Co było, to nie jest. [+13, NZ]

Vicodinowy Onkolog

Tytuł: Co było, to nie jest
Autor: Vicodinowy Onkolog

Wydarzenia zawarte w tym fanficu rozpoczynają się w okolicach czasowych rozgrywania się piątego sezonu(chyba, że podany jest inny czas akcji).

Życzę miłej lektury

PS. Część I jest dość krótka, ale to zabieg celowy.

PS.2 Proszę o podzielenie się uwagami, jeśli takowe macie.

Część I

Z windy wyszedł wysoki mężczyzna o lasce i nie zważając na zamieszanie w holu szpitala skierował się do wyjścia.
- House! Wychodzisz?! – Lisa Cuddy nie kryła oburzenia. – Jesteś potrzebny! Lada moment przywiozą nam rannych z karambolu.
- Tylko ja tu jestem lekarzem? Faktycznie, strasznie nam obcięli fundusze na ten rok. – odpowiedział, wychodząc ze szpitala.

Było ciepło, nawet jak na początek czerwca. Gregory House wsiadł na swój ukochany motocykl – Hondę CBR 1000RR i właśnie miał wyjechać z przyszpitalnego parkingu, gdy poczuł czyjąś rękę na swoim ramieniu.
- Przewieziesz mnie tym cackiem, prawda? – usłyszał dobrze znany, lecz nieco zmieniony przez szmat czasu, głos.
Odwrócił się i zobaczył ją.
- O cholera.
Stała w blasku oślepiającego słońca, ciemne loki opadały na jej ramiona, a w jej brązowych oczach można było zauważyć zdecydowanie pomieszane ze strachem.
- Musimy porozmawiać, House.
- Wziąłbym Cię, ale nie mam drugiego kasku. – odparł jej Greg, nie kryjąc zaskoczenia.
- A ja nie wierzę, że przez cztery lata zmieniłeś się aż tak, że przestrzegasz prawa. Możemy stąd jechać? – spojrzała na niego błagalnym wzrokiem. – Nie chcę, aby ktoś mnie tu zobaczył. Nie teraz.
Pozwolił jej wsiąść na motocykl, odpalił silnik i odjechali w stronę Baker Street.

sarape

Nowy fick, w innym dziale niż Huddy... A sarape nie umie skomentować :C Powiem więc krótko (jeszcze krócej niż zwykle

) Chcę ciąg dalszy

Jestem ciekawa, o co tu chodzi

Moje przemyślenia podczas czytania:
1. Tym kimś chyba jest Cuddy...
2. To na pewno nie Cuddy!
3. To w końcu była Cuddy, czy nie?

Ale to pewnie z przyzwyczajenia, że wszystko, co niedawno czytałam było w dziale Huddy

No zobaczymy, co ty tam ukrywasz

Pisz dalej

I nie zwracaj uwagi na te moje komentarze bez ładu i składu

Vicodinowy Onkolog

Dziękuję za zacne słowa uznania.

Nowa część pojawi się jutro.

Mam nadzieję, że nie będzie przeszkadzać ilość dialogów.

Vicodinowy Onkolog

Tą część dedykuję sarape, która odważyła się skomentować

PS. Zgadujcie, kim jest ta postać.

