The Tooms [Z]

Schevo

T., chciałam tylko powiedzieć, że przeczytałam. To jest świetne! Dzięki temu fragmentami idę do szkoły z wielkim bananem na twarzy ^^
Gdybym miała zacytować najlepszy fragment to... - House, jesteś delikatny jak rozpędzona dywizja pancerna –poskarżyła się zaspana.
Boskie, świetne, cudowne i tak dalej ^^ Chcę kolejną cześć! ^^
Wena życzę =**

T.

Około trzeciej nad ranem przeciągły ryk telefonu komórkowego Cuddy, który zawsze trzymała pod poduszka na -wszelki wypadek- rozdarł błogą, nocną ciszę. Klnąc pod nosem wydobyła go stamtąd i spojrzała na ekran wyświetlacza. Szpital? Nacisnęła zielona słuchawkę;
- Cuddy, słucham –w jej głosie dało się wyczuć zaspanie. Słuchała przez chwilę, a jej twarz robiła się coraz bardziej blada. W końcu rzuciła ‘zaraz będę’ i rozłączyła się.
- Nigdzie nie będziesz –usłyszała głos Housa dobiegający gdzieś z drugiego końca łóżka –masz się wyspać –zakomenderował głosem nie znoszącym sprzeciwu.
- Peggy Brown nie żyje. Ten psychol zżarł jej wątrobę –powiedziała drżać na całym ciele.
- A kim do cholery jest Peggy Brown –House wybudził się nagle i usiadł na łóżku.
- Pracuje w recepcji szpitala –wyjaśniła, musze tam jechać.
- Pojadę z tobą.

Kiedy dojechali, nie mięli większych problemów ze znalezieniem miejsca popełnienia morderstwa. Koguty policyjnych samochodów i flesze aparatów specjalistów od kryminalistyki, rozświetlały nocny mrok. Cuddy poczuła nieprzyjemny dreszcz, przeszywający ją od stóp do głowy.
- Zimno ci? –Był na tyle silny, że nawet House idący obok poczuł go.
- Trochę –skłamała gładko. Nie chciała się przyznać do ogarniającego ja strachu.

Podeszli do grupy policjantów pochylonych nad ciałem. Kobieta leżała na plecach, jej twarz wykrzywiona była w bolesnym grymasie, malowało się na niej szok i przerażenie. Na szyi miała ciemne ślady, które House bez trudu rozpoznał jako oznaki duszenia. Na brzuchu widniała duża, ziejąca dziura, z nierówno poszarpaną tkanką skóry. Po wątrobie Peggy Brown nie zostało ani śladu. Cuddy odwróciła się gwałtownie i zwymiotowała wprost pod nogi jednego z policjantów.
- Hej! Co pani tu robi! Tu nie wolno wchodzić! –krzyczał na nią mundurowy. Cuddy nie miała siły się tłumaczyć. Posłusznie pozwoliła odprowadzić się mężczyźnie w mundurze.

Diagnosta podszedł bliżej do ciała i pochylił się nad nim zamyślony.
- House! To chyba nie będzie twoja pacjentka. Czego tu szukasz? –usłyszał za sobą zimy głos Trittera.
- Co wykazała sekcja zwłok wcześniejszej ofiary? Jakie były wnioski patologa? –House zignorował pytanie.
- Jesteś ostatnią osobą, której będę udzielał takich informacji –poinformował go bez ogródek.
House wstał bez słowa i zaczął iść w kierunku Cuddy.
- Co tam zauważyłeś? –ciekawość Trittera i chęć rozwikłania sprawy okazała się większa niż niechęć do Housa.
- Co stwierdził patolog? –House nie dał za wygraną.
- Że wątroba została wygryziona, zęby wskazują na mężczyznę. Najprawdopodobniej brak górnej trzonowej dwójki. Tyle. –wyjaśnił po chwili wahania.
- Wasz patolog to idiota. To robota kogoś kto się na tym zna. Prawdopodobnie lekarza. Skóra jest pogryziona, ale żadne organy wewnętrzne nie. Wątroba jest wycięta precyzyjnym chirurgicznym narzędziem. Dokładnie tak jak się to robi do przeszczepu. Moim zdaniem nadgryzienia powstały już po jej wyjęciu. To kamuflaż. Założę się, żę u poprzedniej ofiary było tak samo –House przedstawił swoje spostrzeżenia.
- Czarny rynek organów? –Tritter myślał na głos.
- Być może…

