Trudne dzieciństwo [NZ]

Agusss

Ale, że przepraszam jaka ja niby jestem?

Pfff....

Oj wiem, wiem

Ale liczyłam xD No cóż dałoby radę^^

coolness

Agusss

Pfff... Za tę wypowiedz bedzie kara! Nie piszę i już!

coolness

Agusss

A weźź! Ty to se możesz! *Idzie jednak rzucić sie z tego okna!*
Była pierwsza!

PS. Jak Ty nie pijesz to ja piję za Twój awans na lekarza!

OLA336

Nie możecie podać sobie rączek i dać buzi na zgodę??

Gratuluje

Tobie Agusss też

i zamknij to okno bo się przeziębisz

coolness

Agusss

Buzi, buzi na zgodę? Pffff

Nie zamknę! I w ogóle teraz to też foch na Olę!

Wiesz za co!
Oczywiście, że chcemy ^^ [dzieciaki u Oli

]

coolness

Agusss

Bo się zagalopujesz i gdzie indziej z tym buzi trafisz!

Za co?

Słodka tajemnica [czyt. nie chce +18 napisać!! ]
Okno nie ma już skrzydła

Dobra koniec offopu, ale jeszcze pytanie: ile lat młodsza jest Cuddy w tym ficku?

xD Podchwytliwe

coolness

Agusss

No ja myślę! Ja Oli nie zdradzę! [No chyba, że z Jimmi'm^^]
Taaak? Nawet nie wiedziałam^^

Dobra pytanie juz nieważne

Zostałam już oświecona! Ale naprawdę ja myślałam, że rok!

*stoi na parapecie*

lisek

No jasne Was to zostawić na chwile

I od razu jakiś trójkącik

i to bez liska

Gdzie Ola

dawać mi tu Olę

O ty zÓa kobieto

lisek zaliczył i to nie Grega, nie Jimmiego, a kolejny zgon

po Twoim fragmencie

I co? Teraz będę miała koszmary w nocy

Wyobrażając sobie to +18 z Jimmim i Agusss

Boże, czy jest tu jakiś psychiatra?!!!
Lisek ma odpały

I co? teraz nie mogę się na niczym skupić, a miałam epilog u siebie wrzucać

A teraz.... ten wasz trójkącik.....ten Jimmi

i Haniball Lecter.... i +18..... i nic więcej nie pisze, bo pogrąże się jeszcze bardziej

Ps. A Agusss to nie tylko okno powinna zamykać, ale i drzwi, tak zwłaszcza do waszej sypialni

Agusss

Proszę mi tu nie obrażać Oli !!

To ja Cię zabiłam

I zgonu drugi Ci sie nie uda!

I jakie znowu koszmary?

Jakie trójkąty [jeżeli juz to czworokąt!] A po co psychiatra jak ja jestem?

Nie pogrążasz się [chyba

]!
I wstawiaj epilog, bo zabije drugi raz!

PS. Drzwi? A co ja klucznik?

OLA336

Ponieważ pogubiłam się co, gdzie, jak i dlaczego

Dlatego dzisiaj wstawię po prostu następną część. Przepraszam, że tak krótko, ale mój wen się zbuntował i powiedział, że dzisiaj tylko tyle