Część II

- Napijesz się czegoś? Kawy, herbaty?
- Masz burbon?
- Nieletni nie powinni pić alkoholu. – odpowiedział z sarkazmem w głosie i nalał burbonu do dwóch szklanek. – Co cię tu sprowadza, hmm? Raz na jakiś czas trzeba się pokazać? Czy może chcesz wpędzić do grobu Wilsona?
- Niby czym? Pojawieniem się?
- Tak. Niedawno stracił dziewczynę, co dość mocno na niego wpłynęło.
- Rozstali s…
- Tak, zginęła w wypadku. – powiedział i opróżnił szklankę z bursztynowego trunku.
- W takim razie nie powinnam w tej chwili wracać do jego życia. – odparła smutnym głosem, opierając głowę o kanapę.
- Taaak, poczekaj jeszcze chwilę, a pewnie zapomni o tak niewiele znaczącym szczególe w jego życiu.
- Chcę dla ciebie pracować. – oznajmiła głosem nie znoszącym sprzeciwu i popatrzyła prosto w zimne, niebieskie oczy.
- Jako kto? Sprzątaczka mi nie potrzebna, a na prostytutkę jesteś za młoda. Kate, czego tu szukasz?
Młoda dziewczyna otworzyła torbę i wyjęła z niej granatową teczkę.
- Dużo ważnych dokumentów, co? – powiedział prześmiewczo – Masz siedemnaście lat. Zapewne dopiero co ukończyłaś szkołę średnią, o ile nie zakończyłaś edukacji cztery lata temu.
Popatrzyła na niego jeszcze raz. Tym razem jej wzrok był tajemniczy, a oczy były ciemne jak nigdy dotąd. Bez słowa podała mu dyplom ukończenia Harvardu, jednocześnie biorąc łyk burbonu.
- Jednak nie jesteś taka przeciętna, jak mi się wydawało. – mężczyzna przestudiował jeszcze raz dyplom – Wiesz, że sam Harvard to nie wszystko? Są różne …
- Tak, wiem. – odparła podając mu zaświadczenie o przebytym stażu.
- Memorial Sloan Kettering Cancer Center*? – zagwizdał – Jakim cudem miałaś czas, by to wszystko zrobić?
- Jeszcze w Princeton uznali mnie za nad wyraz uzdolnioną i właśnie tutaj zdałam General Educational Development**. Tata nie wiedział, bo nie interesował się tym, co podpisywał, całe dnie nie było go w domu. Jednym z powodów mojej ucieczki były studia, po studiach zaczęłam staż w MSKCC, ale samej specjalizacji z onkologii jeszcze nie ukończyłam.
- Cuddy nie zgodzi się na kolejną osobę w zespole, za to wyśle cię na dokończenie specjalizacji pod okiem Wilsona.
- Nie wyśle. Jedź do niej i powiedz, że zatrudniasz nową osobę, nie mów, że to ja. Ja zbieram się do hotelu. Na razie. – dopiła Burbon, schowała dokumenty i wyszła od House’a.
To jest ten dzień Kate. Od dzisiaj zaczynasz wszystko od nowa.

Pół godziny później House stał pod drzwiami swojej szefowej i po uprzednim naciśnięciu dzwonka, czekał na otwarcie drzwi.
Po dłuższej chwili otworzyła mu drzwi zaspana pani administrator.
- House, jest prawie północ, miałam ciężki dzień, idź do siebie.
- Ja w kwestii kadrowej.
Cuddy spojrzała na niego pytająco.
- Chcę zatrudnić nową podwładną.
- Super, ale nie zatrudniamy prostytutek. – odpowiedziała z ironią.
- Młoda dziewczyna, fakt, ale jest w trakcie robienia specjalizacji. Ona potrzebuje tej pracy.
- Nefrologia czy choroby zakaźne? – wykazała zdziwienie. Nigdy nie prosił o zatrudnienie kogokolwiek.
- Ani to ani to. Onkologia.
- Daj mi do niej numer. Rano do niej zadzwonię.
- Lepiej teraz. Raczej nie śpi, a już jutro mogłaby zacząć pracę.
- Daj ten numer i zjeżdżaj stąd.
House podał numer do Kate, życzył, jak zawsze, dobrej nocy i ruszył w nocną przejażdżkę.