Cuddy stała zapatrzona na budynek szpitala. Pierwszy raz w zyciu zetknęła się oko w oko ze zbrodnia. Pacjenci, choroby, cierpienie…to nie to samo. Kiedy leczysz ludzi, wiesz, że podejmujesz walkę z naturą, chcesz jej wydrzeć tajemnicę i nauczyć się nad nia panować. Choroba była dla niej czymś zupełnie naturalnym, codziennym –pewnego dnia organizm ludzki po prostu odmawia dalszej współpracy. To było cos zupełnie innego. Jakieś zwierzęce, nieodgadnione zło. Zło, o którego istnieniu nie zdawała sobie do tej spory sprawy. Przerażało ja to. Nawet teraz w jakiś dziwny sposób, czuła, że TO czai się gdzieś koło niej. Rozejrzała się nerwowo dookoła, ale wokół był tylko mrok. Czuła na sobie spojrzenie, jakby ktoś ja obserwował… Otrząsnęła się z tych myśli.
- Cuddy, wracamy? –nagle, jak spod ziemi, wyrósł przed nią House, a ona podskoczyła jak oparzona.
- Boże! Nie strasz mnie tak! Wracamy…

eye_roller

aaaaaaaaaaa- robi się interesująco a ja wyjeżdżam.... >.> niemniej- achh-jakja Cię wielbię za taego fika

i Peggy Brown xD

vicodin_addict

Ahh cudownie. Zapowiada się naprawdę interesująco, kto jak kto, ale ty, T, wiesz doskonale, jak wzbudzić ciekawość czytająceg.

Na miejscu Cuddy nie stała bym sama w srodku nocy obok mijesca zbrodni. Mogłaby się np przytulić do House'a i nie chcieć puścić >;3

a to:
- Wasz patolog to idiota.
jest najlepsze zdanie tej części. Zakochałam się w nim

Czyta się cudownie. Życzę weny i pozdrawiam ;*;*

ewel

Żeby tylko House'a do kryminalistyki nie zwinęli

Super część

Biedna Cuddy znów coś złego dzieje się z jej dzieckiem. I mówiąc dziecko, mam na myśli szpital, af kors

Chociaż nie miałabym nic przeciwko temu, gdyby dziecko, jako dziecko się pojawiło

Pozdrawiam, buziak

jeanne

o gosz...
Romans z zbrodnią w tle ^^
To lubię :smt007

Hania

Peggy Brown CZAD. xDD

kremówka

Peggy Brown

- Wasz patolog to idiota. To robota kogoś kto się na tym zna. Prawdopodobnie lekarza. Skóra jest pogryziona, ale żadne organy wewnętrzne nie. Wątroba jest wycięta precyzyjnym chirurgicznym narzędziem. Dokładnie tak jak się to robi do przeszczepu. Moim zdaniem nadgryzienia powstały już po jej wyjęciu. To kamuflaż. Założę się, że u poprzedniej ofiary było tak samo –House przedstawił swoje spostrzeżenia.- House jest idealną osobą do rozwiązania tej zagadki, ma odpowiednie kwalifikacje i oczywiście detektywistyczny instynkt

mam cichą nadzieję, że to on rozwiąże zagadkę, albo przynajmniej będzie miał w to duży wkład

boję się tylko o Cuddy, nie wiem czemu, ale coś czuję, że coś się z nią stanie, a ja tego nie chcę... a może to tylko może chora wyobraźnia...

