson szybko go zgasił.

mazeltov

happy

zawsze jak widze nowy fik napisany prze ciebie wiem ze bedzei swietny i sie nei zawiodlam

House jak zwykle zapatrzony w siebie jak w obrazek a Cuddy sama sie oszukuje niby temat oklepany ale ty zawsze potrafisz go przedstawic niesamowicie i te ich wspolne docinki BUSTWO

niecierpliwie czekam na cd

CYTAT:
- Czy to znaczy, że to nie są aluzje? – Spytała z uwodzicielsko ciepłym uśmiechem.

House zamilkł na chwilę i spoważniał nieco.
- W s- sumie… - Speszył się lekko.
- W sumie, to nic z tego. Wystarczy ładnie się uśmiechnąć, a mężczyzna już nie wie, co się z nim dzieje. – Powiedziała triumfalnie.
- Morderczyni dowcipów. – Szepnął i skierował się do windy.
- Dzieciak. – Powiedziała zadowolona.

jak ja kocham jak ona sobie tak z nim pogrywa

Lisa_Cuddy

Nietykalna zalewa nas fają wspaniałych fików

Jestem cała happy że w końcu można poczytać coś ciekawego.
Wspaniała praca !

monad

Interesujący początek. Na razie nic więcej nie napiszę

czekam na rozwinięcie tematu

NiEtYkAlNa

mazeltov mam nadzieję, że uda mi się was choć trochę zaskoczyć w tym fiku, przynajmniej raz

Lisa_Cuddy cała przyjemność po mojej stronie i dziękuję za uznanie

monad właśnie jestem w trakcie pisania kolejnej części

czarodziejka

Podoba mi się

Narazie ciężko coś więcej powiedzieć, ale jak to ładnie wszystko poprowadzisz to może byc ciekawie.

Dużo czasu i wena

Pozdrawiam cieplutko

martusia14

NiEtYkAlNa

Dodaje dwójkę, mam nadzieję, że nie rozczaruję

II

House siedział w gabinecie z pacjentem. Mimo tego, że znajdował się naprzeciw niego człowiek czekający na jego ruch, diagnosta zdawał się być nieobecny.
- Doktorze? – Szepnął zdziwiony mężczyzna.
Nie było odpowiedzi.
- Halo? Panie doktorze! – Prawie krzyknął.
- Dlaczego pan wrzeszczy? – Syknął wyrwany z zamyślenia.
- Myślałem…
- Nie jestem głuchy. Z resztą oprócz mojej nogi, nic mi nie dolega, jestem zdrów jak ryba. – Uśmiechnął się.
- A co z moją nogą? – Zapytał lekko przerażony pacjent.
- Pańska noga jest skręcona, ma pan szczęście, nie trzeba będzie jej amputować. – House uśmiechnął się szeroko. Uwielbiał gnębić pacjentów. Tym poprawiał swoje przygnębiające samopoczucie.
Mężczyzna spojrzał na lekarza wzrokiem pełnym strachu.
- C- co proszę? – Wydukał.
- Mówiłem, że ma się pan dobrze. Zaraz zawołam pielęgniarkę i zabierze pana, żeby założyć gips na kostkę. – Powiedział spokojnie, jakby nie miał pojęcia, co wywołało takie przerażenie u pacjenta.

Zerknął na niego jeszcze raz i najszybciej jak mógł wyszedł z gabinetu z tajemniczą miną. To mogło wróżyć tylko jedno, House miał pomysł.
Szedł o lasce wzdłuż korytarza nadzwyczaj energicznie, w końcu dotarł do drzwi na których widniał napis „Lisa Cuddy M.D.”
- Dobra, teraz… - Szepnął i zdecydowanym ruchem pchnął drzwi, by wejść do środka.

Lisa siedziała przy biurku, przeglądała papiery. Gdy oderwała od nich wzrok westchnęła cicho.
- Czym mogę służyć? – Zapytała.
- No nie mów, że obsługujesz wszystkich? – Zapytał szeroko otwierając oczy.
- House… Skończ z tymi wygłupami, zachowujesz się jak dziecko. Czego chciałeś?
- To… jest niedorzeczne wiem, ale myślę… awww… - Rozległ się cichy jęk.
- House! Co Ci jest? Dobrze się czujesz?