Lisa wierząc House’owi na słowo(czego nie robiła zbyt często), postanowiła zadzwonić do młodej lekarki.
- Słucham? – osoba po drugiej stronie słuchawki była zmęczona, ale nie śpiąca.
- Mam nadzieję, że pani nie obudziłam. Z tej strony doktor Lisa Cuddy. Jestem dyrektorem Princeton-Placeboro Teaching Hospital. Doktor House polecił mi panią…
- Tak, tak, wiem. Chciałabym pracować w pani placówce.
- Dowiedziałam się, iż jest pani w trakcie robienia specjalizacji onkologicznej.
- Tak, przez osiem miesięcy pracowałam jako rezydent*** onkologiczny w Nowym Jorku.
- Wiem też, że chciałaby pani pracować dla doktora House’a, jednak uznałam, że w komisji rekrutacyjnej, oprócz mnie i doktora House’a zasiadać będzie również doktor Wilson, szef naszego oddziału onkologii. – oznajmiła zaskoczona lekceważącym głosem młodej dziewczyny.
- Rozumiem. O której mam się jutro stawić? – Kate starała się ukryć swoje oburzenie, które zostało spowodowane informacją, o składzie komisji.
- Jedenasta pani odpowiada?
- Jak najbardziej.
- W takim razie do zobaczenia.
- Do widzenia. Miłej nocy życzę. – powiedziała, z ulgą kończąc tą dziwną rozmowę.
Nie ładnie Kate. Jesteś od kilku godzin w Princeton i już zaczynasz wszystko komplikować.

Lekarka świetnie zdawała sobie sprawę z tego, co czeka ją jutro na rozmowie. Przez jakieś dziesięć minut, może więcej, stała w hotelowym oknie i rozważała możliwe scenariusze na spotkanie z trójką genialnych lekarzy, następnie wzięła gorącą kąpiel i położyła się do łóżka, z trudem zasypiając.

* Memorial Sloan Kettering Cancer Center – jeden z najlepszych szpitali onkologicznych w USA
** General Educational Development – egzamin na zakończenie szkoły średniej, amerykański odpowiednik matury
***rezydent – lekarz zatrudniony na oddziale, w trakcie specjalizacji

sarape

Dedyk dla mnie

Nie pamiętam, żeby ktoś mi coś dedykował przez ostatni rok

Dziękuję

Zmieniam zdanie (tak, teraz już wiem, że to nie Cuddy, chyba, że sama do siebie wydzwania

) - Kate jest córką Wilsona

Albo siostrą/kuzynką/ siostrzenicą młodszej córki brata

Zgadłam?

Koteg

Stawiam, że to córka (początkowo, że to była dziewczyna/żona ale w wieku 17 lat? No chyba, że to był głupi żart wtedy to musi być jego była). W końcu Wilson nie wymazał z życia własnego dziecka? Chyba...

Vicodinowy Onkolog

Ale mam dzisiaj wenę

Tą część dedykuję:
sarape za "siostrzenicę młodszej córki brata"

Koteg za "W końcu Wilson nie wymazał z życia własnego dziecka? Chyba..."

Część III

Słońce wpadało do hotelowego pokoju przez otwarte okno. Budzik wskazywał godzinę 7:23. Całe siedem minut przed budzikiem. – pomyślała Kate. Wstała z niewygodnego łóżka, podeszła do lustra. Co ty najlepszego robisz? On zawsze miał cię gdzieś, czemu twój powrót miałby coś zmienić? Umyła się, wysuszyła włosy i otworzyła walizkę w poszukiwaniu stroju odpowiedniego na rozmowę kwalifikacyjną.

