Przeznaczenie [Z]

jeanne

2. Jeżeli pisze jakieś medyczne herezje to wybaczcie -opieram sie tylko na wiedzy internetowej...
Jeśli nawet to i tak nie zauważę :smt005
- Zróbcie biopsje płuc i zostawcie mnie samego –zwrócił się do zespołu.
Tak mi się jakoś smutno zrobiło...
Czekam na dalej xD

Cave

tylko nie usmierc jej prosze !!

T.

House po raz kolejny wertował wyniki badań. Rysował po tablicy strzałki, zaznaczał, grupował. Nadal nie miał pojęcia co się działo z Cuddy. Widział poprawę jej stanu. Albo objawy ustępowały samoistnie albo cos jej pomagało albo była to tylko cisza przed burzą. Zapisał swoje przepuszczenia na tablicy.
W drzwiach pojawił się Wilson z kubkiem kawy w ręku.
- Masz –podał ją przyjacielowi -na koszt firmy.
- Dzięki –House wziął kubek i wypił całą na raz, potrzebował czegoś co pomoże mu myśleć.
- Masz już coś? –zapytał niepewnie.
- Nie.
- Może trzeba pobrać płyn mózgowo-rdzeniowy? –zasugerował
- Czyś ty oszalał? Chcesz zabić dziecko? Wiesz jakie to niebezpieczne w tej sytuacji?
- House…
- Nie!
W tej chwili diagnosta dostrzegł zbliżającą się do nich grupkę lekarzy na czele z doktorem Boilem, którego House nigdy nie darzył sympatia…(a kogo darzył?). Weszli do gabinetu. Dr Boil wymienił znaczące spojrzenia z Wilsonem. Onkolog pokręcił tylko głową.
- Doktorze House, w obecnej sytuacji, zgodnie z artykułem 108 regulaminu szpitala, byłem w obowiązku przejąć obowiązki administratora szpitala. Niestety muszę odsunąć pana od prowadzenia Lisy Cuddy ze względu na brak obiektywizmu, jakim nacechowane jest pańskie działanie. Osobiście zajmę się tym przypadkiem –oznajmił.
House patrzył to na Wilsona to na niego.
- W dupę sobie wsadź regulamin idioto! Ty byś nawet nie wyleczył kota chorego na wzdęcie! Nie możecie mnie odsunąć! –House stracił panowanie nad sobą.
- Biorąc pod uwagę okoliczności udam, że tego nie słyszałem… proszę się liczyć ze słowami. Nie jest pan jej krewnym, nie ma pan nic do powiedzenia. Radzę się uspokoić, zanim nie zawieszę pana w pełnieniu obowiązków.
- Co zamierzacie zrobić?
- Pobierzemy płyn mózgowo rdzeniowy. Więcej informacji nie będę udzielał – mówiąc to odwrócił się na pięcie i wyszedł.
W gabinecie został tylko House i Wilson.
- House… przepraszam…musiałem.
Diagnosta czuł jak fala złości przetacza się po jego ciele. Zamachnął się i jego pięść wylądowała na szczęce Wilsona. Onkolog z impetem runął na podłogę przewracając po drodze krzesło. Leżał przez chwilę rozcierając policzek, który stawał się coraz bardziej purpurowy.
-Wynoś się –głos Housa był już opanowany. Odwrócił się i udawał, że wpatruje się w tablicę.
- Masz godzinę House. Potem robimy badania –poinformował go Wilson zbierając się z posadzki.

Madzia

zly Wilson.! jak tak mozna.?!

tylko cos mi sie tu nie zgadza.. :smt017

T.

Rzeczywiści!!! Wtopa! dzięki Madzia, już poprawiłam

alusiaa_

W tej chwili diagnosta dostrzegł zbliżającą się do nich grupkę lekarzy na czele z doktorem Boilem, którego House nigdy nie darzył sympatia…(a kogo darzył?). <-- Cuddy

Madzia

T.

of cors, mea culpa!

Madzia

nie ma za co, T.

fajny fick.

bardzo mi sie podoba.

czekam na dalsza czesc.

jeanne

Zły Wilson, zły.... Ale w pewnym sensie miał rację, bo House teraz nie jest zbyt obiektywny...
- W dupę sobie wsadź regulamin idioto! Ty byś nawet nie wyleczył kota chorego na wzdęcie! Nie możecie mnie odsunąć! –House stracił panowanie nad sobą.
Jednocześnie chciałam się śmiać i płakać. Śmiać bo mnie rozbawił kot ze wzdęciami, a płakać, bo skoro House traci już panowanie nad sobą to jest źle...
Ale nie będę płakać tylko poczekam na dalszą część :smt003
Pisz

T.