Kocham was

- Śpisz? – House szturchnął przyjaciela.
- Co się dzieje? – Zapytał zaspanym głosem – Która jest godzina?
- Pierwsza w nocy – Wyjaśnił – Mam do ciebie…
- Czyś ty do reszty zwariował?! Sam śpisz do południa, a mnie budzisz o takiej godzinie?! – Przerwał mu – Co tym razem wymyśliłeś?
- Po której stronie namiotu śpią twoi rodzice? – Zlekceważył jego marudzenie.
- Że co? – Wilson przetarł zaspane oczy – Nie wiem, chyba po… – Namyślił się – Prawej – Po co ci to wiedzieć? – Następne pytanie.
- Idę do Cuddy – Nie owijał w bawełnę.
- Ale jak?! Ona wie? Przecież tam jest Grace! – Nagle oprzytomniał – Po co tam idziesz i czemu ja o niczym nie wiem?!
- Nie, ona nie wie – Zaczął od początku – Grace przyślę do ciebie, a po co chłopak idzie o tej porze do dziewczyny? – W tym przypadku odpowiedział pytaniem na pytanie – O niczym nie wiesz, bo byś panikował tak jak w tej chwili
- Nie możesz przysłać do mnie Grace! – Zaprotestował.
- Nie chcesz…
- Nie! To nie jest odpowiednie miejsce… - Nie pozwalali sobie dojść do słowa.
- No tak! – Przewrócił oczami, czego Jimmy nie mógł zobaczyć, było zbyt ciemno – Zapomniałem, że ty potrzebujesz do „tego” sterylną i klimatyzowaną sypialnię! Zrobisz co będziesz chciał, ja wychodzę – Podniósł się z miejsca, zostawiając spanikowanego Jamesa samego. Noc był naprawdę piękna. Niebo oświetlały gwiazdy i półksiężyc, który od czasu do czasu wyłaniał się z za chmur. „Po prawej rodzice James, po lewej Cuddy i Grace” – Powtarzał sobie w myślach. Wszedł do namiotu i zgodnie z instrukcją przyjaciela, udał się na lewo. Było bardzo ciemno, nie mógł się zdekonspirować i zapalić latarki, musiał działać na oślep.
- Grace – Szturchnął dziewczynę w nogę – Idź do Jamesa i zostaw nas samych, ok.? – Starał się być miłym
- Greg? –Odpowiedział mu męski głos – Dlaczego nazwałeś mnie Grace i dlaczego każesz mi iść do własnego syna? – Starając się nie obudzić żony zadał kilka pytań.
- Pan Wilson? - Cieszył się, że jest ciemno i nikt nie jest wstanie zobaczyć jego głupiej miny. Musiał na biegu coś wymyślić – Byłem się załatwić i… - Słabe wytłumaczenie – Musiałem pomylić namioty – Wzruszył ramionami.
- Co chciałeś zrobić? – Krępujących pytań nie było końca.
- Nic, musiało mi się coś przyśnić – To była najgłupsza rzecz, jaką kiedykolwiek powiedział.
- Greg!? – Podniósł nieco głos.
- Już mnie tu nie ma – Uśmiechnął się i wyszedł. Wrócił z powrotem do kolegi, którego w tej chwili miał ochotę zabić. Kiedy Jimmy dostrzegł zbliżającą się ku niemu niezidentyfikowaną sylwetkę zaczął się tłumaczyć:
- Grace, to nie jest to co myślisz – Zaczął – Ja o niczym nie wiedziałem… To jego sprawka… Nie spodziewałem się, że w ogóle wpadnie na taki pomysł – Gubił się w tym co mówił. W tym momencie House zaczął się śmiać.
- Tak, to ty nigdy się z nią… - Nie mógł powstrzymać śmiechu. Cała złość na przyjaciela przeszła mu w jedne chwili.
- Ty idioto, zabiję cię! – Wyciągnął z pod głowy poduszkę i cisnął nią w śmiejącego się młodzieńca.
- To ja powinienem był cię zabić – Odrzucił mu poduszkę – Przez ciebie zrobiłem z siebie debila!
- Dlaczego? – Ciekawość wygrała ze złością.
- I ty się jeszcze pytasz dlaczego?! Przecież nie zrobiłem „tego” w tak krótkim czasie!...
- A kto cię tam wie – Przerwał mu.
- Podałeś mi złe „położenie” dziewczyn i zamiast do nich, to trafiłem do twojego ojca! – Teraz to Wilson zanosił się śmiechem.
- Musiał się zdziwić… - Nie był w stanie nic więcej powiedzieć.
- Zwłaszcza, że nazwanego go „Grace” – Dodał po chwili – Jak jutro zrobi mi wykład o tym, że dzieci nie przynosi bocian to cię utopie!
- Już to wiedzę – Nie przestawał się śmiać – Weźmie cię na bok i zapyta: Greg, wiesz, że posiadanie rodziny wiąże się z wielką odpowiedzialnością i że dzieci nie przynoście pan bocian?”
- Nienawidzę cię! Idę spać! – Położył się – Nie waż się nawet mówić o tej sytuacji Cuddy – Przypomniało mu się – Zrozumiałeś?!
- Tak jest!