Nie było jeszcze dziewiątej, gdy szef diagnostyki pojawił się w przychodni. Lekarze wraz z Cuddy na czele nie kryli zdziwienia widząc go w białym fartuchu i wyprasowanej koszuli.
- Kto zmarł? – administratorka podeszła do diagnosty.
- Piękny dziś dzień, prawda? Miejmy tylko nadzieję, że nie będzie większych niespodzianek.
- Czyli jednak lekarka, która ma się dzisiaj zjawić, jest dziwką?
- Lepiej! – wrzasnął i zniknął w jednym z gabinetów przychodni.
Po chwili w holu głównym pojawił się Wilson. Cuddy od razu do niego podeszła zaniepokojona zachowaniem ich przyjaciela.
- On wyprasował koszulę. Nosi fartuch. Coś tu nie gra.
- House? Może jest naćpany. – powiedział onkolog spokojnym głosem.
- On coś kombinuje. Przyjechał do mnie w nocy z prośbą o zatrudnienie nowej lekarki w jego zespole. Właśnie, o jedenastej przeprowadzam z nią rozmowę kwalifikacyjną. Będzie również House i… Ty.
- Mam ją sprawdzić? Żaden problem. W twoim gabinecie?
- Tak. Zastanawiam się, czy ona czasem nie trafi pod twoje skrzydła. Raz, że rzekomo robi specjalizację z twojej dziedziny, a dwa, że dla nas będzie bezpieczniej. Muszę iść, spotkanie z przedstawicielem ubezpieczalni. – odpowiedziała zakłopotana.

Półtora godziny później Kate zaparkowała swoje Mondeo na parkingu przynależącym do PPTH. Zegar wskazywał godzinę 10:47. Bardziej już tego nie spieprzysz. Wysiadła z samochodu i skierowała się w stronę głównego wejścia. Młoda kobieta była tak zestresowana, że drogę z samochodu do szpitala pokonała w osiem minut. Dobrze, że drzwi otwierają się automatycznie, bo bezrobotna lekarka była tak rozemocjonowana, że najprawdopodobniej miałaby problem z naciśnięciem klamki.

Stanęła w holu i zdała sobie sprawę z tego, że niewiele zmieniło się od jej ostatniej wizyty tutaj. Znani jej lekarze, pielęgniarki, wiecznie pełna przychodnia. Podeszła do recepcji.
- Dzień dobry. Jestem umówiona z doktor Lisą Cuddy na rozmowę kwalifikacyjną na godzinę jedenastą. – wydukała z siebie.
- Dzień dobry. Zaraz podejdę do pani doktor. Mogę prosić o pani nazwisko?
- Katherine Wilson.
Pielęgniarka zamyśliła się.
- Jeden z naszych lekarzy miał córkę, która nazywała się tak, jak pani. – stwierdziła ze zdziwieniem.
- W takim razie to musi być niezwykła zbieżność nazwisk, gdyż mój ojciec jest wojskowym. – nie potrafiła kłamać, ale to wyszło jej całkiem nieźle.
- Zdumiewające. Proszę zaczekać tutaj, a ja podejdę do doktor Cuddy. – pielęgniarka oddaliła się w stronę gabinetu administratorki.

Z windy wysiadł House, a tuż za nim Wilson. Kate odruchowo zaczęła się przyglądać onkologowi. Przytył. – stwierdziła. Obaj zniknęli za drzwiami gabinetu swojej szefowej. Nawet nie zauważyła, że pielęgniarka, z którą rozmawiała wcześniej, zdążyła wrócić, a nawet podjęła próbę rozmowy z nią.
- Pani Wilson?
Kate skinęła głową na znak tego, że słucha.
- Proszę za mną. Doktor Cuddy zaprasza panią do gabinetu.
Pielęgniarka wraz z kobietą poszły w stronę gabinetu. Tuż przed wejściem zdenerwowanej Kate do środka, kobieta w uniformie życzyła jej powodzenia. Czas na ścięcie – pomyślała Kate i weszła do gabinetu.

