Igrając ze złem [NZ]

Betta

Zweryfikowane przez Bettę

Muszę przyznać, że pisanie smutnego i wybuchającego emocjami fika sprawiało mi przyjemność, ale znacznie lepiej tworzy mi się takie opowiastki. Zapraszam do czytania

Co to znaczy?

Zapytał siebie, gdy stanął przed szklanymi drzwiami do gabinetu Lisy Cuddy. Dlaczego na jej miejscu siedzi tyłem jakiś mężczyzna? I gdzie do cholery ona jest?!
But! - pomyślał nagle z przerażeniem. Sam w sobie but nie jest tak straszny, ale ten, który bez ładu leży na środku pokoju i jest lekko rozdarty może budzić mieszane uczucia.
Albo Lisa postanowiła dziko zabawić się z danym gościem i właśnie siedzi pod biurkiem, albo ten typ jest grubo podejrzany. Greg postawił na to drugie, wszedł szybko do gabinetu.
- Kim jesteś? - zapytał sucho - I gdzie jest Cuddy? - martwił się o dyrektorkę. Żywił do niej wiele szacunku i uważał za bardzo porządną i dobrą kobietę, nie chciał, żeby coś jej się stało.
I nagle ją zobaczył. Leżała przy biurku, bezwładnie, tak jak jej czarny bucik. Wciągnął powietrze cicho. Mężczyzna zaśmiał się chrapliwie. Miał brudną koszulę, był strasznie chudy i taki... szczurowaty. Na chaczykowatym nosie leżały małe okulary, a tłuste, rzadkie i długie włosy opadały na ramiona.
- Popłaczesz się? - zapytał kpiąco, ale Greg już trzymał swoją laskę w gotowości. Typ dostał nią w sam środek głowy, kwiknął, fiknął i leżał na podłodze. W tym samym czasie House wziął Lisę na ręce i wyniósł z pokoju.
- House? - zapytała tępo, otwierając oczy - Ałaa...
- Nie martw się, szpital mamy dosyć blisko - wyszczerzył się i zaniósł ją do jednej z sal. Po drodze wydał ochroniażom polecenie złapania bandyty najszybciej jak się da.
Po chwili usłyszał dwa głuche strzały. Zza ściany wyszła Trzynastka i Chase.
- Co to, do cholery było? - zapytała kobieta ze zgrozą. Greg tylko spojrzał na nią. W jego oczach kryło się przerażenie. Nagle z podłogi, ścian i sufitu dobiegł ich głos mężczyczny.
- Iii! - pisnął Chase.
- To głośnik! - pouczyli go Greg i Remy jednocześnie.
- Witajcie, słyszeliście może o bandycie, który uciekł z zakładu psychiatrycznego? Dziwny typ, tak powoli i masowo zabijać ludzi z zimną krwią. Ale nie dali go do więzienia, bo był chory psychicznie! Tak... Ale sprytny. - Greg rozchylił usta ze zdziwieniem - Przedstawiam wam się - Nick Orwel.
- To ten psychopata! - pisnęła Trzynastka - Mówili o nim w radiu...
- O, naprawdę? - zakpił Greg - Każdy o tym wie, kretynko!
- Krew! - pisnął Chase poraz kolejny, chociaż powinien się przyzwyczaić do tego widoku. Ale mówił prawdę. Środkiem korytarza, pomiędzy kafelkami płynęło kilka stróżek krwi.
- Pełznie do nas, uciekajmy! - podskoczył Kangur, ale Remy złapała go za fartuch.
- Nie uciekaj!
- Nie miałem zamiaru...
- Tak, pewnie!
- Prawdę mówię, nie wierzysz mi?!
- Nie!
- A masz jakieś powody?
- Tak, hmm, a co z tym "uciekajmy!" ?
- To tak z impulsu...
- CISZA! - warknął Greg. Znów strzały. Pisk pielęgniarek. Strużka krwi miała swoje źródło w gabinecie. Zgasły światła.
- Teraz jesteście w moich rękach, w moich! - zaśmiał się Nick - Jestem waszym Bogiem i Szatanem, jestem kowalem waszego losu! Uciekajcie robaczki, uciekajcie! A ja wybieram się na łowy... Ale pierw muzyka! - i z głośników dobiegł ich odgłos włączanego radia, a potem dźwięki jakiejś piosenki.
- Proszę, i oto skutki opowiadań religijnych w dzieciństwie - rzekł Greg - Zbuntowane anioły, które chciały przejąć władzę nad światem i takie tam... Chodźmy stąd, szybko!
- Koleś nie ma gustu... - syknęła Remy - Ale faktycznie, uciekajmy!
- Trzeba zadzwonić na policję... - dodał Chase.
- Tak, jasne! Zablokował wszelkie wejścia, powłączał kamery... Pewnie dziadyga poodłączał wszelkie możliwości telefonowania i odbierania połączeń...
- Nie w komórkach... - uśmiechnął się Greg.

