Young Huddy - ten pierwszy raz [Z]

OLA336

„Promyk słońca” – Miło, ale właśnie złapał mnie dołek i przydałby mi się Wilson psycholog ale dziękuję

i to ty jesteś MEGA CUDOWNIASTA!!!!

martusia14

neko.md

jejuu.... jak to się cudnie czyta....
szczególnie całe od 1 strony i przy dźwiękach "hallelujah"

to jest pięęęęęęęęęęęęęęęęęęęęęęęekne

nie mogę się doczekać kolejnej części...

a jakbyś jeszcze raz robiła "sztukę" to ja chce być łóżkiem

D:DD nie ważne czyim

[/quote][/code]

adept_vicodin

Super!
Czekam na next część

muchacho

no nareszcie Wilson sie postarał już widze House'a stojącego z kwiatuszkiem pod drzwiami Cuddy ahhhhhh jakie to piękne

Czekam na c.d.

maagdaa

Jeeeezu !
To jest świetne !!
Ale Ty to wiesz

Nie wiem co jeszcze napisać. Brak mi słów !
Uwielbiam Twoją twórczość, no !

IloveNelo

Jimmy amooreeek

hahaha

no nie wiem co ci napisać

cudownie, jak zwykle

Wiemy, jak to się skończy, ale to, co się może zdarzyć po drodze, zależy tylko od twojej wyobrazni

Kocham, pozdrawiam, ściskam

Wena!

lisek

Agusss, myślałam, że się nie zorientujesz

Oluś

Nie, bo ty

i basta

Więc mówię oficjanie w natępnej części pojawi się Twój psycholog

Martuś

tak wszyscy kochamy Wilsona

Jej, ja nie wiem, co mam powiedzieć, już tyle superaśnych komentarzy od Ciebie dostałam

Tego dowiemy się dopiero....................................... ...................... w 12 części

Neko.md

całe od 1 strony

toż to katorga

chylę czoła

łóżkiem powiadasz

, no to zapraszam na następną część, wystąpisz osobiście

Ale nie liczcie na to, na co teraz liczycie

to nie to, co myślicie

Adept_vicodin

dzięki
next part - jutro

Muchacho

narazie House dorasta do tej decyzji, ale kwiatusze to chyba dla niego za wiele

Dzięki

Maagda

Jejku, nie zawstydzaj biednego liska

Dzięki

IloveNelo

niby znamy los Huddy historii, ale........, a może w sumie nie ma żadnego ale

Też kocham

Coccinella

O rany, a czemu ja przegapiłam tą część?

Idealnie trafiłaś z tym fikiem w najnowszy odcinek! I to jest o niebo lepsze, od tego cholernego "Known Unknows".

Jej, niech Meg i Willi poważnie pomyślą o założeniu poradni psychologiczno - detektywistycznej ze swataniem w tle.

Jak Ci kiedyś nawali klawiatura, przekaż nam. Sprzedamy na allegro za niezłą sumkę.

Muszu mój geniuszu, ściskam, wyciskam wena i czekam na c.d.

marysiaaa

neko.md

lisek

Cocci, Maryś

Martuś, miałam na myśli, że dowiemy się w 13 części

Gość specjalny odcinka Neko.md w roli niezaścielonego Housowego łóżka

Część bardziej dla wielbicieli Meg i Jimmiego

Chyba będziemy zbliżać się do końca

XII

Dopiero teraz miał mętlik w głowie.
- A niech cie Wilson – pomyślał odkładając butelkę piwa z powrotem do lodówki. Rozejrzał się po pomieszczeniu szukając jakiejś wskazówki na prezent. Niestety zlew pełen brudnych talerzy i ogólny nieład nie były najlepszym natchnieniem. Wychodząc z kuchni mimowolnie spojrzał na leżący na mikrofalówce podręcznik do endokrynologii. Uśmiechnął się na samo wspomnienie. Tak, to była ta sama książka od której wszystko się zaczęło. Oczywiście nigdy jej nie oddał do biblioteki, nie żeby była mu jakoś specjanie bliska, po prostu takie miał zasady, jak już coś pożyczał to nigdy nie oddawał.

