The more things change (T, H/F/Cam/Ch)

Narenika

Będę tłumaczyć kawałkami, bo napięcie trzeba stopniować

Pierwszy odcinek dedykuję Em.

The more things change

“I need you around. To keep me in my place.”

Cameron

Brzdęk.

Ból popłynął falą przez jej czaszkę i dalej, do kręgosłupa. Uderzenie momentalnie ją unieruchomiło, usuwając dźwięk i obraz poza sferę jej świadomości i dopiero niski dźwięk syren, który przerwał ciszę, przywrócił jej zmysły.

Chwiejnie uniosła głowę z okna po swojej stronie, krzywiąc się od niekończącego się dźwięku syren, wywołującego wibracje w bębenkach, jak koszmarna wersja muzyki, gdy stoi się za blisko głośników w nocnym klubie. Zamrugała od migających świateł rozpraszających ciemność, ale nie mogła skupić wzroku. Nie mogła utrzymać przytomności. Osuwała się i wracała. Obezwładnienie większe, niż kiedykolwiek czuła, ciągnęło ją w dół, w dławiącą ciemność, zmuszając ją do szamotania się, żeby utrzymać się na powierzchni, zanim pochłonie ją znowu. Jakby wpadła w potrzask nieskończonej pętli, aż do chwili, gdy jaskrawe światło skierowane w jej oczy zmusiło ją do ich otwarcia.
Wszystko znów było wyraźne.

kasiat88 · Wysłany: Wto 11:37, 25 Mar 2008 Temat postu:

Zapowiada się ciekawie

Ale ten kawałek jest zdecydowanie za krótki!

Gatha · Wysłany: Wto 11:39, 25 Mar 2008 Temat postu:

świetne, bardzo mi się podoba xD
a link do oryginału podasz?

Narenika · Wysłany: Wto 11:46, 25 Mar 2008 Temat postu:

Gatha, link do oryginału podam po przetłumaczeniu całości, ale jeżeli wolisz czytać w oryginale, to zaraz dostaniesz na PW

Gatha · Wysłany: Wto 11:57, 25 Mar 2008 Temat postu:

nie, nie chcę czytać w oryginale, twoje tłumaczenie jest super, chciałam tylko zobaczyć jak długie to jest, żeby wiedzieć ile przyjemności dostanę

Narenika · Wysłany: Wto 12:21, 25 Mar 2008 Temat postu:

12 stron fontem 14

Narenika · Wysłany: Wto 12:28, 25 Mar 2008 Temat postu:

cz. 2

Była w swoim samochodzie. Po stronie pasażera. Odłamki szkła utkwiły w jej włosach, podczas gdy ekipa ratownicza utknęła na zewnątrz, próbując wyważyć drzwi, ich czerwone i niebieskie światła błyskały nieskładnym rytmem.
- Jesteś cała, kochanie, - zamruczał młody człowiek i pomogli jej wysiąść, prosto na nosze. Jej oczy prześlizgnęły się po zmiażdżonym boku samochodu, ale dopiero, gdy trafiła do karetki, przypomniała sobie Chase'a, zaczęła cokolwiek rejestrować.
- Czekajcie --

Światło błysnęło jej w oczy i zamrugała wściekle.

Możesz podążać oczami za światłem?
M-mój chłopak -

- Pojedzie zaraz za nami, dobrze? Musisz leżeć nieruchomo.
Rozpoznała płytki frazes, gdy tylko go usłyszała i uświadomiła sobie, że nie była lekarzem, czy koleżanką tych ludzi, była anonimową kobietą na granicy histerii. Trudno było zmusić się do zrobienia tego, co jej kazano, ale położyła się, z ciałem napiętym jak struna.

Serce dławiło ją w gardle przez całą drogę.

Dotarli na ostry dyżur i gdy tylko otworzyli drzwi stało się jasne, że byli w PPTH. Zwykle to ona kierowała ludzi do karetki, nakazując widzom zejście z drogi, gdy łóżko z pacjentem zostało wyładowane, rozpoczynając swoją podróż przez podwójne wahadłowe drzwi.

Kliku stażystów ją rozpoznało, gdy przejmowali ją od ratownika, wymieniając słowa „wstrząs” i „krwotok” zanim położyli gładko dłonie na rączkach łóżka. Natychmiast poderwała się gwałtownie do pozycji siedzącej, tłumacząc im, że to niedorzeczne traktować ją tak, chciała się tylko dowiedzieć, co się działo.
Zignorowali ją. Nie podobały się jej te przelotne spojrzenia w drugą stronę. W tej absurdalnej chwili zdecydowała, że nigdy więcej nie potraktuje tak żadnego pacjenta.
Wtem spostrzegła zaskoczonego Foremana majaczącego w tle – ktoś już go wezwał na ostry dyżur? - i zaszarpała się znowu, wpadając w autentyczną, paskudnie potężną panikę.