Schevo

T., czy jest sens mówić, że boskie? Przecież Ty to wiesz, prawda? Ale, tak na wszelki wypadek, powiem: BOSKIEEE!
Pomysł sam w sobie jest świetny. A do tego dołożyć Twoje umiejętności pisarskie. I mamy prawdziwe arcydzieło!
House ze swoim umysłem i ciekawością na pewno odnalazłby się w kryminalistyce ;D Dlatego mam nadzieję, że będzie im pomagał w rozwikłaniu tej zagadki

Świetne, świetne i jeszcze raz świetne! Czekam na kolejną część

Mam nadzieję, że nie będę musiała czekać długo

=**

Huda

biedna peggy brown. ;P
a ten patolog to rzeczywiście idiota. chyba nie tak trudno odróżnić rany cięte od śladów zębów /zresztą ja się nie znam/. :smt016 ale na szczęście mają niezastąpionego house'a. :smt003

dziękuję za ficka, który "rozrywa mnie" w trakcie choroby. weny!

cbo

jakie to nienormalne a zarazem normalne ze house poszedł do łóżka z Cuddy tylko po to żeby spać. ^^

evi

Qzka

T.

- Cześć Wilson, to ty biegasz po New Jersey z brzytwą w reku i wyżerasz ludziom wątrobę, żeby zachować młodzieńczy urok? –House wdarł się do pokoju przyjaciela zadając mu to dość drastyczne pytanie.
- Tak House, przejrzałeś mnie. Tylko nie wiem jeszcze co to ma wspólnego z moim młodzieńczym urokiem –Wilson nie pofatygował się nawet, żeby podnieść wzrok na przyjaciela.
- Wyobraź sobie, że grupa rosyjskich naukowców, stwierdziła, że żółć, znajdując się w ludzkiej wątrobie, jest eliksirem młodości –Diagnosta podzielił się swoim odkryciem –przeprowadzali nielegalne eksperymenty, dopóki nie wyszło to na jaw. W ich lodówkach znaleziono kilkanaście ludzkich organów.
- Myślisz, że ma to jakikolwiek związek z tymi morderstwami? Mówiłeś, że Tritter sugerował handel organami.
- To możliwe. Cokolwiek to jest, to jakoś nie chce mi się wierzyć, w kanibala biegającego wesoło po mieście i wcinającego wątróbki –to jest cos większego Wilson.
- House, nie masz żadnego przypadku medycznego? Zainteresowało cie to, prawda?
- Powiedzmy, że wrodzona ciekawość…
- Uważaj na siebie, Greg–Wilson spojrzał na przyjaciela z troską.
- Daj spokój Jimmie, nie mam zamiaru nadstawiać dupy dla dobra ogółu. A na pewno nie od chwili kiedy mam mi kto ta dupe grzać w nocy. Masz ochotę na kawę?
- Tak, chętnie –Wilson z ulga przyjął zapewnienie przyjaciela.
- To idź kupić –powiedział House wygodnie rozkładając się na fotelu.

Spojrzał na zegarek. Ten cholerny audyt powinien się już skończyć pół godziny temu. Czekała na nią w jej gabinecie, przeglądając jakieś szpitalne dokumenty. Do czego jest w stanie doprowadzić nuda… Odkładając kolejna kartkę, jego umysł wyłapał nagle cos niepokojącego. W pierwszej chwili nie wiedział co przykuło jego uwagę. Jeszcze raz pospiesznie przeleciał wzrokiem dokument. Podanie o prace, zaakceptowane przez Cuddy, na stanowisko kierownika oddziału pediatrii...Amanda Grey…skąd on znał to nazwisko… PARIS HILTON? Spojrzał jeszcze raz żeby się upewnić. Nie mogło być mowy o pomyłce. Odkąd wrócili z San Francisco, Wilson nigdy nie wspominał o swojej towarzyszce z miasta mgieł. House był przekonany, że był to jeden z wielu licznych romansów przyjaciela, który się skończył równie szybko co zaczął. Ale przecież nie mógłby być to przypadek. Czyli to jednak było naprawdę cos poważnego, skoro ona zamierzała zamieszać w New Jersey.

