Trudne wybory, czyli niespodziewany początek i... [Z]

Agusss

Zabije Cię!! Tyle na razie mogę napisać...
Konstruktywny i całościowy komentarz powinien pojawić sie tutaj w przeciągu 24 h. [jednak niże komentarz, bo musiałaś zdążyć odpisać

]
Pozdrawiam z morderczymi zamiarami ^^

blondi22

Nie Lisku, nie możesz mi tego zrobić. Ja mam za mały procesor wyobraźni, żeby sobie dopowiedzieć odpowiedni koniec.
A tak się przyzwyczaiłam, że Twoje ficki można czytać w ciemno, zawsze poprawiają humor niezależnie, który się wybierze. Teraz już nie będę taka pewna, ale mam nadzieję, że to jednorazowy wybryk.

lisek

Ale maammooo...

No, ok to Ty też się bój

Tak, pojawię tam, gdzie myślisz, że się pojawię

Edit.
Blondi wybacz

Oj, na pewno masz

Czasem nie wszystko jest takie na jakie wygląda. I już nie raz miałam nawet gorsze zakończenia i klika smutnych fików, ale faktycznie to nie moje klimaty, cóż, czasem wen na swoje fochy, i tu tak właśnie było. Mam nadzieję, że jednak się nie zrazisz

A ja sobie z wenem pogadam

Szpilka

Cześć najlepszy lisie jakiego (nie)znam

Tak sobie myślę i myślę, co Ci napisać i... właściwie to nic nie wymyśliłam. Wiem tylko, że muszę powtórzyć po raz setny to samo, ale za chwilę. Na razie powiem tylko, że początkowo czytałam i pomyślałam "No nie!" myśląc, że całość zakończy się jednym wielkim happy endem. Później czytałam dalej i stwierdziłam "Ok, skoro tak się to dalej toczy to niech będzie. Niech go uratuje i niech będą szczęśliwi. To będzie całkiem sprawiedliwe.". Z taką myślą czytałam dalej a na końcu... na końcu mnie raczej zatkało. Takie niedopowiedzenie. Ja widzę swój całkowicie smutny koniec, w którym House umiera, a wiadomość od Cuddy odczytuje zbyt późno. Tak późno, że już nawet nie jest w stanie na nią odpisać. Podoba mi się niezmiernie ta końcówka. To, że nic nie jest podane na tacy. Że trzeba ruszyć swoje szare komórki, żeby coś wymyślić.

Najogólniej to powiedziałam już wszystko, no ale co tam. Rachel wyzdrowiała, Cuddy jedzie do House'a po namowie Wilsona... wiesz, wyobraziłam sobie późniejszy bieg wydarzeń więc mój porąbany mózg jęknął "nie"

Z perspektywy czasu uważam jednak, że to udany pomysł. Dodaje dramatyzmu dalszej części. Daje czytelnikowi (normalnemu, nie mnie

) nadzieję na szczęśliwe zakończenie całej opowieści a później bum! Nie wszystko układa się kolorowo. Stworzyłaś przez to udany kontrast dla całości pomiędzy tym że jest ok a tym, że jest całkowicie nie ok. Druga część moich rozmyślań, o których pisałam wyżej, czyli pogodzenie się ze szczęśliwym zakończeniem i uznanie, że to przeżyję... spowodowane głównie przez Twoje opisy. Mówiłam już, że jest jedna rzecz, którą koniecznie muszę Ci powtórzyć, a jest to (tak, zgadałaś haha)... umiesz pisać opisy! Co więcej udało Ci się nimi przekonać mnie do tego zakończenia, którego jednak się nie doczekałam. Ładne, obrazowe, z tym czymś, z emocjami, pokazujące wszystko, co powinny. Cuddy... zdenerwowana, w pośpiechu, kochająca, martwiąca się, pełna obaw i strachu o mężczyznę, którego kocha. House... załamany, pewny przegranej, cierpiący, kochający i pchnięty do ostateczności. No i trzecia część, czyli sam koniec. Gdy Cuddy wchodzi do jego domu, gdy on leży, gdy do niego podchodzi. Ładnie Ci to wyszło. No i teraz moment, w którym ja wyobraziłam sobie, że House nie żyje. Że Cuddy zostanie teraz sama z Rachel i ich wspólnym dzieckiem. Że House pozostanie w jej pamięci jako mężczyzna, którego kochała i który poświęcił wszystko, żeby ocalić jej córkę, który dał jej drugie dziecko, który wolał umrzeć, niż żyć bez niej. A samo podsumowanie, ostatni akapit, jest świetny! Bardzo udany.