Lekarz stał naprzeciwko biurka Lisy zgięty w pół z czołem opartym na ręce, która teraz spoczywała na blacie mebla.
- Shhhh… Mój brzuch… - Syknął z bólu.
- Co z nim? – Pytała zaniepokojona Lisa.
- Bolał Cię wcześniej?
- Raz. – Odpowiedział krótko i zacisnął powieki mocniej.
- Oddychaj głęboko, zaraz wezwę pomoc. – Odsunęła się, by sięgnąć po telefon, ale House złapał ją za rękę.
- Nie chcę. Zaraz mi przejdzie, daj mi wody.
- Ale…
- Po prostu daj mi wody. – Poprosił i usiadł powoli na fotelu.

Lisa podała mu szklankę z wodą, którą pochłoną jednym tchem.
Miała zmartwiony wzrok. Nie wiedziała, czy coś się dzieje z nim złego, czy to skurcz mięśni.
- To tylko zwykły skurcz mięśni, miałem już taki raz, kilka miesięcy temu. – Powiedział, jakby czytając jej w myślach.

Cuddy odetchnęła z ulgą. Ale jej twarz nadal miała przerażony wyraz.
- Przestań mieć taką minę, przecież powiedziałem Ci, że to normalne. Nic mi nie jest.
- No dobrze, w takim razie, co chciałeś mi powiedzieć zanim…
- Tak, tak, zanim usiadłem na fotelu. – Podsumował, pomijając najważniejszy fakt.
Cuddy skinęła głową.
- Otóż chciałem rzec… - Wywrócił oczami.
- Że zleciłem pacjentowi ze skręconą kostką nałożenie gipsu.
Cuddy spojrzała na niego zdziwiona.
- To dopiero było głupie! – Pomyślał.
- House… wydaje mi się, że chciałeś powiedzieć mi coś innego? – Patrzyła czujnie.
- Tylko Ci się wydaje. – Powiedział krótko i wstał gwałtownie, by jak najszybciej wydostać się z jaskini smoka.

Ale tuż przy drzwiach Lisa zagrodziła mu drogę.
- Co chciałeś mi powiedzieć, gdy tylko tu wszedłeś? – Zapytała stanowczym głosem patrząc prosto w jego błękitne niebo.
- Zas… zastanawiałem się, czy może jednak pójdziemy na randkę? Taką prawdziwą. – Poprawił.
Lisa nie dowierzała w to co właśnie usłyszała, otworzyła usta, ale nie zdążyła odpowiedzieć, bo House jej przerwał zaczynając swój wywód.
- Jeśli masz znowu zacząć sobie teraz żartować, albo mnie wyśmiewać, to będzie oczywiste, że…
- Zamknij się. – Usłyszał. Jej wyraz twarzy był poważny.

Otworzył oczy szeroko w oczekiwaniu na kolejne słowa.
Gdy zobaczyła, że skoncentrował wreszcie swoją uwagę na niej, uśmiechnęła się ciepło i dodała.
- Pójdę z Tobą na tą cholerną randkę.
House’a ogarnęła radość, ale zaraz potem przyszedł strach i niepewność.

monad

Tak się zastanawiam co napisać

sympatycznie się zaczyna, House to House, a Cuddy to Cuddy. Będzie randka

Nice

i będzie +18

też nice

Tylko powoli i bez pośpiechu proszę

NiEtYkAlNa

Spokojnie, ja zawsze staram się rozwijać akcję powolutku, a w tym fiku fabuła będzie dosyć zawiła, nie tak łatwo stąd do Huddy

czarodziejka

martusia14

mazeltov

cytat:
"a w tym fiku fabuła będzie dosyć zawiła"
oj tak, ja lubie takie zakrecone fiki zreszta i tak bedzie swietny bo jest twoj "mistrzyni w poruszaniu czytelnika"

