Samotność [M]

HelpMe

Po prawie dwóch miesiącach ględzenia o pisaniu, prawie codziennym użeraniu się z wenem... Oto jestem.
Miał to być prezent na święta, ale się spóźniłam...

W ostateczności mogłam jeszcze poczekać do Wielkanocy, ale Olga by mnie utrupiła...

A więc... Oto mój spóźniony prezent... Można porównać go do spóźnionego prezentu od znienawidzonej ciotki z dzieciństwa, która kupuje zawsze nietrafione prezenty albo nie kupuje ich wcale. Jest to taki podarty, stary sweter z lumpexu

No... Nie rozpisuję się - oto moja pierwsza opublikowana praca

Miało być wesoło, ale coś mi się wymyśliło na smutno

Na koniec chciałam jeszcze... Nie wiem, czy wypada dedykować debiut, więc chciałabym podziękować: OLI336 za pilnowanie i częste przywoływanie mnie do porządku na gg... Sarape za rady

Endymionce za czekanie i wspólną pracę przy poprzednim ficzku

I Oliiii994 za "Spojrzenie"

Mrok nocy powoli ogarniał całe Jersey. Na niebie zaczęły pojawiać się pierwsze gwiazdy rozjaśniające czerń.
Ciemność. Strach. Bezsilność. W ciemnym pokoju siedziała zgarbiona postać, wpatrzona w martwy punkt na podłodze. Powolnym ruchem sięgnęła do kieszeni i wyciągnęła z niej mały przedmiot. Po chwili rozległ się cichy trzask. Delikatny blask świecy oświetlił pomieszczenie.
Znajdowała się w średniej wielkości pokoju. Siedziała na kanapie, obok stał niski stolik. Na nim znajdowała się szklana butelka z alkoholem i niska szklaneczka.
Światło rozjaśniło również jej twarz. Był to mężczyzna w średnim wieku. Na twarzy miał kilkudniowy zarost, na głowie czuprynę nie strzyżoną od kilku miesięcy. Oczy jego miały piękny błękitny odcień, zimny niczym wody oceanu. Brwi ściągnięte, nadające twarzy surowy wyraz.
Chwycił za butelkę i nalał trunku do szklanki. Uniósł ją do ust i wypił spory łyk. Spojrzał na uschnięte drzewko w przeciwległym kącie pokoju. Roześmiał się gorzko. Kolejne święta w samotności.
Święta. Nienawidził tego czasu. Czasu radości i kłamstwa. Życzliwości i obłudy. Czasu, w którym ludzie odstawiali tę bzdurną szopkę. Gdy wszyscy, nawet najbardziej skłóceni, silili się na sztuczny, wymuszony uśmiech. Na odrobinę życzliwości i udawaną zgodę. Nie tę prosto z serca - fałszywą. Odegraną. Gdyby coś w tym dniu usprawiedliwiałoby ich zachowanie. Gdyby pozwalało im na łamanie cudzych serc. Oni tylko odgrywali rolę. Bezsensowną sztukę. Sztukę w teatrze zakłamania.
Jeszcze jeden łyk. Przypomniał sobie te wszystkie wspaniałe chwile. U boku ukochanej. Najpiękniejszej kobiety na świecie. Tak blisko siebie. Serce przy sercu, ciało przy ciele. Jej oczy. Jej pełne usta. Jej śmiech. Jak wiele by dał, by móc doświadczyć tego ponownie. Tak wiele.

***

Blask bijący od kominka. Trzask palonego drewna. Miękka, wygodna kanapa. Siedziała na niej, popijając herbatę. Jej wzrok błądził po pokoju, po chwili zatrzymał się na wysokim, błyszczącym od ozdób świerku w rogu. Z jej twarzy zniknęły ostatnie cienie uśmiechu. Kolejne. Kolejne samotne święta. Bez tej jedynej, bliskiej osoby. Tej osoby. Osoby, z którą pragnęła spędzać każdą chwilę.
Poświęcała się pracy, nie dając sobie chwili wytchnienia. Dając z siebie wszystko i nie patrząc na nic innego. Chciała zapomnieć przeszłość. Wspaniałe chwile z najbliższym mężczyzną w jej życiu. Wspólne spacery. Wspólne rozmowy. Pocałunki.
To już nic nie znaczyło. Wybrali osobne drogi. Inne. Własne. Próbowała pocieszać się myślą, że byli wtedy młodzi i głupi. Mimo tego nie mogła zapomnieć ich wspólnych przeżyć, wspólnej nauki po nocach... Min znajomych, gdy chodzili po korytarzu akademika, trzymając się za ręce.
To było na studiach. Prawie dwadzieścia lat temu. Od tego czasu nie miała innego partnera. Nie potrafiła ułożyć sobie życia bez tego jedynego mężczyzny, Gregory'ego House'a. Nie potrafiła zapomnieć.

