Zazdrość [Z]

Gatha

Em. ale się uśmiałam! Strasznie podoba mi się ten odcinek

Narenika, pomysł z wciąganiem do wanny boski xD

*Madziula*

Cuddy, obiecaj mi, że już nigdy nie tkniesz cukierków z kofeiną.

bardzo mi się podobało xD Humor diametralnie mi się poprawił xD cudna część

czekam na odwet Housa ^^

Em.

Rozczarować was? Na początku myślałam o wciąganiu do wanny, ale stwierdziłam, że skoro to już było w którymś z Hilsonowych fików, to nie będę się powtarzać.

I ciesze się, że wam się podoba

.

Sintiara

Em. słońce napiszesz coś dziś ?? please

Em.

Sintiara, zmieniłam nieco koncepcję tego, co będzie potem, także mam część siódmą [tą opublikowaną dzisiaj] i dziewiątą. Postanowiłam coś jeszcze wsadzić pomiędzy.

A może zamiast nakłaniać mnie do pisania sama coś naskrobiesz? Jakieś drabbelka może?

kmyhair · Gość

Ta Twoja Cuddy jest dziwna..., ja bym na piersi Grega NIGDY NIE ZASNĘŁA! No nie ma takiej opcji - więc albo była taka skonana albo wzięła jakiś cholerny aviomarin albo... już sama nie wiem co... No, ale zrehabilitowała się w moich oczach - na jaki genialny w swej prostocie pomysł wpadła, zeby obejrzeć Grega w przylepionej do ciała mokrej koszuli... Mmmmmm... Wcale jej sie nie dziwię... Aha! Oczywiście, zapomniałabym... Bardzo mi sie podobało

Sintiara

najpóźniej jutro będzie nowy drablerek pomysła już mam

Ale ty też coś nasktub
Jutro mam kolosa wiec zrobię co będę mogła

Em.

kmyhair, załóż, że :
a) miała chorobę lokomocyjną i musiała łykać aviomarin
b) czuła się tak bezpiecznie, leżąc koło Grega, że zasnęła

Możesz mi też napisać, jak to sobie perversyjnie wyobrażasz

. No bo co oni mogli robić w samolocie pełnym ludzi? Rozmawiać?

Annie

Ludzie, jaki aviomarin?! Cukierki z kofeiną

kmyhair · Gość

No tak..., za młoda jesteś, żeby "Emmanuelle" oglądać... ;-) (a scena w samolocie ponoć dla wielbicieli gatunku kultowa wręcz była ;-) ), a ja zdecydowanie zbyt zwichrowana przez dziwne fiki pisane autorsko i tłumaczone na tym forum

A pomijając to wszystko - ja tylko stwierdziłam, ze za chiny ludowe nie udałoby mi się usnąć na jego piersi - niczego perwersyjnego na myśli nie miałam

Choroba lokomocyjna do mnie przemawia - też na nią cierpię, a po aviomarinie chodzę nieprzytomna dwa dni

Em.

Wymyśliłam jeszcze jedną możliwość . Cuddy widziała, że House ma problem z panowaniem nad sobą i chciała mu zrobić na złość - więc zasnęła, zanim zdążył coś zrobić [poważnie, znam takie przypadki

]

. A w fiku nie jest określone, jak długo leżeli, zanim zasnęła

.

Gorzej ze mną... Właśnie dyskutuję nad zachowaniem Cuddy, chociaż ja to przecież napisałam! Jesteś podstępna, kmyhair

.

Ja już nie cierpię n chorobę lokomocyjną, ale zawsze jak wsiadam do autokaru albo pociągu, zasypiam. Koszmar.

kmyhair · Gość

OMG - jestem podstępna nieświadomie zupełnie

- ale uwielbiam dyskutować z Tobą - o zachowaniu Cuddy i nie tylko - nawet jeśli to Ty piszesz fika

Em.

Znam to - delikatne pochlebstwo wplecione w twoją wypowiedź aż się prosi o kontynuowanie dyskusji

. Ale nie ma mowy

.

Co do fika, to wyszło całkiem nieźle to, nad czym przed chwilą pracowałam, także mam dwa nowe odcinki napisane. Ależ jestem z siebie dumna

.

Annie

I to podobno ja złośliwie nie wrzucam tego, co mam gotowe...

Em.

Annie wzbudziła we mnie wyrzuty sumienia

. Ale od czwartku nie spodziewajcie się dwóch części dziennie - to tylko teraz mam tak dużo wolnego

. Za wszelkie błędy stylistyczne, gramatyczne, ortograficzne i tak dalej przepraszam. Jeśli coś widzicie, to mówcie mi

.