czekam niecierpliwie na ciag dalszy

NiEtYkAlNa

Oto kolejna część, życie jest pełne niespodzianek, ehh

III

- Umówiłem się na randkę. – Westchnął House wchodząc ponownie tego dnia do gabinetu Wilsona.
- Słucham? – James zmarszczył brwi.
- Cuddy zgodziła się pójść ze mną na randkę. – Powiedział poważnym tonem. Onkolog aż zagwizdał z wrażenia.
- Kiedy masz tą randkę? – Uśmiechnął się Wilson podkreślając ostatnie słowo.
- Dzisiaj wieczorem… - House zbladł.
Przyjaciel spojrzał na niego badawczo.
- House, dobrze się czujesz? No nie mów, że denerwujesz się tym spotkaniem? – Posłał mu ciepły uśmiech.
- Przecież znacie się jak mało kto, wiecie czego możecie się po sobie spodziewać…- Diagnosta przerwał Jamesowi.
- No właśnie…
- Co? – Onkolog się zdziwił.
- Powiedz, czego ona może się spodziewać po mnie?
Wilson się zająknął.
- Ugh…
- Niczego nowego. Czyli samych niemiłych, niegrzecznych i nieprzyjemnych rzeczy Jimmi. – Podsumował Greg.
- Dlaczego w takim razie się z nią umówiłeś?
- Sam nie wiem… Chyba chcę… - Zawahał się.
- A więc idź tam i postaraj się być dla niej trochę milszy niż w pracy. To wystarczy na początek. – Doradził onkolog.
House skinął głową i taki blady, jakim go widział Wilson kilka minut wcześniej, wyszedł z gabinetu.

Lisa pospiesznie weszła do domu, miała w dłoniach kilka tekturowych toreb. Wracając z pracy wstąpiła do kilku sklepów, postanowiła kupić sobie coś specjalnego na ten wieczór.
Usiadła na łóżku i wyjęła czarną, koronkową bieliznę. Delikatny haft okalał brzegi materiału.
Uśmiechnęła się ciepło. W głębi serca od dawna marzyła o Housie. Czekała tylko na jego krok. Na jego poważnie wypowiedziane słowa, jego zaproszenie. Nie na głupie żarty i dowcipy. Teraz się cieszyła, miała nadzieję, że tym razem będzie inaczej niż dwadzieścia lat temu, że tym razem House się nie wycofa, nie spłoszy jak leśne zwierzę.

Otarła z policzka łzę wspomnień i wstała, by otworzyć kolejny pakunek. Tym razem na łóżku rozłożyła piękną, wieczorową sukienkę w kolorze tęczówek House’a. Uśmiechnęła się na samo wyobrażenie o ich wspólnym wieczorze.
- Lepiej pójdę się przygotować, żeby nie marudził, że musi czekać. – Jęknęła w myślach i udała się w kierunku łazienki.

House siedział na kanapie z twarzą ukrytą w dłoniach. Zastanawiał się w co ma się ubrać, czy w ogóle iść. Dochodziła ósma, a on nadal nie był pewien, co powinien zrobić. Ogarnął go lęk przed nieznanym, bardzo chciał spędzić z Lisą ten wieczór, może nawet kolejny dzień, ale coś paraliżowało go w środku, czegoś się obawiał, zastanawiał się, czy to na pewno dobry pomysł. Przetarł twarz dłonią i wstał gwałtownie, by wyjąć odzież z szafy.
- Awww… Cholera…Te skurcze mnie kiedyś zabiją. – Syknął wściekły, że sytuacja znów się powtórzyła.
- To przez te nerwy, ale… - Myślał.
- Czym tu się denerwować? – Wyobraził sobie wizję przyjemnego wieczoru z Cuddy i uśmiechnął się szeroko.
- Do rzeczy, nadciąga House zdobywca! – Zatrzasnął za sobą drzwi łazienki.

Lisa czekała niecierpliwie na diagnostę sącząc czerwone wino w salonie. Cieszyła się na to spotkanie jak mała dziewczynka, która ma dostać najnowszą lalkę Barbie.
- Ciekawa jestem dokąd mnie zabierze? – Zastanawiała się. – Mówił, że ma niespodziankę. Ciekawe… - Jej rozmyślaniom nie byłoby końca, gdyby nie natrętny dźwięk dzwonka. Zerwała się uśmiechnięta, by przywitać diagnostę. Dziś nie przeszkadzał jej nawet sposób, w jaki dzwonił do jej drzwi.