- Cześć tygrysku – Meg wparowała na stołówkę. Oczywiście nawet takich wyznań nie potrafiła zachować dla siebie. Wszyscy odwrócili wzrok w kierunku nieco speszonego James’a.
- Witaj cukiereczku – wyszeptał i złożył jej na ustach delikatny pocałunek.
- Wiesz co ten idiota zrobił? – zapytała krzyżując ręce.
- Nic nie zrobił – wyjaśnił. Meg omal nie zabiła go spojrzeniem. – No co? Wystraszył się – tłumaczył przyjaciela.
- Pozwolił jej odejść bez słowa. Potraktował ją jak dziwkę – była wyraźnie poddenerwowana.
- To House. A Lisa wiedziała na co się porywa – naprawdę nie rozumiał tej przesadnej nagonki na Grega. – Wiem, że jest trudny, ale nie skreślajcie go tak łatwo – dodał czując, że nie wszystko stracone.
- Jak możesz go jeszcze bronić?! Za kogo on się uważa? Za kogo ty się uważasz? – zapytała zdumiona i ostentacyjnie wstała od stolika. James miał ochotę zapaść się pod ziemię.
- Meggi!!! Wracaj, to nie tak, nie dałaś mi dokończyć – krzyczał za wychodzącą dziewczyną. – Jak zwykle zresztą – burknął już bardziej do siebie.
Wkurzona studentka pewnym i szybkim krokiem przemierzała uczelniane korytarze. Gdy dotarła do wcześniej obranego celu nie zawahała się ani przez chwile. Nie pukając, a tym bardziej nie pytając o pozwolenie wparowała do środka. Drzwi odbiły się od ściany i wielkim impetem w nią uderzyły.
- Niech to jasny szlag!!!!! – krzyczała zwijając się z bólu. Niestety nie było żadnej reakcji. Nikogo, kto raczyłby jej pomóc.
- Pięknie człowiek tu umiera, a nikogo to nie rusza – mówiła nie ściszając donośnego tonu. Minęła dobra chwila nim zorientowała się, że jest sama. Rozejrzała się nieśmiało po pokoju. – Jezz….. jak tak w ogóle można mieszkać? – westchnęła. Walające się po podłodze butelki piwa, resztki pizzy na dywanie, kolorowe brukowce rzucone niedbale obok kanapy, koszulki i zwnięte w kłębek skarpetki, które obecnie przypominały jej coś zupełnie innego, sprawiały, że miała ochotę stąd uciec. Mimo wszystko weszła do środka. Jej uwagę przykłuły otwarte drzwi do sypialni. Przez moment się zawahała. Ale ciekawość zwyciężyła. Łóżko oczywiście było niezaścielone. Po pokoju unosił się dziwnie słodki zapach. – Czyli tu wszystko się zaczęło i tu też wszysko się skończyło – westchnęła. Złość nagle zniknęła, a jej miejsce zajął smutek. Nagle na ścianie obok łóżka zauważyła zawieszony stanik, ale bardziej niż dziwna ozoba zaskoczył ją napis tuż nad nią. Była niemal pewna, że ten ognisty skrawek materiału widziała u swojej lokatorki. Uśmiechnęła się sama właściwie nie wiedząc dlaczego. – Może Jimmi ma rację? – pomyśłała. Nagle poczuła czyjąś obeność tuż za plecami. Wzdrygneła się. Była jak sparaliżowana. Nie potrafiła się nawet poruszyć. Mężczyzna złapał ją za ramię i odwrócił w swoją stronę.
- I co teraz? – padło niezręczne pytanie.
- Nie wiem, a masz jakieś propozycje? – odbiła piłeczkę odzyskując utraconą na chwile równowagę.
- Jesteś bardzo niegrzeczną dziewczynką – dodał patrząc jej głęboko w oczy.
- Czyli co, seks na zgodę – zaproponowała podchodząc jeszcze bliżej. Wywrócił oczami.
- Nie jestem jakiśm zboczonym masochistą. Nie będę uprawiał seksu z tobą w jego sypialni – skwitował rozbawiony James. – Wiesz, co by było, gdyby nas tu zastał? – jego przerażone spojrzenie mówiło wszystko. – Najpierw zabiłby mnie, potem ciebie, a na koniec zabiłby nas jeszcze raz i zakopał na samym środku kampusowego placu. A na wielkim kamieniu obok wyryłby napis w stylu „zgineli na własne życzenie śmiercią tragiczną – powoli i bardzo boleśnie” – na samą myśl miał dreszcze.
- Nie przesadzaj. Chyba nie jest taki zły – spuściła głowę. – Może miałeś dziś trochę racji – dodała nadal wpatrując się w jego błyszczące buty. – Spojrz na ścianę – wskazała palcem odpowiednie miejsce. Wilson omal się zakrzusił próbując skomentować to, co zobaczył.
- Dobra spadamy – Meg szarpnęła go za ramię. – Faktycznie wolałabym, żeby nas nie zabił, bo wiesz mam dziś względem ciebie pewne plany – uśmiechała się zalotnie. Nim opuścili nazbyt niebezpieczne pomieszczenie jeszcze raz spojrzeli na wymowny napis nad rozwieszonym na dwóch gwoździach stanikiem „Już na zawsze moje Patty i Selma”, oryginalne nazwy były przypisane konkretnym miseczką.
- Jak myślisz? Jest u niej?
- Nie mam pojęcia, ale na wszelki wypadek pójdziemy do ciebie – zasugerowała. Uśmiechnęli się do siebie i objęci wybiegli zatrzaskując za sobą ledwo trzymające się w zawiasach drzwi

