Fic: Princeton Plainsbrough High

Marau Apricot

Princeton Plainsbrough High ([link widoczny dla zalogowanych])

Zwerfikowane przez Lacidę

ROZDZIAŁ 1

część pierwsza

Princeton Plainsbrough High nie różniła się od żadnej innej szkoły i właśnie to czyniło ją specjalną. To był zwykły, słoneczny dzień, wrzesień, ściślej mówiąc. House siedział na sali gimnastycznej, jadł swój lunch i obserwował śliczne dziewczyny w ich strojach gimnastycznych.

Miał krótkie brązowe włosy i był chudy, ale nie za bardzo. Błękit jego oczu był zaskakujący; nosił stare tenisówki ze znakiem Nike. Starał się dbać o swój wygląd.

- Co robisz, House? - zapytał jego przyjaciel Wilson, słodki szatyn z okrągłą buzią i łagodnymi, brązowymi oczami.

- Obserwuję Cameron.

- Dlaczego?

- Niezła z niej laska.

- Chodź House, ona jest poza twoim zasięgiem.

House i Wilson wyszli z sali gimnastycznej, House lizał lizaka, a Wilson wyjmował coś ze swojego plecaka.

- Co to? - zapytał House.

- Prezent dla Cuddy.

- Cuddy jest dziewczyną Foremana.

Wilson popatrzył na House tak, jakby ten był głupi.

- Wiem, ale to jest w ramach mikołajek. Pamiętasz, w klasie profesora Trittera?

House wyglądał na zaskoczonego.

- Uch... tak.

- Kogo wylosowałeś? Nikomu nie powiem.

- Chase'a. - warknął rozdrażniony House.

- Co mu dasz? - zapytał Wilson, wiedząc, że House nienawidzi Chase'a, australijskiego studenta z wymiany, który przyjechał tego lata.

- Nic. Prawdopodobnie byłby zadowolony nawet ze zużytej smarkatki.

- House! - krzyknął Wilson. - Wiem, że go nie lubisz, bo ciągle cię śledzi, ale bądź dla niego wyrozumiały, on nie ma żadnych przyjaciół.

House przewrócił oczami i obydwaj podążyli w stronę sali historycznej pana Trittera.

Pan Tritter był grubym, czterdziestoletnim mężczyzną o łagodnym głosie. Nosił wełnianą kamizelkę z wetkniętym ostrokrzewem. Opowiadał właśnie swoim uczniom o Indianach.

- Mam nadzieję, że wszyscy przynieśliście swoje prezenty na dzisiejsze klasowe mikołajki. - powiedział z uśmiechem. Wziął od wszystkich studentów prezenty i złożył je do dużego pudła. Kiedy zaczął śpiewać świąteczną piosenkę "White Christmas to be preciese", House jęknął głośno, a Wilson kopnął go pod stołem.

- Cuddy! - powiedział pan Tritter w momencie, gdy z pudła wyjmował pakunek, który wcześniej miał w swoim plecaku Wilson. Cuddy, piękna dziewczyna z ciemnymi włosami i czerwonymi wargami zarumieniła się, gdy wstała i podeszła po swój prezent.

- Foreman! - Foreman, wysoki, szczupły chłopak z dużymi ramionami i ogoloną głową przeszedł na przód klasy i odebrał swój prezent.

- Wilson! - Wilson uśmiechnął się, gdy dostał swój prezent. Po otwarciu, okazało się, że otrzymał piękny ręcznie robiony tykotowy szal z miękkiej bawełny, który ładnie współgrał z jego twarzą. Pomimo, że pan Tritter skończył już rozdawanie prezentów, wciąż jedna osoba została nie obdarowana.

- Panie Tritter, sądzę, że zapomniał pan o mnie. - nieśmiały blondynek z akcentem mówił głośniej z końca klasy.

- Chase, obawiam się, że niczego już nie ma.

cdn.

