W służbie Jej Królewskiej Mości [NZ]

OLA336

Na początek kilka słów wstępu

Tym razem fik na wesoło (mam nadzieję

) a nawet jeżeli nie na wesoło, to... taki luźniejszy

Nie ma Rachel, jest za to stara ekipa i Vicodin

No i gdzieś tam przewinie się królowa

W tym fiku znajdzie się też trochę medycyny, która zostanie zapożyczona z konkretnego odcinka House'a ale nie zdradzę jakiego

No... to chyba tyle

Ta część krótka ale obiecuję, że następne będę dłuższe

W służbie Jej Królewskiej Mości

Administratorka siedziała za swoim biurkiem i zastanawiała się, czy decyzja, którą zamierzała podjąć, jest aby na pewno słuszna. Zresztą, jakie miała wyjście? Nie chcieli telefonicznej konsultacji, tylko jego obecności tam u nich. Po prostu chcieli jego. Podniosła słuchawkę od telefonu i poprosiła, żeby wezwano do niej doktora House’a. Nie minęło dziesięć minut, a diagnosta przekroczył próg jej gabinetu.
- Przysięgam, że ten pozew, to nie moja sprawka. – Spojrzenie, którym go obdarowała, nie należało do najprzyjemniejszych. – Dobra, przyznaję się ale przysięgam, że gościu sobie zasłużył. Był skończonym kretynem. – Wzruszył ramionami. – Naprawdę mu się należało. Czekaj… - Zaczął jej się uważnie przyglądać. – Coś tu nie gra. Odkąd tu wszedł, to ty jeszcze ani razu nie kazałaś mi się zamknąć. Nic nie wiedziałaś o pozwie, prawda?
- Nie.
- Upss…
- Nie mam czasu żeby na ciebie nawrze…
- Nie? – Przerwał jej wypowiedź. – Myślałem, że to twoje ulubione zajęcie. Coś w rodzaju: „Dzień bez nawrzeszczenia na przystojnego House’a dniem straconym.”
- Nie schlebiaj sobie. Lecimy do Londynu. – Takie rozwiązanie tej niecodziennej sytuacji wydało jej się najlepsze. Skoro już musiał tam lecieć, to lepiej, żeby ktoś go nadzorował.
- Nigdzie nie… Powiedziałaś my? Miły weekend w Londynie we dwoje? Wiedziałem, że na mnie lecisz. – Podniósł swoją laskę i wycelował nią prosto w dyrektorkę. – Trzeba było tak od razu. Idę się spakować. Zabiorę parasol i gumowce.
- Jesteś durny. – Cuddy przewróciła oczami. – A to nie jest żaden romantyczny weekend. Lecimy tam do pracy. Twoim zadaniem będzie zdiagnozować królową.
- To jakiś żart, prawda? A jakie jest twoje zadanie?
- Ja będę się starać, żebyś nie zrobił niczego durnego. – Wiedziała, że stać go na wiele nawet wtedy, kiedy ona jest w pobliżu, ale wolała teraz o tym nie myśleć.
- Super. Zawsze chciałem spotkać tych gości w włochatych czapkach. To co? Herbatka o piątej? Mam zacząć ćwiczyć akcent?
- House, to nie są żarty. Oni nie wiedzą co jej jest, ty jesteś znanym lekarzem więc poprosili o pomoc. Bez żadnych wygłupów.
- Ale gumowce mogę zabrać? – Nie dawał za wygraną.
- Potrzebujesz kogoś ze swojego zespołu? – Odpowiedziała pytaniem na pytanie. Postanowiła ignorować jego wszystkie głupie pytania.
- Mogę się założyć, że w pałacu jest coś takiego jak telefon. Poza tym, jak ich zabierzemy, to ludzie nie będą plotkować o naszym romansie. Dzieci zostają, a mama i tatuś lecą w świat.
- Naćpałeś się? Nie mamy romansu.
- Jeszcze. – Wyciągnął z kieszeni opakowanie z tabletkami i wziął jedną z nich. – Wszystko przed nami.
- House, postaraj się nie brać ich przy królowej, zgoda?
- Psujesz całą zabawę. – Schował pudełeczko z powrotem na miejsce. – Weź coś seksownego, a ja pójdę pochwalić się Wilsonowi.
- Nie chcesz poznać objawów?
- To jedyna pacjentka, z którą z chęcią porozmawiam. – Odpowiedział i wyszedł.

sarape

Nowy fick

HelpMe

Nowy fick! Super!