HuddyFan

Jak mogłaś ?!?! Już myślałam, że pójdzie do niej i wyzna jej dozgonną miłość, a tu kicha !!!

Ja już muszę wiedzieć co będzie dalej.

!!!
Jestem w dołku

I tylko ty możesz mnie z niego wyciągnąć, wklejając kolejną część

Widzisz !?!?! Moje zdrowie psychiczne jest w twoich rękach !!!
No więc czekam na next !!!!
Zdesperowana,
HuddyFan

maagdaa

Mi naprawdę brak słów !
Nie wiem co Ci napisać... Jesteś genialna !
Nie mogą się doczekać cd !

OLA336

Nie ładnie tak naruszać prywatność Greg’a

Swoją drogę, to mu się dziwię, że nie zastawił jakiś pułapek albo przynajmniej nie ogrodził swojego „królestwa” drutem kolczastym

Boże, jakie to piękne

Meg i Wilson

aż się wzruszyłam

żeby i House’owi się udało

Kocham, pozdrawiam i całuję

sysunia

Generalnie, jestem chora i ciężko mi sformułować jakąkolwiek sensowniejszą wypowiedź

Toteż postaram się streścić ;] Och i ach! - pierwsze słowa, które nasunęły mi się na myśl po przeczytaniu dwóch poprzednich części^^ A jako, że i ja zaliczam się do fanów pary Megan-Wilson, to już totalnie...

Ta para zdecydowanie powinna znaleźć się w serialu i już. Meg w sypialni House'a i nakrycie ją przez Wilsona no i lęk przy nakryciem obojga przez House'a...

Natomiast w tym opowiadaniu stanowią świetny kontrast dla Huddy.

Pokój House'a... xD Bardzo, bardzo był z niego nieporządny student

I Cuddy się nie wystraszyła?