Pikaola

Co za dupek z tego Housa!! ;[
Ale pomysł mi sie podoba ;] nasi młodzi diagnostycy ;]

carrie

Urzekła mnie koncepcja. Po prostu urzekła

młodzi są tacy zabawni

I nie mogę się doczekać kontynuacji. Chase nie może zostać bez prezentu, no

Couvert de Neige

A świetny pomsył! house liżacy lizaka i już wtedy podoba mu sie Cameron

Lolok

Marau kiedy następna część? Zostawiłaś Chase'a bez prezentu

motylek

Nic. Prawdopodobnie byłby zadowolony nawet ze zużytej smarkatki. smarkatka jak skarpetka , o rany mają tyle samo lat . super

Marau Apricot

Lolok - przepraszam cię, tak jak wszystkich pozostałych!
Myślałam, że fik będzie niedokończony - na LJ znalazłam kontynuację tegoż fika i mam zamiar całość przetłumaczyć. Proszę o cierpliwość, a najbliższą część postaram się wkleić jak najszybciej

Em.

Nic nie było o prezencie, który dostał House, ale to nic

. Jakoś nie jest mi żal Chase'a, no i czekam aż Greg pobije się z Foremanem

.

Marau Apricot

Em., naprawdę sądzisz, że House przejął się tym, że nie dostał prezentu?

A co do tego pobicia - pożyjemy, zobaczymy :smt003

Marau Apricot

część druga

W tym momencie zadzwonił dzwonek. Uczniowie zebrali swoje rzeczy i wyszli z sali. Gdy House i Wilson podeszli do drzwi, podążyła za nimi Cuddy.

- Dzięki Wilson.

Już założyła naszyjnik od mikołaja, śliczną ozdobę z białym kotem, goniącym za płatkami śniegu, które były kryształkami. Wszystko to wyglądało ślicznie na jej delikatnej szyi.

- Cieszę się, że ci się podoba. - wyjąkał Wilson, zerkając nerwowo na Foremana.

- Do zobaczenia później.

- Cześć!

- House, to nie było miłe.

- Ja nie jestem miły.

- Ale nie musisz się tak chwalić.

House spojrzał na niego.

- Spójrz! - Chase, młody blondyn siedział na podłodze na końcu korytarza. Ciemna brunetka siedziała obok niego, obejmując go, ponieważ płakał.

- Co się stało, Chase? - zapytał łagodnie Wilson.

- Nie dostał prezentu. - odpowiedziała Cameron lekko przejęta. Chase podniósł wzrok.

- Nie wiem, co zrobiłem źle!

- Boo hoo. - stwierdził House. - Tak samo płaczesz u siebie w Australii?

- House! - krzyknęła. - On tęskni za rodziną!

- To moje pierwsze święta bez ro-ro-rodziców! - zapłakał Chase. House spojrzał na Wilsona.

- Może ja powinienem zacząć płakać, zakładam, że laski na to lecą. - zauważył House. - Wychodźmy, czas na nas.

Wyszli, rozmawiając o swoich weekendach. Nie zauważyli, jak Foreman spojrzał gniewnie na Wilsona zza rogu korytarza. Zatrzymali się przy szafce House'a.

- Pójdziemy na wyścigi Monster Trucków w ten weekend? To będzie w New Jersey. - powiedział James. House popatrzył na swój zegarek. Był wrzesień i jego ojciec miał przepustkę. Westchnął.

- Nie mogę.

Wilson westchnął i skończył zakładać swój tweedowy płaszcz, postawił kołnierz i założył na szyję swój nowy szal. "Chciałbym być tak przystojny", pomyślał House.

- Cóż, do zobaczenia w przyszłym tygodniu. - powiedział Wilson z uśmiechem i House patrzył, jak odchodzi.

House zadrżał, ponieważ zaczął iść w kierunku swojego domu i wiedział, co tam na niego czekało. Jego ojciec tam był, a jego mama poszła w odwiedziny do ciotki. Jego ojciec i on byliby sami... jego pięści też. Może tym razem byłby to pasek, albo rozbita butelka. Westchnął i zaczął przyzwyczajać się do swojego losu, zupełnie sam...

Lolok

Ołłłł piękna cząstka.
Płaczący Chase, Camu u jego boku.
Nieszczęście House'a
i przystojny Jimmi
Może Cam wynagrodzi Robertowi brak prezentu...

Świetne.

Jen

Ten fick jest super.
Nasi diagności w młodości... tylko trochę mi szkoda Chase'a i House'a, a pewnie już wiadomo za co.
Ważne, że Cam od razu spodobała się House'owi.

