3P czyli: Pech+Przypadek=Przeznaczenie

BuTtErfly...?.!

zweryfikowane przez BuTtErfly...?.!

Niekontrolowany atak Wena przyczynił sie do napisania pierwszej części fika. Zamysł na ciąg dalszy jest i mam nadziej że znajdzie sie również ktoś kto będzie chciał to przeczytać do końca XD
3P czyli: Pech+Przypadek=Przeznaczenie

Jedź.

- NIE!!!
- ...
- NIE!!!
- ...
- NIE!!!
- ...
- Dobrze dla ciebie, mamo. - House wyłączył się i rzucił słuchawką.
- Cholera, dlaczego ja mam takiego pecha? - krzyczał - Dlaczego muszę jechać na święta do domu? Bo co? Mamusia chce rodzinnej atmosfery? Przecież wie, że to się nie uda. Nienawidzę ojca, on nienawidzi mnie. Dlaczego ona chce koniecznie udawać, że wszystko jest tak jak powinno? Czemu? Wilson, pomocy. Czy ona chce być świadkiem morderstwa, może też go już nienawidzi i liczy na to, że otruję go Vicodinem?
- Może ona chce żebyś był szczęśliwy, żebyście wy byli szczęśliwi? - przyjaciel wpatrywał się w telewizor, popijając piwo na kanapie Housa.
- Kpisz, prawda? Będę szczęśliwy jak go już nie będzie. Nieważne, nie pojadę.
Wilson spojrzał na niego badawczo.
- Zadzwonię w ostatniej chwili i powiem, że wypadło mi coś ważnego.
- Jak chcesz.
- Hej, nie robisz mi żadnych wywodów. Nie powiesz, że to co planuję jest złe, że powinienem jechać. Żadnego umoralniania?
- Nie! - Wilson wstał z kanapy, chwycił paczkę orzeszków, swoją kurtkę i udał się w kierunku drzwi.
- Ale kumpl... - Nie dokończył, bo przyjaciel był już po drugiej stronie zamkniętych drzwi - Nie ważne.

Za drzwiami brunet uśmiechał się do siebie i pomrukiwał:
- Gdybym cię powstrzymywał zrobiłbyś na złość mi i nie pojechał. Kiedy cię poprę zrobisz na złość ojcu, pojedziesz. Zresztą zeżarłaby cię ciekawość, co mogłoby się stać gdybyś pojechał. - Otworzył orzeszki i poszedł do samochodu.

Do świąt zostały 2 dni. Do gabinetu Wilsona wpadł House. Brunet o mało nie spadł z krzesła.
- Co ty robisz, miałeś jechać do domu?
- Tak, potem. Im później wyjadę tym krócej tam będę.
- Czyli jedziesz.
- Czyli się zamknij! - House czuł się nieswojo widząc satysfakcję Wilsona - Idąc tu chciałem cię poprosić, żebyś podlewał moje paprotki, ale przypomniałem sobie, że nie mam paprotek. Więc wyciągnij dobrą radę z rękawa... – Rozłożył się na kanapie, patrzył przez zamknięte okno.
- Jaką?
- Oj wiesz. Co mam zrobić.
- Przecież już zdecydowałeś, że jedziesz, więc złota rada brzmi: "Wsiądź na motor, odpal go i jedź!"
- Zapomniałeś o kasku, chcesz żeby mi się coś stało? - Wstał i podszedł do drzwi, otworzył je po czym delikatnie przymknął - Co mam zrobić gdy już tam będę? O czym będziemy mówić? Oprócz tego, że będę krytykowany! Mam grać miłego? Udawać, że nie słyszę wścibskich pytań? Mam grać szczęśliwego? Co mam robić?
- Mów o pogodzie, to bardzo uniwersalny temat... House nie wiem!
- Ja też nie, muszę mieć coś w zanadrzu... tylko... - Spojrzał wymownie na przyjaciela i doznał olśnienia.
- House czy ty myślisz o... oooo nie! Zły pomysł, bardzo zły...

Następnego ranka obaj mknęli na motorze do celu podróży, Wilson był strasznie niezadowolony i wściekły. W połowie drogi House stwierdził, że to rzeczywiście był zły pomysł brać go ze sobą. Zatrzymał się na stacji i kiedy jego kumpel zszedł rozprostować nogi powiedział;
- Miałeś rację, to był zły pomysł.
- Chcesz w ten sposób mnie odesłać, a ponieważ nie mam wozu odwieziesz mnie. Świetny plan ale się nie uda, dopilnuję żebyś tam dojechał.
- Masz rację, ten plan się nie uda, bo nie istnieje! Jadę sam.
- A ja?
- Złap stopa. Widzimy się w New Jersey za jakiś tydzień, może mniej.
Odjechał i już nie było po nim śladu. Wilson klął siarczyście pod nosem obiecując zemstę, po czym udał się na stację po obiad i pomoc.