Otworzyła i zamarła na chwilę. Stał tam, ubrany w swoje codzienne ciuchy, tak, tego mogła się spodziewać, ale nie takiego wyrazu twarzy.
- Masz taką minę z okazji, że ze mną wychodzisz? – Zapytała nie mając pojęcia, o co właściwie chodzi. Oparł się jedną ręką o framugę, po czym podniósł wzrok i własnym oczom nie mógł uwierzyć, wyglądała oszałamiająco, włożyła serce w swoje przygotowania na wyjście z nim, a on… Opuścił wzrok.

- House… Co się dzieje? – Spytała, diagnosta ponownie podniósł głowę i spojrzał jej w oczy.
Wiedziała już, nie musiała więcej pytać. Znała to spojrzenie, identycznym obdarzył ją przed dwudziestoma laty. Pełne błagalnego i przepraszającego blasku.

Jej oczy przepełniły się niekrytym żalem i bólem. Wzrok Lisy posmutniał nagle, a jej twarz wydała niemy krzyk.
House patrzył na nią, piękną, wspaniałą kobietę, która być może chciała być właśnie z nim. Być może to właśnie jego miał spotkać ten zaszczyt i przyjemność. Ale on, jak zwykle skutecznie potrafił się obronić przed wszelkim szczęściem jakie mu oferowano, pozbawiał siebie wszystkiego, co w życiu dobre, co mogło by go cieszyć w głębszym tego słowa znaczeniu. Bał się być szczęśliwym.

- Wynoś się. – Usłyszał spokojne słowa administratorki.
- Przepraszam. – Szepnął. Nie chciał jej ranić, ale czuł, że postępuje słusznie.
- Wynoś się! Słyszysz? I nie rób mi tego nigdy więcej! Pierwszy raz od lat pomyślałam o Tobie poważnie, a Ty… Jak zwykle robisz sobie z życia zabawę. Odejdź. – Odwróciła twarz od jego przenikliwego spojrzenia.

House skinął głową i ruszył bardzo wolnym krokiem w kierunku motoru.
W tym momencie poczuł ból, jakiego jeszcze nigdy w życiu nie odczuwał.

ot_taka

House na randce z Cuddy...

ciekawe czy ostatecznie coś z tego wyniknie, czy będą się tak okrążać

Zraniona

O żesz jestem w szoku jestem rozdarta

Więcej napiszę jak się uspokoje

czarodziejka

Aż mi łezki napłynęły do oczu...
On się boi, ogarnia go najzwyczajniejszy w świecie strach, a ona myśli, że znów się zabawił...

Takie jest życie... niesprawiedliwe w każdym calu, a ona tak się cieszyła...

Cudowne

Jak to z nimi w końcu będzie?

Uwielbiam,
Pozdrawiam cieplutko

Wena i czasu

monad

Jakieś to takie smutne wyszło

a tak sympatycznie się zaczęło... zawsze się coś musi namotać i w ogóle popsuć.. czekam więc na kolejną część i odrobinę radosnego optymizmu

Verti

Świetne

Genialne. Bardzo mi się podoba. Czekam na więcej ^^ Dużo więcej

Randka House'a z Cuddy. Nie zdziwię się jak zobaczymy to na FOXie w lutym na przykład xDD

NiEtYkAlNa

Dioda14

Co mu jest?

Pisz dalej...chcę wiedzieć!
Wciągnęło mnie...życzę Wena...

ot_taka

monad

No dramatycznie się robi.. krew i te sprawy

Tylko błagam Cię nie rób akcji w stylu House w szpitalu i płacząca Cuddy u jego boku

Bo tego nie zniosę

Ale wierzę w Twojego Wena, w Twoją pomysłowość i atrakcyjny ciąg dalszy

Verti

Jejku. Z części na część coraz lepiej i lepiej. Życzę taaaakiego wenaa ogromniastego i czekam niecierpliwie

mazeltov

robi sie smutno i dramatycznie mimo ze ich ciagnie do siebie to znowu czuja sie samotni no i co z Housem

czekam niecierpliwie na cd zreszta jak na kazdy twoj fik