***

Strach przed odrzuceniem. Skrywana miłość. Czas. Oboje tęksknili za sobą. Pracowali w jednym miejscu, skrywając uczucia. Żadne z nich nie pomyślało jednak o powiedzeniu prawdy ani przez chwilę. Bali się. Bali się odrzucenia. Mimo to cały czas myśleli tylko o drugim z nich. Nie wyobrażali sobie życia bez siebie. Gdyby tylko mieli odwagę...

OLA336

Po pierwsze, moje drogie dziecko, gdzie w tym opowiadaniu jest Kakashi?

A tak już całkiem na poważnie... albo nie, jeszcze nie

Po drugie, to... Wiecie ile mnie wysiłku kosztowało, żeby ta miniaturka wreszcie się tu pojawiła?

Masakra...

Ale teraz widzę, że było warto

Miniaturka smutnawa ale... hmmm

No ja już chyba tak mam, że u mnie bardzo często smutne chodzi w parze z ładne więc... miniaturka smutna, ale ładna

Bardzo dobre opisy. Obrazy same malowały mi się przed oczami co zawsze biorę za duży plus

House jest House'em

Cuddy jest Cuddy

If you know what I mean

Oboje uparci i zawzięci... wszystko się zgadza

Jak dla mnie świetny debiut

Gratuluję

No i co więcej... pisz

Pisz, pisz i jeszcze raz pisz, bo potrafisz

Wena i jeszcze raz gratuluję

Aaaa! I nie ma za co dziękować

To była przyjemność

Teraz czekam na coś dłuższego i weselszego

Tylko bez tęczy i jednorożców jednak poproszę

HelpMe

Przepraszam, w następnym ficku się pojawi

I Gaara też, jeśli nalegasz

Przylecą na jednorożcach rzygających tęczą

No... Codziennie mi marudziłaś

No dobra, przesadzam

Jejj... Serio???

Nie wierzę

Dziękuję

Nie wierzę, że potrafię

Ale pisać chyba jeszcze będę próbować...

Może w końcu napiszę coś znośnego

Bez tęczy i jednorożców??? No dobra... A już miałam scenariusz

OLA336

Oooo! Gaara też może być!

Przepraszamy państwa, którzy nie mają zielonego pojęcia o czym my gadamy

Ja wierzę

Tak, pisz, pisz i jeszcze raz pisz

HelpMe

No... Tylko jak mają się pojawić, skoro zabrałaś im jednorożce?

Może traktor?

Dołączam się do przeprosin - zapytajcie wujaszka

...

On wam wszystko wyjaśni

Oluś, ale ty ateistka przecież jesteś!!!

Ok

Skoro nalegasz...

sarape

Nowa miniaturka

jeeeej

Dziękuję za dedyk :)chociaż... miano "pani- dobrej rady" niezbyt do mnie pasuje

ha to raczej jestem tą od marudzenia

dzisiaj na cały mcDonald ględziłam o tym że ten koleś przed nami zamawia zamówienie chyba dla całego wojewódzywa już pół godziny, że spóźnię sie przez niego na ostatni dzisiejszy pociąg i będę musiała iść 20 km na piechtę

ale jakiś chyba jednak bezduszny był bo jeszcze z 5 minut musiałam poczekać

ale tak czy siak dziękuję za dedyk

Nue umiem pisać komentarzy( chyba że piszę coś o sobie, ale to was raczej nie interesuje

) a nie chcę też powtarzać tego co Ola napisała, więc wypiem się krótko - msrzę o tym, aby cofnąć i mieć taku debiut

wielkie brawa za miniaturkę i również żądam teraz czegoś dłuższego

Musiała ci marudzić?! Jezu, ila ja bym dała, żeby móc teraz pisać kiedy mam na to ochotę, na normalnej klawiaturze, a nie tylko sxybko w bibliotece, przy pietwszej- lepszej okazji, na szybko, na gmailu w roboczych

... ech, napisz coś za mnie

Wracając znów di tematu, a raczej cytując słowa Oli "smutne ale ładne" Amen

HelpMe

Nie ma za co

Serio??? To może ja cię nie znam...

