Smak porażki [Z]

agnieszka2372

Dzięki wam Kochani

Pozostała część wieczoru przebiegła gładko i bez jakichkolwiek potknięć. Wszystko było zorganizowane i dopilnowane w 150 %. Może garsonki Cuddy nie zawsze były dopięte, ale projekty za które się zabierała zawsze były szczelnie pozapinane. Zebrani na późniejszym bankiecie goście byli zachwyceni wystąpieniem House'a, uważali je za świeże, innowacyjne i zabawne. Cuddy podchodziła do tematu znacznie mniej entuzjastycznie, ale robiła dobra minę do złej gry, uśmiechając się i potakując. Najważniejsze, że zdobyli wystarczającą kwotę pieniędzy by dokonać niezbędnych renowacji na oddziale dziecięcym.

Wilson i House siedzieli przy barze pijąc whisky i obserwując jak Cuddy lawiruje między zebranymi gośćmi, uśmiecha się, gawędzi i odbiera gratulacje, a wszystko z niesamowitą gracją. Obaj panowie z różnych powodów byli charakterystycznie zamyśleni. Onkologowi wciąż coś nie grało w całej tej historii. Zastanawiał się nad tym cały wieczór, dokładnie przeanalizował całą sytuacje, cierpliwie składał poszlaki i nadal nie mógł umiejscowić co właściwie było nie tak. Zerknął na milczącego od dłuższego czasu House'a, skierował wzrok tam gdzie skupiało się spojrzenie przyjaciela. Nie odrywał oczu od Cuddy. Znowu spojrzał House'a i jego nietypowy wyraz na twarzy, diagnostyk z nieznanego mu jeszcze powodu uśmiechał się. Nieznacznie, ale się uśmiechał.
Widać było, że jest z siebie zadowolony. Onkolog ponownie przeniósł wzrok na Cuddy i jeszcze raz na przyjaciela. Nagle Wilson doznał olśnienia w iście Housowym stylu.
- Chwila – mówił głośniej odrywając lekko spłoszonego przyjaciela od jego zajęcia
- Dałeś jej wygrać.
- Bzdura – oświadczył starając brzmieć jakby nie zwracał uwagi na słowa onkologa, ale było za późno. Wilson niczym pies gończy zwietrzył trop i nie zamierzał odpuszczać.
- Wiedziałeś jakie to dla niej ważne, jak jej zależy więc dałeś jej wygrać - dedukował.
House wyprostował się na swoim siedzeniu.
- Czy słuchasz tego co mówisz? Czy to do mnie podobne?
- To cały ty – oznajmił podekscytowany James.
- Chyba jesteś przepracowany bo bredzisz.
- Dlatego byłeś taki spokojny. Dlatego prawie w ogóle nie stawiałeś oporu. Zaplanowałeś to.
- Jeśli się zaraz nie zamkniesz nie ręczę za siebie – ostrzegł.
- Przez ciebie straciłem 500 $ - skarżył się dostrzegając drugą stronę medalu.
- Postawiłeś na mnie 500 $?! - dopytywał House, czasem aż trudno było uwierzyć w naiwność Wilsona
- Postradałeś zmysły?! Widziałeś co Cuddy miała na sobie?
- Tak samo rozumowała Cameron – zauważył onkolog.
- Dobrze wiedzieć, że przynajmniej ona myśli.
- Stop. Chwila. Moment. Ty nikomu nie dajesz wygrać. Nie bez powodu, a przecież nie chodziło ci o aukcję - myślał na głos.
- Zdałeś sobie sprawę z uczuć do Cuddy? - odgadł - Co zrobisz?
- A co z twoimi straconymi 500 $?
- Zapomnij, jeśli wreszcie przejrzałeś na oczy warto było. Więc zrobisz coś? - ponaglał chwaląc niebiosa za dłuuuuugo wyczekiwane olśnienie House'a.
- Nie.
- Oczywiście, że nie. Ale z ciebie osioł
- To nie ja straciłem 500 $, geniuszu.
- Nie, ty prawdopodobnie tracisz miłość swojego życia. Gratulacje – oznajmił Wilson zmęczony wbijaniem sensu do tej upartej głowy, wstał ze swojego miejsca i odszedł.
House nie miał pojęcia jak wybrnie z tej sytuacji. Podejrzewał, że cokolwiek zrobi od tej pory będzie między nimi niezręcznie. Wiedział, że Cuddy straciwszy pewność siebie będzie unikać tematu. Miał dwie opcje; mógł udawać, że nic się nie stało, albo wyznać jej prawdę.
Przypomniały mu się słowa Jacka. 'Nie wiem najważniejszego, czy nie przyznajesz się do swoich uczuć bo boisz się, że ich nie odwzajemnia, czy wręcz przeciwnie, że czuję to samo i będziesz musiał zaryzykować. ' Wiedział jedno jeżeli nie spróbuje z Cuddy, nie spróbuje już z nikim. Jeśli nie da szansy jej nie da jej również nikomu innemu. Rozważając, co powinien z tym zrobić postanowił przejść się po szpitalu. O wiele lepiej myślało mu się gdy spacerował.