Ładne opowiadanie nam napisałaś i na dodatek z tak rzadko spotykanym zakończeniem... no bo większość kończy wszystko szczęśliwie. Żeby choć na papierze, na ekranie komputera było dobrze. Ty zbliżyłaś nas troszkę bardziej do rzeczywistości. Do tych szarości świata. I dziękuję Ci za to, że tak właśnie zrobiłaś. Pokazałaś, że umiesz pisać nie tylko wesoło, ale także smutno. Teraz pozostaje mi tylko czekać na Twoje kolejne opowiadania, które mam nadzieję się pojawią.

Pozdrawiam i całuję!
Weny Mistrzu

Szpilka

OLA336

Ty mała, kochana... albo nie... Zacznę od tego, że mam szlaban na czytanie ciebie więc... Rozmawiaj z mamą

*Patrzy na Szpilkę*

Ale... muszę przeczytać i się załamać... tak czytałam urywek i wiem co zrobiłaś

W każdym bądź razie... idę przeczytać, a później skomentować. Nie będę komentować na bieżąco, bo chcę się najpierw wczytać ładnie

I co ja mam ci napisać? Czytałam z zapartym tchem. I... taaa i weź tu człowieku napisz coś sensownego, a nie debilnego jak zawsze

Wiedziałam, że go uśmiercisz. Czułam to. I czytając... miałam nadzieję (mimo tego, że wiedziałam, że nie będzie szczęśliwego zakończenia), że złapie za telefon, napiszę "CO!!??" i jakoś się im poukłada. No ale... Chciałam cię zjechać, że masz nie pisać takich rzeczy, że masz pisać wesołe, świetne fiki i... Boże jak ja bym chciała, żeby ta końcówka mi się nie podobała... Ale mi się podoba. Jest świetna. Smutna, ale świetna. Tyle pytań pozostawionych bez odpowiedzi... I ten jego ostatni tajemniczy uśmiech... Boże Lisek, co ty ze mną robisz? Wprowadziłaś mnie w refleksyjny nastrój. Siedzę i... myślę. Analizuję, rozmyślam. A do tego dochodzi... patrzenie się jak głupia na literki. Nic ci więcej dzisiaj nie powiem, bo nie jestem w stanie. Może... jak się ogarnę z myśli , to ci coś jeszcze napisze, może. W każdym bądź razie... dziękuję

Dziękuję za takie, a nie inne zakończenie. Ale błagam cię. Dla mojego psychicznego dobra, wróć do pisania radosnych rzeczy, ok?

Świetny fik. Naprawdę świetna robota

I ja bardziej

(Mam nadzieję, że coś zrozumiesz z mojego komentarza

)

a_cappella

Cześć, to ja, wyrodna beta Liska, która nie raczyła napisać nawet jednego komentarza. Ale, no... Przynajmniej nie będę się powtarzać pod każdą częścią.

Mówiłam już, ale powiem jeszcze raz - betowanie Twoich tekstów to nie odwalanie roboty, tylko przyjemność. ^^ Mimo że moja House'owa dusza, mój House'owy wen i cała reszta dawno przeniosła się w zaświaty, to Twoje fiki przywracają mi radość obserwowania Huddy, nawet jeśli koniec nie jest szczęśliwy. Chciałam Ci pogratulować dwóch rzeczy - tego, że jak masz pomysł, to doprowadzasz go do końca i tego, jak to robisz.

Obyś nas odwiedzała regularnie!

Agusss

Tak jak juz się wypowiedziałam: zabiję Cię!
Po pierwsze z tego powodu, iż... zakochałam się w tym tekście! Ale zakochałam się w nim dlatego, że idealna jest końcówka! To jest bardzo dobre, a raczej najlepsze zakończenie dla tej właśnie historii. Trudna, pełna wyboistych górek, nagle piękna, cukierkowata, by znów zamienić się w dramatyczną, żeby zakończyć się tragicznie. Stopniowanie tych emocji oraz cały nastrój tego ficka jest po prostu genialny! Chociaż sama zastanawiając się, nie uważam aby House, MÓJ House byłby zdolny do takiej rzeczy. To nie byłoby w jego stylu. Ale to Twój House. House jakiego Ty wykreowałaś. Pokazałaś tutaj głębie całości życia, uczucia człowieka! Eee... Dobra albo coś mi się w głowie poprzestawiało przez szkołę

I zabiję Cię za to, że zakochałam sie w tym fragmencie: