Unplugged [Z]

kremówka

Odcinek trzynasty.

Dziękuję Wam za komentarze

Gdyby nie to, że mam jeszcze trochę samokrytyki, po Waszych komentarzach popadłabym w megalomanię

Schevo, dziękuje, za napędzanie mnie do pisania, czytanie i komentowanie dosłownie każdego odcinka i za dbanie o mój dobry nastrój (zdanie "Bo wiadomo, że szczęśliwy pisarz pisze szybciej, niż nieszczęśliwy" spowodowało u mnie wybuch śmiechu

)...

- Nie jesteśmy takimi samym ludźmi jakimi byliśmy dwadzieścia lat temu...

- Na pewno? - Spytał takim tonem, jakby pytał zupełnie o co innego.

Przez chwile oboje milczeli. Każde było zajęte swoimi myślami. Gdyby nie fakt, że byli zamknięci sam na sam w kostnicy i istnienie bocznego obserwatora było niemożliwe, obserwator ten stwierdziłby, że zachowują się co najmniej dziwnie. Cuddy przechyliła głowę i po chwili poderwała ją do góry, kiedy tylko jej włosy dotknęły delikatnie jego marynarki. House przysunął się do niej tak blisko, że dotykali się ramionami. Wzdłuż lewej nogi czuł dotyk jej uda, tak wyraźnie, że był w stanie określić, w którym miejscu kończy się jej krótka, obcisła spódnica.

Przez moment, w całkowitych ciemnościach, oboje odwrócili głowy, jak gdyby chcieli popatrzeć się na siebie nawzajem. Gdyby nie ciemność, zauważyliby, że ich twarze dzieliły zaledwie centymetry. Po chwili spuścili głowy, znów zanurzając się we własnych myślach.

- O co pytałeś? - Spytała po dłuższej chwili Cuddy, kiedy ocknęła się ze stanu zamyślenia.

- Czy jesteś pewna, że... nie jesteśmy już tacy sami jak dwadzieścia lat temu...

- Nie wiem...

- Myślisz, że naprawdę się zmieniliśmy? Tylko dlatego, że mamy o kilka zmarszczek więcej i o kilka włosów mniej? Bo mamy za sobą więcej porażek niż wtedy? Zmieniłaś jeansy i trampki na kostium i szpilki, zabałaganiony pokój w akademiku na pedantycznie uporządkowany domek na przedmieściach a wieczory spędzone na plotkach z koleżankami w pubie i zarwane na naukę do kolokwium noce, na wieczory, spędzane nad papierkową robotą, z kieliszkiem czerwonego wina w ręce, ale czy tak naprawdę się zmieniłaś? Może jesteś tylko bardziej nieszczęśliwa.

Cuddy milczała. Co mogła odpowiedzieć? Czuła, jakby czytał w jej myślach. To było przerażające uczucie. Wiedziała, że House ma talent, dar do obserwowania ludzi, ale nigdy nie sądziła, że on widzi tak wiele. Czy przypatrywał jej się tak uważnie, czy po prostu to było tak widoczne? Skoro wiedział tak dużo, czy wiedział jeszcze więcej?

- Miałem rację. - Stwierdził po chwili, z nutką satysfakcji w glosie. - Gdybym nie miał, nie milczałabyś tak długo. Zaraz wyskoczyłabyś z jakąś mniej lub bardziej celną ripostą, jak zwykle, kiedy się bronisz i próbujesz mi i sobie udowodnić, że się mylę. Ale Ty też masz rację. Zmieniłaś się. Kiedyś się nie bałaś.

- Czego?

- Uczuć.

- Nie boję się. - Odpowiedziała. Usiłowała powiedzieć to jak najbardziej stanowczo, ale najwyraźniej jej nie wyszło.

- Znowu kłamiesz. Boisz się. Boisz się, że coś przewróciłoby Twoje życie do góry nogami. Boisz się, bo wydaje Ci sie, że już na to za późno, że nie wypada, że nie masz na to czasu. Wmawiasz sobie, że już tego nie potrzebujesz. -Mówił, coraz bardziej pewny siebie.

- Co ty możesz wiedzieć...

- Wiem. - Przerwał jej stanowczym i smutnym tonem.

- Ty też się boisz... - Powiedziała tonem odkrycia, sama zaskoczona tym co mówi. Wydawało się jej, że jest sam, bo nikogo nie potrzebuje. Nigdy nie sądziła, że on też się boi.

