6x04 The Doctor's Wife

Katty B.

Data emisji: 14 maja 2011

---

Doktor otrzymuje sygnał SOS od dawnego znajomego. Czy naprawdę może gdzieś tam wciąż żyć inny Pan Czasu? Pełen nadziei, Doktor podąża za sygnałem na planetę-złomowisko, znajdującą się na tejemniczej asteroidzie w bąbelkowym wszechświecie, zamieszkaną przez bardzo dziwną rodzinę.

Doktor, Amy i Rory zostają gorąco przywitani przez Cioteczkę, Wujka i Bratanka. Ale piękna i szalona Idris wita ich w nieoczeikwany sposób - co chce powiedzieć Doktorowi? Wraz z postępem swojego śledztwa, Doktor niechcący naraża swoich przyjaciół na śmiertelne niebezpieczeństwo.

---
(Opinia.)

Czekałam na ten odcinek odkąd tylko usłyszałam, że Neil Gaiman ma go napisać. I nie zawiodłam się. Od początku do końca była to niesamowita historia, nastrojem przywodząca na myśl "Księgę Cmentarza". Sama idea, żeby zestawić Doktora z chodzącą i mówiącą TARDIS jest niesamowita. Już w momencie, gdy Idris zaczęła wołać na Doktora "złodziej", wiedziałam, że chwila, w której Doktor zrozumie, kim ona jest, będzie bezcenna. I była.

Tytuł jak najbardziej pasuje. Bo w pewien sposób TARDIS jest żoną Doktora, jedyną wierną towarzyszką. No i jak się okazuje, równie szaloną jak on. Bardzo ciekawe było odwrócenie ich sytuacji, jaki i zarysowanie podobieństw: ostatni Pan Czasu i ostatnia TARDIS; ona - chciała zobaczyć wszechświat, więc ukradła sobie Pana Czasu (i tak, to jest mój ulubiony cytat).

Z drugiej strony Amy i Rory uwięzieni we wnętrzu "martwego" TARDIS. Dom był pozytywnie jedną z najbardziej przerażających postaci, jakie się przewinęły. Cioteczka, Wujek i Ood również, ale Dom. Brr. Podobało mi się, jak została tutaj ukazana Amy - jej największym lękiem nie jest Doktor i jego śmierć, a utrata Rory'ego, ale nie ta fizyczna, a bardziej emocjonalna - Amy boi się, że w którymś momencie Rory znienawidzi ją za wszystko, co przez nią przeszedł i przechodzi. Brawa również dla Neila za potwierdzenie, iż ślub był dla Amy najwspanialszym wydarzeniem - ślub z Rory'm, nie cuda wszechświata. To bardzo przyda się w nu!Who, gdzie wszystkie poprzednie towarzyszki sobie życia bez Doktora nie wyobrażały. Amy jest inna i ona to życie ma.

I koniec końców, pożegnanie Doktora i Idris. Może i jestem płytka, ale strasznie smutno mi się zrobiło. Bo Doktor przez chwilę miał obok siebie kogoś, kto go CAŁKOWICIE rozumiał - coś, co nigdy nawet River się nie udało.

River, tak. Ostatnie słowa Idris muszą dotyczyć River, jestem tego pewna. Idris to TARDIS, a TARDIS funkcjonuje na płaszczyźnie wiru czasoprzestrzennego. Co zostało powiedziane w "Bad Wolf", dusza TARDIS to wir, w uproszczeniu, więc Idris widziała przyszłość. "Jedyną wodą w lesie jest River", to tworzy wiele pytań. Jednym z nich jest oczywiste i nasuwające się od razu - czy odcinki, w których poznaliśmy River, okażą się ważne? Bo w końcu były to "Cisza w Bibliotece" i "Las umarłych". CISZA w Bibliotece, co jest bardzo dwuznaczne, biorąc pod uwagę motyw przewodni tego sezonu.

coolness

Przyznam szczerze, że tak dobrego odcinka DW to dawno nie oglądałam. Strasznie mi się podobał.

Prawdę mówiąc ostatnio tak się zachwycałam odcinkami 3 sezonu (3x11, 3x12, 3x13), choć kilka odcinków 4, a nawet 5 sezonu było równie dobrych. Ale, naprawdę, dawno tak dobrego odcinka w DW nie było.

TARDIS. Żywa, mówiąca, zwariowana TARDIS. I jeszcze tytułowo określona mianem żony Doktora. Czego chcieć więcej? Już sam ten wątek jest genialny. A do tego dochodzi jeszcze Dom, Cioteczka, Wujaszek, Bratanek i Amy i Rory zamknięci w TARDIS-chwilowo-nieżywej-TARDIS. Strasznie fajne to było, no. Ale mimo wszystko najlepsze fragmenty tego odcinka były z Doktorem i Idris-TARDIS. I cytaty. Strasznie dużo genialnych wypowiedzi można było się dosłyszeć podczas tego odcinka.

Jestem przekonana, że jeszcze - jak tylko będę miała czas - wrócę do tego odcinka i obejrzę go jeszcze raz.