Udzielanie pierwszej pomocy

Morfeusz

Tomeczqu ostatnio na SOR przywieźli mi dziadka, na którego babcia zużyła chyba z pół opakowania.

Z tego co pielęgniarka karetkowa mówiła babcia w ferworze walki psikała gdzie popadnie.

Kiepsko jest też z wiedzą np. odnośnie tego jak pomóc komuś w przypadku napadu padaczkowego. większość osób (nawet te po kursach BLSu) twierdzi, że trzeba włożyć choremu coś twardego do ust.
O kluczu w rękę nie wspomnę ;]

truskawka

Czerwono-Zielona

Tomeczqu, Truskawko! Dziękujemy za wszystkie Wasze, jakże cenne, profesjonalne uwagi! Jak widać, jesteście tutaj potrzebni, bo nasza wiedza na temat udzielania pierwszej pomocy często - jak House - kuleje...

Dzięki

Ja chciałabym nawiązać do wcześniejszych wypowiedzi o pierwszej pomocy osobom z cukrzycą. Wiem, że Ktoś wyżej już sporo napisał, ale pozwolę sobie uzupełnić

Moja mama choruje od 13 lat, także mniej więcej się orientuję...
Otóż, jak ów Ktoś słusznie zauważył, jeśli wiemy, że dana osoba cierpi na cukrzycę, NIE powinniśmy podawać jej insuliny. Insulina bowiem OBNIŻA poziom cukru we krwi (zauważyłam, że wiele osób "niewtajemniczonych" sądzi, że jest odwrotnie). Jeśli chory ma zbyt wysoki cukier, to nie traci przytomności nagle, zapadanie w śpiączkę ketonową trwa tygodniami i - choć jest to oczywiście zagrożenie życia - to nie w ciągu minut. O WIELE BARDZIEJ prawdopodobne jest, iż człowiek ten traci przytomność z powodu HIPOGLIKEMII, czyli zbyt niskiego poziomu cukru we krwi, gdyż jego spadek następuje znacznie szybciej i on właśnie może w ciągu minut doprowadzić do utraty przytomności, i w tym właśnie przypadku jest to utrata przytomności zagrażająca bezpośrednio życiu. [Tu chciałabym zauważyć, że człowiek ów nie musiał wstrzyknąć sobie insuliny przed chwilą, utrata przytomności po przedawkowaniu tejże nie następuje w ciągu sekund od jej podania, jak widzimy to w "Housie" w odcinku "Under My Skin". Chory mógł wziąć insuliny więcej niż trzeba, zbyt dużo się ruszać, nie zjeść posiłku... Od podania leku mogło minąć sporo czasu]. W takiej sytuacji znacznie bezpieczniej jest podać choremu glukozę, by podwyższyć potencjalnie obniżony cukier, bo nawet jeżeli przyczyna zasłabnięcia jest inna, to zbyt wysoki cukier bez problemu w ciągu kilku godzin się "zbije", a jeżeli przyczyną jest - znacznie częstsza - hipoglikemia (za mało cukru), to podanie jeszcze bardziej pogłębiającej ją insuliny, może być tragiczne w skutkach (mózg i serce potrzebują glukozy, tak jak tlenu, choć reakcja na jej brak jest jednak ciut wolniejsza. Ale przedawkowując insulinę można teoretycznie kogoś zabić, choć na szczęście nie jest to tak proste jak uduszenie [Żeby było jasne: nikogo do niczego takiego nie nakłaniam