- Foreman! Foreman!

Em. · Wysłany: Wto 12:51, 25 Mar 2008 Temat postu:

Narenika! Niezwykle cieszę się, że zaczęłaś tłumaczyć

. Się dedykacją wzruszyłam

. Co do "stopniowania napięcia" to ja nie robię tego specjalnie - tak jest napisany cały fik. A ponieważ wystąpił tu już Foreman i widzę oznaczenia w tytule, to doczekać się nie mogę

.

ofwca · Wysłany: Wto 13:01, 25 Mar 2008 Temat postu:

po pierwszej części nie komentowała, bo nie wiedziałam o co chodzi ale teraz powiem: Podoba mi się ten fik

inny niż wszystkie (przynajmniej początek) a porcjowany się nie znudzi

martuusia · Wysłany: Wto 13:25, 25 Mar 2008 Temat postu:

fajnie się czyta jak na razie ... czas pokaże co tam się wydarzyło

Xsanti · Wysłany: Wto 14:25, 25 Mar 2008 Temat postu:

świetne, czekam na kolejne może trochę dłuższe kawałki

Bruno · Wysłany: Wto 14:32, 25 Mar 2008 Temat postu:

Świetne

czekamy na więcej

Narenika · Wysłany: Wto 16:02, 25 Mar 2008 Temat postu:

cz. 3

Natychmiast pojawił się przy jej boku, odtrącając na bok jednego ze stażystów. Fluorescencyjne oświetlenie ostrego dyżuru poraziło jej źrenice, przywykłe jeszcze do łagodnego światła w karetce, mrugała więc, próbując odzyskać ostrość.

- Musisz mi powiedzieć, co robią z Chasem, - powiedziała z desperacją łapiąc go za ramię i wpatrując mu się prosto w twarz.

Wyglądał, jakby nadal próbował otrząsnąć się z szoku wywołanego jej widokiem, kiwnął głową, odprowadzając ją wzrokiem, gdy łóżko z karetki podjeżdżało do najbliższego łóżka na sali.
- Ma obrażenia głowy i wstrząs, - zrelacjonował jeden ze stażystów, mocno chwytając ją pod ramiona. - Miała szczęście, nie są poważne.
Pomogli jej przenieść się na łóżko, a ona odgoniła ich dłonią, zupełnie nie zdając sobie sprawy, jak nieracjonalnie się zachowywała.

- Foreman, - wysyczała.
- Dowiem się, - zapewnił szybko. - Uspokój się, Cameron, wszystko w porządku. Pozwól im się tobą zająć.

Gwałtownie wypuściła powietrze, kiwając na komendę, a on nerwowo poklepał ją po ramieniu, zanim pośpiesznie odszedł. Jego ramiona zdradzały napięcie, rzadko widywała u niego wyraz takiego przejęcia na twarzy, ale to nie zdusiło guli strachu w żołądku; raczej ją powiększyło. Opadła na poduszki i pozwoliła się zbadać. Logika nakazywała poddanie się ich opiece, granie roli, którą sama pełniła dziesiątki razy, pozostawienie Chase'a w rękach innych lekarzy. Ale nie widziała go podczas wypadku; nawet na niego nie spojrzała, gdy jeszcze tkwili we wraku. Mógł być martwy, mógł tam umrzeć, a ona nawet na niego nie spojrzała, nie zobaczyła jeszcze raz jego twarzy. Jak mogła żyć z czymś takim? Jak mogła siedzieć tu, tak po prostu siedzieć, nie wiedząc, co się dzieje? Taka panika była jej obca – od kiedy została lekarzem, poczuła ją tylko raz, wtedy, gdy House miał operację i musieli czekać, bezużytecznie, aż wyjaśniło się, czy przeżyje.
Zdała sobie sprawę, że się trzęsie i nieporadnie przycisnęła ramiona do boków, odchylając się gwałtownie, gdy zimne palce dźgnęły ją w skronie, a tępy, pulsujący ból nagle sparaliżował jej uwagę. [/b]

Em. · Wysłany: Wto 16:07, 25 Mar 2008 Temat postu:

Narenika, normalnie się robi coraz fajniej

. Cameron, która postradała zmysły

.

martuusia · Wysłany: Wto 17:17, 25 Mar 2008 Temat postu:

fajne. trzyma w napięciu xD nadal nie wiadomo co właściwie się stało i o co z Chasem

Xsanti · Wysłany: Wto 18:12, 25 Mar 2008 Temat postu:

dobre, coś mi się wydaje że Chase tego nie przeżyje...

ofwca · Wysłany: Wto 19:27, 25 Mar 2008 Temat postu:

ja mam nadzieję, że Chase z tego wyjdzie, może być poturbowany

biedna Cameron aż mi jej szkoda kiedy siedzi tak roztrzęsiona na ER, którym przecież dowodzi a wszyscy ją ignorują (oprócz Formana)