Agusss

Oluś! To miała być ich próba a nie próba Graga z panem Wilsonem

xD
Ale świetna cześć nie ma co

Greg nie daje spać biednemu Jamesowi

I to tłumaczenie jednego, a potem drugiego

I juz widzę tę rozmowę o bocianie

Kocham wiesz?

I dzieciaki też^^

Weny!

coolness

Najpierw błędy

OLA336

Ponieważ jutro mnie nie będzie a jak będę to wieczorem umierająca po nauce durnej historii

dlatego kolejną część wstawiam dzisiaj

Agusss ja już ci tłumaczyłam, że to była taka przed, przed premiera

A dzieciaki wiem, że mnie kochają bo w końcu siedzą grzecznie u mnie

I mówią, że ciebie też bardzo mocno kochają oraz całą naszą wspaniałą rodzinę

Co do twojej miłości też nie mam żadnej wątpliwości

Cieszę się, że ci się podobało

KOCHAM

Jakastam a wiec muszę ci napisać, że jak zobaczyłam twój komentarz to mi ręce opadły

i mi się odechciało pisać

. Ale masz racje i już CHYBA napisałam dobrze

Nie gniewam się i dziękuję

Współczuję laptopowi

- Gdzie idziesz? – Jimmy zapytał przyjaciela.
- Na spacer – odpowiedział mu niezadowolony House.
- Po co ci plecak i te linki? – kolejne pytanie.
- Idę się powiesić – wytłumaczył mu – Wiesz, serce mi pękło po tym, jak twój tata odrzucił moją miłość – wytarł nie istniejącą łzę – A tak bardzo chciałem mieć takiego syna jak ty – wyszedł z namiotu.
- Diablo! – przywołał do ciebie psa i ruszył na „spacer”.

