Siedem [3/9]

Miyoshii

no przecież tu odpisałam, a pojawia się, że nie

to jeszcze raz

:
super! czekam na ciąg dalszy, zaintrygowałaś mnie

bestest

OMG! AMAZING! wspaniały pomysł czekam niecierpliwie na ciąg dalszy:) mam nadzieje ze szybko dodasz kolejna część!

ginger_42

Nigdy nie oglądałam ani "The Ring", ani "Siedem" - jestem zacofana, wiem - ale orientuję sie, o co chodzi. Będę śledzić wysiłki House'a w rozwiązywaniu tej zagadki

amandi

Oglądałam "The Ring" i powiem, że byłam przerażona i zafascynowana tym filmem

. "Siedem" chyba nie.........co nie znaczy, że nie nadrobię zaległości

. Fik... o mój Boże... teraz to się dopiero zacznie!! Przy twoim talencie chyba będę się bała obejrzeć za siebie i właczyć jakikolwiek film na kompie, nawet Hałsa

. Kurczę, gdzie jest następna część?? *szuka* Nie wiem, co napisać - wciągnęłam się, uzależnilam na samym początku... ochy i achy

Brandy

Fik inspirowany tak świetnym filmem jakim jest 'siedem' musi być genialny

I na razie naprawdę taki jest

Kocham ten film i Twój tekst na pewno będzie świetny, dlatego czekam na następne części tym bardziej, że są już napisane

P.S. Masz cudowny nick, uwielbiam tę postać i Helenę Bonham Carter

tysiaaa

Iglądałam Ring, straszny fim a w dodatku oglądałam go całkiem sama ale jdnak mi się podobał. Powiązanie z nim House'a jest genialne. I oryginalne, czekam oczywiście na c.d.

AGSJ

Łał! Świetne! Nie oglądałam żadnego z tych dwóch filmów, ale orientuję się mniej więcej o co chodzi. Czekam z niecierpliwością na następną część! Czyżby House miał umrzeć za siedem dni?
Ale najbardziej podobał mi się Foreteenowy fragment

MarlaSinger

Avaritia*

Nie poszedł dziś do pracy. Wyłączył telefon, nie tłumaczył się, niech się martwią. Ranił innych, aby ocalić siebie. Wiedział, że musi zrobić wszystko co w jego mocy, aby go znienawidzili. Oglądał przecież ten głupi film z Bradem Pittem, pierwsza była chciwość. A może to jego umysł ją pierwszą wyrzucił na wierzch… Czego chciał Gregory House? Czego pożądał? Próbował skupić się na rzeczach, które są w miarę osiągalne i sprawią innym jak najwięcej bólu. „Trudno, może nie będę miał po tym nikogo, dam sobie radę.” Musiał obudzić w sobie chciwość i zachłanność. Pozwolić, aby urosła do gigantycznych rozmiarów i przesłoniła mu wszystko inne. Chodził po swoim mieszkaniu łykając kolejno vicodin. Jeden, drugi, trzeci. Skończyło się na sześciu. Bronił się rękami i nogami przed liczbą, która po niej następowała. Nalał sobie szkockiej i usiadł zastanawiając się co może zaspokoić jego potrzeby. Musiał nalać tego tyle, aby wylewało się z niego górą.