Nie wiem ile jeszcze odcinków uda mi się wymyślić. Wiem, jak ma się to skończyć, ale nie wiem jeszcze jak podzielić akcję, żeby nie było nudno i żeby Was zaciekawić

Wydaje mi się, że jeszcze 3, może 4 odcinki... A potem... Potem może wymyślę coś nowego

Zobaczymy...
Na razie, mam nadzieję, że to, co teraz napisałam się podoba

minnie

Podoba, podoba

Czekam na cedka xD
Weny życzę

Schevo

T.

Ech, ominął mnie jeden odcineczek, ale juz nadrabiam.

Co do poprzedniego: Wspaniale pokazujesz świat z dwóch róznych perspektyw: Housa i Cuddy. Te same wydarzenia, odbierane tak podobnie, a jednak rożnie. Fantastyczny opis uczuć i odczuć bohaterów. Skupiasz sie na tym co jest gdzieś głęboko w nich i to mi sie podoba. Początkowo myślałam, że będzie to FIK-Rozmowa. Ale jednak widze że postanowiłaś pójśc dalej i zajrzeć co sie dzieje w nich. Plus za to.

Aktualny:
ten odcinek musiałabym przykleić chyba w całości. Doskonałe studium ludzkiej psychiki. House wytyka Cuddy coś, co równie dobrze mógłby powiedzieć o sobie.

ewel

Nie wiem jak to się stało, ale przegapiłam odcinek12

Ale nadrobiłam, bardzo mi się podobało, że pokazałaś myśli jego i jej i ta atmosfera ciemności egipskich niezwykle zabawna, ale też intymna

No i widzę u Grega postępy, otworzył się zdecydowanie nie jak szyberdach w starym golfie, ale jak zwijany dach eksluzywnego cadilaca

Na to wygląda, że teraz wszystko zależy od Cuddy

No może nie wszystko, ale bardzo duuużo

Przesyłam mnóstwo pozytywnych emocji dla Ciebie i WENa

Buziaki

runiu

Świetny fik, super odcinek, cóż więcej można dodać. Świetnie pokazujesz, to co myślą i czują bohaterowie. Ich emocje są takie realistyczne, lepiej by się tego nie dało ująć. Jak czasem pisze fiki (co prawda nie housowe), to najgorzej mi idą takie opisy uczuć, czasem po prostu brakuje mi odpowiednich słów, żeby opisać to tak jak bym chciała, a Ty nie masz z tym żadnych problemów.
Rzeczywiście i House i Cuddy boją się okazywania uczuć, ale jak już zdadzą sobie sprawę z tego, że niepotrzebnie to będzie... dalszy ciąg Twojego fika, tak myślę.
Życzę dużo weny, bo jak na razie to jeden z moich ulubionych fików na forum.

Wercia214

Super

Bardzo bardzo bardzo mi siępodoba ten Twój fik !!!
Czekam....
Życzę Wena

No i czekam

Hania

pewnie,że podoba.

whoopee

Czytam tego fika od początku i choć komentuję pierwszy raz, musisz mi uwierzyć, że czekam na kolejne odcinki z niecierpliwością

Szkoooda tylko, że są takie krótkie, za każdym razem czuję niedosyt

Ciekawa jestem jak w Twej wizji wyglądało te "dwadzieścia lat temu, bez zmarszczek i z kilkoma włosami więcej"...

kremówka

Odcinek czternasty.

Jesteście kochane, naprawdę

Czytam te komentarze i aż się czerwienię...
Chociaż, nie byłabym do końca szczera, gdybym powiedziała, że czytając Wasze komentarze tylko się cieszę... Cieszę się i się boje... Bo Wy tak chwalicie te odcinki, że za każdym razem obawiam się, czy następny dorówna poprzedniemu...

Mam nadzieję, że ten choć trochę dorównuje

- Znowu kłamiesz. Boisz się. Boisz się, że coś przewróciłoby Twoje życie do góry nogami. Boisz się, bo wydaje Ci sie, że już na to za późno, że nie wypada, że nie masz na to czasu. Wmawiasz sobie, że już tego nie potrzebujesz. - Mówił, coraz bardziej pewny siebie.

- Co ty możesz wiedzieć...

- Wiem. - Przerwał jej stanowczym i smutnym tonem.

- Ty też się boisz... - Powiedziała tonem odkrycia, sama zaskoczona tym co mówi. Wydawało się jej, że jest sam, bo nikogo nie potrzebuje. Nigdy nie sądziła, że on też się boi.

Nie odpowiedział.