Ale w końcu się nie spóźniłaś

Umiesz

To JA nie umiem

A jak piszesz o sobie, jest fajnie

Serio??? Podoba wam się??? I tak nie wierzę

Ok... Następny będzie dłuższy

Mam już jakiś pomysł

Ech... Mi nie działa internet czasami, jestem u babci na wsi

Ej... Ala wiesz, że ja w dalszym ciągu czekam na ukochaną wojnę i OP???
Dziękuję

Tak się cieszę, że wam się podoba

I nie wierzę

sarape

Oj i zakładam, że nie chcesz lepiwj poznać

ja nawet w necie, co prawda dopiero po dluższym czadie staję się nie do zniesienia

Dzisiaj był mój największy bieg od czasu przerwy świątevznej

co prawda zadyszka już w pociągu była jakbym przrbiegła maraton, alr zdążyłam

jednak te parę w-fów, na których zamiast grać w tę głupią siatkę to biegałam 20 kółek dookoła sali

ale stres był "-o której jedzie pociąg do opola? -Teraz"

Dłuższy?! Ma być cały, długi fick, z rozdziałami itp.

Teraz próbujęę w końcu napisać znienawidzoną przez was Rose ale nie mogę

pomóżcie no, bo znów zapadam, tak jak pod koniec wakacji w jakiś kac pisarski

tylko że wtedy było dobrowolbie, a teraz nie

To uwierz - będziesz musiała się przyzwyczaić bo chyba właśnie rozpoczął przygodę w fanfickach huddy nowy, świetny ficko - pisarz

Nie ma za co

Pozdztawiam
Smerf maruda/sarape

Endymion

No i na końcu jak zwykle ja.. Dlaczegoo? A ja myślałam, że będę pierwsza.. Złudne me nadzieje...

Taa już nic lepszego nie mogłaś wymyślić za cierpliwość.. hehe Głupiaś ty- staje sie Julianem oczywiście.. Mogłaś napisać za to durne bezsensowne pisanie ze mną

. Okey stwierdzam, że bardzo udany gulasz co co.. ja pisze to nie tuu hehe.. Żę bardzo udana miniaturka ja lubie to <y> Znaczy się takie smutne i wogulee...

Okeyy jeżeli chodzi o jednorożce to kto oglądał wszystkie odcinki My little pony no kto noo jaaa.. Te kucyki kochamm wassss... >33 hahha..
No i kto tu nie umie pisac komentarzy noo kto ... to niestety ja

Ale juz trudnoo .. Przeżyjeszz, ejjj mi teszz z naciskiem na sz na gg, bo sie fochne YY piszzz więcej po prostu more

OLA336

sarape

Ola - siatka to zuoooo

chociaż przez to zdanie hm.. niezbyt wielbi - mówiąc delikatnie połowa dziewczyn z równoległej klasy, ale co tam, siatkówka t. I tak zuoo

A wracając do mojego najczęściej poruszanego ostatnio tematu - też chcę, ale nie mam jak

heeeelp mam co prawda z 30 linijek napisanych w bibliotece, ale w takim tempie to chyba do wiosny nie skończę

Ech, dalej nie ogarniam tego co wy piszecie, a na

mi się wejść nie chce

OLA336

Ach ta dzisiejsza młodzież... Nie wie, co dobre

Ale czekaj... nie masz wena, czasu, czy dstępu do komputera?

Nie wierzę, że

nie pokazuje kto to Gaara... a już tym bardziej Kakashi... źle szukasz

HelpMe

Noo... Wpadam na forum, a tu taki ruch

Sarape

sarape

Ola - dosteou do kompaaa ;_; czasu za dużo wena jest ale nie ma jak pisaać

Nie że mi nie wyskakuje, tylkomi nie chce się wejść

tak, wiem moje lenistwo dobija

Helpme - ponoć na swoje urodziny dostane laptopa czyli dobueto za półtora miesiącaca

kto będzie tyle czekał?

Endymion

Wiesz ja swoje laptopa sama sobie musiałam kupić 1700 zł zbierałam, ale uzbierałam

sarape

Chyba dam radę poczekać

rozdzial powoli się pisze, tylko że tym razem planuję go na trochę dłuższego, więc ttochę się jeszcze pomęczę łażeniem do biblioteki

najgorsze jest to, że spróbiwałam wczoraj nna telrfonie, na gmailu w roboczych, bo tam miałam zaczęte już, ale dzisiaj okaxało sie, że na komórkowym gmailu się wyświetle to co napisałam na kompie i na fonie, a na komputerowym gmailu całe moje pisanie na telefonie poszło w diabli i musiałam to potem przepisać

Ech HelpMe - nie przrszkafza ci przypadkiem, że ja tutaj piszę prawie ciągle nie na temat?

HelpMe

Ooo... Najważniejsze, że piszesz

My tu na ciebie czekamy

Uuu...

Nie - w ogóle mi to nie przeszkadza

Tak jest bardzo fajnie

Kto nie lubi offtopować?

