Szkłem po sercu pisane [P]

[E]LIZA

Nie wiem nawet, czy mnie jeszcze pamiętacie. Ale zaryzykuję i dodam ten wiersz.
Miałam nagły napływ Wena ( Czarodziejka, jednak pomogło wyrzucenie go z łóżka

) To właśnie dla Ciebie Czarodziejko jest to [P].
Buziaki dla Wszystkich ;*

Potłuczonym szkłem
Pisałeś w jej sercu
Nie słysząc, jak szeptało,
Że Cię kocha...
Ona czuła każdą literę,
Nie znając całego słowa.
Skoro nie potrafisz kochać
Dlaczego w nocy szukasz jej dłoni?
Skoro nie potrafisz kochać
Dlaczego przy niej wątpisz, że to prawda?
Tak, jak teraz, gdy
Klęcząc nad jej sercem
Wypisujesz kolejne litery -
Rozmyty obraz swojej samotności.
Kiedy błagasz, by czuła jedynie słowa -
Nie ciepło Twoich łez,
Które stały się atramentem
Na szkle
Rozbitej szklanki
I rozlanej nadziei.
O jej serce roztrzaskałeś
Swoją obojętność.
Pierwszy raz
Nie sprawiając bólu
Wyryłeś w nim "Kocham Cię..."
- Czy nadal w to wątpisz...? - spytałeś odkładając odłamek szkła na podłogę wciąż jeszcze mokrą od nadziei...

House_addict

Ojej, to takie... ładne. Nie wiem jak to ująć, ale wiersz naprawdę przemyślany i poważny. Podoba mi się.

Oczywiście, że cię pamiętam(y)!

H_a

Cutthroat_Bitch

Ja się przekonałam o jednym w dziale Huddy. Albo komentujesz tak jak życzą sobie kółka wzajemnej adoracji mężow i żon, czyli pozytywnie, albo nie komentuj wcale, mając krytykować.
Mówiono tez cos o konstruktywnej krytyce, ale dlaczego pochwala tez nie moze byc konstruktywna?
Ale widze, że napisanie " to jest ladne" rzeczywiscie jest bardzo konstruktywna pochwala...

Wiersz nie jest ładny. Nie ma w nim zachowania kilku poetycznych zasad.
Ale ma w sobie jakąś piękno, dlatego czyni go wartościowym.
Ale brakuje mu tego czegoś. Wiesz myśle, że cudownie wpasowałby się w jakieś opowiadanko, miniaturke najlepiej Twojego autorstwa.
A wiersz jako np szeptające czule sumienie doktora

Musze poczytać więcej Twoich prac. Zaczynają mi się podobać.

Proszę, skończ już temat kółek wzajemnej adoracji.
Ave

GosiaczeQ_17

Jest w tym wierszu coś co porusza...
Na mnie działają takie metafory

Jesteś w tym genialna

Strasznie lubię Te Twoje wiersze czytać

Obyś jesio coś kiedyś skrobnęła i tu wstawiła

Pzdr

GosiaQ

Lisie

Ciebie nie można zapomnieć, takich fików nie można tak po prostu zapomnieć!
To, co przed chwilą przeczytałam jest...nie mam w tej chwili konkretnego określenia.
To taka opowieść o ,,dorastaniu" do miłości. Niepewność,a jednocześnie wielkie uczucie, które spycha go na krańce samego siebie, by ostatecznie pokazać swoją siłę. Tak, potrafi kochać...

Ale się rozpisałam. Wiesz chciałabym kiedyś jeszcze przeczytać jakieś Twoje opowiadanie, bo to które miałam przyjemność przeczytać do tej pory, na długo zapadło w pamięć. Masz niesamowity talent !
Życzę Wena !
Lisie

czarodziejka

Oczywiście, że pamiętam. Nawet nie wiesz, jak brakowało mi tego, tak właśnie tego. Ujmowania świata w ulotne metafory, porównania, ukazywania tego, co najpiękniejsze.
I dziękuję bardzo za dedykację. ;*

Na początku, kiedy po raz pierwszy przeczytałam ten wiersz wydawało mi się czegoś w nim brakować. Do grona moich ulubionych wierszy Twojego autorstwa należą te zimowe, nie wiem czy urok tej białej pani, ale niewątpliwie chwytały za serce, czarowały czytelników. Ten utwór porusza, jest piękny sam w sobie, jednak tamte miały to coś, wiesz o co mi chodzi? Pewnie to tylko ja marudzę, ale chcę Ci powiedzieć, że tamte mają ten niezaprzeczalny urok, którego tym brakuje.

Potem przeczytałam jeszcze raz i kolejny, i zagłębiając się tak w tę lekturę odkrywałam magię. Bardzo podoba mi się to, że piszesz tak dojrzale, pięknie dobierasz słowa, pod którymi bywa ukryte drugie znaczenie. Twoje wiersze dają do myślenia, metafory zapadają w pamięci. Zapewniają ulotną chwilę oderwania od rzeczywistości, po to, aby koniec brutalnie ściągnął nas na ziemię, do naszej codzienności.

Wspominałam już, że uwielbiam celowe powtórzenia? Nie? To mówię. Uwielbiam celowe powtórzenia, o.

InvisibleCone

Rezerwuję sobie.