Kasinka

Zapowiada się naprawdę interesująco

Mam nadzieję, ze się jakoś ciekawie rozwinie...

Czekam na ciąg dalszy

gadabout

hahah na razie fajnie się zaczyna, tylko biedny Wilson

ginger_42

Oj, będzie interesująco...

Jestem ciekawa, co będzie dalej.
Tylko najpierw popraw błędy w tekście... "czół" mnie wręcz zabolało

Życzę pomysłów!

[G]regory [H]ouse

Kiedy cdn??? Już nie mogę się doczekać!!!

Bardzo mi się podoba!

m90

Rzadko zaglądam do działu Inne, jak widać źle robię. Widzę, że tutaj jest więcej takich co publikują swoje dzieła poza Hameronem ;D.
Od teraz zaglądać będę częściej.
Czekam na ciąg dalszy

.

Aqua_100

Fajny, bardzo mi sie podoba i czekam na ciag dalszy. Tez tu bedę częściej zaglądać

Życzę weny

superstitious<33 girl.

Kiedy ciąg dalszy?! . Ja chcę wiecej. motylku

BuTtErfly...?.!

superstitious<33 girl.

Ja bym nie nazwala tą czesc "średnia" bardzo mi się podoba . życzę weny oby tak dalej . czekam na cd .
świetnie zimpretetowałaś "punkt widzenia ".

naprawdę dobra część.

tysiaaa

OO czyżby coś się szykowało między House'm a tą lekarką? A co z Cameron/ ;D

Muniashek

Hmm, ciekawie napisane, ale trochę za dobrze wiadomo, co się dalej stanie (chyba, że nas właśnie próbujesz wprowadzić w błąd

i Wilson wskoczy do pokoju, krzycząc "Bierz mnie, House, bierz mnie", a potem padną na... Ups, przepraszam xD). I zdarzają się powtórzenia. Ale pisz dalej, chcę zobaczyć co się potem stanie

Aqua_100

Suuuper część

Jestem strasznie ciekawa co się dalej stanie z Housem - juniorem i młoda lekarką

Czekam na ciąg dalszy !!

Pinky

BuTtErfly...?.!

Okej nie było mnie troszkę długo i pewnie już nie pamiętacie o czym to i że tu coś takiego jeszcze istnieje, nie dziwie się... dodawać tą cześć 5 stycznia byłoby...yyy...nie wiem jak to ująć, no ale właśnie takie xD

superstitious<33 girl fajnie że oceniasz ja wyżej niż ja, to mnie cieszy

tysiaaa Cam jest na wakacjach xD
Muniashek zmartwię Cię podejrzewam ze Hilsona będzie tu nie wiele... ale pomysł masz świetny

Aqua_100 wierz mi ja też jestem strasznie ciekawa... xD
Pinky dzięki za opinie, postaram się trochę bardziej unaturalnić(słowotwórstwo normalnie) tego fika, no cóż Angelika może jest denerwująca ale przecież nikt z nas nie jest doskonały xD

Dziękuje za komentarze i mam nadzieje, że reszta opowiadania będzie znośna, bo przyznam się, że wchodzę na grząski grunt i jeszcze sama nie wiem co z tego wyniknie.
___________________________________________________

Kłamstwa, ciekawość i magnes na kłopoty

- Oczywiście, już jadę. - Angelika nawet kiedy rozmawiała przez telefon uśmiechała się jakby do rozmówcy. - przepraszam, praca wzywa. Do widzenia.
Uścisnęła dłonie wszystkim i z prędkością światła zniknęła za zamykającymi się drzwiami. Słyszeli jedynie dźwięk silnika samochodu, który nie chciał zapalić. Podeszli do okna i zauważyli jak lekarka wysiada z wściekłą miną, kopie w samochód i energicznie wymachuje rękoma.
- Coś się stało? - zapytała pani House, a kobieta opierająca się o maskę samochodu, poderwała się.
- Tak, jak ostatnia kretynka zapomniałam zatankować. - rozłożyła ręce w geście bezradności, a oczy zaczęły szklic się jej jak małemu dziecku.
- To nic takiego, mój syn chętnie panią podwiezie.
- JA?!! - mina Grega wyrażała wszystko, nie miał najmniejszego zamiaru odwozić gadatliwej dziewczyny.
- Oczywiście, to przecież nie problem - zaśmiała się, jednocześnie oblewając syna piorunującym spojrzeniem.
- Będę bardzo wdzięczna. - Blondynka patrzała na niego oczami jagnięcia, nie mógł nie ustąpić.

