Mała dziewczynka o blond włosach

Vicodinka

Mój pierwszy fik... boję się krytyki ale co tam! To coś poniżej jest beznadziejne(według mnie) ale przeczytajcie i oceńcie sami.

<i>Zweryfikowane przez autorkę</i>
Rozdział 1.
Gdy tylko wszedł na stołówkę, zrobiło się ciszej.
- Uwaga, nadchodzi postrach szpitala! – wrzasnął House. Tylko jedna osoba nie ściszyła głosu: mała dziewczynka o blond włosach. Greg stanął za nią w kolejce.
- Co chcesz zjeść? – dobiegł go jej głos.
- To, co zwykle - odparł. - Mówisz do mnie tak, jakbyś mnie znała.
Dziewczynka odwróciła się. Była ubrana w skórzaną kurtkę i czarne dżinsy.
- Bo cię znam. - Uśmiechnęła się ironicznie. – Minuta.
House pomyślał o dwóch rzeczach - albo ma halucynacje, albo dziecko robi sobie z niego jaja.
W tym momencie na stołówkę wszedł jego najlepszy przyjaciel.
- Uwaga, House, przygotuj się! - Dziewczynka podwinęła rękaw kurtki i spojrzała na duży zegarek. - 3, 2…1… - Nagle zaczęła krwawić z nosa i upadła na podłogę. Natychmiast podbiegł do niej Wilson i kilkoro ludzi. Diagnostę ogarnęło dziwne uczucie – jedyne, co mógł zrobić, to pójść na izbę i obserwować, jak dziecko jest przyjmowane do szpitala, przebierane w te okropne, szorstkie koszule, podłączane do kroplówki i wiezione na oddział diagnostyki.

Chwilę potem Wilson wszedł do sali, schował twarz w dłoniach, odetchnął głęboko i wyszedł. Dziecko otworzyło oczy.
- Krwotok idealnie o czasie – mruknęła dziewczynka. - Tylko skąd się wziął?
- A skąd mam wiedzieć? Właściwie co ja tu robię? - House próbował podnieść się z fotela i pójść do swojego gabinetu, lecz nie mógł. Znowu miał wrażenie, że jedyne, co może zrobić, to poddać się losowi.
- Wiesz, stary, skoro już tu jesteś, mógłbyś ruszyć tyłek i trochę podiagnozować. - Znowu ten uśmiech.
- Moja ekipa czeka, a ja muszę siedzieć tutaj.
- Nie martw się, oni też na to wpadną. Diagnozuj.
- Łatwo powiedzieć… Krwotok z nosa i omdlenie…
- Uraz? Uszkodzenie naczyń?
- Więc trzeba zbadać nos, co kaczuszki zaraz zrobią.
Nim skończyła mówić, do pomieszczenia weszła cała ekipa z Cuddy i Wilsonem na czele. Wszyscy wyglądali na zmartwionych.
- Jak się czujesz? - spytała administratorka. Na jej twarzy malowała się troska.
- Dobrze - odpowiedziała dziewczynka, uśmiechając się do dyrektorki szpitala, która właśnie wsadzała jej wziernik nosowy do nosa, by wykonać rynoskopię.
- Hej, ludzie! To tylko sześcioletnia dziewczynka! Nie musicie się nią aż tak przejmować! - krzyknął House, jednak ekipa wcale go nie słuchała. Wyszła, kompletnie nie zwracając na niego uwagi.
- Ogłuchli?
- Nie do końca tu jesteś.
- Jak to nie do końca? Znowu mam omamy? - House zadrżał na tę myśl.
- Nie, to rzeczywistość, ale też… nie całkiem. Więcej powiedzieć nie mogę. – Zaśmiała się ironicznie.
- To sen? Zaraz okażesz się napaloną dwudziestolatką, która wyskoczy z ciuchów i…
- I rzuci się na pięćdziesięcioletniego dziadka? Nie sądzę. Oczy masz ładne, ale poza tym… Nie warto. To nie jest też sen…
- Więc co?
- Zobaczysz, gdy mnie zdiagnozują. Albo nie zdiagnozują…
- To na pewno omam. Kolejna fantazja mojej porypanej psychiki.
- Można tak powiedzieć. Chociaż… po twojej psychice niczego nie można się spodziewać. Nikt dotąd nie odważył się do niej zbliżyć, bo wszyscy myślą, że gryzie. A ona gryzie tylko w obronie własnej…
Paranoja, paranoja! – myślał Gregory. Od wstania znowu powstrzymało go dziwaczne uczucie.
- Może przynajmniej pozwoliłabyś mi wstać i pójść do domu, co?! - Był mocno zdenerwowany.
- Twoja gryząca podświadomość mówi NIE, a ja muszę jej się słuchać. Ty też. Więc siedź tu. Prześpij się. Poczytaj akta.
House zwinął się w kłębek na krześle, próbując zasnąć, jednak coś wpadło mu do głowy.
- Skoro to omam i rzeczywistość, to może… Może mnie tu naprawdę nie ma? Mam omam, w którym widzę diagnozowanie sześciolatki, która żyje także w rzeczywistości.
- Twoja podświadomość jest budzona przez dzieciaki uderzające kijem w pręty klatki. Zamknij zoo i pozwól jej się wyspać.
House odrzucił wszystkie złe myśli, a jego podświadomość zwinęła się w kłębek i zaczęła chrapać.