Zadzwonił do Wilsona i skłamał, że miał wypadek i potrzebuje jego karty kredytowej bo musi zapłacić odszkodowanie. -Tak, nie zapłaciłem OC, tak oddam jak tylko będę mógł. Zaufaj mi James, proszę Cię.- Nie był sobą, zdecydowanie. Ale znajdźcie mi osobę która w obliczu zbliżającej się śmierci będzie zachowywała się normalnie. Jak komuś się uda niech zadzwoni, dam mu tysiaka. House pojechał do szpitala i skierował swoje kroki prosto do gabinetu Jamesa. Jego przyjaciel wypytywał o szczegóły, widać było, że jest zdenerwowany i martwi się o niego. House odpowiadał bardzo lakonicznie, nie chciał się zdradzić przed przyjacielem. Pierwszy raz czuł się naprawdę parszywie, kłamał, ale nie w błahej sprawie, którą łatwo będzie mógł odkręcić, kłamał w sprawie przeczucia, które mogło go zawieść. Więc dlaczego był tak cholernie pewny śmierci? Kiedy wychodził ze szpitala, podbiegła do niego administratorka.
- House, gdzie ty się wybierasz? Do przychodni, już! A, i chciałabym ci powiedzieć, że mamy już dwadzieścia trupów, ciągle to samo…- powiedziała i ze zdenerwowaniem czekajała na odpowiedź.
- Kaseta, pozbądź się kasety, a teraz pieprz się Cuddy, zwolnij mnie jak chcesz, nie ma mnie przez tydzień- odpowiedział zniecierpliwiony diagnosta i oddalił się w kierunku swojego motoru. Cholera, jak tak dalej pójdzie załatwi te wszystkie, pieprzone grzechy w dwadzieścia cztery godziny.

Dzień był nieprzyzwoicie piękny. Wczesna jesień dawała o sobie znać jedynie w kolorach liści, monotonnie spadających pod stopy i rozświetlających kolorami niebieskie niebo. Słońce grzało w plecy, pamiętając jeszcze lato, które umknęło niezauważone. „Zajebisty dzień na chciwość”, pomyślał House i odjechał do sklepu muzycznego. Karta Wilsona z limitem miliona dolców. „Cholera po co komu taki limit?” Diagnosta zastanawiał się, czy jego przyjaciel nie należy do Opus Dei, to by wyjaśniało jego masochistyczną potrzebę pakowania się w nowe związki i opieranie się pokusie wydania ostatnich pieniędzy i utonięcia w długach.
Oczom Grega ukazał się największy sklep muzyczny w mieście, wszystko co wywoływało u niego grzeszną potrzebę posiadania, wszystko na co nie mógł sobie pozwolić. Ruszył po schodach obitych krwistoczerwonym materiałem. Z trudem stawiał stopy na kolejnych stopniach więc zajęło mu to dobre piętnaście minut, i pozbawiło czterech vicodinów. W środku odnalazł prawdziwy raj, raj na wyciągnięcie ręki. Pośrodku stała wielka sofa w kształcie ust, zaprojektowana przez Salvadora Daliego, na ścianach piętrzyły się platynowe płyty podpisane przez najsłynniejszych muzyków. The Rolling Stones, Hendrix, Marley. W gablocie obok kasy, która nawiasem wyglądała jak wielka perkusja, wisiały spodnie w których Elvis po raz pierwszy zaśpiewał Hund Dog. Warte kilka dobrych milionów, bezcenne dla potencjalnego nabywcy. House ruszył w kierunku stoiska z fortepianami.

-O kurwa!- westchnął widząc Alma-Tadema, fortepian o którego wielu dałoby się zabić. Nie miał pojęcia co tutaj robił, przecież sprzedano go w 1997 jakiemuś prywatnemu nabywcy za, bagatela, milion dwieście tysięcy dolarów. Delikatnie dotknął palcami klawiszy rozglądając się przy tym, czy żaden sprzedawca nie podbiegnie i nie rzuci się na niego z paralizatorem. Spojrzał na cenę i oniemiał. Osiemset tysięcy. Tylko osiemset tysięcy. Nie mógł uwierzyć, nagle poczuł, że jest wstanie oddać duszę diabłu, aby tylko mieć ten instrument. Przez te kilka chwil nie liczyło się nic, karta Wilsona opróżniona doszczętnie, zapewnienie przyjacielowi długu na całe życie, sześć dni do śmierci. Liczył się tylko Alma- Tadema i muzyka którą będzie mógł na nim stworzyć.
- To nie było wcale takie trudne- powiedział diagnosta do słuchawki, w której znienawidzony przez niego głos informował go o sześciu dniach, które mu zostały.