]). Napisałam, że bezpieczniej jest podać glukozę (lub jakikolwiek inny cukier, przy czym im prostszy, czyli łatwiej wchłanialny, tym lepszy, najlepiej w postaci płynu, np. cukier rozpuszczony w wodzie, sok). Ale uwaga! Człowiekowi - i to jest chyba zasada ogólna - wolno wkładać cokolwiek do ust TYLKO w przypadku, gdy jest PRZYTOMNY. W przeciwnym razie możemy go zwyczajnie udusić, powodując zachłyśnięcie czy zadławienie. Jeśli jest nieprzytomny, warto zajrzeć do torebki, teczki czy saszetki, bo może tam mieć cukier w zastrzyku - jest to (sztucznie chyba produkowany) glikogen (polisacharyd, łatwo rozkładany do glukozy, który nasz organizm naturalnie wytwarza i magazynuje w wątrobie i mięśniach, uwalniając w razie braku dostaw glukozy "z zewnątrz"). Ja znam go w postaci małej strzykawki z płynem, który należy wstrzyknąć do dołączonej ampułki wypełnionej białym proszkiem, wstrząsnąć, by dokładnie wymieszać, nabrać z powrotem do strzykawki i wstrzyknąć w udo, ew. ramię. Najczęściej zestaw ten znajduje się w niedużym etui, pudełeczku przypominającym piórnik. Upewnijmy się tylko najpierw, że znaleziona przy chorym strzykawka to GLIKOGEN, a nie - również przecież podawana w zastrzykach - insulina. Chociaż glikogen jest w szklanej strzykawce z ampułką, a insulina, gotowa do bezpośredniego wstrzyknięcia [niczego nie trzeba mieszać], w tzw. penie, wyglądającym trochę jak gruby, plastikowy długopis (stąd zapewne nazwa

), czyli można je po wyglądzie rozróżnić. Chociaż zapewne są różne wersje, wszystkich istniejących nie widziałam, więc najlepiej po prostu przeczytać napis na opakowaniu

To by było na tyle... Oczywiście zawsze należy wezwać pogotowie (przyczyną zasłabnięcia może być "coś' innego niż spadek cukru, a silna hipoglikemia może być także objawem np. zawału serca, jak kiedyś miało to miejsce w przypadku mojej mamy...).
Tak dla porządku dodam, że objawami niedocukrzenia są:
- głód
- pocenie się
- drżenie
- niepokój
- zaburzenia widzenia
- zaburzenia koordynacji ruchowej
- splątanie
- drgawki

A hiperglikemii:
- wzmożone pragnienie
- senność
- częste oddawanie moczu
- brak apetytu, a co za tym idzie chudnięcie.

Tak więc czasem te dwa stany można łatwo odróżnić. Oczywiście nie wtedy, kiedy osoba leży już nieprzytomna na ulicy. Wtedy nie bawimy się w diagnostę, tylko bezwzględnie wzywamy karetkę i jeśli znajdziemy strzykawkę z glikogenem, podajemy go.

Chciałabym też uściślić, że oczywiście nadmiar cukru we krwi w skrajnej postaci, czyli kwasica ketonowa, również zagraża życiu i wymaga natychmiastowej reakcji. Jej oznaki to między innymi:
- duszności
- oddech o kwaśnym zapachu
- mdłości i wymioty
- suchość w ustach

Niezły wykład dałam

Ale jak już wiem, to się podzielę... A nóż - oby nie oczywiście, ale jednak - może kiedyś się komuś przyda...

Życzę wszystkim braku konieczności udzielania pierwszej pomocy, a jeśli zajdzie taka potrzeba - jasności umysłu, opanowania oraz posiadania niezbędnej wiedzy...

Pozdrawiam

tomeczqu · Wysłany: Wto 10:12, 02 Mar 2010 Temat postu:

Dawno mnie nie było na forum.
Pozdrowienia dla Czerwono - Zielonej. Brawo! Fajnie ujęty temat hiper- i hipoglikemii

Słuchajcie, może faktycznie, jeśli ktoś chciałby podzielić się wiedzą (ale pewną!) na temat objawów stanów zagrożenia życia i zdrowia oraz udzielenia I pomocy - pisać.
Jeśli ktos miałby wątpliwości i pytania - pisać.
Lepiej wiedzieć, niż nie wiedzieć.
A fajnie jest zobaczyć na miejscu zdarzenia juz działających świadków...
Tylko wtedy łańcuch przeżycia ma sens!
Ukłony niskie dla wszystkich housomaniaków!
PS. A Truskawka - do karetki marsz:-)