Xsanti · Wysłany: Wto 20:44, 25 Mar 2008 Temat postu:

a gdzie House?? Foreman coś wie dlatego jej nie ignoruje mh zobaczymy jak to sie rozkręci

martuusia · Wysłany: Wto 20:47, 25 Mar 2008 Temat postu:

znając House to wpadnie do fika z wielkim impetem, tak jak on tylko potrafi xD

Xsanti · Wysłany: Śro 11:12, 26 Mar 2008 Temat postu:

taaa i pewnie powie coś bardzo miłego jak to on ;P tylko czekac

Narenika · Wysłany: Śro 12:56, 26 Mar 2008 Temat postu:

Widzę, że fik się podoba

No to teraz oczekiwana przez was zmiana perspektywy.. (cytatów z serialu nie tłumaczę, myślę, że znacie je już bardzo dobrze)

cz. 4

“A guy as unhinged and unethical does what he wants with no concern for others. But you stand by him... Can I ask what Dr. House has done to deserve your loyalty?"

House

Nie było żadnego powodu, żeby jeszcze tu tkwić.

Postawili diagnozę, ale polecił swoim ludziom pozostać w pobliżu, aż leczenie zacznie przynosić efekty, a jakieś niezrozumiałe przeczucie przykleiło go do fotela w gabinecie, ze słuchawkami na uszach, ze słodkimi dźwiękami Jeffa Buckleya sączącymi się prosto w uszy. To nie była kwestia braku zaufania – wiedział, że sobie poradzą, nie zatrudniłby ich, gdyby uważał inaczej. Nadal jeszcze usiłowali złapać grunt pod nogami, to wszystko. Jako zespół, jako... jedność.

Ale rzucanie na głęboką wodę było jego wypróbowaną i słuszną metodą, więc nadal nie było żadnego powodu, żeby jeszcze tu tkwić.

Poza tym podjął silne postanowienie, że nie będzie więcej spał w gabinecie, więc to nie była kwestia lenistwa. Może chodziło o nawyki, które chciał wymazać z pamięci podwładnych. Wilson nazwałby to próbą zmiany czegoś pod wpływem drugorzędnej sugestii wstydu czy wyrzutów sumienia, ale zignorował ten wkurzający, uporczywy głos. Nie żywił tego typu uczuć, nie w stosunku do czegoś tak błahego. Nie dbał, co myślą o nim ludzie. To było po prostu niewygodne i tyle. Strzelało mu od tego w karku i cholernie rwało w nodze.

Muzyka miała za zadanie odpędzać drzemkę, żeby łatwiej było wstać, gdy pojawią się jakieś postępy.

Może niedługo będzie mógł pójść do domu.

Drżenie szklanych drzwi zakłóciło spokojną melodię brzmiącą w jego uszach, ale nie dał po sobie poznać, że usłyszał kogoś wchodzącego do gabinetu.

- House.

Foreman. Zatem dramatyczne wejście najprawdopodobniej nic nie znaczyło; dla niego typowy był ten sposób poruszania się, jakby każdy krok był nieznośny. Leniwie zaciekawiło go, czy tego faceta ruszał fakt, że jest zatrudniony w tak nieokreślonym charakterze, coś jak wyróżniony asystent nauczyciela. Najwyraźniej też kręcił się po szpitalu – chociaż House nie miał już możliwości zmuszania go do pozostawania po godzinach, więc tylko mógł sobie wyobrażać, co sprawiło, że uznał to za konieczne. Może on nie dowierzał młodym. Kto tam do diabła wiedział, co Cuddy nakładła mu do głowy?

Lolok · Wysłany: Śro 13:02, 26 Mar 2008 Temat postu:

nio fajniutki tylko jak byś mogła dłuuuuuższe części pisać ale fik bardzo dobry i podoba mi się że Cam/Chase bo to chyba pierwszy taki fik na tym forum a ja jestem fanka Chase'a i Cameron

kasiat88 · Wysłany: Śro 13:05, 26 Mar 2008 Temat postu:

Czyli House jeszcze nie wie?
Nie mogę się doczekać jego reakcji

I tym samym kolejnej części fica.

Narenika · Wysłany: Śro 13:11, 26 Mar 2008 Temat postu:

Staram się, ale autorka fika używa momentami zdań, które stanowią dla mnie niemałą zgryzotę. Inna sprawa, że dawkowany czytacie dokładniej

No i sprzyja mi fakt, że są w fiku liczne miejsca, w których aż chce się zrobić przerwę, dla poprawienia odbioru

Saph · Wysłany: Śro 13:15, 26 Mar 2008 Temat postu:

Narenika - czyli zmuszasz nas do dozowania przyjemności? No trudno, ja jestem cierpliwa, a fik mi się podoba, więc chyba nie mam wyboru i muszę czekać