Próbne ojcostwo [NZ/P]

AGSJ

Zweryfikowane przez AGSJ

W Sylwestra mnie natchnęło do napisania tego... czegoś. Nie wyszło mi tak, jak chciałam. I proszę o wyrozumiałość, bo to mój pierwszy taki fan fik, ale też o szczere opinie.
Dedykowane monii2311

Budził się nowy dzień. Słońce nieśmiało wyglądało zza chmur, oświetlając biały, ośnieżony świat. Wiał niezbyt silny wietrzyk, strącając z gałęzi drzew mniejsze śniegowe czapy.
W szpitalu Princeton- Plainsboro cały czas panował wzmożony ruch. Co chwila przyjeżdżały i odjeżdżały karetki, przywożąc lub jadąc po zakrwawione ofiary sylwestrowej nocy. Na ostrym dyżurze nie było ani chwili spokoju. Drzwi tutaj prowadzące w ogóle się nie zamykały, wpuszczając coraz to nowych rannych. Lekarze i pielęgniarki mieli do czynienia z najróżniejszymi przypadkami, od drobnych skaleczeń zaczynając, a kończąc na oderwanych kończynach.
Pomijając ostrego dyżuru szpital był pusty i cichy. Większość lekarzy i pracowników wzięła sobie wolne, aby spędzić ten dzień ze swoimi rodzinami.
W gabinecie dyrektorki szpitala nie było pusto. Ani cicho. Z samego rana Lisę Cuddy zerwał z łózka telefon- pojawił się jakiś zdenerwowany pacjent, który domagał się odszkodowania za złe założenie szwów. Po pół godzinie snu, z podkrążonymi i sinymi oczami, z dzieckiem na ręku, wpadła do szpitala i godzinę użerała się z "poszkodowanym". Nie mogła mu wytłumaczyć, że pęknięcie szwów było spowodowane nie ich złym założeniem, a grzebaniem w nich nożem. Kiedy wreszcie udało jej się wyperswadować mu złożenie wniosku o odszkodowanie zauważyła stertę papierów do wypełnienia, leżących na biurku.
Skoro już tu jestem...- pomyślała i zabrała się za wypełnianie. Zerknęła kątem oka na Joy. Dziewczynka ziewnęła, przetarła pulchną rączką oczy i spała słodko dalej. Cuddy, uspokojona, pisała dalej.
Joy nie spała całą noc, więc kiedy wreszcie udało jej się zasnąć, spała spokojnie przez kilka godzin. Lisa zapamiętała się całkowicie w tym, co robiła, cały czas wypełniając rubryczki pt. Budżet, Wydatki, Dochody, Nazwisko, Firma... Dopiero cichy jęk Joy sprawił, że podniosła głowę. Dziewczynka obudziła się i już zaczynała grymasić.
Cuddy spojrzała przelotem na zegarek i zamarła. Dopiero teraz zdała sobie sprawę, że spędziła tu już pół dnia.
-Co ja tu robię w Nowy Rok?- jęknęła, przytulając do siebie Joy. Przez większość swojego dorosłego życia praca była jedynym, co było naprawdę drogie dla Lisy Cuddy, jedyną rzeczą, której mogła się całkowicie poświęcić. Zdarzało jej się jeszcze czasami zapominać, że teraz ma dla kogo żyć i dla kogo odrywać się od pracy.- Idziemy stąd.
-Pani dyrektor?- do gabinetu weszła młoda lekarka z ostrego dyżuru.- Jeden pacjent pragnie panią widzieć. Mówi, że...
-Jeśli chce ubezpieczenie, to niech przyjdzie jutro, a jak chce złożyć pozew, to niech najpierw załatwi prawnika. Wybacz, ale muszę iść- Cuddy uśmiechnęła się z trudem i wyszła z gabinetu. Zamierzała całą resztę dnia poświęcić Joy i zapomnieć o pracy. Jeśli tylko jej się uda.