- Gdzie jest House? – Lisa zapytała Jamesa.
- Nie wiem. Powiedział, że idzie się… - „Kurde, miałem nic nie mówić” – przemknęło mu przez myśl.
- Że idzie gdzie? – do Cuddy dołączyła się Grace.
- Nie pamiętam – wzruszył ramionami – Byłem zaspany – kłamać to on nie potrafił – Wziął psa i gdzieś poszedł
- Dziwne… - dziewczyny zaczęły ze sobą dyskutować, a Jimmy stał i analizował poranną wypowiedź przyjaciela. „Boże, a jak on naprawdę poszedł się powiesić? Nie, to nie możliwe” – odetchnął z ulgą – „Nie z takiego powodu. Chociaż, to w końcu House” – czarne myśli powróciły – „A jak powód był zupełnie inny? Muszę go znaleźć!” – Nie mówiąc nic rodzicom ani przyjaciółka ruszył na poszukiwania. „Tak będzie lepiej” – zaczął pogawędkę sam ze sobą – „Jeżeli on to naprawdę zrobił, to lepiej żeby oni na to nie patrzyli. Kurcze, on nie może tego zrobić!” – zaczął panikować – „Przecież nie ma żadnych powodów! Jak znajdę go wiszącego na jakimś drzewie, to chyba zabiję! James, uspokój się!” – skarcił się – „On jest pewnie cały i zdrowy. Po za tym, nie będę mógł zabić kogoś, kto już nie żyje”. W lesie nie było po nim śladu, co spowodowało, że Wilson zaczął już prawie płakać. „Weź się w garść! Musisz go znaleźć” – próbował dodać sobie otuchy – „Skoro tu go nie ma, to musi być gdzieś w pobliżu jeziora” – pomyślał i ruszył z zamiarem obejścia całego zbiornika. Po godzinie poszukiwań, natknął się na leżący na ziemi plecak przyjaciel. Podniósł go, a następnie rozejrzał się dookoła. Po Greg’u nie było ani śladu. Wziął jego torbę i ruszył dalej. Przeszedł zaledwie kilka kroków, po czym stanął jak zamurowany i obserwował stojącego na drzewie kolegę. „On naprawdę chce to zrobić!” – pomyślał. House, rzeczywiście stał na drzewie i kończył przywiązywanie grubej liny do równie potężnej i masywnej gałęzi.
- House, nie możesz tego zrobić! – krzyknął zszokowany Jimmy – Nie masz się czego bać – kontynuował – Pogadam z ojcem i powiem mu, żeby nie przeprowadzał z tobą żadnej rozmowy!
- O co ci chodzi? – Greg nic z tego nie rozumiał.
- Nie możesz się powiesić! – James przeszedł do sedna sprawy.
- Ja nic z tego nie rozumiem – odpowiedział mu.
- Proszę cię, nie rób głupstw! Bycie prawiczkiem w tym wieku nie jest niczym złym, w końcu masz dopiero szesnaście lat!
- Ale ja nie chcę się zabić – młodzieniec wywrócił oczami – Robię huśtawkę, a ty jesteś idiotą! – zaczął schodzić z drzewa.
- Nie chcesz się zabić? – zrobił strasznie głupia minę. House zmierzył go wzrokiem – To znaczy… - zaczął wyjaśniać – cieszę się, że nie chcesz tego zrobić. Tylko po co mówiłeś, że idziesz się powiesić?
- Uwierzyłeś, że idę się powiesić? Ile my się znamy rok?
- Jestem idiotą – w ten sposób przyznał mu rację – A gdzie jest pies? – próbował zmienić temat.
- Gdzieś tu biega. Wracając do tematu…- niestety nie udało się – możesz pogadać z ojcem – uśmiechnął się – nie potrzebuję kazania na ten temat
- Nie interesuje cię to, że się o ciebie martwiłem?! – zdenerwował się.
- Nie krzycz na mnie bo się powieszę – szantażem próbował podbić świat.
- A idź i się wieszaj! – był wściekły – A ojcu powiem, że jesteś zdemoralizowany do szpiku kości! Diablo, chodź! – przywołał czworonoga.
- A jego dlaczego mi zabierasz?! To mój pies!
- Nie pozwolę, abyś zdemoralizował jego wrażliwą duszę.

- Znalazłeś go? – Cuddy podbiegła do Wilsona i Diablo.
- Zabawia się ze swoją huśtawką. Ja nie wiem co ty w nim widzisz?! – Oburzony poszedł do ojca.
- Ale co się stało?! – krzyknęła za nim.
- Chodzi o to, co się nie stało – odwrócił się – Tato! – udał się w stronę namiotu rodziców – Uważam, że powinieneś porozmawiać z House’m na temat jego karygodnego i bezczelnego zachowania! W tym wieku nie powinien się tak zachowywać!
- Dobrze, porozmawiam z nim jak wróci – uśmiechnął się do syna.