Pikaola

"Chciałbym być tak przystojny", pomyślał House.
Uuuu... zazdrosny House :smt004

House zadrżał, ponieważ zaczął iść w kierunku swojego domu i wiedział, co tam na niego czekało. Jego ojciec tam był, a jego mama poszła w odwiedziny do ciotki. Jego ojciec i on byliby sami... jego pięści też. Może tym razem byłby to pasek, albo rozbita butelka. Westchnął i zaczął przyzwyczajać się do swojego losu, zupełnie sam...
To mój ulubiony moment, aż przestałam się na Niego gniewać w związku z prezentem.[/i]

Em.

"Chciałbym być tak przystojny", pomyślał House. - CO?! Prawdziwy House nigdy by tak nie pomyślał

.

A Chase zawsze wydawał mi się przesadnym idiotą. No, bo kto płacze z powodu prezentu?

Marau Apricot

Po pierwsze - mam bardzo złą wiadomość - fik będzie niedokończony, na pewno do momentu, dopóki autorka nie wklei jeszcze ostatnich rozdziałów. Jak na razie opublikowanych rozdziałów jest cztery i na pewno wszystkie przetłumaczę. Trzymajcie kciuki, żeby dobijanie się do autorki coś dało

I dzięki za komentarze! :smt003

motylek

po tym jak chase zaczął płakać to wydało mi się ,żę oni wszyscy mają po naście lat a nie są studentami. świetny

Lolok

Marau, kiedy możemy liczyć na następną część?

judyth1

Biedactwo z Chase<placze>

Ja chce następną część!

Madeline

No pomysł świetny po prostu xD Nie spodziewałam się młodego House'a, a na dodatek jak zgrabnie wstawiony Tritter

Kiedy następna część? Biedny Chase...

Poziomka

Kurcze, dopiero na to wpadłam, ale i tak dobrze, że w ogóle. :smt003

Bardzo mi się spodobało takie ujęcie naszych ulubieńców. :smt001
No i wpleciony tam Tritter. :smt003
Ciekawa jestem co będzie dalej. :smt001 Kiedy ciąg dalszy??

dzio

Na tej podlinkowanej stronie nie ma żadnego dlaszego ciągu... Czy to jest wszystko, czy może gdzieś jest na innej fanfikowej stronie ciąg dalszy? A tak poza tym - właśnie rzuciłam okiem na oryginał, i mam wrażenie, że tłumaczenie jest lepsze, bo w oryginale gramatyka momentami woła o pomstę do nieba...

Marau Apricot

Dzio, kontynuacja jest zamieszczona gdzie indziej - na szczęście znalazłam tego bloga i teraz staram się doprowadzić do początku drugi rozdział (:
Jednakże muszę się z tobą zgodzić - gramatyka u tej panny bardzo kuleje. Nic dziwnego, że co drugi komentarz pod jej fikiem na LJ brzmi "Oh babe, buy a grammar dictionary!"

dzio

Ok, znalazłam ciąg dalszy i powiem Ci, że na Twoim miejscu rzuciłabym tym w cholerę. O ile pierwszy rozdział jest w miarę ok (jak tylko człowiek się przyzwyczai do tragicznej gramatyki i ortografii w oryginale), to dalej robi się coraz bardziej bez sensu. Trzeci rozdział brzmi, jakby napisała go dwunastolatka z IQ na poziomie temperatury pokojowej (w stopniach Celcjusza, żeby nie było) - nic nie trzyma się kupy, postacie bardziej tekturowe już być nie mogą, akcja skacze na lewo i prawo, jakby autorka próbowała powrzucać w swojego fika pomysły z piętnastu tanich romansideł i tandetnych filmów akcji... Katastrofa. Szkoda czasu na tłumaczenie takiej kiszki, zwłaszcza jak się jest w tym tłumaczeniu całkiem niezłym, jak Ty.

Olej to i znajdź coś ciekawszego, proszę...

Marau Apricot

Wiesz, może masz rację - autorka w drugim rozdziale znalazła całkiem ciekawą teorię tego, dlaczego House utyka

Może masz rację z tym niedokańczaniem?... Jeśli ktoś lubi fiki w pigułce, mogę powiedzieć, że dalej jest bardzo wymyślnie i zaskakująco głupio - Cameron okazuje się być bulimiczką, Cuddy rzuca Foremana dla Wilsona... ogólnie odbiegnięcie od tematu bardzo przesadzone i bardzo nienaturalne. Tak więc pięcioma łapami popieram dzio i oficjalnie porzucam tłumaczenie tegoż fika.

Poziomka

No cóż, mówi się trudno.

Ale Marau Apricot może sama dopisałabyś ciąg dalszy? :smt003