-kilka dni później-

-Mam już dość.
W domu Lisy Cuddy panowało istne pobojowisko. Po podłodze walały się puste butelki po mleku, sterty papierów, opakowania pampersów. Lisa nie miała siły, żeby posprzątać. Na nic nie miała siły.
Przez całą noc zajmowała się małą: karmiła ją, przewijała, usypiała, bawiła się z nią. Kiedy Joy spała, czyli przez większość dnia, Cuddy wypełniała pozostałe papiery potrzebne do adopcji. Pojęcie "sen" zaczęło być dla niej obce.
I tak każdej doby.
Była przygotowana na to, że będzie ciężko. Okazało się jednak, że jest jeszcze ciężej niż myślała. Może jednak nie nadaje się na matkę... Czasami, kiedy nie miała pojęcia co zrobić, chciała załamać ręce, usiąść i płakać. Zdarzało się to najczęściej wtedy, kiedy Joy była wyspana, nakarmiona, zwymiotowała po jedzeniu, jej potrzeby fizjologiczne były spełnione, a jednak cały czas płakała. Cuddy zadawała sobie cały czas to samo pytanie: Dlaczego? Czy coś robiła źle?
Zdarzały się też jednak takie chwile, kiedy jej myśli uciekały w innym kierunku. W zupełnie innym- ku jednemu z jej pracowników, genialnemu diagnostykowi o oszałamiających, niebieskich oczach. Nie chciała o nim myśleć. Nie chciała w ogóle dopuszczać do siebie takich myśli. Nie potrafiła jednak się przed nimi bronić.
To było silniejsze od niej...
-Och, Joy...- Lisa pochyliła się nad kołyską, patrząc czule na leżącą w niej małą istotkę. Dziewczynka spojrzała na nią inteligentnie swymi wielkimi, niebieskimi oczętami. Tak bardzo podobnymi do jego oczu...
No nie. Tego już za wiele! Nawet patrząc w oczy małej myślę o nim!
Dość tego! Muszę wyjść... coś zrobić...
Cuddy usiłowała się uspokoić, było to jednak zbyt trudne. Jej myśli skierowały się na inne tory. Czy może zrobić to, co chciała?
Może czasem nawet warto sobie pozwolić na odrobinę szaleństwa? Złamać swoje własne zasady, postąpić wbrew wszelkim regułom... Zrobić coś, o czym nawet nie chciało się marzyć. Po prostu zaszaleć. Wyrwać się z nudy i monotonii codziennego życia.
Tak. To jest myśl!
Cuddy zerwała się z kanapy, potknęła się o jakąś butelkę, poleciała na szafę, w końcu jednak dotarła do telefonu. Chwyciła za słuchawkę i wybrała numer House'a, z niecierpliwością czekając, aż Gregory odbierze.

moniia2311

cudnie:*

i dedykacja dla mnie ... czekam na c.d

cyjanek

I czego żeś się tak bała? Że cie zjedzą?

Nie było potrzeby!
Świetne opowiadanie, z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy

nimfka

Ty mówisz że to nie wyszło tak jak chciałaś, to jakie genialne musi być coś co ci wyjdzie

skoro to jest cudne

Kiedy dalszy ciąg??

Kallien

Szczerze mówiąc, bo tak miało być, tekst ma sens. I jest nawet niezły. I mówię to ja, Kallie nie-lubiąca Huddy. Denerwuje mnie jedynie przedstawianie późniejszej [/wcześniejszej] sytuacji poprzez:

runiu

Ciekawe, dobrze się czyta, realistycznie opisane problemy Cuddy jako mamy, czekam na cd.

ECC

Strasznie podoba mi się twoja wizja macierzyństwa Cuddy!

Ja po drugiej części sezonu oczekuję właśnie takiej Cuddy-Mamusi, więc baaaardzo się cieszę, że to opisałaś

Po ostatnim zdaniu mam chrapkę na więcej, więcej i jeszcze trochę.