- Boisz się, że uczucie przewróciłoby Twoje życie do góry nogami. Boisz się, że otworzyłbyś się przed kimś i znów tego kogoś byś stracił. Boisz się, że nie jesteś nikomu potrzebny, taki jaki jesteś - arogancki, egoistyczny, bezczelny. Boisz się, że kolejna porażka Cię złamie, dlatego wolisz jej w ten sposób uniknąć. Więc wmawiasz sobie, że już tego nie potrzebujesz... - Powiedziała takim tonem, jakby samą siebie zaskakiwała tym co mówi.

- Nie sądziłam, że jesteśmy do siebie tak podobni... - Dodała po chwili milczenia

- Zawsze wiedziałem, że jesteśmy do siebie tak podobni...

- Niektóre rzeczy jednak nas nie łączą... - Odpowiedziała, myśląc, sama nie wiedząc który raz tego wieczoru, o tamtej nocy.

- Na przykład? - Spytał poważnie.

Przez chwilę miała ochotę powiedzieć mu, co myśli. Gorzkim tonem wyrzucić mu, że przez te wszystkie lata ceniła go bardziej niż na to zasługiwał. Że zawsze myślała, że tamta cudowna noc, dla nich obojga znaczyła bardzo dużo, i że dopiero dziś zorientowała się, że dla niego to nie miało znaczenia. Że gdzieś w środku, cały czas czuła do niego to co tamtej nocy. Chciała mu to powiedzieć i sprawdzić ja zareaguje Zaprzeczy? Wyzna, że dla niego to też wiele znaczyło? Wyśmieje ją? Chciała spytać, ale w ostatnim momencie zabrakło jej odwagi.

- Na przykład podejście do służbowych obowiązków. - Odpowiedziała, nienawidząc siebie za to, że stchórzyła.

- Chciałaś powiedzieć zupełnie coś innego, prawda?

- Tak... - Odpowiedziała. Sama nie wiedziała czemu, ale zdecydowała się zaryzykować. Pragnienie dowiedzenia się, co myśli było silniejsze, niż strach przed upokorzeniem.

- Tamta noc... - Odpowiedziała cicho. - Zawsze myślałam... Uważałam, że to było coś więcej. Że wtedy... To nie był tylko seks. Że coś do siebie czuliśmy...

Przez chwilę panowała cisza. Cuddy zaczęła nienawidzić siebie za to, że to powiedziała.

- Jesteśmy do siebie podobni bardziej, niż sądziłem.. - Odezwał się chicho po chwili...

Na dziś to koniec

Mam nadzieję, że nie wyszło za krótko, ale więcej nie mogłabym dopisać, bo nie skończyłoby sie w tak stosownym momencie

Nawet nie wiecie( może poza Schevo i T., jak przyjemne jest bycie zuym i kończenie w takim momencie

T.

Izabella

Oczywiście, że za krótko!
Proszę teraz o przemyślenia Housa, choć i tak wypowiedzial wiele znaczace słowa:
- Jesteśmy do siebie podobni bardziej, niż sądziłem.. - Odezwał się chicho po chwili...

jeanne

No ja to mam pecha

Weszłam na chwilę i przeczytałam wszystkie części i się oczywiście zaczęłam ślinić na myśl co tam sie może stać

A tu przerywanie w takim momencie, ale czego ja się spodziewałam?

Schevo

Cave

jak mozesz przerywac w takim momencie?? jak ???

kremówka

Dziękuję Wam za komentarze

Tak mnie ucieszyły, że podskakiwałam przed monitorem

T. -

ceone

[quote]
- Jesteśmy do siebie podobni bardziej, niż sądziłem.. - Odezwał się chicho po chwili...

[/quote

zdanie roku.

*Madziula*

- Jesteśmy do siebie podobni bardziej, niż sądziłem.. - Odezwał się chicho po chwili... cudo

Schevo

runiu

Ostatnie zdanie piękne, ale na prawdę nie wolno przerywać w takim momencie, bo czytelnicy mogą dalszej części niedoczekać...

kremówka

Odcinek piętnasty.

To już prawie koniec... Tzn, z moich obliczeń i planów wynika, że to przedostatni odcinek, ewentualnie, odcinek przed przedostatnim odcinkiem

Szczerze mówiąc, na razie nie mam specjalnie pomysłu na coś kolejnego... Ale obiecuję, że jeśli tylko na jakiś wpadnę to spiszę i wrzucę najszybciej jak sie będzie dało...

- Tamta noc... - Odpowiedziała cicho. - Zawsze myślałam... Uważałam, że to było coś więcej. Że wtedy... To nie był tylko seks. Że coś do siebie czuliśmy.

Przez chwilę panowała cisza. Cuddy zaczęła nienawidzić siebie za to, że to powiedziała.