- Dzień dobry. – powiedziała zmieszana.
- Dzień dobry. – niemal jednocześnie odpowiedzieli jej wszyscy na raz.
- Nazywam się Lisa Cuddy, to – wskazała na onkologa – jest szef oddziału onkologii, doktor James Wilson, a doktora House’a już znasz.
- Kate. – przedstawiła się krótko, nie chcąc by ktoś zbyt szybko wymówił jej nazwisko.
- Nie masz nazwiska? – spytał House, który powstrzymywał się od śmiechu.
- House, nie stresuj pani jeszcze bardziej. Niech pani usiądzie. – powiedziała Cuddy dość sztucznym, jak na nią, głosem.
Kate usiadła, a następnie bez słowa wyjęła z teczki CV, dyplom ukończenia Harvardu, zaświadczenie o odbytej rezydencji w MSKCC i drżącymi rękoma podała wszystko głowie szpitala.
Nie denerwuj się ta.. – Cuddy wystarczył rzut oka na CV młodej lekarki:

IMIONA I NAZWISKO: Katherin Olivia Wilson
DATA I MIEJSCE URODZENIA: 26 marca 1992r.* Philadelphia

Dalej już nie musiała czytać. Była w szoku. Podała kartkę swojemu przyjacielowi i zaczęła przyglądać się dziewczynie. Jakim cudem nie rozpoznałam twarzy, którą kiedyś widywałam niemal codziennie? – pomyślała.
- Cóż, zrobiłaś się bardziej podobna do taty. – stwierdził House, gdy miał już pewność, że jego najlepszy przyjaciel wie, kim jest osoba siedząca po drugiej stronie biurka.
- Co tu się do cholery dzieje?! – Cuddy odzyskała mowę.
- Kate… - powiedział słabym głosem James.
- Cześć tato. – odpowiedziała mu jeszcze ciszej jego córka.

*akcja fanficu rozpoczyna się w okolicach 5 sezonu, czyli około roku 2009.

sarape

Jednak coś tego wena dopieściłam

Ej, ja też tak chcę szybko pisać

Ha! Miałam rację - ale siostrzenica młodszej córki brata była ciekawsza

No to jestem ciekawa tylko z którego małżeństwa ona jest

Wilson, nic nie mówiłeś!

Koteg

Ok, ok nie wiem co się dzieje. Jakim cudem Wilson zostawił w zapomnieniu córke? A może tego nie chciał! A może będzie to Wuddy? Wiem, wiem...a może...nie.

Ciekawe kto jest matką (House

) dobra to nie było fajne... Weny.

Vicodinowy Onkolog

O matko. Przyszedł mi do głowy pomysł głupi i przewidywalny.

O matce Kate będzie, ale jeszcze nie teraz.

Richie117

No więc postanowiłam skorzystać z zaproszenia i wpadłam tutaj

Ale zanim przejdę do ficzka... Nie wiem, czy już Cię tu ktoś powitał, więc na wszelki wypadek ja to zrobię:
Witaj w naszych skromnych Horumowych progach i życzę dużo przyjemnej zabawy!

A teraz fik

advantage

Na początku powiem, że lubię jak w fikach pojawiają się nowe postacie, takie wymyśone przez autorów fików. To zazwyczaj wprowadza coś nowego, no i sama akcja fika nie musi się ograniczać do wydarzeń w PPTH.
Mam tylko nadzieję, że powrót córki nie namiesza za bardzo w życiu Wilsona, ale biorąc pod uwagę ten wypadek...

Vicodinowy Onkolog

Richie117, advantage dzięki za podpowiedź

Koteg

Ok przynajmniej wiemy, że Kate pamięta Wilsona. Czyli nie pamięta tylko i jedynie tego, że przyjechała do New Jersey....i oby tylko tyle. Trzymam za nią kciuki, bo nawet ją lubię

Trochę szkoda mi Wilsona, a równocześnie zastanawiam się jakim cudem nie podążył w świat w poszukiwaniu córki - PRZECIEŻ TO WILSON...WILSON PODRÓŻNIK

Vicodinowy Onkolog

O bożena, mam pomysł na kolejną część, ale z czasem na jej napisanie to już średnio.

Postaram się jakoś niedługo ją napisać.

Vicodinowy Onkolog