- Gratuluje sukcesu.
Cuddy odwróciła się słysząc słowa Wilsona. Znalazł ją samą rozmyślającą o czymś na balkonie.
- Nie ma co, dał popis – podsumował występ przyjaciela. Przebieg aukcji nie powinien ich aż tak dziwić był zupełnie w stylu House'a.
- Chciałam zorganizować niezapomniane wydarzenie w środowisku. To na pewno będzie niezapomnianym wydarzeniem w środowisku – zgodziła się, na jej twarzy zagościło coś na kształt zmęczonego uśmiechu.
- Nie wyglądasz na zachwyconą.
- Może będę musiała wynieść się z kraju – oznajmiła nieoczekiwanie.
- Palnęłam coś – przyznała speszona. Nie powinna o tym rozmawiać z Wilsonem.
- Więc chodzi o House'a – domyślił się onkolog - Dlatego go unikasz ?
- Widać?
- Ja widzę, w normalnych okolicznościach ochrzaniłabyś go za ten wyskok. Za straty na jakie mógł narazić szpital i za jego lekkomyślność zamiast tego siedzisz sama na balkonie – wyjaśnił
- Nie może być aż tak źle.
- Założymy się?
- Przyznałaś, że czujesz coś do niego? - zgadywał.
- Odpuść Wilson.
- Ale to prawda. Czujesz coś do tego osła.
- Nie zaczynaj – ostrzegła, ale po chwili trochę się odsłoniła - Nawet gdyby, to on nie odwzajemnia moich uczuć, a ja nie mam zamiaru jeszcze bardziej się upokarzać.
- Czasami nie wiem które z was jest gorsze.
- Łatwo ci mówić....- zaczęła, ale jej przerwał.
- Chcecie mieć 100 % pewność zanim odważycie przyznać się do swoich uczuć. Nie ma 100% pewności, a nawet gdyby była to i tak byście ją przeoczyli.
- Przez paplanie bez 100% pewności będę musiała wynieść się z kraju – przypomniała.
- Zrobisz jak uważasz. Tylko nie zwlekaj za długo - poradził
- Robi się chłodno. Chodźmy do środka.
Nie zauważyli szybko znikającego cienia jakiejś sylwetki. Cuddy i Wilson nie wiedzieli, że ktoś kto właśnie przechodził korytarzem słyszał całą ich rozmowę.

kremówka

jak miło, dopiero co skończyłam pisać poprzedni komentarz a tu nowa cudowna część...
strrrrasznie mi się podoba...
nie wiem nawet sama co napisać, poza tym, że mi sie podoba...
obawiam się tylko, że ten głupawy uśmieszek, który pojawił się na mojej twarzy po przeczytaniu kilku pierwszych linijek nie zniknie z mojej twarzy już do końca dnia... :smt003

Saph

Mam nadzieję, że to był House...

Ta część również bardzo mi się podoba, uwielbiam Wilsona, Greg nie mógł znaleźć sobie lepszego przyjaciela. Zawsze skory do pomocy, stawiający innych na pierwszym miejscu.
W sumie teraz trochę mi smutno, bo wygląda na to, że następna część będzie jednocześnie ostatnią. Mam nadzieję, że się mylę.

ewel

osz to podsłuchiwacz jeden

Stawiam na Foremana

no i co ja mam więcej napisać? cytować? kopiuj+wklej cały tekst wydaje się być bezsensowne

piknie

Okszyk

Nie wiem czemu wydaje mi się że to będzie Cameron

Aga - moim zdaniem dwoma ostatnimi częściami podniosłaś sobie poprzeczkę xD
Weny życzę

jeanne

Rozważając, co powinien z tym zrobić postanowił przejść się po szpitalu. O wiele lepiej myślało mu się gdy spacerował.
Jak to kto słyszał? Oczywiście że House! nie ma innej opcji. :smt003 przecież to nasz wybitny diagnosta spacerował! :smt001

Może garsonki Cuddy nie zawsze były dopięte, ale projekty za które się zabierała zawsze były szczelnie pozapinane.

Nagle Wilson doznał olśnienia w iście Housowym stylu.

cudowne! :smt004
muszę sobie kupić słownik wyrazów bliskoznacznych, bo brakuje mi słów zachwytu, żeby opisywać każdy fragment :smt005
czekam na więcej

bo niewyżyta jestem :smt003

jujoj

Można dzisiaj liczyć na końcówkę?