- Jesteśmy do siebie podobni bardziej, niż sądziłem. - Odezwał się chicho po chwili...

Cuddy siedziała, wpatrując się w ciemność. Uczucia kłębiły się w niej i przez chwilę sama nie była pewna co czuje...

Najpierw zażenowanie, wstyd, kiedy rzucił jej prosto w oczy prawdę, której sama wolała nie zauważać. Uświadomił jej, że jest nieszczęśliwa, że boi się uczuć... Nigdy nie sądziła, że tak dobrze ją znał...
Po chwili, olśnienie, zdziwienie. Tego nigdy by się nie spodziewała... Okazał się być do niej tak podobny... Zawsze myślała, że był sam, bo gardził innymi ludźmi. Że uważał, że uczucia są dla mięczaków. Że wolał być sam, bo nie chciał być od nikogo zależny i nie chciał się nikomu podporządkowywać. Nigdy nie sądziła, że on po prostu bał się otworzyć, bał się stracić ukochaną osobę... Nie wiedziała, że rozstanie ze Stacy tak go zraniło...
Chwilę później, znów obrót o 180 stopni... Złość, gorycz... Pytania zadawane samej sobie przez tyle lat... Odpowiedzi udzielane samej sobie, które w żadnym stopniu jej nie satysfakcjonowały... Chęć wykrzyczenia mu ich w twarz...
Ucieczka, wykręt... Nienawiść do siebie, że aż tak się boi... Że po raz kolejny ucieka... Ale on zauważył, że kłamała... Z dobrze ją znał...
Szybka decyzja. Z trudem wypowiedziane zdanie, które wiele razy i na wiele sposobów układała w myślach...

I w końcu zaskoczenie. Wiele razy zaskoczył ją już tego dnia, ale to przebijało wszystko. Jego odpowiedź, której tak bardzo pragnęła i zarazem tak bardzo się bała. Jego odpowiedź, którą uważała za tak nieprawdopodobną, że w pierwszej chwili wmówiła sobie, że się przesłyszała, że nie to miał na myśli.
Strach, zaskoczenie, wstyd... A teraz niesamowita... Ulga? Radość? Nie była pewna jak nazwać to, co czuje... Chciała, żeby pomógł jej to nazwać...

Otworzyła usta, żeby coś powiedzieć, sama jeszcze dobrze nie wiedząc co. Wiedziała tylko, że nie może stracić kolejnej szansy, żeby od początku do końca wyjaśnić co tak naprawdę było i jest między nimi. Jeśli coś miało się wyjaśnić, zacząć lub skończyć, musiało się stać w tej chwili. Wiedziała, że ta chwila jest niepowtarzalna i kolejny raz już się przed sobą nie otworzą.

Otworzyła usta, żeby coś powiedzieć i w tym momencie poczuła na swojej ręce zimno metalowego stołu, zamiast ciepłego uścisku jego dłoni.

Strach, pretensje do siebie, że dała ponieść się wyobraźni i zinterpretowała jego słowa tak, jak chciała je zrozumieć, nie tak jak on miał na myśli. Ogromny żal od niego, do siebie...

-House... Gdzie jesteś? - Zawołała cicho w ciemność...

- Tutaj. - Odpowiedział jej ledwo słyszalny szept, wprost do prawego ucha.

Wiecie, że muszę teraz skończyć...

Inaczej nie byłabym sobą po prostu

Mam nadzieję, że się spodoba, bo napisałam to trochę chaotycznie, ale takie było moje założenie... Opisać emocje Cuddy... A emocje zazwyczaj nie bywają równiutko poukładane, tylko porozrzucane chaotycznie i mieszające się w przeróżne kombinacje...

Miałam napisać o odczuciach House'a ale jak zasiadałam do klawiatury, to jakoś samo sie tak zrobiło...
Ale postaram się jeszcze jakieś House'a rozkminy skrobnąć

Dziękuję za dotychczasowe komentarze

Jesteście kochane, dziewczyny, pisałam to już?

Jeśli nie, to piszę właśnie teraz

I niech moc będzie z Wami! (Tak, właśnie oglądałam SW

)

minnie

Czy ty zawsze musisz kończyć w takich momentach???

No i oczywiście Fik i część cudowna

Czekam na dalszą część i Wena życzę

T.

Top juz koniec sie zbliża???

ja nie chce...

Cuddy przechodzi przemianę niemal jak ten samochód z transformrms...Przebrnęła przez wszystkie stany emocjonalne!

jeanne

Ale Jeanne nie chce końca! Ja bardzo lubię kostnicę w twoim opowiadaniu

Cave

omg.. nie przerywaj w takich momentach !! xD