Jechali do szpitala na motorze z prędkością ponad 200 km/h. On troszkę się popisywał swoimi umiejętnościami, ona udawała przerażoną i kurczowo trzymała się jego pleców. Kiedy dojechali na miejsce, szybko rzuciła mu kask i podziękowała, po czym miał wrażenie, że rozpłynęła się w powietrzu - tak szybko znikła.
Stał i patrzył w budynek szpitala, czekał tam już 20 minut, godzinę, dwie, trzy... Zniecierpliwiony oczekiwaniem ruszył szybkim krokiem w kierunku szpitala.
- Gdzie znajdę dr. Angelikę Anderson? - zwrócił się do pielęgniarki.
- Ale, ona wyjechała na święta do rodziny. - odpowiedziała młoda kobieta z powrotem wtykając nos w papiery.
- Nieprawda miała wezwanie, widać, że wie pani co tu się dzieje. - podważając kompetencje kobiety zrobił minę pod tytułem „głupia baba”.
- Nie było żadnego wezwania. A teraz przepraszam mam ważniejsze sprawy. - i już jej nie było, nic dziwnego spotkanie z wrednym diagnosta nie należało do najprzyjemniejszych.
"Dlaczego w szpitalu myślą, że Ona jest daleko stąd? poco miałaby kłamać?"

Czekał jeszcze dwie godziny, kiedy kobieta wyszła z jednego korytarza i szybko, nie zwracając na niego uwagi wybiegła ze szpitala. Dokładnie spoglądała czy nikt jej nie zauważył, była niewątpliwie zdenerwowana.
- Odwieść cię z powrotem?- głos dobiegał zza jej pleców.
- Czekałeś tutaj? - była zszokowana, szybko się opanowała i odpowiedziała - Tak, dziękuje to miło z twojej strony, że czekałeś. - i znów ten miły uśmiech.

Kiedy wrócili było już bardzo późno, po cichu weszli i już mieli przemknąć się na górę kiedy usłyszeli matka Housa siedzącą w kuchni.
- Och.. już jesteście, martwiłam się. - matki są zawsze takie przewidywalne. - Angeliko rozumiem, że już zostałaś zaproszona na nocleg, dziś już nie warto Ci wracać do domu.
- Tak, dziękuje pani.- blondynka ziewnęła, i zamrugała radośnie oczętami.
Blythe zaprowadziła gościa do pokoju gościnnego, Greg natomiast udał się do swoje sypialni i zastanawiał się dlaczego ta sympatyczna dziewczyna była zdenerwowana i najważniejsze chciał wiedzieć czemu wszystkich okłamała, i co przez pięć godzin robiła w szpitalu w którym teoretycznie jej nie było- chociaż nie tego wole nie wiedzieć, pomyślał i uśmiechnął się lubieżnie. Musiała mieć naprawdę dobry powód aby tak kłamać. A on zamierza się dowiedzieć jaki!

Rankiem zaraz po śniadaniu blondyna nalegała by pojechać na stacje, jej prośba została spełniona. House dziwił się sam sobie iż o tak wczesnej porze, on w deszczowy, zimny i nieprzyjemny dzień, zamiast w łóżko siedzi na podjeździe stacje benzynowej, oparty o motor i marznie. Rozmyślania nad tym przerwał czarny samochód, który wręcz z premedytacja wjechał w ogromną kałuże fundując Gregowi nieprzyjemny prysznic.
- Pieprzone małolaty – jak wiadomo diagnostyk nie należała do ludzi chowających się w takich sytuacjach i mówiących „nic się nie stało”. Zagrodził drogę dumnemu z siebie kierowcy. Było to wysoki facet, dobrze zbudowany w skórzanej kurtce i ciemnych okularach.
- Kretynie, ślepy jesteś? - Lekarz staną przed zdziwionym gościem, najwyraźniej pierwszy raz w życiu ktoś mu się postawił, ale House skłaniał by się ku opcji, że mózg kolesia po prostu strasznie długo przetwarza pytanie, by modź je zrozumieć.
-Coś nie tak? - mężczyzna powiedział to w ten charakterystyczny sposób w jaki mówią to ludzie nieczekający zazwyczaj na odpowiedz.

Po drugiej stronie szkolonych drzwi Angelika właśnie skończyła płacić, odwróciła się w stronę wyjścia i zdrętwiała. Gość którego tam nie powinno być ściągał okulary i podchodził coraz bliżej diagnosty. Prowadzili ostrą wymianę zdań. Najwyraźniej w potyczkach słownych przodował Greg, dlatego obawiała się rękoczynów. Odruchowo zaczęła krzyczeć, coś w stylu melodramatycznych filmów, „Nie!!” ale oni jej nie słyszeli. Zaczęła biec w stronę House który zdzielił kolesia swoją laską. W międzyczasie powstało małe zbiorowisko wokół sytuacji, więc dostanie się do sprawców zamieszania było utrudnione. Udało się. Kobieta chwyciła lekarza, i wręcz wrzucając go na motor kazał jechać natychmiast.
- Zapłacisz mi za to!!!- usłyszeli za sobą głos mięśniaka który ośmieszony podnosił się z ziemi.
Ona już wiedziała, szykują się kłopoty. Dlaczego zawsze na nią musi to trafić...?

CDN

dr dom

Fajny fik

.Ciekawa historia z tą lekarką

.Będzie następna część?