***

- Przyznać się, wy plugawe, niewdzięczne żmije! Kto zawiadomił policję? Teraz sterczą tu, przed budynkiem! A ja was ostrzegam, możecie sobie pomyśleć, że z tymi waszymi urządzeniami
lekarskimi możecie mnie wszyscy napaść, ale ja mam pistolet... Każdy kto otworzy drzwi, zginie!
Greg spojrzał na towarzyszy. Czuli się jak w jakiejś grze. Chase, Trzynastka, Foreman... Jeszcze nadbiegli Wilson i Cameron. Kutner plącze się gdzieś z Taubem... Cuddy dochodzi do siebie... A poza tym cały personel i niektórzy pacjenci!
- Pacjentów pozwolił wypuścić... - powiedział Wilson, jakby czytając jego myśli.
- Co za łaska... - prychnął Foreman.
Nagle usłyszeli stukot butów. Ciemnym korytarzem zmierzała do nich postać. Wątły i chudy mężczyzna z bronią w dłoni.
- Cholera! - syknęły jednocześnie Alison i Remy, po czym zgodnie puściły się biegiem w stronę schodów.
- Witam! - powiedział Nick.
______________________________________

freelance

gloria, abstrakcja wróciła!
słońce też!
i uśmiech!
..
i porąbane pomysły

a ten rozdział jest już wyyyyjątkowo porąbany

Betta

Bardzo, bardzo porąbane

To tak jak w Strasznych Filmach, ze śmierci powstaje fajny żart

!

edit: freelance, w dobrym, czy złym znaczeniu

?

Wika

Bettuś, ten twój pomysł spodobał mi się.
Psychopata, który uciekł ... i trafił do szpitala naszych bohaterów.
Interesująco się robi

Pisz dalej

BuTtErfly...?.!

świetne... podoba mi sie
nie ma to jak wariat z bronią.....
czekam co dalej wymyślisz

freelance

ja uważam, że w dobrym.
sama nie potrafię pisać opowiadań abstrakcyjnych (bo wychodzą mi po prostu debilne xD), więc z podwójną radością czytam Twoje

annniczka

aaa cudne, naprawde świetne!!! pisz dalej!!

motylek

czarna komedia ,świetnie

Wolfgang

o boże!
freak Betta is back!

błah.
uwielbiam szaleńców...

Betta

Jeej, fajnie, że wam się podoba

Czerpię niszczycielską wenę na next rozdział

.

annniczka

pisz szybko bo się doczekać nie możemy

Jen

na razie zero Hameronka

Betta

Będzie, będzie... Nie bój się

Jen

no to teraz mnie ucieszyłaś

Wika

Bettuś, kiedy będzie kolejna część ?

Betta

Erm... Jutro?

Jutro przychodzi do mnie KrejzzzZZzzzI koleżanka i razem coś wymyślimy ^^

freelance

Boże, jakby nam pomysły samej jednej Betty nie wystarczyły xD xD
myślcie, myślcie intensywnie! wiem, że w kupie zawsze powstają pomysły lepsze, bardziej porąbane, z których się więcej ludzi śmieje

ana12

nie przepadam za bardzo za abstrakcjami, ale muszę powiedzieć, że ta jest jedną z nielicznych, które mi się podobają

czekam na cd. i liczę, że szybko pojawi się hameronek

annniczka

Betta nie trzymaj nas tak długo w niepewności

pierwsza część jak zwykle w twoim wykonaniu świetna

czekam na następną i wena życzę!

