You Get What You Need [Z]

cwankiara

Wilson jest upierdliwym boidupkiem

T.

Buhahaha, czemu tak myslisz? czy aż w tak złym swietle go stawiam?

jeanne

Biedny House xD Tyle czasu bez sexu... :smt003 jeszcze sobie jakąś na boku znajdzie... *odpukać*

Cały czas jednak tkwiły gdzieś w środku i narastały z każdym dniem bardziej…
no to mnie wystraszyłaś! mam dziwną fobie wyszukiwania w każdym zdaniu drugiego dna...
po przeczytaniu tego zdania miałam wrażenie, ze House się wkurzy i się pokłócą...
ah..
*odpukać*
czekam na cd.

będzie jeszcze dzisiaj?? :smt001

T.

Będzie =D jestem po ostatnim egzaminie z KPK, po 3 drinkach o wdzięcznej nazwie "Screaming orgasm" i mam w głowie mnóstwo pomysłów na tego fika i pare innych. To się nazywa wena:p

cwankiara

T.

Taka juz rola biednego Wilsonka. Ktos musi być sumieniem Housa, stawiać mu pytania, zmuszać do myślenia i pobudzać ludzkie odruchy...

cwankiara

Teraz już mowię o sobie: gdybym miała takiego kogos to zrobiłabym mu krzywdę

T.

Stał na korytarzu i łykał jeden Vicodin po drugim. Nie mógł znieść tego krzyku. Czy one wszystkie tak wrzeszczą? Niech już to się skończy. Po drugiej stronie oparty o ścianę stał Wilson. Co chwilę do nich podchodzili Cameron, Chase, Forman, Trzynastka, Taub…denerwując Housa jeszcze bardziej. Nerwowo spoglądał na zegarek…czemu to Tyle trwa... Nagle kobiece krzyki umilkły. Po chwili ciszy usłyszeli inny krzyk.

W drzwiach pojawił się położnik z wymalowanym uśmiechem od ucha do ucha.
-Gratuluje doktorze House, ma pan syna.
Diagnosta wszedł do pokoju. Na łóżku leżała Lisa. Blada i wymęczona. Jego wzrok przesunął się na dziecko. Leżało zawinięte w biały kocyk w objęciach Cuddy. Podszedł bliżej i usiadł obok niej.
-tak się cieszę, że już po wszystkim, to gorsze niż sto lat w klinice, jak się czujesz?
-Cudownie… Greg…spełniły się moje marzenia.
-Tak…-wątpliwości Housa wróciły jak bumerang- masz dziecko…
-Nie…Greg…mam z tobą dziecko, Nasze dziecko…tak bardzo cie kocham.
Te słowa były jak balsam na jego duszę. Te słowa dawały mu nadzieję.
-Proszę weź go…-Lisa podała mu dziecko.
-Nie jestem pewien…ja…nie umiem…-ale zanim skończył mówić już trzymał chłopca na rekach.

Patrzył oniemiały na swojego syna. Niebieskie oczka spoglądały na niego bezbronnie. Malutkie różowe ciałko mieściło się całe w jego dłoniach. Cząstka jego i Cuddy. W momencie kiedy bezbronny maluch uśmiechnął się do niego (a tak przynajmniej wydawało się Housowi), jego serce rozpuściło się jak wosk. W tym momencie został Ojcem.

Koniec
Definitywny koniec tego ficka. mam pomysł na cos innego a tu juz sie robilo nudno. Nie dalibyście mi nikogo usmiercić, a sielanki przeciez nie będziemy ciiągnąc w nieskończoność

kasiorek92

Kilka razy przeczytałam ten ostatni fragment.
Cudowny, jeszcze ta scena porodu, nie opisałabym tego lepiej.
Brawo :smt001

Pikaola

Chciałabym zobaczyć tą scenę w serialu i ten House trzymający synka... *rozpływam się w zachwycie*
Piękne, cudo...

Teraz czekamy na kolejnego fika

Gatha

ojej, jaki cudowny koniec xD

pięknie opisałaś scenę porodu

jeanne

Niebieskie oczka spoglądały na niego bezbronnie.
mam dziwną sympatię do niebieskookich dzieci xD
zgadzam się z przedmówczyniami :smt003 genialnie opisane
a kiedy jeśli mogę się zapytać będzie następny fic??? :smt002

T.

jak tylko w bólach przebrnę przez 25 stron tekstu o prawach człowieka po ang. :smt010 jest na sali tłumacz??? :smt100

cwankiara

Gratulacje, brak słów z zachwytu;DD

ewel

bjutiful

z zapartym tchem śledziłam akcję tego opowiadanka, bardzo mi się podobało

z angolem to nie pomogę, co prawda maturę ustną zdałam na 90%, z pisemnej też będzie coś koło tego, ale to wszystko to moje wielkie szczęście, no i w końcu co to jest ta cała matura

kremówka

oj śliczniutki koniec, śliczniutki...

podoba mi się, że nie było cały czas tak sielankowo, tylko jednak do końca były jakieś wątpliwości i wogóle... nie było nudno

Madeline

T. Ty potrafisz mnie zaczarować tymi swoimi fikami

Świetny i słodki xD

evi

przeczytałam od początku do końca całą tę historię, nie pominąwszy ani jednego słówka. i stwierdzam z całą stanowczością, że forum wiele by straciło bez Twojej twórczości, T. świetne, świetne, genialne! wiele zdań zapisało się w mojej pamięci - jedne rozśmieszyły mnie do łez, inne zaciekawiły, jeszcze inne wzruszyły

gratuluję umiejętności pisania! ;D

madziax

Bjutiful ! nie będe komentować poszczególnych fragmentów bo musiałabym większosć przepisać

to co smieszne mnie smuci natomiast smutne mnie śmieszą, więc cóz

Twoje Hudzinkowe fiki są.... ach. No gites !

Sarusia

Tak mnie naszło na jakiegoś fika, na poprawę humoru... (najpierw sobie sprawdziłam, czy ma pozytywne zakończenie, żeby nie było

).

Tak się zastanawiam, czy zacząć od krytyki, czy pochwał...
Niech będzie, że najpierw pomarudzę.

Uważam, że lepiej byłoby zakończyć tego fika w tym miejscy, gdzie pierwotnie miał się kończyć. Dalsze części też były urocze, interesujące... ale tam byłoby lepiej, mimo wszystko.

Poza tym, dwie rzeczy wybitnie mi nie pasowały do House'a. Zupełnie nie mogłam sobie tego wyobrazić.
a) House, który mówi: wypożyczyłem kilka filmów, myślałem, że pooglądamy.
b) House, który mówi: jak się ma moja pacjentka?
Może mam ograniczoną wyobraźnię, ale nijak nie mogę usłyszeć tych słów z jego ust.

A teraz pozytywy

Od zawsze powtarzam, że Twoje pomysły są jednymi z najlepszych.
Treść tego opowiadania jest cudna. Pięknie przedstawiona gama emocji House'a - obawa, strach przed odrzuceniem, miłość, w końcu jego przemiana. Rewelacja!

No i cóż, ja jestem z tych, co to ich łatwo wzruszyć ("Nadwrażliwość to mój wróg - przerost duszy nad rozumem!"). Nie lubię historii, które się źle kończą. Dlatego ta tak bardzo mi się podobała.
Była przeurocza, ujęła mnie za serce i z przyjemnością do niej wrócę!

maagdaa

Jej !
Bskie , cudowne , przepiękne !