Unplugged [Z]

runiu

Piękny fik, świetnie opisane emocje bohaterów.
Ta sprawa z telefonem trochę mnie zaskoczyła tak jak Cuddy, ale gdyby House tego nie ukartował nie byłby Housem.
Ogólnie fik bardzo mi się podobał i czekam na epilog.

kremówka

Epilog

Teraz już całkowicie i ostatecznie kończę tego fika.
Możecie teraz już oficjalnie po nim płakać, względnie cieszyć sie z końca (wg uznania)

Mam nadzieję, że Was nie rozczaruję tym epilogiem...

Im wyżej wchodzili po schodach, tym głośniej słychać było odgłosy dochodzące z góry. Chodzenie, bieganie, stukot obcasów i szuranie butami. Kółka wózków inwalidzkich, dzwonki telefonów, odgłos pisania na komputerze, skrzypienie otwieranych i zamykanych drzwi. Mnóstwo głosów - wołanie, krzyki, szepty, spokojne głosy lekarzy, zaniepokojone głosy pacjentów, zniecierpliwione głosy pielęgniarek i sanitariuszy.
Kiedy zaledwie kilka schodów dzieliło ich od drzwi prowadzących na szpitalny korytarz, Cuddy przystanęła i odwróciła się.

- Na pewno musimy tam wchodzić?

- Przed chwilą chciałem zostać, Ty kazałaś mi iść do góry. Jesteśmy już prawie na górze, Ty chcesz wracać. Mama mówiła mi, że kobiety są zmienne, ale zawsze wydawało mi się, że troszkę przesadza...

- Boję się, że nie będę mogła teraz spokojnie wrócić do domu. Zwali się na mnie mnóstwo roboty związanej z tym przenoszeniem pacjentów do innych szpitali...

- Chwila... Nie jesteś tu przypadkiem dyrektorką? Wiesz... Taką, która wszystkimi rządzi i mówi i im co mają robić?

- To nie jest takie proste, House...

- Cuddy... To jest bardzo proste. Nie zatrudniasz tu tych wszystkich długonogich sekretarek, żeby parzyły Ci kawę. Od tego w tym szpitalu jest Foreman.

Cuddy uśmiechnęła się. Może to było dziwne, ale jego słowa dodały jej pewności siebie. Zeszła o stopień niżej, żeby zrównać się z nim wzrostem, po czym objęła go i pocałowała.

- Masz rację. Wezmę tylko torebkę z gabinetu i jedziemy do mnie. Musimy dokończyć to, co zaczęliśmy... - Odpowiedziała kuszącym tonem.

Uśmiechnął się kącikiem ust. Po raz pierwszy ta jej skrupulatność miała mu wyjść na dobre.
Po chwili znaleźli się na tłocznym korytarzu. Teraz należało tylko przemknąć się do wyjścia i pozostać niezauważonymi.
Udało im się, dopóki nie znaleźli się pod drzwiami gabinetu administratorki.
Kiedy zauważyła kto sie zbliża, Cuddy szybko weszła do gabinetu. House został przed drzwiami i musiał zmierzyć się z nadchodzącym szybko Wilsonem, którego twarz wyrażała wściekłość i zdziwienie w jednym.

- Gdzieś Ty był? Zdajesz sobie sprawę co się tu działo przez ostatnie cztery godziny? Szukałem Cię w całym szpitalu...

- Zostałem zamknięty... - Zaczął poważnym tonem, z rozbawieniem patrząc jak brwi przyjaciela podnoszą się z ciekawości- W przedsionku piekieł.

- Sprawdzałem w przychodni. Trzy razy. Nie było Cię tam.

- To było o wiele straszniejsze niż przychodnia... Zatrzasnąłem się w kostnicy. - Powiedział ostatnie słowo, jakby opowiadał historię o duchach i waśnie dotarł do kulminacyjnego momentu. - Z diablicą. - Dokończył prawie szeptem.

- Ciekawe, widziałem siostrę Brendę na górze, jakaś godzinę temu...

W tym momencie, drzwi gabinetu administratorki otworzyły się i wyszła z niego Cuddy. Popatrzyła na Wilsona zdziwionym wzrokiem. On odwdzięczył się jej tym samym, po czym jego spojrzenie powędrowało na jej dekolt, z powodu brakującego guzika koszuli, znacznie większego niż zazwyczaj.

- Chwila... Czy wy... - Zaczął marszcząc brwi i wskazując palcem na rozbawioną parę.

- Tak. - Przytaknął od razu House. Miał nadzieję, jak najszybciej skończyć tą rozmowę i jeszcze szybciej stąd zniknąć.

- To znaczy, że...

- Tak. - Odpowiedziała Cuddy stanowczo.

Wilson popatrzył na nią ze zdziwieniem i znów powędrował wzrokiem na jej dekolt.

- Co sie stało z Twoim... guzikiem? - Spytał i po chwili tego pożałował. Jego wyobraźnia podsunęła mu wizję, którą bezskutecznie usiłował zignorować. - Nie, nie odpowiadajcie

- Nie mieliśmy zamiaru. Nie chciałbym, żebyś jeszcze bardziej sie zaczerwienił, to mogłoby być groźne dla zdrowia.