Endymion

Kurde, czy my wszystkie tylko o jednym, ja też

OLA336

Sarape

Ja tam... chyba wolę drugi zespół

Ale mam wrażenie, że za pierwszego House i Cuddy bardziej sobie dogryzali, dlatego wybrałam do tego fika pierwszy zespół

Tak, zgadza się

To wszystko przez tamtą część

No to ja się starałam zawsze skupiać na wszystkim

I jeszcze za czasów liceum, musiałam opowiadać co było w danym odcinku również pani od biologii

Myślę, że byś się z nią dogadała, bo ją też głównie Huddy obchodziło

Wen dziękuje za pozdrowienia

A ja za komentarz

HelpMe

Wasz entuzjazm na ten fik jest uroczy

Serio tylko tyle? Nie liczyłam

Mam nadzieję, że ten ma więcej linijek

Naprawdę jest zabawnie? Jak tak, to super

Co do dialogów, to staram się jak mogę

Mam nadzieję, że nie zawalę

Tak, to wszystko przez rady

Wen dziękuje za pozdrowienia

A ja jak zwykle za komentarz

Endymion

Ty się ucz, a nie czytasz moje fiki na lekcjach

No fakt... trochę lat już ma ale... musi jeszcze pożyć i za parę lat przyznać mi obywatelstwo brytyjskie

Wen dziękuje i ja również

Hmmm

Ta część bardziej dialogowa

No... i troszkę dłuższa

Mam nadzieję, że się spodoba

Udanej lektury

- Ja i Cuddy lecimy do Londynu. – Diagnosta bez pukania wparował do gabinetu swojego przyjaciela.
- Mogłem mieć pacjenta… Nie nauczyli cię w domu, że przed wejściem należy zapukać? – Onkolog przyglądał się z uwagą House’owi, który bez żadnego skrępowania rozsiadł się na kanapie.
- Zatrzymali się przy siad i podaj łapę. Mógłbyś się skupić na tym, co przed chwilą powiedziałem? Jadę z…
- Wiem. Słyszałem. Powiedziała mi.
- I co ty na to?
- Boże chroń królową. – Powiedział i uśmiechnął się.
- Bardzo zabawne. – Starszy mężczyzna przewrócił oczami.
- A co ja mogę? Jak poproszę, żebyś nie wywinął jej niczego głupiego, to posłuchasz?
- To zależy. Rozmawiamy o królowej, czy Cuddy? – Odpowiedział pytaniem na pytanie.
- A jedno nie łączy się z drugim?
- Masz rację. W takim razie, nie mogę niczego obiecać. – Zaczął się podnosić z miejsca.
- House, nie zrób niczego głupiego. Ona się tym wszystkim strasznie przejmuje.
- Przecież mnie znasz. Jestem dżentelmenem lepszym niż ci wszyscy Brytyjczycy razem wzięci. – Uśmiechnął się dumny z siebie.
- Jasne… A ja jestem lepszą królową.
- Nie rozumiem, czemu robicie z tego taką aferę. Nic by się nie stało, jakby kopnęła w kalendarz. Myślę, że książę Karol byłby zachwycony takim obrotem spraw. Trochę by porządził i…
- Jak Wielka Brytania nie wytoczy nam przez ciebie wojny, to będzie dobrze. – Wilson wzniósł oczy ku górze.
- Ej! To w końcu my możemy im zabrać wizy, prawda? Życz nam miłego pobytu. Obiecuję, że przywiozę ci jaką fajną pamiątkę z pałacu. – Powiedział i wyszedł. Onkolog już rozumiał, dlaczego jego szefowa tak strasznie denerwowała się tą całą sytuacją.

Następnego dnia na lotnisku.