Betta

Następna część.

Greg czmychnął w stronę windy i nacisnął guzik. Czas niemiłosiernie mu się dłużył. Wiedział, że na schodach ma małe szanse.
- Dejmn! - syknął, gdy cień Nicka robił się coraz większy i większy. Nareszcie usłyszał umiłowane piknięcie i wkroczył do małego "pomieszczenia" Nacisnął na sam dół i winda ruszyła.
Parapaparaparapara... Don't worry, my friend, life is beautiful... Paraparapaparararaparara...
Z głośników leciała owa melodia. Greg przywdział uśmiech numer siedem i począł przytupywać nóżką. Winda stanęła.
Otworzyły się drzwiczki. Greg podążył wzdłuż ciemnego korytarza, wyglądając za okna. Niestety widział tylko metalowe kraty, ponieważ zły Nick wszystko pozamykał.
I znów po całym szpitalu echem odbił się odgłos strzałów. House'a zmroziło. To znaczy, że ktoś znów zginął, albo ten debil skacze niczym kucyk z krainy tęczy i strzela do ścian. Niestety, pesymistyczna podświadomość diagnosty skłaniała go ku pierwszej wersji. Przełknął ślinę ze strachem i pomyślał z nadzieją, że to może żaden z jego towarzyszy.

***

Upadła na podłogę. Była sama. Nikt jej nie widział. Wszystko ją bolało. Spojrzała na swoje dłonie - umazane były czymś czerwonym. Ścisnęło ją w gardle i głośno wciągnęła powietrze.
- Boli... - szepnęła do pustego pokoju. A tak zdawało jej się, że ktoś tam stał. Przerażenie, obrót, sięgnięcie po broń. Huk. Przeraźliwy ból, czerwona maź...
Próbowała wstać, ale nie mogła. Czuła, że jest źle... Bardzo źle. Ze zrezygnowanych oczu popłynęły łzy.

***

Greg po chwili odnalazł resztę przerażonych towarzyszy. Spojrzał po wszystkich, widok każdego budził w nim ogromną ulgę, że żyje. Cały czas jednak brakowało mu jednego ogniwa. Chase! Nie, nie, Chase stoi obok Kutnera... Taub! Nie, on opiera się tam, o ścianę.
- Greg... - szepnął Wilson.
- Nie przeszkadzaj, patrzę czy...
- Greg, ale nie ma...
- Cicho!
- Nie ma tu...
- Precz!
- Alison nie ma!
Zapadła cisza. W Gregu mieszały się po kolei różne uczucia, od strachu poprzez smutek do niedowierzania. Dopiero teraz poczuł, jak wiele może stracić, tracąc ją. Było to natychmiastowe, ogromne, rozpaczliwe uczucie, budowane tylko nadzieją, że żyje.
Nie wiedział, jak bardzo ją boli.

***

Powoli wytarła ręce o spodnie i wstała.
-Szit! - syknęła, patrząc na ubrudzone keczupem ubrania - Co mi przyszło do głowy, że ten psychopata wystraszy się sikającej butelki Pudliszek? Nie pomyślałam, że będzie ślisko... Matko, moje pośladki! Dobrze, że jednak nic się nie stało z kostką...
Alison podążyła korytarzem, aby odnaleźć resztę.

__________

Wolfgang

WTF?
jaki keczup?

kobieto, przyprawisz mnie o zawał serca!

Betta

Taki miałam cel

Ale nie zawałuj mi tu, bo co, będę wdowokochanką?

Wolfgang

Jen

to był kethup ? a ja się bałam, że on w nią strzelił !
House ratuj uborusaną Cameron ! xD

annniczka

aaa cudna część!!!! a już myślałam że cam sie coś stało ...ufff ale trzymająca w napięciu, a z tym keczupem to super pomysł

*błaga o następną część*