- Czyli Wy...

- Tak. - Odpowiedzieli chórem.

- Nie dzwoń przed południem... - Pożegnał się z przyjacielem House z szatańskim uśmieszkiem na twarzy.

Koniec

Teraz już całkiem... Aż mi się smutno zrobiło...

minnie

Bosskie!!!
I szkoda, że to już koniec

czekam na następnego fika i wena życzę

Karola

przyjemnny epilog

Moze troche nie na temat ale gratuluje ficka 9 mies. b. mi sie podobal. Pozdrawiam

ceone

epilog szaleńczy. no i ten brak guzika ^^".

Jarii007

I skończył się ten jakże romantyczny fik.

... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
Będziemy płakać

Ale naprawdę świetny ficzek

Taa i z niecierpliwością czekamy na następny , równie interesujący fik

Pozdrooo

Dużo weny

Wercia214

AAA pięknie

baaaardzo ciekawy i piekny był [niestety] ten Twój fik

ciekawie napisany, super dialogii .... co boski po prostu

No to teraz pytanie :: Kiedy możemy się spodziewać następnego równie fascynującego fika ??
mam nadzieje że niedługo ... ;>
No to ja teraz bd płakać że koniec

jeanne

runiu

Piękny epilog, próbowałam sobie wyobrazić minę Wilsona.

Cudowny fik, szkoda że to już koniec.

ewel

Cudowny epilog

Miło poczytać o zmieszanym Wilsonie xD Poza tym ja pokusiłabym się o stwierdzenie, że właśnie życie Wilsona to piekło, szczególnie życie z Housem, a teraz dodatkowo piekło wzbogaciło się o diablicę muhahahaha

Super! Wszystko było tutaj na miejscu i bardzo, bardzo dobre^^
Naprawdę szczerze gratuluję pomysłu i wykonania

Mnie też smutno, że koniec już...

Ale mam wielką nadzieję, że WEN sobie nie odpuści, Ty też, z czego powstanie znów coś cudownego

Buziaki, Kremówko

Hania

PRZEPIĘKNE.

dlaczego to już koniec?!

whoopee

Żenial!

Takie sympatyczne zakończenie... A ja ciągle się łudzę, że będzie kontynuacja...?
A jeśli nie, to w ramach pocieszenia musisz szybko napisać coś nowego

Moje gratulacje, kremówko. Udało Ci się mnie uwieść

Pozdrawiam

moniia2311

ale ja chce jeszcze !!!!!!!!

rocket queen

amandi

- Tak! - dołączam się: "To jest genialne" stwierdziła Amanda z zachwytem

. Mi też jest smutno, że to koniec... scenka z Wilsonem - GREAT

DisturbiA

Szkoda, że koniec. Może i nie pisałam komentarzy, ale czytałam twojego fika na bieżąco. Jest świetny

Po prostu z wrażenia brakuje mi słów.
Pozdrawiam

Jeszcze więcej wspaniałych fików autorstwa kremówki proszę! XD

Jarii007

LicenceToKill

Chyba musiałabym zacytować wszystko

Super super super,
jesteś świetna kremówko

Schevo

Wybaczysz, że dopiero teraz komentuję? Mam nadzieję, że tak...

*Madziula*

aaaaaaaaaaaa

super

Rosie-Posie

powiem jedno słowo zajebiaszczy był i też że musiały się lampy zapalić w takim momencie (powiedz mi tylko kto prąd przywrócił a ja go odwiedzę

) czuję że spędze kilka ładnych dni na czytaniu twoich fików, a może napisze swój w końcu aż jakoś ogromnie źle nie pisze. No wiec podsumuje BARDZO BARDZO BARDZO BARDZO Ładny i trzymający w napięciu fik który spodobał mi się po przeczytaniu 1 odcinka. Czekam na więcej. A cytować nie będę bo oczywiste jest to że było by trzeba wszystko zacytować a wtedy mnie by do więzienia wsadzili za jak to się mówi ukradanie czyichś pomyslóf

Dobra lecę czytać "Sprzedawce Broni" a w poniedziałek kupie sobie kremówkę i oddam jej hołd pożerając ją

chyba się nie obrazisz gdy cie ugryzę ??

redorchid

Cudowne cudowne cudowne... Opowiadanie na tyle realistyczne że można sobie wyobrazić ich następne dni (i noce).

madziax

oszzzzzzzz ty. Nie będe cytować, cały mi się podobał ;D

albo nie, - Co sie stało z Twoim... guzikiem? - Spytał i po chwili tego pożałował. Jego wyobraźnia podsunęła mu wizję, którą bezskutecznie usiłował zignorować. - Nie, nie odpowiadajcie

. ahahaha. Naaajs!

;*

Izabella

Myślę, że powinnaś rozważyć napisanie EROTYCZNEGO opowiadania

Prozak