- Właściwie, to jestem rozczarowany. – Wypatrzył ją przy stoisku z prasą i od razu przeszedł do sedna sprawy. – Myślałem, że przyślą po nas, a właściwie, to po mnie, specjalny, prywatny samolot.
- Widocznie aż tak bardzo cię nie potrzebują. Albo nie jesteś aż tak bardzo genialny. Wybierz sobie którąś wersję. – Zapłaciła, zabrała swoje gazety i ruszyła w tylko sobie znanym kierunku.
- Jesteś wredna.
- A ty skromny od urodzenia.
- I przystojny. – Uśmiechnął się łobuzersko. – Zabrałaś seksowną bieliznę?
- A ty kalosze i parasol? – Odpowiedziała pytaniem na pytanie. Inna kobieta już pewnie dawno straciłaby do niego cierpliwość i uderzyła go w twarz. – Właściwie, to powinnam była najpierw zapytać, czy coś się stało. – Tymczasem ona, potrafiła świetnie z nim sobie radzić. Musiał przyznać sam przed sobą, że nie mógł trafić na lepszego przeciwnika.
- Dlaczego?
- Nie spóźniłeś się. Zaczynam się o ciebie martwić. – Wyjaśniła swoją wcześniejszą wypowiedź.
- A to. – Greg machnął ręką. – To nic takiego. Nadrobię to w samolocie mówiąc wszystkim, że trzymasz w bagażu podręcznym bombę. – Uśmiechnął się dumny z siebie. – Zawsze chciałem zobaczyć, jak banda goryli obezwładnia kobietę.
- Masz dziwne fantazje…
- Tylko z tobą w roli głównej.
- Przypomnij mi, dlaczego jeszcze nie wyrzuciłam cię z pracy? – Administratorka zatrzymała się i spojrzała diagnoście prosto w oczy. On również się zatrzymał i odwzajemnił jej spojrzenie.
- Myślałem, że to już ustaliliśmy. Ale oczywiście, mogę to powtórzyć. Jestem przystojny.
- Durny z pewnością… - Powiedziała bardziej do siebie niż do niego. W tym samym czasie, zapowiedziano ich lot i poproszono wszystkich pasażerów na odprawę.
- No to czas na nas. Mam nadzieję, że chociaż nie lecimy klasą ekonomiczną? – Ruszył przodem, zostawiając ją w tyle. Patrzyła jak odchodzi i liczyła w duchu na to, że ta sprawa szybko się zakończy, że szybko ją rozwiąże i bez większego upokorzenia i wstydu wrócą razem do kraju. Łudziła się? Pewnie tak. No to może udałoby się chociaż nikogo zbytnio nie obrazić i… - Idziesz, czy nie? – Przerwał jej rozmyślenia.
- A mam inne wyjście? – Znowu to zrobiła. Odpowiedziała bardziej sobie, niż jemu.
- Musisz głośniej mówić! – Odkrzyknął jej. – Kto wie, czy królowa nie jest już przygłucha. – Chociaż z drugiej strony – pomyślała. Jakby zamknęli go na trochę w brytyjskim więzieniu, to przynajmniej by odpoczęła.
- Nie zdziwiłabym się, jakby wygrała z tobą w wyścigu na sto metrów. – Zrównała się z nim.
- Od kiedy to nabijanie się z czyjegoś kalectwa jest zabawne? To, że mam laskę jeszcze o niczym nie świadczy.
- Ty masz laskę? No tak, zapomniałam, że mówimy o kawałku drewna, a nie żywej osobie.
- Nie rozumiem, dlaczego wszyscy martwią się, żebym to ja nie zrobił, bądź nie powiedział czegoś głupiego, skoro to jak na razie ty jesteś wredna.
- Uczę się od najlepszych.
- Wiesz co? Chyba jednak powiem im o tej bombie.
- Żebym czasem to ja im nie powiedziała, że lecę z dilerem. – Odcięła się.
- Mam na to recepty! – Odpowiedział obrażony.
- Wilson pisał je całą noc?
- Naprawdę jesteś wredna… Masz okres? Albo napięcie przedmiesiączkowe?
- Mam uczulenie na ciebie…

HelpMe

Hahaha... To jest takie dobre...

Te dialogi, 100% House'a!!! Albo 200%...

sarape

nowy rozdział

Zatrzymałaś tuż przed wejściem do samolotu - coś się wydarzy

Znaczy - ma taką nadzieję, bo obejrzeniu jednego z bardzo bardzo lubianych odcinków z Huddy

Endymion

Podzielam wasz entuzjazm

I już na samym początku rozmowa z Wilsonem, i ja szczerząca sie do monitora

coś wspaniałego. Uwielbiam ich, (tylko nie zabijcie

) Boże chron królową dołączam się, żeby za szybko w UK nie panowała anarchia... chociaż .. jest dużo spadkobierców .Uff.

OLA336

HelpMe

Naprawdę?

W takim razie, mam nadzieję, że nie spadną poniżej tych 100%

Oby i ta część dostarczyła powodów do śmiechu

Dziękuję

Sarape

Zatrzymałam ale... sama zobaczysz

Ważne, że w ogóle go czegoś nauczyli

I zgadzam się, że dla niektórych zamykanie drzwi, to ciężka rzecz do nauczenia

Nie wiem, czy chciałabym, żeby House mi oddał

Ale co kto lubi

Moja klawiatura nie zawsze ogarnia

Wen uściskany

Dziękuję

Endymion

Królowa musi jeszcze długooooo pociągnąć bo w przyszłości chce od nie obywatelstwo