Miał go, miał wymarzony instrument, ale mimo to nie czuł się zaspokojony. Spełnione marzenia zastępowane są nowymi, reakcja łańcuchowa pragnień wywołuje grzech chciwości i nie pozwala nam na ukojenie. Jeśli pozwolimy sobie na zbyt wiele, zaczynamy gnić od środka, tracimy zdolność postrzegania i wyciągamy ręce po wszystko, co może w nie spaść nie dając nic w zamian.

Greg House był z siebie zadowolony bardziej niż kiedykolwiek….

*avaritia(łac.) chciwość

AGSJ

Genialne! Boskie!

Rozumiem potrzebę "posiadania" House'a, tym bardziej w stosunku do instrumentu... Też kiedyś coś takiego miałam

Katarzyna

*rozgląda się*

Raczej nie można tu przeklinać, więc napiszę jedynie, że jest to kur$#$&#@!o dobre! Czekam na więcej ;].

ginger_42

Boję się... Boję się tego House'a... Na co jeszcze go stać? Gdzie leży granica? A może nie ma takiej...
Niepokojące, świetne.

Wciągnęło mnie.

Klio

to jest...
no...
to po prostu jest masakrycznie genialne po inaczej określić tego nie umiem xD

amandi

też nie wiem, co powiedzieć. zatkało mnie.

House zrobi wszystko, by nie umrzeć. Ale czy w tym odnajdzie życie? czy w tym, co zostanie z niego, z jego otoczenia po beznadziejnej walce ze śmiercią, będzie mógł, będzie potrafił żyć?

Piszesz niesamowicie. Ten fik ma tak mroczny klimat, że przesącza się przez monitor, owijając się dookoła mnie. Jestem już uzależniona. Chciwa

kolejnych części...

Zachowanie Grega... sama nie wiem, jak to określić... w każdym razie to wszystko mnie poruszyło.. twój sposób przedstawiania sytuacji, jego wplątywanie się w pułapkę, z której nie ma wyjścia...To, jak bardzo pożądał tego instrumentu (ja też mam tak, jak widzę najnowsze Hałsowe odcinki

), jak sprowokował lawinę i rozmyślnie odtrącił sprzyjających mu ludzi...

nie wiem.......... po prostu jestem POD WRAŻENIEM.. i myślę, że ono będzie jeszcze dłuuuuuuugo trwać...... pisz, pisz jak najszybciej

, życzę dużo Wena

Miyoshii

wow

jestem pod wrażeniem

pisz dalej, czekamy niecierpliwie!!!

BuTtErfly...?.!

Super pomysł i świetne wykonanie. Po prostu GENIALNE.

JigSaw

MarlaSinger

MarlaSinger

Katarzyna

Świetne. To zdecydowanie mój ulubiony fik.

JigSaw

Aj!!! Cudeńko! Jako fanatyk horrorów/ thrillerów i innych filmów grozy, jestem urzeczony i nie mogę wprost doczekać się NEXT PART

Miyoshii

super

!!! jak już było napisane horror+House, mistrzostwo, świetny fik

runiu

Podoba mi się ten fik, ma świetny klimat, poza tym lubię horrory.

Czekam na cd.

AGSJ

Bosko! Na więcej brak mi słów

amandi

Zapiszę sobie na kompie ten fik. Do niego można po wielokroć wracać i zawsze wciąga... Jeśli następna część ma być lepsza od tej, szykuj się na Nagrodę Nobla

.. Moje pytania trudne

? Pofilozofowałam troszkę tak, jak dziś na matmie, więc za efekty nie odpowiadam

. Odcinek świetny. Nie wiem, jak ty to robisz, że zawsze mnie zamurowuje. House w twoim fiku wytwarza wokół siebie jakiś magiczny dystans, który trudno przebić. Po prostu czujemy, jak on się zamyka w swoim nieszczęściu, tocząc jednocześnie śmiertelną walkę... Mistrzostwo

. A te wijące się włosy, pragnące dołożyć mu jeszcze większą torturę, to zdanie, że pycha od dziś będzie kojarzyć mu się z bólem........ coś niesamowitego... Przy okazji przypomniała mi się "Klątwa"

. Czekam z zapartym tchem na kolejny odcinek, pozdrawiam gorrąco i buziaki