I dont want to leave without saying goodbye (chase/13)

Zaxoxowana

Mój pierwszy fik, więc proszę o zrozumienie

Oparty na 7x01, wg mnie takiej sceny brakowało w tym odcinku.

Nienawidziła tego. Nienawidziła odchodzić bez pożegnania, ale musiała. To było najłatwiejsze wyjście. Pożegnania były zbyt trudne, zbyt osobiste.. Nie wiedziała, dokąd idzie i kiedy zamierza wrócić, czy zamierza wrócić. Po prostu wiedziała, że ucieczka to to, co najlepsze. Z trudnością powstrzymywała łzy. Siedziała na przednim siedzeniu jej samochodu, próbując dowiedzieć się, co robić. Kochała... Kogoś. Nie chciała się przyznać, ale to prawda. Kochała go.
Nie chciała go zostawić.... Będzie za nim tęsknić. Potrząsnęła głową, starając się o oddalenie myśli. Nie będzie za nim tęsknił, będzie dobrze... Próbowała okłamać siebie, ale to nie działa. Westchnęła. Nie, Remy, będzie ci go brakowało. Ja... muszę się pożegnać.... Zawróciła..
Całą drogę toczyła wewnętrzną walkę ze sobą. Część jej po prostu chciała odejść, z drugiej strony chciała mówić do Chase'a po raz ostatni. Wiedziała, że widząc go ponownie będzie jedynie bardziej przywiązana i pozostawiając go znowu będzie bolało jeszcze bardziej, ale ona była gotowa cierpieć.W końcu zatrzymała się przed kamienicą. Było późno, około dziesiątej. Siedziała w jej samochodzie kilka minut, zdobyła się na odwagę, by się wydostać. Weszła do budynku i do jego mieszkania.Zapukała. Czekała około minuty i otworzyły się drzwi.

- T-Thirteen? - Powiedział Chase. Remy lekko skinęła głową.

- Cześć - szepnęła cicho

- Dlaczego tu jesteś? - Zapytał ją

- Myślałem, że...

- Czy mogę wejść? - Zapytała cicho, celowo ignorując jego pytania. Pokiwał głową i odsunął się, otworzył drzwi szerzej, aby ją przepuścić.

- Hmm... Tak naprawdę nie wyjeżdżasz? - Remy wzruszyła ramionami

- Jest coś... Coś chciałam powiedzieć... - Patrzył na nią.

- To jest...? - Chase czekał cierpliwie aż 13 zacznie mówić.

- Ja... nie chcę odejść bez pożegnania...

- Och... - Chase nie odpowiedział, nie wiedząc, co jeszcze można powiedzieć. Po kilku chwilach ciszy Remy podeszła i owinęła się na szyi Chase, przytuliła go mocno. Był zaskoczony, to nietypowe dla Remy, aby pokazać ten rodzaj uczucia, zwłaszcza dwa razy w tym samym dniu.
To było miłe tak, że nie chciała odejść. Zaczęły ogarniać ją myśli,by zostawić go za sobą i tym razem łzy przełamały bariery. Kilka łez spłynęło po jej policzkach. Próbowała wściekle wytrzeć łzy żeby Chase nie mógł ich zobaczyć, ale zauważył.

- Hej, co się stało? - Zmarszczył czoło i wytarł kilka łez spod oka Remy . Westchnął i przytulił ją ponownie.

- Nie mogę....

- Ciii - Chase powiedział uspokajająco.Trzynastka ukryła twarz w jego koszuli, aby stłumić łkanie, które coraz bardziej się nasilało. Usiedli ma kanapie. Chase niezręcznie trzymał ją, nie wiedząc, co jeszcze mógłby zrobić. Zostali tak na chwilę, pomógł jej się uspokoić.

- Nie chcę cię opuścić - szepnęła drżącym głosem, Pokiwał głową powoli, znów nie wiedząc, co zrobić lub powiedzieć. Objął ją a ona położyła głowę na jego ramieniu. Chase, nie rozumiejąc, co Remy powiedziała, starał się wymyślić, co zrobić. W końcu wpadł na pomysł.

- Hej, Trzynaście... - Odchrząknął. Spojrzała na niego.

- Hm? Ich oczy spotkały się. Oczy 13 były czerwone od płaczu, jego były pełne ciepła. Powoli nachylił się blisko niej, Remy nie była całkowicie pewna tego, co on robi, ale nawet nie drgnęła. Wahał się, ale powoli pocałował ją. Chase pocałował ją delikatnie, słodko, łagodnie. Jej usta smakowały słono od łez, ale nie umysł. Remy czuła łzy w jej oczach, Zamrugała, ale kilka spłynęło po jej policzkach i zmieszało się z ich pocałunkiem. Chase spojrzał na nią ponownie. Widział jej łzy. Remy zamknęła oczy i oparła czoło na jego ramieniu, emocjonalnie i fizycznie wyczerpana, szybko zaczęła dryfować do snu. Chase pogładził jej włosy i trzymał ją blisko. W końcu oboje zasnęli w swoich ramionach.

anuśka

łohoł, podobało mi się

.
ja wolę łączyć 13 z Formanem, ale jednak co kto woli

. fajnie