Na koniec jeszcze was czymś postraszę

Otóż... Fick się pisze

Wen poczuł się dopieszczony i przedwczoraj wymyślił zarys fabuły, wczoraj w nocy część pierwszego rozdziału, a dzisiaj pomaga mi to napisać

Więc bójcie się, bo ciotka HelpMe znowu odwiedzi dział Huddy z nowym starym swetrem w prezencie

sarape

Ech, przydałby mi się bardziej jakiś cierpliwy i piszący słuchacz, który wysłuchiwałby mojego monologu, a potem wszystko napisał

Ech, za dużo sobie życzę

Taa - offtopować w dziale Huddy

Me gusta

Ooo a o czym będzie?

Zdradzisz chociaż odrobinę?

HelpMe

Kiedyś na pewno napiszesz, ja w to wierzę

Noo... Lepiej niż w Podziemiu

Ok... Mogę trochę zdradzić... Olga się obrazi, bo jej nie powiedziałam od razu...

A więc... Chcę zacząć w '97, kiedy Cuddy zaczyna pracować w PPTH... Oprę się trochę na faktach historycznych

wspomnianych w odcinkach... Czyli kilka rzeczy będzie tak, jak naprawdę było, kilka rzeczy dołożę, kilka odejmę...

Może coś z tego będzie...

olaaaa994

Dziękuje bardzo za dedykacje

to pierwszy raz i normalnie czuję się zaszczycona

wpisze ten dzień w kalendarz

Ja wiem o kim mowa

z ciężkim sercem przyznaje się, że postać Gaary byłaby fajna

Miniaturka fajna

chociaż w sumie się na tym nie znam, ale bardzo mi się podobała

Pozdrawiam wszystkich i wszystkie Ole

HelpMe

Nie ma za co

Ooo... Przypomniałaś mi - miałam kupić kalendarz...

Ooo...!!! Kolejna fanka Naruto się ujawnia!

Fajna? Naprawdę?

Nie wierzę wam

Znasz się, przecież piszesz

Ja też pozdrawiam

Wszystkich

Endymion

Ja też wraz z moim klonem Housa, który tak mi świetnie gotuje

LissLady

Ooo, bardzo ciekawa miniaturka. Zgadzam się z zupełności co do świąt. Sztuczny uśmiech i życzliwość, nie ma nic gorszego!

Tekst przypomina mi taką jedną scenę z filmu - Ukazany House, ukazana Cuddy, oboje by chcieli być razem, ale oczywiście duma im nie pozwala. Dobre

Weny życzę!

HelpMe

Dziękuję

Ja też tak myślę

Ooo

Takie charaktery

Dziękuję i nawzajem

Chciałam przeprosić za to, że mnie tak długo nie było. W biurze administracji już się trochę tłumaczyłam... Ale... obiecałam wam, że nigdy nie zniknę, a zniknęłam na długo. A teraz... pojawiłam się. Nie wiem, czy na długo, że znowu mi coś w życiu wypadnie, więc nie obiecuję, że nie zniknę. Jednak... będę się starać.

Zależy i na forum i na was...

Agusss

Trochę boję się pisać, bo nie będzie całkowicie landrynkowo...

Ale zaczynając: tekst ciekawie ujęty, tematyka ukazana inaczej. Tylko nie wiem trochę mi się coś gryzło z wykonaniem. W pierwszej części, tej o House'ie, miałam wrażenie trochę, że pisały ją dwie osoby. Pierwszy akapit był taki suchy, niby opis, aby wprowadzić czytelnika w pomieszczenie, nastrój, aby opisać postać, ale... Suche to było. Takie bez emocji. A powinno wprowadzić właśnie emocje, przecież tam był mrok i w ogóle. Nie wiem czemu, nie potrafiłam się jakoś wczuć w ten klimat.
Od zdania: Chwycił za butelkę i nalał trunku do szklanki. tekst nabiera właśnie innego już charakteru. Takiego trochę z pazurem. Zaczynam czuć lekką dynamikę. Posuwa się coś do przodu. Fajnie tutaj właśnie opisałaś to wszystko. Podobało mi się. I właśnie tego powinnaś się trzymać!
Fragment z Cuddy już w całości był bardziej spójny, bo zaczęłaś podtrzymywać raczej tę dynamikę. Ciekawie ją tutaj opisałaś. Kobieta, która po wielkiej miłości odrzuciła życie z kimkolwiek innym.

I piękne podsumowanie. Chociaż jak już się czepiałam to... Stylistyka. Trochę inaczej zbudować niektóre zdania i byłoby jeszcze lepiej. Ale myślę, że to nadejdzie z czasem.
Pisz, kształć się!

Weny!
Bo chcę jeszcze coś Twojego przeczytać