PS. Świetny!

ewel

jako rzecznik Agi ogłaszam, że musi się kobieta wyspać i dziś już nic nie będzie

**Aga sorry za małą samowolkę, ale dbam o Ciebie - jednak nigdy nic za darmo

też czekam na kontynuację i przeniesienie nowych pomysłów do nowego opowiadanka

**

jujoj

Cave

padlam z wrazenia i wstalam zeby jeszcze raz na to spojrzec

oh..rozwala ..

agnieszka2372

jujoj

Tak jak pisałem, padłem z wrażenia.

Czekam na następny fic!

T.

Przeczytałam Kilka Twoich Fików i jestem pod dużym wrażeniem. Są subtelne, delikatne, wyrafinowane, dogłebnie przemyslane, dopracowane i świetnie napisane. wzbudzają emocje i chwytają za Huddzinkowe serce. Czekam na Twojego kolejnego Fika z niecierpliwością. Pozdrawiam ciepło.

- Niebieskooki, utykający, genialny, trudny, wszechwiedzący i cholerni seksowny –
aż serce drży

Saph

Niebieskooki, utykający, genialny, trudny, wszechwiedzący i cholerni seksowny

Czemu nie ma takich w produkcji seryjnej?

Myślę, że to był najlepszy zakup w życiu Cuddy.

kremówka

Cuuuudowne

jestem zachwycona i... strasznie zadowolona z zakończenia...

uwielbiam Twoje fiki, wiesz o tym

a licytacja "Niebieskookiego, utykającego, genialnego, trudnego, wszechwiedzącego i cholernie seksownego" daignostyka... mistrzostwo

i nie wiem, jak to możliwe, ale po prostu wszystkie Twoje fiki są mistrzostwem

agnieszka2372

jeanne

- Niebieskooki, utykający, genialny, trudny, wszechwiedzący i cholerni seksowny –
mmm...
- Chyba przepłaciłam - sugerowała zanim zdążyła powiedzieć więcej uciszył ją swoimi ustami. Czuł jak chwyta go za koszulę i przyciąga jeszcze bliżej.

Całując jej usta na środku pustej i ciemnej auli szpitala dowiedział się jak smakuje porażka.
Niespodziewanie miała bardzo słodki smak.
Na tyle słodki, że nie miałby nic przeciwko, żeby przegrywać częściej.

ah...
Cudne zakończenie cudnego fika xD

Wszystkie?

oczywiście :smt003 a ty myślisz że co ja robię przychodząc tutaj i czekając na nowy odcinek? czytam je wszystkie po kolei

:smt005
Cudnie! :smt004
oczekuję w najbliższym czasie pojawienia się następnego fika :smt001
zamęczę cię :smt005

lisa

kolejne cudo zakończone, fik jak każdy Twój godny mistrza! Aga wróżę Ci świetlaną przyszłość w dziedzinie pisania, może zostaniesz scenarzysta Housa md? albo wiem! niech ktos nakręci na podstawie Twoich fików film o huddy

agnieszka2372

Gatha

jeez, ta końcówka jest genialna xD boska, idealna

jak cały fik

Diagnostyk to najlepszy zakup w życiu Cuddy, tego można być pewnym xP

z niecierpliwością czekam na nowego fika xD

ewel

dobra rzeczniczka pisze

Aga Ty wiesz, ja wiem i wszyscy wiedzą. Skoro wszyscy wiemy, to czmu by nie napisać tego po raz kolejny?
Ge-nial-nie

Ot, tak, jak zawsze. Nie było opowiadanka Twojego autorstwa, które nie zasługiwałoby na pochwały.
"Smak porażki" nie jest wyjątkiem. Zarówno pomysł, jak i wykonanie dowodzą, że masz i talent i kunszt pisarski, a skoro występują one u Ciebie w parze, to w moim skromnym przekonaniu Twoja twórczość rozwija się, ewoluując w Twórczość. Jeżeli chodzi o fiki mistrzostwo już masz (i Euro i Mundial

).

Nie będę osamotniona w tym, co napiszę - czekam na something new

I nie obawiaj się, oczekiwaniom sprostasz na pewno. W końcu nie dość, że masz parkę (talent + kunszt pisarski), to jeszcze inspirującą wyobraźnię

Rzeczniczka skończyła pisać

cwankiara

Przeczytałam go dziś, jednym tchem

Mistrzostwo!!!

Gratulacje dla autorki za pomysł i styl

rocket queen

Przeczytałam, żeby poprawić sobie humor.
Jak zwykle zadziałało

Ann · Wysłany: Nie 12:15, 29 Mar 2009 Temat postu:

Cudo, po prostu cudo

Bardzo dobrze stopniowany rozwój akcji, postacie takie jakie powinny być

, House...housowaty

Pomysł z aukcją - brilliant!
Dialogi i wypowiedzi przegenialne. Nie będę cytować, ponieważ w trakcie zostało to już zrobione.
CHYLĘ CZOŁA!