- Zrobiłem świetną huśtawkę, z której można skakać do jeziora – House wrócił strasznie z siebie zadowolony.
- No to idziemy! – ucieszyła się Grace – Chodź Cuddy, przebierzemy się w stroje – pociągnęła za sobą przyjaciółkę.
- Miło! – uśmiechnął się łobuzersko – A gdzie mój przyjaciel Pinokio? – zapytał.
- Dlaczego Pinokio? – zatrzymała się zaciekawiona Grace.
- Bo zanim zdążył zamienić się w chłopca, to korniki już dawno wyżarły mu mózg – wyjaśnił – Więc gdzie go mogę spotkać?
- Siedzi w namiocie – poinformowała go Lisa.
- No tak, załamał się – pewnym krokiem ruszył w stronę swojego namiotu.
- Greg, poczekaj! – zatrzymał go pan Wilson – Chciałbym z tobą porozmawiać
- Oho! No to mam kłopoty – obrócił się twarzą do niego – Słucham – powiedział z wielkim, udawanym uśmiechem na twarzy.
- Co chciałeś wczoraj zrobić? – zadał strasznie głupie pytanie.
- Już panu tłumaczyłem – starał się go zbyć – Po prostu pomyliłem namioty – podrapał się po głowie – Było bardzooooo ciemno.
- Czy ty wiesz, ile Lisa ma lat? – „Boże, czemu on zadaje takie durne pytania?” – pomyślał Greg
- Osiemnaście?
- Czternaście…
- Serio? – udał zdziwionego – A wygląda tak staro. Wprowadziła mnie w błąd i na dodatek chciała mnie uwieść i wykorzystać!
- Przestań się wygłupiać, rozmawiamy na poważne tematy – utemperował go trochę.
- Miałem z James przystosowanie do życia w rodzinie w szkole – odburknął niezadowolony – wiem co robię… To znaczy, co chciałem zrobić – spojrzał na niego z wyrzutem.
- Mam rozumieć, że to przemyślałeś?
- Ależ oczywiście! – uśmiechnął się łobuzersko.
- A czy ona…
- Wiedziałem… – przerwał mu wypowiedź – mogę już iść?
- Nie, ponieważ ja jeszcze nie skończyłem – chłopak wywrócił oczami – Wiesz jaka to jest odpowiedzialność…
- Z Jamesem też pan tak rozmawiał? – po raz kolejny nie dane było mu dokończyć – Bo wie pan, ja nie jestem pana synem i nie mam zamiaru tego słuchać. Mój ojciec gnije gdzieś tam pod ziemią i jeżeli pan myśli, że brakuje mi męskich rozmów, jakie sobie przeprowadzaliśmy późnymi wieczorami, to muszę pana wyprowadzić z błędu. Nigdy nie przeprowadzaliśmy takich rozmów, w ogóle nie rozmawialiśmy! A teraz przepraszam, idę popływać – to powiedziawszy odszedł, zostawiając zszokowanego pana Wilsona samego.

coolness

Standardowo najpierw błędy.

OLA336

Ja się chyba jednak załamie

Nie no ok jest już ich mniej

dziękuje

coolness

Olu, nie załamuj się. Ja nie wymieniam błędów, abyś się załamała. Broń Merlinie (w Boga nie wierzę)! To nie jest moim celem. Jeszcze niedawno żadnego błędu bym nie wyłapała, ale przez nadmierne czytanie ffów zaczęłam je dostrzegać. Jest ich mniej niż wcześniej, za co należą ci się gratulacje. Więc się nie załamuj.

IloveNelo

No nie!

Nie ma mnie trzy części, a już się fik przewraca do góry nogami !

Najbardziej podobał mi się pomysł, z umieszczeniem Agusss w opowieści

Aż mnie brzuch boli ze śmiechu...

Nie mam czasu niestety na dłuższy komentarz

Ale pozdrów dzieci ode mnie

Kocham Was!

Wena!

Agusss

Oluś!

No tak to jest wstęp wstępu

To czekam na ten właściwy wstęp

Jestem zdemoralizowana wiem!

Ale cóż poradzić? xD tak to juz jest z "artystami"

xD

OMG!

Kocham Wilsona i to jego oburzenie

I ta wypowiedź House'A

Wiecej nie potrafię powiedzieć^^

Kocham!

lisek

Agusss to ja powiem więcej

Kocham, kocham, kocham

Mistrzyni dialogów

Olu piszesz coraz piękniej, z każdym postem, niemogę wyjść z podziwu

Kocham tego fika
James'a, House'a, pana Wilsona

Boziuu...

Ale Ci to wyszło

Oluś - SZACUN

Wstęp wstępu

No to ja też jestem zÓa, jak Agusss, no może trochę mniej

i czekam na następną część

Wierna i oddana fanka lisek