Hepi Nju Jer życzę, i pozdrawiam Ciebie i Wena

amandi

*szuka kolejnej części z Holmes'ową lupą*

BARDZO mi się podobało!!

to fajnie uchwycone trudy macierzyństwa (właściwie - i nie tylko

. Jak ja musiałam się zajmować moim małym siostrzeńcem, miałam podobnie

). I to, przed czym przestrzegał ją House: że Cuddy może mieć dość, że się tym znudzi. Oczywiście, to jest niemożliwe, ale wyczerpanie daje o sobie znać.. I wtedy... dzwoni do Grega

. Nawet nie wiesz, z jakim bijącym sercem będę czekała na kolejną część

. Tytuł tego fika brzmi baardzo obiecująco

... Choć pewnie wiesz, ale to powiem

: piszesz świetnie, aż chce się czytać

.. czekam

Cave

ahh. . wreszcie doczekalam sie fiku z Joy!!

jak ja sie ciesze

minnie

Bardzo fajne

Cuddy zadzwoni do House'a po pomoc??

Czekam na cd

Pozdrawiam

Erato

Jak się rzuciłam na ficki, to nic mnie chyba nie zatrzyma...

Ale do rzeczy - podoba mi się. Takiej Cuddy w roli matki oczekuję. Wiadomo, że jeżeli nie przechodzi się przez ten etap ciąży, to nie ma się tych wszystkich niezbyt przyjemnych przeżyć za sobą (wymioty, tycie, zmęczenie, psucie się zębów itp.) i jest się zupełnie inaczej przygotowanym. Kobieta tak rozsądna, jak Cuddy, na pewno miała świadomość, że będzie ciężko, ale to jednak zawsze jest zaskoczeniem. Zwłaszcza dla samotnej matki, której nie ma kto pomóc. I która tak wiele po sobie oczekiwała.

Ale czy na pewno nie ma jej kto pomóc? Zobaczymy

Podoba mi się sam styl, chociaż muszę zgodzić się z Kallien - spacji brakuje bardzo, bardzo często. Nie wiem, czy chociaż raz pojawiła się przed myślnikiem. Przypominam - tam też ją stawiamy.
Dalej dialogi.
Prawidłowy dialogi powinien wyglądać tak:
- Co ja tu robię w Nowy Rok? - jęknęła, przytulając do siebie Joy.
nie zaś
-Co ja tu robię w Nowy Rok?- jęknęła, przytulając do siebie Joy.

Przypominam o jeszcze jednej zasadzie konstruowania dialogów. Jeżeli po zdaniu zacytowanym występuje bezpośrednio czasownik, kropki nie stawiamy:
- Jestem zmęczona - powiedziała Kasia.

Jeżeli natomiast czasownik taki nie występuje, musimy postawić kropkę, a po myślniku wprowadzić wielką literę:
- Jestem zmęczona. - Kasia przetarła oczy(...)

O ile z tym pierwszym przypadkiem autorzy generalnie nie mają problemów, o tyle z drugim jest gorzej. U Ciebie znalazłam chyba jeden taki przypadek, w rozmowie z lekarką z ostrego dyżuru, gdzie po Wybacz, muszę już iść powinna być kropka.

To są właściwie najczęstsze błędy i łatwe do wyeliminowania. Wystarczy dodać spację przed każdym myślnikiem, pododawać kropki. Radzę ponownie przejrzeć tekst i je wyeliminować - będzie wyglądał lepiej, przez co będzie się lepiej czytało.

Niemniej jednak, podoba mi się. Pozdrawiam i czekam na ciąg dalszy.
Erato

Cuddy_14

Fajnie się zapowiada

Ale czy dokończyłaś już pisać? Nrmalnie teraz się może fajnie podziać między nimi

Ja żądam cd!

Megan_K

Ciekawe od ilu lat będzie ciag dalszy..? ;]

justykacz

Ciekawe kiedy będzie ciąg dalszy??????