Lamsi · Wysłany: Wto 20:04, 02 Mar 2010 Temat postu:

Ooo niezly wyklad ;p
No, nieco wiedzialam. Mam taki certyfikat z UE, bo po kursie Pierwszej pomocy jestem.
Ale wyklad ze tak to nazwe swietny ;D
Lepiej poczytac i faktycznie przejsc kurs, bo ludzie czesto stoja i sie patrzac nic nie robiac procz wezwania kartetki, a jak wiadomo nalezy udzielac pierwszej pomocy do przyjazdu karetki. Warto znac podstawy zeby komus pomoc. Liczy sie kazda sekunda

bynio1991

Witam,
Mój brat ma 23 lat, ma zespół Downa i cukrzycę od 9 roku życia (z jej wykryciem naprawdę były problemy, gdyby nie moja mama, nauczycielka biologii, sądzę, że stan zdrowia Piotra by się naprawdę sporo pogorszył, trzeba się było kłócić z lekarzem, żeby zmierzył mu pozom cukru, wyniósł ponad 700. Przez te 14 lat kilka razy zdarzyło się, że Piotruś tracił przytomność z powodu silnej hipoglikemii. Przez ten czas trochę zahartował się na niskie cukry, tzn przy 36 za dnia jeszcze normalnie potrafił połykać pokarmy, oczywiście, nie czuł się najlepiej. Dzisiaj w nocy po powrocie do domu (była impreza, a on lubi sobie potańczyć) miał silną hipoglikemię. Na zabawie cały czas tylko słodkie i do tańczenia, za chwilę znowu placki i znowu do tańczenia. Przed położeniem się do łózka miał 200 cukru, dostał 3j insuliny i tak jak zawsze 22j insuliny nocnej (długo działającej) i to był duży błąd. Około godziny 5 rano zaczęło się. Poziom cukru 33. Początkowo mama dała mu chleb, żeby mu nabić cukier (jak zawsze) i trochę coca-coli. Widząc że się nie poprawia (ok 3min) dostał kolejną porcję coca-coli. Poziom cukru 60, jednak widać, że już zaczynają się drgawki, i znowu coca-colę, drgawki się nasilają, aż w końcu cały zesztywniał i zsiniała mu twarz... Wtedy po glukagon (dostał 1mg, cała zawartość) i po chwili zaczynał powracać do funkcjonowania, jednak znowu te krzyki i doszły jeszcze wymioty.
Ap ropo wymiotów od kilku lat bardzo często wymiotuje. Wystarczy, że zje obfitszy posiłek, więcej się trochę napije (oczywiście czystej wody) i już zwraca. W szpitalu powiedzieli, że mu się pokarm nie chce przesuwać i odesłali do domu... Też alergię stwierdzono u Niego kilka lat temu, może to od tego. Aha i na tarczycę też Euthyrox bierze.
Co do tego glukagonu, czy on czasem nie ma jakiś skutków ubocznych dla organizmu ?

Pozdrawiam, i liczę na pomoc

EnglishMan

Co do zabiegów takich jak tracheotomia czy inne poważniejsze zabiegi resuscytacyjne nie polecam wykonywać własnoręcznie w domu jeżeli nie masz jesteś po medycynie (lub po Ratownictwie Medycznym)

A co do do rzeczy pod ręka : Oczywiście można korzystać z wielu rzeczy codziennego użytku oczywiście bez przesady nie mam na myśli żebyście bawili się w Mc.Gajwera od razu . Wszystko róbcie z głową żeby nie zaszkodzić a pomóc poszkodowanemu .

Za to kila najważniejszych rzeczy (bynajmniej dla mnie ) to to co kolega napisał tomeczqu . No i z tą odwagą ludzką właśnie jest kruchutko !

