Rocznica [M]

Katarzyna

Aby umilić wam czekanie na kolejny odcinek Forver young, wklejam mojego bananowo-konkursowego fika

.

Dziękuję serdecznie za wszystkie głosy

. Nie spodziewałam się, że mam szansę na pierwszą trójkę (czwórkę).

Miłego czytania.

Nienawidził piec. Potrafił – jednak nienawidził. Na samą myśl o papraniu się w mące, odechciewało mu się wszystkiego. Nie był również typem dotrzymującym obietnice – tym razem jednak okazja była wyjątkowa, więc postanowił, że tego nie spieprzy. Była to, bowiem ich pierwsza rocznica, oraz pierwsze urodziny ich córeczki. Nie mógł uwierzyć, że minął już rok. Mała Joy rosła w oczach, wydawało się, że jeszcze nie tak dawno temu House ze wszystkich sił próbował odwieść Cuddy od adopcji, teraz nie potrafił sobie wyobrazić życia bez małej i jej pięknej mamy. To wszystko potoczyło się tak szybko. Nagłe przyjęcie Becci na oddział, zagrożenie ciąży, cesarskie cięcie, płacz Joy. A w tym wszystkim – on. Za wszelką cenę niedopuszczający do siebie prawdy o tym, że tak naprawdę oddałby wszystko, aby było to ich dziecko – Cuddy i jego. I stało się. Pocałunek, trzymanie Joy na rękach, wyznanie miłości. A to wszystko w ciągu jednego dnia.
Wyszedł wcześniej z pracy, uważając, aby Cuddy go nie przyłapała. Co prawda obiecał jej, że przygotuje niespodziankę, jednak Lisa znała go na tyle dobrze, aby nie robić sobie wielkich nadziei. Nakazał Wilsonowi, aby ten stał na czatach i kilka minut później parkował samochód przed supermarketem nieopodal ich domu.

Wchodząc do środka złapał za pierwszy lepszy wózek i wyruszył na łowy. Trochę trwało zanim znalazł wszystkie niezbędne składniki, jednak udało mu się. Dumny z siebie zapakował zakupy. Teraz czas przejść do tej trudniejszej części.

Będąc już w domu, udał się prosto do kuchni. Nie mógł tracić czasu. Lisa powiedziała, że będzie wcześniej, a nie mógł pozwolić sobie na to, aby zaskoczyła go w połowie pracy. Wyciągnął z kieszeni pomiętą listę zakupów i postanowił sprawdzić, czy aby na pewno ma wszystko.

Mąka pszenna – jest
Cukier – jest
Masło – jest
Jajka – są
Soda – jest
Banany - ?
…
Banany… - ?!?!?!?!

– Cholera! Gdzie te banany?! - Krzyknął przerażony. Czyżby zapomniał o najważniejszym składniku swojego wypieku? Był prawie pewien, że je kupował. Rzucił się „biegiem” do przedpokoju, aby sprawdzić czy przypadkiem nie zostawił tam jeszcze jednej z zakupowych toreb. Odetchnął z ulgą. Stała tuż obok kluczy i kurtki, które rzucił w kąt, kiedy tylko przekroczył próg.

- Zabawę czas zacząć…

Powiedział i zamoczył ręce z mieszance mąki i masła. Walka była trudna. Mieszał, rozdrabniał, wsypywał. Oczywiście nie obyło się bez ofiar. Poległy dwie szklanki, kto by jednak zwracał uwagę na poległych, kiedy w grę wchodziła tak wysoka stawka. Kiedy skończył w kuchni panował chaos, a on sam wyglądał jak małe dziecko po zetknięciu z farbami, z tą jednak różnicą, że umazany był mąką oraz innymi składnikami swojego wypieku. To jednak również nie miało żadnego znaczenia.

- Pantoflarz… - pomyślał. Sam się dziwił, że potrafił się tak poświęcić dla kobiety… dla kobiet – Całe szczęście, że Wilson mnie nie widzi. Śmiałby się ze mnie do końca moich dni… - zadrwił sam z siebie.

Właśnie skończył rozkładać talerze, kiedy usłyszał dźwięk otwieranych drzwi. Lisa, trzymając Joy na rękach przekroczyła próg.

- Już jesteśmy! – krzyknęła. Zdziwiła ją cisza panująca w domu. Przeważnie, kiedy wracała dom wypełniony był hałasem dobiegającym z coraz to nowszych gier wideo, które jej ukochany sprawiał sobie systematycznie. Kiedy udało mu się wyrwać wcześniej z pracy, miał jedyną okazję na chwilę dla siebie. Gdy w pobliżu była Joy prawie nie odstępował małej na krok.

Nie usłyszawszy odpowiedzi udała się do kuchni. Zobaczyła nakryty stół, pośrodku którego stało pysznie wyglądające ciasto. Faktycznie – kiedy weszła do domu poczuła przyjemny zapach, nie spodziewała się jednak takiej niespodzianki. House zobaczywszy ją, poszedł do niej. W pierwszej kolejności pocałował Joy w czółko, następnie złożył czuły pocałunek na ustach Lisy.

- Wszystkiego najlepsze kochanie… - wyszeptał wprost do jej ucha.