Więc nie dam House'owi jej wykończyć

To lepiej wymyślaj lek szybko

Dla dobra House'a

Dziękuję za komentarz

Na lotnisku „London City” wylądowali zgodnie z harmonogramem przylotów. Sam lot można by było uznać za przyjemny, gdyby nie House, któremu na nieszczęście Cuddy, buzia nie zamykała się prawie w ogóle.
- Nareszcie! – Mężczyzna zaczął rozprostowywać nogi. – Ktoś po nas przyjedzie, prawda? Potrzebuję łóżka i snu.
- Nikt ci nie bronił spać w samolocie… - Zdenerwowana administratorka rozglądała się po hali przylotów. – Albo chociaż mogłeś dać pospać innym. – Ziewnęła, zasłaniając usta ręką.
- Wiesz, że nie potrafię zasnąć w samolocie. Poza tym, niewygodnie mi się siedziało. Twój wielki tyłek zajmował część mojego fotela. – Spojrzał na nią łobuzersko, ale ona nie zaszczyciła go swoim spojrzeniem. Cały czas próbowała wypatrzeć mężczyznę, który miał na nich czekać.
- Gdzie on…
- To chyba ten. – Diagnosta zauważył go pierwszy. Młody, wysoki, ubrany w garnitur mężczyzna, trzymał w ręku kartkę z napisem: „Państwo House.” – Super. Dopiero co wylądowaliśmy, a oni już myślą, że mamy romans. Już mi się podoba. – Powiedział i ruszył w kierunku nieznajomego. Cuddy przewróciła oczami i ruszyła tuż za nim.
- Nazywam się Gregory House, a to… - Diagnosta przeszedł od razu do konkretów. Jednak nie dane mu było dokończyć.
- A ja, wbrew temu co powie ten mężczyzna, nie jestem jego żoną ani kochanką. Lisa Cuddy. – Ona również się przedstawiła.
- Oh! – Wyrwało się z ust nieznajomego. – Przepraszam za tą pomyłkę. – Złożył kartkę i wsadził ją sobie pod pachę. – Nazywam się Colin Mathers i przyjechałem odebrać was z lotniska. W samochodzie mam dla was specjalne legitymacje, które…
- A myślałem, że jesteś animatorem czasu wolnego. – House postanowił wejść mu w słowo. – A kiedy pozwiedzamy?
- Nie przyjechaliśmy tu na wakacje i dobrze o tym wiesz. Przepraszam za niego. Chodźmy do samochodu.

W drodze do pałacu.