Ludzi Nie bójcie się zatrzymać na drodze , przy wypadku lub innym zdarzeniu ! Wasza pomoc może naprawdę uratować komuś życie . Mało kto przestrzega prawa o obowiązku udzielenia I Pomocy przedmedycznej , ale naprawdę chamsko mówiąc OPŁACA SIĘ TO chociażby dla samego uczucia że uratowałeś/-łaś komuś życie

a uwierzcie mi że tego uczucia nie zastąpi nic

! A 30 minut wydłużona trasa chyba nie zbawi nikogo ?

Mało kto zachowuje zimną krew i trzeźwe myślenie w takich sytuacjach dlatego polecam kursy I pomocy które organizuje PCK (po kursie masz certyfikat że możesz pracować jako Sanitariusz Szpitalny , te też kursy są wymagane jak chcesz być Instruktorem Jazdy ) , są to profesjonalnie prowadzone kursy , więc jak się przyłoży to naprawdę można wynieść z niego naprawdę wiele (osobiście robiłem go i nie żałuję )

[3]

Ojjj tak, ja również polecam kursy - szczególnie KPP, czuje się dużo pewniej, że będę mogła komuś pomóc

ciapkowa13

Ja również polecam KPP dobra zabawa a przy okazji wiele,wiele,wiele się nauczycie!!!!!!!!

tomeczqu

Znów mnie troszkę nie było (tzn. byłem, ale biernie, że tak powiem). Pozdrawiam wszystkich poświątecznie.
Ukłony dla EnglishMana. Napisałeś: "Co do zabiegów takich jak tracheotomia czy inne poważniejsze zabiegi resuscytacyjne nie polecam wykonywać własnoręcznie w domu jeżeli nie masz jesteś po medycynie (lub po Ratownictwie Medycznym)".
Ja to ujmę bardziej dosadnie: Kochani! W ogóle nie wykonujemy takich zabiegów! Chyba, że macie właśnie dyżur na SORZe:-) Albo nie lubicie kogoś tak bardzo, że macie w oczach widok świeżej mogiły. Do tego marzycie o odpoczynku. Takim kilkuletnim. Za kratkami:-)
Pisałem gdzieś tam wyżej o konikopunkcji. Nie będę się powtarzał.
W ramach I pomocy - mamy dwie ręce i głowę.
I to nam MUSI wystarczyć!
Fajne jest to forum. Miło mi czytać posty, w których piszecie, że warto poznać zasady I pomocy, bo "pedwniej się człowiek czuje".
JEŚLI MACIE JAKIEŚ PYTANIA - ZADAJCIE JE! Postaram się odpowiedzieć (Koleżanki i Kolegów Lekarzy czy Ratowników Medycznych obecnych na tym forum też poprosze o włączenie się. I pozdrawiam przy okazji;-)
Bynio1991 zapytał o działanie uboczne glukagonu. W sumie tak ogólnie: może podnieść ciśnienie tętnicze (brat nie ma nadciśnienia?). Czasami powoduje wymioty lub reakcję alergiczną. Ale rzadko.
Serdecznie Was pozdrawiam!

pavulon

pierwsza pomoc, jak mi koleżanki opowiadały bo były przy tym zdarzeniu, miałem iść z nimi no ale coś mi wyskoczyło. idą sobie idą i idzie facet. dużo ludzi, przedświąteczna krzątanina. mężczyzna wywija orła na schodach, uderza się w głowę. dostaje drgawek, próbuje się podnieść ale jego ciało się go nie słucha. polska mentalność zaś pozwala temu tłumkowi tam stać i się gapić. stoi babsko na balkonie, 5 min tak stoi. i nie ruszy się by zadzwonić po karetkę. koleżanki, pomimo tego, że nie obca im pierwsza pomoc też stoją, bo są zdezorientowane, jak to tłum. do póki pierwsza gazela nie przekroczy rzeki inne za nią nie ruszą. jakaś dziewczyna dopiero się zlitowała i zadzwoniła po karetkę. wszyscy tego faceta traktowali jak pijaka jakowegoś, ot napił się i coś nie ten teges. pierwsza pomoc nie zawsze musi oznaczać podejmowania jakichś konkretnych działań, czasem po prostu jest nią wezwanie karetki. możesz być po kursie a w sytuacji stresowej stać jak lama i patrzeć na innych.