A swoją drogą, Megan nieźle musiała rąbnąć w te drzwi, skoro ledwo trzymały się w zawiasach

I generalnie, brakowało mi tylko chyba bokserek Wilsona

Chyba się powtarzam, ale... czekam na kolejną część

Z niecierpliwością na dodatek, o.
A co do zbliżającego się końca... Zawsze zostaje epilog. I epilog epilogu. I epilog epilogu epilogu

monad

Bardzo mi się podoba że Twój fik toczy się dwutorowo. Że Wilson nie jest tylko tłem dla relacji Cuddy i Housa ale ma własne życie i jest ono całkiem sporo rozwinięte

Wilsonek też zasługuje na szczęście

Co do tego czy będzie Happy na końcu jeśli chodzi o Huddy to w sumie chyba nie ma znaczenia, czytam Twoje fiki z wielką przyjemnością bez względu na to co nam na końcu fundujesz

Byle tak dalej

martusia14

neko.md

dziękuje! to zaszczyt być łóżkiem house'a ! szczególnie nie pościelonym

śliczne! po prostu cudne!

czekam na następną część

liczę, że w tym niepościelonym łóżku coś się będzie działo

weny życzę

[E]LIZA

Neko.md ma nieczyste myśli?

A Ty, Lisku jesteś niesamowita. Czarujesz słowami

Talent przez wielkie "T" !

Agusss

I Lisku ja wszystko spostrzegę

EDIT:

Po pierwsze co tak krótko? ;> Ja się tu nastawiam a Ty co?

No dobra^^ Ej! Jak byłaś zdolna stworzyć sypialnię Wilsona to czemu teraz syialni House'a nie stworzyłaś?

Miałybyśmy kolejny powód do śmiechu

Ogólnie biustonosz Cuddy

Ja Cię Huddzinko kocham!

neko.md

lisek

Była Huddy historia, był pierwszy raz i teraz miał być koniec. Ale wen się uparł i postanowił nieco zmienić swoje wcześniejsze zamierzenia. Czy stało się dobrze, czy nie? Ocena należy do Was