Część ósma

Następnego dnia Cuddy zaspała. Nie wiedziała, jak to się stało, ale była pewna, że House maczał w tym palce. Nie, to nie był jej szósty zmysł, tylko karteczka, która leżała na szafce nocnej. Pismo było znajome. Przerażająco znajome.

Miłego dnia, Cuddy. Właśnie spóźniłaś się na kolejne wykłady. Na pewno nic nie straciłaś.
H.

Zamrugała, starając się opanować rosnącą panikę. House wstał przed nią, więc to mogło oznaczać tylko jedno : zemstę. Może pomysł z fontanną nie był taki udany? Chociaż kiedy przypomni sobie, jak jego mięśnie brzucha wyraźnie rysowały się pod mokrą koszulą... Dość. Powinna bać się o własne życie, a nie fantazjować o swoim podwładnym. Nawet jeśli był najbardziej pociągającym facetem, jakiego znała. Musiała pojawić się na wykładach, bo miała przemawiać. Tak jak się spodziewała, nigdzie nie było jej ubrań, jednak już wcześniej przygotowała się na tę ewentualność i wyciągnęła ze swojej skrytki zapasowy komplet ciuchów : jeansy, sportowe buty i bluzkę. Jednak, ku jej rozpaczy, bluzka była podarta na przedzie. Zamarła, marząc, żeby to był tylko jakiś senny koszmar. Wiedziała, że jest tylko jedna możliwość...

Wpadła do hotelowego pokoju House'a. Wszędzie leżały porozrzucane jego rzeczy, t-shirty, koszule, jeansy. Nawet samotna para butów. Zaczęła przegrzebywać sie przez te sterty śmieci [ciekawe, gdzie to zmieścił, miał tylko jedną małą torbę?], szukając czegoś, co mogłaby założyć. Nie musiała nawet sprawdzać, wszystko było dużo za duże. W końcu jest jakaś różnica między drobną, niską kobietą, a mężczyzną, który ma ponad 190 cm wzrostu. W końcu wybrała zielonego t-shirta, który nie miał żadnego głupawego napisu [a pamiętała, że kiedyś posiadał koszulkę z tekstem "Sikanie pod prąd to nic trudnego"]. Zdziwiła się strasznie, kiedy stwierdziła, że wygląda całkiem-całkiem. Powinna częściej pożyczać jego ubrania.

****

No cóż, zrobiła wszystko, co mogła. Starała się przekazać tym ludziom swoją wiedzę, ale... To wszystko przez House'a. Rozpraszał ją, bezczelnie pojawiając się przy jednym ze stolików. Trzymał łokcie na blacie, a na dłoniach oparł głowę, wpatrując się w nią przez cały czas. Chciała krzyknąć, żeby przestał, ale skompromitowałaby siebie, nie jego. Już i tak została obrzucona dziwnymi spojrzeniami, kiedy pojawiła się w męskim T-shirtcie. Miała tylko nadzieję, że nikt nie domyślił się, do kogo on należy.

****

- Cuddy, muszę powiedzieć, że to było naprawdę fascynujące - Greg najwyraźniej świetnie się bawił, kiedy wieczorem wracali do hotelu.
- Zamknij się. Nienawidzę cię - warknęła, wściekła.
- Nie marszcz się, będziesz brzydka.
- Mogę ci zadać jedno pytanie? Tylko jedno.
- Jeśli musisz.
- Dlaczego jesteś takim idiotą?
- To wrodzone. Wada genetyczna, rozumiesz - powiedział lekko. Jak ten kretyn mógł być w tak dobrym humorze?!
- Naprawdę nie uważasz, że mogłeś mi tego dzisiaj nie robić?
- Gdybym wiedział, że tak dobrze ci w mojej koszulce, zrobiłbym to już dawno - mrugnął do niej z łobuzerskim uśmiechem. Brakowało tylko, żeby był cały mokry...

lisa

cóz wieciej moża powiedziec -> gra trwa

*Madziula*

super xD
Chociaż kiedy przypomni sobie, jak jego mięśnie brzucha wyraźnie rysowały się pod mokrą koszulą... wow (i to wszystko co moge powiedzieć kiedy moja wyobraźnia niebezpiecznie zaczęła pracować...)
- Gdybym wiedział, że tak dobrze ci w mojej koszulce, zrobiłbym to już dawno
hmmm xD

Bardzo mi się podoba xD

Sintiara

The game is a foot
Dobre
waiting in prgress
kocham ten fick

Annie

Napis na koszulce mnie zabił.
Lubię wzbudzać wyrzuty sumienia.
House jest złośliwy.
Ciągle liczę, że samolot do domu spadnie chociaż troszeczkę.

Em.

Annie i kto tu chce ich zabić, ja czy ty?

Narenika

Napis na koszulce baaardzo Hałsowy

Świetnie im idzie przeciąganie liny, ciekawe kiedy linka pęknie nareszcie

Em.