truskawka

tomeczqu

Truskawka! Jeśli nie kareta, to SOR - śmiało:-) A u nas dziewczyny są na karetce, a jakże! Jedna nawet ma dyżury za fajerą i całkiem nieźle sobie poczyna:-)

Vicodinka · Wysłany: Śro 17:33, 23 Mar 2011 Temat postu:

Może to trochę nie na temat, ale też związane z pierwszą pomocą.
Ponieważ interesuję się takimi rzeczami ściągnęłam sobie ostatnio z internetu ,,Pierwsza Pomoc. Multimedialny kurs".
Zdecydowanie nie polecam. Bardzo dużo błędów, które mogą zadecydować o tym czy człowiek któremu właśnie ratujemy przeżyje czy nie.
Przykład: W razie HIPERGLIKEMII, jeżeli pacjent jest przytomny, PODAJEMY CUKIER!!
Po prostu-mega facepalm
Oczywiście już napisałam do szanownej firmy Play, jaki to wspaniały program zrobili

m90 · Wysłany: Śro 18:29, 23 Mar 2011 Temat postu:

Bo najlepsze, choć może ciężkie do przetrawienia dla zupełnych laików, są wytyczne ERC.

JaYeti · Wysłany: Śro 19:32, 23 Mar 2011 Temat postu:

Orientuje się ktoś ile kosztują kursy pierwszej pomocy?

Jeśli głupie pytanie, to możecie je wyśmiać, albo usunąć

joasui · Wysłany: Śro 20:57, 23 Mar 2011 Temat postu:

W lokalnym PCK się zapytaj.

nidociv · Wysłany: Czw 17:43, 24 Mar 2011 Temat postu:

Jakieś 3 lata temu przeszłam kurs PCK w swojej mieścinie, kosztował chyba 100 zł, kończył się "zaliczeniem" i otrzymaniem certyfikatu.

Wiedzy niewiele z tego wyniosłam, a certyfikat dostałam rozmazany, więc nie polecam... Ale może już coś się zmieniło

tomeczqu · Wysłany: Wto 20:57, 29 Mar 2011 Temat postu:

Cóż... Wielokrotnie spotykałem osoby po kursach PCK. Sama instytucja - OK, ale kursy - dramat. Zdarzali mi się ludzie na szkoleniach z certyfikatami PCKowskimi i z ZEROWĄ wiedzą i umiejętnościami.
Może warto zapytać w Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego?
Zasadnicza sprawa: taki kurs będzie najlepszy, gdy będzie go prowadził ratownik medyczny lub lekarz (tylko oni mają PRAKTYCZNE umiejętności weryfikowane codziennie, a nie głowę pełną zaczytanych komunałów). Amen.
Bo inaczej, to "wiódł ślepy kulawego".
A z książek, prezentacji i filmów - nie da się nauczyć pierwszej pomocy (tu można tylko uzupełnić wiedzę).
Jeśli chodzi o Polskę Pł. - Wsch. - służę pomocą.

m90 · Wysłany: Śro 14:36, 30 Mar 2011 Temat postu:

Jeszcze jest jedna opcja - Studenckie Koła Naukowe. My na przykład szkolimy na okrągło, wystarczy tylko poprosić, a idziemy do szkół, firm etc. Jeżeli mieszkasz gdzieś, gdzie są studenci ratownictwa na pewno czymś takim się zajmują.

truskawka