XIII

Siedziała w pokoju nie mogąc przestać myśleć o tym, co się wczoraj stało. Z jednej strony to była najpiękniejsza i najcudowniejsza rzecz jaka ją do tej pory spotkała. Niezwykła noc, z jakże niezwykłym człowiekiem. Teraz wiedziała już, że ten cynik ma uczucia. Przekonała się o tym na własnej skórze. W każdym jego pocałunku, w każdym urywanym oddechu czuła namiętność i potrzebę bliskości. - Tylko dlaczego do cholery tak bardzo bał się do tego przyznać? – pomyślała. - Przecież mogło być zupełnie inaczej - w tej chwili usłyszała natarczywe stukanie do drzwi. Była pewna, że to jakaś koleżanka z prośbą o pożyczenie bluzki, czy czegoś w tym stylu. No, bo kto inny mógłby to być? On przecież nigdy nie puka. Podeszła do drzwi. Przez moment się zawahała, a gdy je w końcu otworzyła nikogo już za nimi nie było, ale na wycieraczce leżał mały pakunek. Owinięty w rozkładówkę playboy’a i przewiązany niedbale czerwonymi rajtuzami imitującymi wstążkę. Nie miała wątpliwości, kto za tym stoi. To było takie irracjonalne. Inna dziewczyna na jej miejscu wyrzuciłaby taki prezent do kosza, a już na pewno poczułaby się urażona, ale ona o dziwo się uśmiechała. Najpierw delikatnie pozbyła się czerwonego materiału. W jednej chwili na samo wspomnienie oblał ją wymowny rumieniec. Szybko odgoniła owe myśli i bez wahania zerwała wierzchnie opakowanie. To, co zobaczyła sprawiło, że jej twarz jak za dotknieciem czarodziejskiej różdżki rozbłysła tysiącem barw i emocji. W oczach pojawiła się radość, a na ustach malował się cudowny uśmiech. Była podekscytowana i szczęśliwa. Wiedziała, że to co wczoraj zrobiła było słuszne. Wiedziała, że znalazła kogoś z kim chce spędzić resztę życia. W tej chwili nie widziała w nim już chama, za którego wszyscy go uważali. Ona poznała inną stronę Gregorego House’a. Był taki słodki i nieporadny, gdy za wszelką cenę starał się ukryć swoje uczucia. Podarował jej wymowny prezent. Książkę od której wszystko się zaczęło. Pomijając całą oprawę jej wręczenia, no i jego znak rozpoznawczy, musiała przyznać, że było to naprawdę słodkie. Wpatrywała się w owy podręcznik błądząc myślami gdzieś daleko. Nagle poczuła ten dobrze znany jej zapach. Słodki zapach miłości. Nie myliła się. Stał tuż za nią.
- Co tam masz? – zapytał udając, że nie ma pojęcia, co to może być.
- Prezent od tajemniczego wielbiciela. Podrzucił mi go dziś pod drzwi – westchnęła zupełnie bez emocji.
- Może powinienem się czuć zazdrosny – dodał rozbawiony.
- Oh…. Nie zgrywaj się – w tej chwili powoli odwróciła się na kanapie i postanowiła stawić czoło jego błękitnemu spojrzeniu.
- Mam nadzieję, że doceniłaś wartość prezentu – uśmiechał się łobuzersko. – Wiesz to rozkładówka z roku osiemdziesiątego z seksowną Shepard – jego oczy rozbłysły. Na chwilę zamarała spoglądając ukratkiem na podarte skrawki papieru leżące po drugiej stronie.
- Oczywiście, książka jest bardzo wymowna – starała się odwrócić jego uwagę.
- Wymowne to są obrazki, w które została opakowana – zamrugał znacząco. – Nie wspominając o twoich ulubionych rajtuzach – nie mógł powstrzymać szyderczego uśmieszku. Właśnie oberwał w ramię. – Hej! Ale za co? – skrzywił się oburzony.
- Za całokszałt – wyjaśniła. – Dziękuję – dodała po chwili.
- Nie ma za co – skinął głową. – Czyli…. Między nami jest dobrze? – zapytał dziwnie przyciszonym głosem.
- Tak Greg. Między nami jest dobrze – na jego twarzy zagościła wyraźna ulga. – Ale żeby tak zostało, musimy coś ustalić – wzięła głęboki oddech. W momencie, gdy atmosfera robiła się coraz bardziej gęsta do pokoju wparowała Megan. Krzyczała coś o ślubie. Żadne z nich w pierwszej chwili nie zrozumiało. Rzuciła się Lisie na szyję odpychając Grega, który opadł na kanapę. Wywrócił tylko oczami na widok obejmujących się dziewczyn.
- Tak oświadczył mi się – krzyczała, a jej radość aż biła po oczach.