Michalina2312

Kim ona jest??
Wg mnie ten fik nie jest zły. Czekam na cd

IloveNelo

Miniaturka? Napisałaś miniaturka, potem rozdział pierwszy, z treści wynika, że będzie ciąg dalszy.

Dodaj ograniczenie wiekowe.

Są błędy. Polecam bank bet.

Tekst nie jest beznadziejny, tylko nieco chaotyczny. Jestem ciekawa, co będzie dalej.

Zatrudnij betę, popraw błędy, będzie ok.

Pozdrawiam

Mysia

Przestań pisać o mnie!!!

Złapałam kurczka do ziemnioków

[/b]

Vicodinka

Michalina2312-cieszę się że ci się podoba.
IloveNelo-dodałam ograniczenie i zatrudniłam betę
Mysia-offtop

Usuń albo zmień posta
Kończę pisać część drugą. Mam nadzieję że też wam się spodoba

dr dom

Ciekawie się zaczęło

.Czekam na ciąg dalszy.Weny!

Vicodinka

Mysia

łeeee...

Ja nie dostałam buziaka a ci pomagałam! łeee.....

A! She to rzeczownik nie przymiotnik!

dr Tygrysolka

Pomijając błędy (niekiedy interpunkcja, w drugiej części brak spacji przy myślnikach w CAŁYM dialogu), to ogólnie... interesująco jest. Ciekawy język, świetne zdanie na koniec pierwszej części, że zacytuję:

Michalina2312

Dziękuje za dedyk

Młoda zaczyna mnie irytować... Czekam na cd

IloveNelo

Ciekawie, ciekawie...

Nadal sporo błędów, ale jest lepiej. Po myślnikach daje się spację.

Zaintrygowałaś mnie. Muszę wiedzieć, co będzie dalej

Czekam na cd i wena życzę

Kacper

House... pali papierosy?

a_cappella

Oo, dziękuję za dedykację (bo rozumiem, że betka = beta = ja, jeśli się mylę, proszę mnie wyprowadzić z błędu!

Ponadto przyznaję się jedynie do zbetowania rozdziału pierwszego, brak spacji i przecinków w drugim to nie moja sprawka

).

Czerwono-Zielona

Vicodinko, zaintrygowałaś mnie szalenie... Nie znam jeszcze końca tej opowieści, ale jak na razie to jest chyba taki fik, jakiego zawsze chciałam napisać... A przynajmniej przeczytać...
Niesamowita ta dziewczynka, wkradająca się do podświadomości House'a...
Kocham, kocham takie klimaty... Nastrój niedopowiedzenia, psychodelii...

Odnoszę wrażenie, że po zbetowaniu pierwsza część dużo zyskała. Masz świetny pomysł na całość, świetne dialogi, ciekawe skojarzenia, metafory... Tylko chyba pod względem literackim potrzebujesz jeszcze pewnego "oszlifowania". Żeby to się lepiej czytało. Żeby było spokojniejsze, bardziej przejrzyste, płynne... Pod tą warstwą drobnych niedociągnięć kryje się chyba prawdziwy brylancik!

No i jeszcze ta interpunkcja... Jakbyś nie miała nikogo chętnego, to ja z przyjemnością zbetuję

Aż mnie klawiatura świerzbi, żeby te przecineczki tam powstawiać

Pozdrawiam, życzę dużo przyjemności z doskonalenia talentu i przychylności wena.