Zachęcona przez Narenikę, w końcu dopisałam końcówkę dialogu. Tak więc pisane z myślą o niej i dla niej

. Nie zabijcie mnie, ja lubię życie

.

Część dziewiąta.

Skończyło się. Te dwa dni były mieszaniną złośliwości, ironicznych uśmiechów i seksistowskich komentarzy. Cuddy zastanawiała się, czy woda do której wpadł House była magiczna, czy może miał na to wpływ zniszczony telefon, który całkiem zamókł. W sumie to było nieistotne. Wreszcie wszystko wróciło do normy. Tak przynajmniej sądziła, dopóki nie zauważyła, że na lotnisku czeka na House'a jego dziewczyna. Przystanęła zaskoczona. Co ona tu robi? Greg skinął jej tylko głową na pożegnanie i spokojnym krokiem oddalił się w kierunku Pauli. Starała się nie patrzeć, kiedy ją pocałował, ale kątem oka dostrzegła, że specjalnie przedłużył pocałunek, tak jak zawsze, gdy... Dość. Poszła w kierunku postoju taksówek, podświadomie czując, że to jednak nie koniec.

Następnego dnia przyszedł z obandażowaną prawą ręką, przez co miał problem z chodzeniem o lasce. Zwróciła na to natychmiast uwagę, szczególnie, że na prowizorycznym opatrunku była zaschnięta krew. Kiedy ją zauważył, usiłował schować dłoń, ale było już za późno. Podeszła do niego.
- House, do kliniki. Natychmiast.
- Co? Jeszcze przecież... - lekko go popchnęła, dając do zrozumienia, że jego protesty na nic się nie zdadzą. Kazała mu usiąść na krześle w jednym z gabinetów lekarskich i zaczęła odwijać bandaż.
- Hej, zostaw - wyraźnie się skrzywił, gdy zobaczyła jego ranę.
- Jak sobie to zrobiłeś?
- Przeciąłem się. Kuchennym nożem.
- Aha. Zawsze bezgranicznie wierzyłam we wszystko, co mówisz.
- To by tłumaczyło, dlaczego tak często dajesz się przekonać do moich chorych pomysłów.
- A propo chorych pomysłów, jak tam twój pacjent? Podobno w końcu wpadłeś na diagnozę.
- Tak sądzę. Jeśli ukrywanie palenia trawki uznasz za diagnozę...
- Jak mógł to ukrywać?
- Każdy ma jakieś sekrety.
- A jaki jest twój sekret, House? - popatrzała na niego uważnie. Przez chwilę sprawiał wrażenie, jakby zastanawiał się nad odpowiedzią.
- Jestem krypto-gejem - rzucił - Czy to już wszystko? Mogę iść?
- Masz dyżur w klinice. Miłej zabawy.
- Cuddy!

****

Siedział na parapecie w pustej poczekalni. Na ścianach wisiały obrazki zrobione przez dzieci z nieuleczalnymi chorobami, które powoli [lub nie] wyniszczały ich organizmy, a w całym pokoju stały małe, plastikowe krzesełka. Głęboko zaciągał się papierosem i powoli wydmuchiwał dym.
- House? Co ty tu robisz? Przecież nie palisz - patrzała ze zdziwieniem na lekarza.
- Wiem.
- Więc co tu robisz?
- Palę.
- Aha.
- I czekam na ciebie.
- Czekasz na mnie?
- Jeśli będziesz powtarzać to, co mówię w formie pytania, zajmie nam to dużo dłużej.
- Dlaczego na mnie czekasz?
- Muszę wiedzieć, dlaczego nie jesteśmy razem - przez chwilę zastanawiała się, czy to nie jest jakiś jego kolejny żart. Jeśli tak, to był bardziej okrutny, niż jej się wydawało - Mówię serio. Muszę wiedzieć.
- Bo?
- Bo myślałem nad tym i właściwie nie przyszedł mi do głowy żaden rozsądny argument.
- To głupie.
- Masz rację - zgniótł niedopałek papierosa, zeskakując z parapetu - To głupie - i wyszedł, zostawiając osłupiałą Cuddy.

bemagda

aaaaaa już nie mogę się doczekać dalszej części

Narenika

Buhahahaha

Nie no, wzruszyłam się dedykacją, bardzo

A obśmiewam się z zakończenia odcinka.. strasznie mnie to od dawna intryguje, co im kiedyś tam nie wyszło, że nie są razem. Spróbujesz jakoś wyjaśnić ten fenomen?

Sintiara

Zawsze bezgranicznie wierzyłam we wszystko, co mówisz. buhahahaha
Muszę wiedzieć, dlaczego nie jesteśmy razem buhahahahahahah
Buhahaha\
Świetny fick
Waiting in progress