Po wtorku wciąż następuje środa [M]

Katty B.

Zweryfikowane przez Autorkę.

A/N
Jakoś tak. Bo chodziło po głowie. Serial ani postacie nie są moje, szkoda.

OSTRZEŻENIE: Chaseron r-ship, lekki angst

Po wtorku wciąż następuje środa

Nawet nie zauważyła, kiedy „lubię cię” zostało zastąpione przez „kocham cię”. Tak się jednak stało i od tego jednego, bliżej nieokreślonego momentu w każdy wtorek budził ją delikatnym pocałunkiem i cichym szeptem. Czasami, jeśli wstał wystarczająco wcześnie, by skoczyć do pobliskiej kwiaciarni, przynosił jej pojedynczą orchideę, którą kładł na poduszce tuż obok jej głowy. Było to niezwykle romantyczne i nie mogła zaprzeczyć, że jej się to niezmiernie podobało. Lubiła również to, że Chase zdawał się nie przejmować faktem, że ona sama nigdy mu miłości nie wyznała; jej odpowiedzi ograniczały się do „ja ciebie też” i na tym niedopowiedzeniu funkcjonował ich związek. Cameron cieszyło, że nie mówiła nic zobowiązującego – w wypadku, gdyby coś się miało popsuć i „wciąż” przestałoby trwać – a Chase’a, że jego dziewczyna w ogóle przyznaje się do żywienia do niego jakichkolwiek uczuć. To był układ idealny.
- Jest wtorek i kocham cię – szepnął Chase, muskając wargami jej usta. Cameron zamruczała, gdy do jej nozdrzy dotarł zapach leżącej obok orchidei.

***

Była wdzięczna losowi, że pracujący dla niej na ostrym dyżurze ludzie okazali się być rozsądnymi lekarzami. Potrafili sobie bez niej poradzić i dzięki temu miała szansę spędzać noce w domu, bez martwienia się o mogący się za chwilę odezwać pager. Po trzech latach pracy z House’m było to odprężające.
- Halo? – spytała, podnosząc słuchawkę. Nie przeczuwała niczego złego, bo nie miała ku temu żadnych powodów. Chase wprawdzie miał wrócić już pół godziny wcześniej, ale ostrzegał ją, że House ma pacjenta i może być zmuszony do przeprowadzenia jakiejś nagłej, na gwałt potrzebnej operacji. Cameron przyjęła tę informację do wiadomości i powiedziała, że będzie czekać. Odbierając telefon oczekiwała głosu Australijczyka, który szybko wyjaśniłby jej sytuację i poradził, by kładła się już spać, bo wróci późno. Na pewno jednak nie spodziewała się tego, co dane jej było usłyszeć.
- Był wypadek – poinformował ją jeszcze bardziej grobowym głosem niż zwykle Foreman. – Chase został ranny, właśnie go operują. Myślę, że powinnaś przyjechać.
Cameron upuściła z wrażenia słuchawkę. Za jej plecami stary zegar, który Chase odziedziczył po babci, wybił północ. Była środa.

***

Czwarty dzień od wypadku. Drugi tydzień od wypadku. Trzeci miesiąc od wypadku. Jej rachuba czasu zupełnie się zmieniła. Nie było już po prostu dni, tygodni i miesięcy, wszystko istniało tylko w odniesieniu do dnia wypadku. To wydarzenie było jej punktem zwrotnym, początkiem nowej ery w życiu Allison Cameron. Nie była to era dobra – całe dnie spędzane przy pracy, część nocy przy jego łóżku. Niemożność usłyszenia jego głosu, jakikolwiek kontakt z nim ograniczony do patrzenia na stabilny rytm serca. Foreman powiedział jej kiedyś, że ludzie w śpiączce słyszą, co się do nich mówi. Cameron więc opowiadała, o szpitalu, o Housie i Cuddy, o nowych Kaczątkach, o Foremanie, o Wilsonie i jego najnowszej zdobyczy. O sobie mówiła rzadko, bo zazwyczaj i tak nie miała co powiedzieć. Jej życie ograniczało się do tego szpitala, tego pokoju i tych wyrzutów sumienia. Cameron żałowała wielu rzeczy, siedząc w niewygodnym fotelu obok Chase’owego łóżka, ale najbardziej żałowała wszystkich wtorków. Tych wszystkich wtorków, w czasie których nie zrobiła tego, co powinna była zrobić.
- Cześć – powiedziała cicho, nachylając się nad pogrążonym we śnie Chase’m, składając na jego ustach delikatny pocałunek i zostawiając na jego poduszce pojedynczą orchideę. – Jest środa i wciąż cię kocham.

KONIEC

ceone

ooo

kojarzy mi się za średniowiecznymi romansami, w sensie chyba przez motyw z orchideą. ale to komplement

.

BuTtErfly...?.!

Ślicznie takie smutne troszku .... ale śliczne

Kuki

Śliczne. Naprawdę piękne. Rozczuliło mię to. Więcej takich, Chaserona (nie lubię tej nazwy; kojarzy mi się z baleronem) nigdy dość!

runiu

Piękne i trochę rozczulające, fajne odwołanie do serialowych wtorków. Podobało mi się, chociaż za Chaseronem nie przepadam.

judyth1

<marzyciel>

fajnie to ujęłąś

Mała Ol

Piękne...
Uroniłam łezkę.
Więcej Chaseronów!

marengo

Naprawdę ładne. Takie... słodkie, mimo śpiączki Chase'a.

Rozczulająca jest ta orchidea, którą Cameron zostawiła na jego łóżku. I szkoda, szkoda, że nie powiedziała mu wcześniej, co czuje, bo teraz może tylko żałować.

I chciałabym, żeby Chase się obudził, bo skoro do Cameron dotarło, że nie powinna się powstrzymywać przed okazywaniem uczuć, niech ma okazję te uczucia okazać - przed kimś, kto może odpowiedzieć.

PannaN

Ej, to było śliczne, naprawdę zachciało mi się płakać... naprawdę, gratuluję <brawo>

bestest

rozczuliłam sie kompletnie... przepiekny tekst;) dlaczego.. pytam dlaczego jest tak mało ficków o chaseronie?? i czemu go tak mało w serialu? LOL

gwiazda0

oooo....ślicznie

nie lubię tej o to pary,ale to napisane jest pieknym stylem ;*
i mi się bardzo spodobało

kremówka

Ojej...
Czemu ja przeczytałam to dopiero teraz?
Serialowy motyw z "jest wtorek, lubię cię" zawsze mnie rozczulał a ten fik jest idealną kontynuacją i zwieńczeniem tego motywu.. Jest cudowny po prostu...
Lubię, kiedy fik "oparty" jest na jakimś symbolu, który później autor przekształca stosownie do swojej opowieści... A skoro to jeden z moich ulubionych motywów, to oczywiste, że tym bardziej mi się podoba...