Fic: Poczucie winy

Pikaola

JAK MOGŁA PRZYZNAĆ MU RACJĘ...
Świetne opisy. Od początku do końca czytałam z zapartym tchem.
Więcej takich fików. Ten jest fascynujący, chyba przeczytam go jeszcze raz.
Na pewno będę do niego wracać. ;]

jeanne

Żaden, kompletnie żaden horror, dramat nie zrobił na mnie takiego wrażenia jak to. Oglądałam wiele filmów, żeby poczuć ten strach postaci, ale dopiero przy twoim ficu to sie udało. Świetne.
Dzisiaj na pewno nie usnę. :smt003
Jestem złym człowiekiem.
Tak myślałam, że to jego matka nie żyje, ale nie sądziłam, że będzie aż tak strasznie.

Dżuczek

Miałam nadzieję, że jeśli nie całość to chociaż niektóre opisy przypadną Wam do gustu. Jeśli chodzi o ten rodzaj tekstu to zdecydowanie straszniejszym, bardziej przejmującym, wstrząsającym i nie dającym się zapomnieć jest "Therapy" by Juliabohemian. Poczekajcie tylko aż Nalan skończy to tłumaczyć. Po przeczytaniu tego tektsu musiałam z niektórych pomysłów zrezygnować - "Poczucie winy" siedziało w mojej głowie od końca marca, od czasu "Śmierci...", nie wiem dlaczego tak długo zwlekałam, żeby ubrać to w słowa - mam pewien niedosyt. Mogło być lepiej. Zawsze może być lepiej, nie? Ale musiałam się z tym uporać. Szalenie ciężko coś takiego napisać... Ufff...

Em. I jak, Twoje domysły się sprawdziły? Po całości czekam na Twoją konstruktywna krytykę.

Ave Opisy jak u Orzeszkowej w Nad Niemnem :smt005 Nie wiem co powiedzieć....Śmieję się po prostu :smt003

jeanne Jak się spało? Bo mi przyznam, że kiepsko, muszę odsapnąć po tym wszystkim, dlatego Pikaola zostawiam Cię z powrotami do tego fika, bo chyba nie prędko napiszę coś podobnego, nie wiem.
dzio czy ty w ogóle sypiasz? :smt003 Nikt mi jeszcze chyba nie "zarzucił" plastyki opisów. Cieszę się :smt001

dzio

Dżuczek, jak rzucisz okiem do słownika pod "plastyczny opis", to znajdziesz tam to potłuczone szkło z pierwszej części.

A przynajmniej powinnaś.

I owszem, ja sypiam, ale wtedy, jak mi się chce spać, a nie wtedy, jak jest noc. Bezrobocie też ma swoje zalety.

jeanne

Spało mi się okropnie. Cały czas towarzyszyła mi wizja martwego/zabijającego się/ nieszczęśliwego Housa.
"Śmierci się nie przeżywa" też czytałam i jestem mozna powiedzieć zagubiona...
Ale do obu ficów będę wracać i wracać, bo są genialne :smt003

Em.

Dżuczek, jak zawsze powalasz. Było tak, jak podejrzewałam - to jego ojciec. Już wcześniej wiedziałam, że to, co napisałaś będzie świetne. I jest. Opisy w pewien sposób wzbogaciły fika, w większości pisanych na naszym forum najwięcej miejsca zajmuje akcja. No cóż, myślę, że nikt lepiej nie oddał i nie odda relacji House'a z jego ojcem niż ty. Całość bardzo mi się podobała, szczególnie zakończenie.

PS. Konstruktywnej krytyki nie ma, bo nie mam czego krytykować :smt003.

Dżuczek

Em.

Dżuczek, ja mam na MP4 "Śmierci się nie przeżywa", z tym, że dosyć ciężko mi się w ten sposób czyta. W każdym razie wzbogaca to zazwyczaj moją nudną lekcje matematyki :smt003. I nie bądź nagle taka skromna - KAŻDY lubi, jak się go chwali [to jest oczywista aluzja dla Richie, która się tu raczej nie pojawi - to nie Hilson :smt002 - więc nie bierz do siebie w żaden sposób].

Dżuczek

Nie biorę do siebie :smt001 No ba, pewnie, że każdy lubi, tylko ja zawsze analizuję i doszukuję się drugiego dna albo staram zdystansować do tego miłego co na mój temat czytam czy słyszę albo z przekonaniem zaprzeczam. Tak już mam, nie wiem dlaczego...po prosu mi jakoś głupio :smt003
A Richie tu była na początku. Zauważyła niedobór Wilsona i od tej pory jej nie widziałam. Mam nadzieję, że jeszcze zajrzy i doczyta do końca.
:smt029

Na MP4...Wow!!! :smt004 Teraz to się czuję...Nie wiem co powiedzieć :smt003

jeanne

Bo przeczytałam i siedziałam przed komputerem nie wiedząc co ze sobą zrobić. Czy zabić się już teraz, czy odłożyć to na później. Tak serio, to za każdym razem gdy coś skończę czytać mam przemyślenia typu "Fajne było, szkoda że się skończyło" i jeśli to ksiażka to wkładam ja na półkę, do towarzystwa kurzowi, jeśli fic, komentuję i czekam na kolejny. Czasem w chwilach nudy, wracam. Po "Śmierci się nie przeżywa", wpatrywałam się w monitor i zabrakło mi słów do opisania tego, co czułam. Najprostszym sposobem byłoby się rozpłakać nad krzywdą Housa i po sprawie. Jednak ja jestem pokrętna i czytając raz po raz, odkrywam fragmenty na które wcześniej nie zwracałam uwagi. Taki masochizm