- Tak się cieszę – Cuddy jako pierwsza złożyła jej gratulacje.
- Co za idiota! Nie ma pojęcia w co się pakuje? – House nie mógł uwierzyć w to co wyprawia jego przyjaciel. – Skup się Meg – polecił. – Niczego nie pokręciłaś? Nie był pijany? Albo nie uprawialiście czasem seksu, gdy to mówił? – zapytał zupełnie poważnie.
- Greg!!! – upomniała go Lisa. Właśnie w pokoju pojawił się przyszły pan młody. Podobnie jak jego wybranka tryskał radością i optymizmem.
- James tak się cieszę – brunetka rzuciła mu się na szyję.
- Wiesz na co się porywasz? – do rozmowy włączył się pierwszy pesymista wieczoru.
- Oj…. Wiem, że dla ciebie małżeństwo to coś nie do przyjęcia, ale ja jestem szczęśliwy i w ten sposób chcę to okazać – wyjaśnił bardzo z siebie zadowolony.
- Trzeba było najpierw, nie wiem, kupić kwiaty, czy czekoladki, a nie od razu zakładać sobię obrożę na szyję, to jest na palec – poprawił patrząc na przyjaciela z politowaniem. James jako wytrawny psycholog zauważył dziwne napięcie na lini House - Cuddy.
- Czy my czasem w czymś nie przeszkodziliśmy? – zapytał zakładając ręce na biodra i kiwając głową.
- Właśnie miała mi się oświadczyć, ale twoja laska z ADHD wszystko zepsuła – wzruszył ramionami. Lisa zrobiła się czerowona ze złości.
- Marzyciel – zgromiła go spojrzeniem.
- Hej! Nie psuj zabawy – dodał oburzony. – Może załapiemy się na darmowy ślub. Wiesz tak na doczepkę. Będzie darmowa wyżerka i w ogóle – mówił jakby faktycznie to rozważał. – Przemyśl to. Nie będziesz przecież coraz młodsza – mierzył ją spojrzeniem z góry na dół.
- Czy ty mi się oświadczasz? – zapytała zdumiona.
- Skąd! – zaprzeczył automatycznie.
- Hej! – odezwała się zniecierpliwona Meg. – To miał być nasz dzień – zrobiła minkę zbitego pieska. – Zrobisz wszystko, by znaleźć się centrum uwagi – spojrzała na Grega z wyrzutem. Widać było, że ten świetnie się bawi.
- Daj spokój kochanie. On po prostu w ten sposób daje nam do zrozumienia, że bardzo się cieszy – przytulił przyszłą żonę.
- Urocze – House skrzywił się na widok tej słodkiej scenki.
- Gratuluję. Podziwiam was za odwagę – do rozmowy włączyłą się Lisa.
- To nie odwaga, to miłość – dodał patrząc swojej wybrance w oczy.
- Boże!!!! Czuje się jakbym oglądał kolejny odcinek „Niewolnicy Izaury” i dla jasności to ty tu jesteś Izaurą – wskazał na przyjaciela.
- Choćmy Tygrysku. Widzę, że tu nie docenią wagi naszego kroku – złapała Jimmiego za rękę i skierowali się do wyjścia.
- Co ty w nim widzisz? – pokiwała z dezaprobatą patrząc na Lisę.
- To samo co ty w biednym James’ie – skwitował. – Czyli obiekt seksulany – wykrzyczał odpowiednio głośno, by mogła usłyszeć będąc już za drzwiami.
- Mógłybyś wykazać choćby odrobinę entuzjazmu – Cuddy zgromiła go wzrokiem.
- Siadaj – polecił poklepując miejsce na kanapie tuż obok siebie.
- Co zamierzasz? – zapytała.
- A co proponujesz? - odbił piłeczkę. Spojrzała na niego tak, że zapragnął jej tu i teraz.
- Kawy? - palnęła dla rozluźnienia atmosfery.
- Nie jestem James'em. Nie oświadczę ci się po jednej filiżance kawy - dodał rozbawiony.
- Nie chce zaciągnąć cię do ołtarza - wyjaśniła.
- A gdzie chcesz mnie zaciągnąć? - odwrócił głowę w stronę sypialni, żeby nie miała żadnych wątpliwości.
- Mylisz się - dodała zbierając się w sobie i udając się do kuchni. - Jak myślisz uda im się? - krzyknęła parząc kawę.
- Myślę, że po szybkim ślubie przyjdzie czas na równie szybki rozwód - wzruszył ramionami.
- Twoja wiara w ludzi powala na kolana - dodała niosąc świeżo zaparzoną kawę.
- Mmmm..... - westchnął. - Jeśli smakuje choćby w połowie tak dobrze jak pachnie, to chyba będę musiał przemyśleć sprawę z tymi oświadczynami - rzucił jak gdyby nigdy nic. Lisa uśmiechnęła się i .................

maagdaa

Lisku !

Jak możesz ?!
Przerwać w takim momencie !
Dzisiaj ma być kolejna część, bo jak nie....

marysiaaa

iiiii.....?

LISIE NO W TAKIM MOMENCIE!