- Miałem nadzieję, że chociaż przejadę się limuzyną…
- Możesz przestać marudzić? Po raz kolejny ci przypominam, że przylecieliśmy tu do pracy.
- Nie chcemy zamieszania. Królowa jest obecnie w pałacu, a media myślą, że już wszystko w porządku. Chcielibyśmy, żeby tak zostało.
- Co się właściwie stało? Przez telefon nie udzielono mi zbyt szczegółowych informacji.
- Przykro mi, ale sam nie wiem na ten temat zbyt wiele. Królowa po kolacji udała się do swojej sypialni. Przed samym wejściem zemdlała i…
- Po kolacji? – House jakby się nieco ożywił.
- Tak, po kolacji.
- Może ktoś chciał ją otruć. Sprawdziliście to?
- House, możesz nie knuć? Na pewno nikt nikogo nie otruł. – Administratorka przewróciła oczami.
- Książę Karol był na tej kolacji? – Mężczyzna zignorował swoją szefową i zadał kolejne pytanie.
- Daj spokój! Jesteś lekarzem, a nie detektywem. Wiem, że jesteśmy w Londynie, ale jakbyś nie wiedział, to Sherlock Holmes, podobnie jak Mikołaj są postaciami fikcyjnymi.
- Wiesz co? Przykra jesteś. Nie dorosłem do takich informacji. – Spojrzał na nią, wygiął usta w podkówkę i wytarł nieistniejącą łzę. – Poza tym, czepiasz się. Nie pracuję, źle. Pracuję, to jeszcze gorzej. Mogłabyś się zdecydować?
- W porządku, rób jak uważasz. Ja nie będę za tobą płakać, ani wpłacać kaucji, jak posądzą cię o zniesławienie kogoś z rodziny królewskiej. – Colin przysłuchiwał się im w milczeniu. Słuchając ich, doszedł do wniosku, że amerykanie nie są normalni. Przynajmniej ta dwójka.
- To może być ważna i przełomowa informacja. – House dalej upierał się przy swoim. – To jak z tym księciem? – Ponowił swoje pytanie.
- Nie było go. Co do spraw medycznych… Niestety nic więcej nie wiem. Nie jestem lekarzem królowej.
- To kim ty właściwie jesteś? Szoferem?
- Nie do końca. – Mężczyzna się uśmiechnął.
- Przynosisz pranie?
- House! – Cuddy zaczynała tracić cierpliwość.
- No co? Na James’a Bonda to on nie wygląda. Po prostu jestem ciekawy. – Wzruszył ramionami, nie rozumiejąc, o co tyle krzyku i zamieszania. – Mogę się chociaż dowiedzieć, co dostanę w zamian za uratowanie królowej? Tytuł książęcy? Małą posiadłość?
- No cóż… - Colin nie wiedział już, na które z pytań lekarza powinien odpowiedzieć.
- Czy słowo wdzięczność jest ci obce? – Lisa wtrąciła się do rozmowy. – Nie, nie musisz odpowiadać. To było pytanie retoryczne. – Po tych zadzwonił House’a telefon.
- Znam tą melodię. To…
- Oczywiście, że ją znasz. – Diagnosta przewrócił oczami i zaczął szukać telefonu. – To hymn twojego kraju Colin. – Administratorka westchnęła ciężko. – Chciałem zrobić dobre wrażenie.
- Na to już za późno…
- Tak, jesteśmy już na miejscu. – House odebrał telefon, ignorując przy tym szefową.
- Miałeś zadzwonić jak tylko wylądujecie. – Usłyszał w słuchawce głos przyjaciela.
- Żartujesz, prawda? Wiesz ile musiałbym później zapłacić za abonament?
- Tak myślałem. Jak lot?
- Stresujący. Zaraz po starcie zacząłem się zastanawiać, czy nie rozbijemy się przez wielki tyłek naszej szefowej. – Uśmiechnął się łobuzersko.
- Przysięgam, że kiedyś go uduszę. – Ich kierowca zaśmiał się na te słowa.
- Miałeś być miły…
- Jestem. Zawsze mogłem użyć brzydszego słowa. – W odpowiedzi usłyszał tylko westchnięcie. – No co?
- Nic. Widziałeś się już z królową?
- Nie, ale to tylko kwestia czasu. Mam już nawet pewną teorię co do diagnozy.
- Świetnie. Bez względu na godzinę, twój zespół będzie czekał pod telefonem. Powiedz Cuddy, że o szpital nie musi się martwić. Nad wszystkim panuję. I bądź miły.
- Psujesz całą zabawę. – Diagnosta rozłączył się. – Dzwonił Wilson. – Zwrócił się do Lisy. – Powiedział, że szpital stanął w płomieniach, ale sytuacja opanowana. Zostały fundamenty.
- To nie jest zabawne House.
- Jesteśmy już na miejscu. – Colin postanowił im przerwać.

HelpMe

Naprawdę

Nigdy nie spadną.
Ej, Endy, ty nam tutaj nie spiskuj przeciw królowej... Być może, że ja też się tam wyprowadzę, a że jestem młodsza od Oli o te kilka latek... Musi jeszcze dłuuuugo pożyć

No, albo sama się wyprowadzę, albo rodzina mnie wywiezie, bo od wczoraj mają mnie dość. A to wszystko przez ,,Rap God"...
O, nowa część!

Pozwolę sobie skomentować jako pierwsza

Państwo House

? No błagam

Wiem, niezbyt rozbudowany komentarz, ale ja nie mogę po prostu... Cuddy musiała być zachwycona

Kocham wszystkie komentarze House'a na temat Tyłka Cuddy...

Normalnie kocham!

sarape

Czytam nowy rozdział i... ej - miało być drugie airbourne

Tak na to liczyłam

Nie no żartuję - teraz mam nadzieję na jakąś epidemię w pałacu

Hm..

Ty lubisz śmiercie po kolei, ja lubię jakieś większe katastrofy

Byle nie zabijające - wtedy jest tylko szybkie bum! i trupy

Zero zabawy

Państwo House? Awwwww

Przypadeg? Nie sondze

Endymion

Ja pierwsza to czytałam, będę się kłócić, ale wczoraj nie chciało mi się ci skomentować, bo byłam veryy spać chcieć.

Współczję kierowcy biedny:( ale za to będzie miał niezłą ganke na podryw, jeżeli to u Brytyjczyków działa

Bo z filmło edukacyjnych to wiem, że nie ale może się mylę

Tak Karol nie grzeczny bad. Ostatno czyli w poniedziałek oglądałaj taki program Rude Tube<nie mylić z redtube i am były w formie animacji wszystkie jego występy publiczne

^^
Pisz ściskam Wena

bo mnie to strasznie bawiło..

Rozwalił mnie tekst końcowy, ale nie zacytuję bo jem na telefonie

Hehe
*.*