Bardzo, bardzo mi się oba podobały :smt003

Dżuczek

Teraz to ja jestem w niezłym szoku... Zdarzało mi się oniemieć po przeczytaniu czy obejrzeniu czegoś, ale nigdy nie sądziłam, że sama pisząc coś mogłabym takie wrażenia w kimś wywołać... Magia słów... To potężna siła...
Muszę to przeanalizować...

Katty B.

Wali po łbie. Wszystko po kolei: niezwykłe opisy, sama historia - niby nic takiego, ot niecałe pięć minut z życia, a jednak... Jest niesamowite. Niezapomniane. I tak przejmująco smutne. Twoje dziełko to zdecydowanie jedna z tych rzeczy przy których trzeba się zatrzymać, trzeba przeczytać jeszcze raz od początku, i jeszcze raz i potem jeszcze... I dopiero wtedy zacząć myśleć. Bo to jest zdecydowanie zbyt głębokie, by po prostu iść dalej.

Gratuluję.
Kat.

Em.

Dżuczek, mam wrażenie, że zbyt wielu podstępów i aluzji doczytujesz się w naszym czystym uwielbieniu. Zrozum to : uwielbiamy cię! :smt003

Aha, a tym MP4 to nie musisz się stresować - od jakiegoś miesiąca nie mogę znaleźć ładowarki, więc nie używam :smt002.

Dżuczek

Dzięki Kat :smt001
Em. już się nie stresuję :smt002 i:

unblessed

Mocne. Masz bardzo bogate słownictwo i potrafisz się nim posługiwać. Kupuję Twoją historię, ale dla mnie to nie jest House, zwłaszcza w końcówce. Nie mówię o zdemolowaniu gabinetu, ale o prostych słowach: "jestem złym człowiekiem". Wydaje mi się to zbytnim uproszczeniem, on jest o wiele bardziej skomplikowany. Niemniej udało ci się stworzyć mocne opowiadanie.

Richie117

Dżuczek

Zgadzam się unblessed. House jest bardzo skomplikowany - to materiał na niejeden fik i niejedną historię. Dlatego też z niektórych jego cech rezygnuję na rzecz innych jego, a być może nawet moich cech. Chociaż raczej hamuję się i staram się pamiętać o kim tak naprawdę piszę czy kto tu rządzi - a rządzi House :smt003

szekla

Richie117

Em.

Richie, niewiele osób wie w ogóle, co jest w tym twoim fiku, ale ta reklama, którą [być może] nieświadomie robisz sprawia, że wszyscy go przeczytają

.

Richie117

tak, Em., to [całkowicie] nieświadoma reklama :smt077

będę przeszczęśliwa, jeśli "wszyscy" przeczytają, a jeszcze szczęśliwsza, jeśli chociaż połowa nie ucieknie z krzykiem, kiedy się w końcu okaże, o co chodzi :smt077

Dżuczek

Richie zaczynam bać się tego Twojego fika.
Co do świata...miejmy nadzieję, ze nie jest aż tak do dupy jak nam się wydaje. Na ten temat można by osobny temat założyć. Ale to pewnie stałoby się źródłem natchnienia dla samobójców.

Jeśli Hilson w moim wykonaniu to tylko w wersji umiarkowanej, czyli stara dobra przyjaźń :smt003 Po prostu nie wyobrażam sobie tego inaczej, choć gdzieś na Horum czytałam, że sam Hugh powiedział, że na końcu House i Wilson okażą się gejami :smt005

szekla co do ojca zastanawiało mnie dlaczego znęcał się tylko nad dzieckiem, a nie nad żoną. Bo ją kochał, skoro ją kochał nie mógłby bez niej żyć. A może bardziej nie mógłby żyć sam, nie mając już nikogo obok siebie. Teraz wydaje mi się, że zbyt pobieżnie to potraktowałam. Nie wiem. Chyba za bardzo skupiam się na samym Gregu :smt003

judyth1

O WoW wali w czachę!

mam nadzieję, że tu wszyscy zdrowi...

Madeline

Aż brak słów...będę miała koszmary w nocy z umierającym z rozpaczy Housem xD

Toffifee

Czytałam ten fik już kilka razy ( tak samo jak "śmierci się nie przeżywa") i za każdym razem po przeczytaniu nie wiem w jaki sposób opisać moje emocje podczas lektury tych opowiadań...Świetnie napisane, smutne i takie prawdziwe...
ten tekst naprawdę nieźle wali po głowie i daje do myślenia, pokazuje dlaczego House jest taki jaki jest, ukazuje osobistą tragedię tego człowieka.
Co a mogę jeszcze powiedzieć? - chciałabym umieć pisać tak jak ty :smt001 Mam nadzieję że szybko napiszesz nam następnego, równie dobrego fika