Cz-Z

Vicodinka

Wow... czegoś takiego się nie spodziewałam
Mysia-już poprawiłam. Teraz jest część mowy.
Dr. Tygrysolka-Nie czytałam. Ale poszukam
Michalina2312-Chyba jako jedyna nie masz zastrzeżeń

A co do irytacji-oto właśnie chodzi.
IloveNelo-dziękuję dziękuje.

Co do błędów wiem że są i staram się pamiętać. Tyle że mam sklerozę

Kacper-

Nie wiem jak to skomentować
a_cappella-Dziękuję i się nie mylisz. To dla ciebie

Czerwono-Zielona-dziękuję bardzo. I jeśli chcesz zbetować-nie bronię ci. Potem wyślij na PW.
Wciąż się nie mogę otrząsnąć.

WY TO CZYTACIE!! I WAM SIĘ PODOBA!!!
Postaram się niedługo wstawić nową część. Ale możliwe że po pewnym czasie bo napadła mnie też wena na ficzka Huddy.
Dzięki wszystkim

Czerwono-Zielona

Vicodinka, czytamy, czytamy! I podoba nam się bardzo!

Otrząśnij się

i pisz dalej, bo czekamy z niecierpliwością!

Dziękuję za możliwość zbetowania takiego niesamowitego tekstu

Zrobię to, jak pisałam, z przyjemnością, ale chyba dopiero wieczorkiem. I wyślę na PW. Do napisania zatem

Vicodinka

Mysia

Aaaa!! Kotki dwaaaa

!! Fajne opowiadanie

Kacper

Vicodinka dzięki za dedykację

Nie tak ostro! Czyżby House uderzył Wilsona w krocze? Nie przesadzajmy, chyba nie jest aż tak brutalny

Michalina2312

Jedyne błędy, które zauważam to orty. Reszty nie zauważam, bo mam sama z nimi problem. Nie jestem typem humanistki. Kim ona jest? Mam wrażenie, że ona jest obcym i wtargnęła w umysł House`a... (jestem fanką sci-fi)

dr Tygrysolka

Dziękuję również za dedykację

Błędów właściwie brak, nie jestem pewna, kto betował, ale się spisał

I mogłam w pełni rozkoszować się Twoim tekstem.
Od razu powiem tak: ja nie przepadam za chwaleniem. Ale muszę - niesamowicie. Właściwie to podwójnie niesamowicie - bo skoro nie czytałaś Carrolla, to jest to od góry do dołu Twój pomysł. I jest świetny.

Przechodząc do rzeczy - She jest cudna. Swoją drogą, dobrze się dobrali

W końcu 'House' to też zwykły rzeczownik, jak sam Greg przyznaje w jednym z odcinków.
Świetnie zarysowana postać. Naprawdę.

A teraz zacytuję najlepsze momenty:

Vicodinka

Mysia-wiem że fajne

Kacper-hm... Może trochę przesadziłam

Ale on i tak tego nie poczuł

Michalina2312-Nie to nie jest obcy. Właściwie... to jeszcze do końca nie wiem kim ona ma być

Ale na pewno nie obcym.
Tygrys-Miło że She przypadła ci do gustu. Właściwie to wzorowałam ją na.. sobie

Jeśli chodzi o Hair- niedawno tata pokazał mi ten musical. Miał świra na punkcie tego filmu. Teraz już rozumiem dlaczego! Ja też lubię ,,Let the sunshine in"-co fajniejsze śpiewam je też na chórze

Następną część dodam jutro. Potem zamierzam zrobić małą przewę-ale na prawdę bardzo małą! Wena zżera mnie od środka (to chyba lepiej niż jej w ogóle nie mieć).
Pozdrawiam wszystkich czytelników

Vicodinka

Vicodinka

dr dom

Po pierwsze bardzo, bardo dziękuję za dedykację

.Sorry że dopiero teraz ale wcześniej nie miałam czasu komentować(ale na czytanie oczywiście miałam czas

).
Niecierpliwie czekam na każdy kolejny rozdział tego fika.Jest cudny:D.Poprawiasz mi nastrój w deszczowe dni

.Weny!!

IloveNelo

Nie zdazylam skomentowac poprzedniej czesci...

A ten fragment, gdzie House wyskoczyl przez okno, a wyladowal w fotelu byl nieziemski!

Uwielbiam takie opowiadania, a takie house'owe opowiadanie to juz wogole

She jest swietna. No i wielki plus za Chase'a.

Nie moge sie doczekac nastepnych czesci!

Wena ^^