Jego rozmyślania przerwało wejście administratorki.
- Cześć mój ponętny buldogu, zgniotłaś ich? -uśmiechał się do niej na przywitanie.
- Nie wiem czy można to tak określić. Zarząd domaga się pewnych zmian –Mina Cuddy nie wskazywała na nic dobrego.
- Zmian?
- Nie mam siły o tym gadać…-widocznie chciała uniknąć tego tematu –a co u ciebie?
- Właśnie dowiedziałem się, że Amanda Grey zaczyna pracę w naszym szpitalu, a po Twojej minie widzę, że ten mój pseudo przyjaciel, prosił cie, żebyś nic mi nie mówiła…
- Nie musisz wiedzieć o wszystkim –przyznała. House poczuł nagle ukłucie zazdrości. Czuł się dziwnie. Jego kobieta spiskowała za jego plecami z jego przyjacielem. Po co? Przecież i tak by się kiedyś musiał dowiedzieć.
- Mała konspiracja za moimi plecami? Coś jeszcze robisz z Wilsonem, o czym nie wiem? –House był ewidentnie zły.
- Wilson jest moim przyjacielem i mam prawo mieć z nim swoje sprawy. A od kiedy się taki zaborczy zrobiłeś co? Jak tylko przestajesz być w centrum zainteresowania, to od razu się wściekasz –rzuciła oskarżenie w jego kierunku.
- Dobrze, skoro masz z nim takie ważne sprawy, to idź dziś spać do niego!
- Jeśli już o tym mówimy, to nie chce ci wypominać, ale to ty przyłazisz do mnie w środku nocy, a nie ja do ciebie! –Cuddy zdała sobie sprawę, że ta rozmowa staje się coraz bardziej absurdalna i już chyba nawet żadne z nich nie pamiętało, o co tak w zasadzie się kłócili…
- I więcej nie popełnię tego błędu! –House wstał i stukając ostentacyjnie laską wyszedł z gabinetu.

Wercia214

Nie e !:!:!
oni siem nie mogą pokłócnąc !!
Świetne :smt007

jeanne

Cave

- Tak, chętnie –Wilson z ulga przyjął zapewnienie przyjaciela.
- To idź kupić –powiedział House wygodnie rozkładając się na fotelu. wygodniś

pokłocili sie .. jakis dramat nareszcie

vicodin_addict

kremówka

LicenceToKill

Uuu... Taka kłótnia? Nie nooo

Ale przynajmniej ficzek jest ciekawy, bo przecież takie słodkości mnie nie kręcą - właśnie dlatego kocham Twoje fiki T.

evi

no to zaczyna się taniec pingwina

czyli to, co tygrysy lubią najbardziej, a lubią, gdy się nie układa, żeby poukładać się mogło

no i co z tym wyjadaczem wątrób ludzkich?

judyth1

Czyżby pierwsza kłótnia?

Mam już jakieś przypuszczenia jak się cała historia skończy...ale oczywiście nei ujawniam:P

Ave

ewel

Wszyscy piszą o pierwszej kłótni, ale helllooooł, oni się ciągle kłócą

Większe zdziwko byłoby, gdyby House nieprzymuszony wyznał jej dozgonną miłość sylaba-po-sylabie

T. - jak zwykle świetnie

A nawet jeszcze lepiej, bo duuuużo się dzieje

I like to move it, move it oj nie ta piosenka, ale coś w ten deseń

Qzka

Uuuu... robi się gorąco;P no to House i Cuddy się pokłócili, a miało być tak pięknie;)
Swoją drogą pisząc poprzedniego posta miałam się zapytać czy to przypadkiem nie Wilson wyżera wątróbki;) ... a może to Paris właśnie?!?!