Co chwila patrzył na zegarek, rytmiczne tykanie wskazówek doprowadzało go do szaleństwa. Nadal nie mógł uwierzyć w to co się stało. Stan Cuddy się wyraźnie poprawiał, ale widać nikt poza nim nie brał wcale tego pod uwagę. Co więcej chcą jej robić jakieś bezsensowne i niebezpieczne badania…Nie mógł się skupić… Myślał o ich ostatnich dniach…o tym poranku kiedy spóźniła się do pracy. Wtedy kochał się z nią ostatni raz… do tej pory czuł jej cudowny zapach…delikatność skóry pod jego dłońmi…zachwyt w jej oczach kiedy dawał jej rozkosz… I jak on miał być do cholery obiektywny? Spojrzał na zegarek… 10 minut.
Nie zdąży!
Skup się House!
Ale jego myśli uparcie krążyły wokół tamtego poranka…
Widział jak schodzi po schodach…jej biodra falują, nęcą go…
Jej ciało mokre po kąpieli…
KĄPIELI!
PIECYK!
Otworzył oczy. Nie możliwe, żeby odpowiedź była tak prosta! Tak banalna! Popatrzył na tablice i objął wzrokiem symptomy. Zgadzało się!
Zerwał się i biegł, nie zważając na przeszywający jego nogę ból. Adrenalina wypełniająca każda komórkę jego ciała działał jak potężna dawka morfiny. Mijał odprowadzający go zdziwionym wzrokiem personel. Dopadł do drzwi jej pokoju i otworzył je z impetem. W środku Chase i Cameron przygotowywali już Cuddy do zabiegu.
- Stop! Jak któreś jej dotknie to połamie gnaty –śmiał się i krzyczał wymachując laska jak szalony pod wpływem nagłej ulgi.
Patrzyli na niego w osłupieniu.
- House…zwariowałeś? –Chase raczej stwierdził niż zapytał.
- Podajcie jej tlen, dużo tlenu, zarezerwujcie komorę hiperbaryczną. To zatrucie tlenkiem węgla. Na szczęście nie duże…
Cameron wybiegła z pokoju a Chase nałożył maskę tlenową na twarz Cuddy i regulował dopływ gazu.
Nagle House poczuł, że cos jest nie tak…Że z jego ciałem dzieje się cos dziwnego…Przeszył ostry ból w klatce piersiowej, jego ciałem wstrząsnął dreszcz. Poczuł mrowienie w palcach lewej ręki, które rozchodziło się na całą dłoń. Poczuł śmierć. Czuł jak zbliża się nieuchronnie, ściska jego serce w swojej zimnej dłoni. Ból był coraz silniejszy. Na czoło wystąpił mu pot. Resztkami świadomości dotarło do niego, że jego przeczucia wcale go nie zwiodły. Diagnoza błyskawicznie pojawiła się w jego głowie. Miał zawał. Tak jak we śnie. Tyle że to nie był sen. Jedna rzecz była inna –nie czuł strachu.
Cuddy była bezpieczna.
Dziecko było bezpieczne.
Zanim osunął się na posadzkę usłyszał krzyk Lisy.
Z jego bezwładnej dłoni wypadła obrączka ściskana nerwowo przez ostatnia godzinę. Potoczyła się po posadzce, zakręciła młynka i zatrzymała się z brzękiem.
Powoli pogrążał się w wszechobecnej ciemności…

Kochankowie umrą, lecz miłość nie zginie,
A śmierć utraci swoją władzę.
Dylan Thomas

KONIEC

ps. będzie epilog

Madzia

On mial tylko zawal. czyli nie umarl..

piekne. czekam na epilog.

bemagda

oh no!!!!!! zamiast jej usmierciłaś jego? mam nadzieję że w epilogu okaże się że go uratują ;D

fik oczywiście fantastyczny

eye_roller

to ja dostanę zawału jeśli House umrze. powaga.
bardzo fik mi sie podobał. masz kobieto talent!

jeanne

Że co???!!
Nie możesz mi tego zrobić!
Nie możesz prawda?
Tyle że to nie był sen. Jedna rzecz była inna –nie czuł strachu.
umarłam...

*Madziula*

buuu nie wolno uśmierać Housa....

czekam na epilog;)

lisa

az mnie zatkało, piękne i smutne, mam nadzieje ze w epilogu Housa uratuja ;]

T.

Epilog
Rok później

Cuddy wpatrywała się w cudowny błękit oczu noworodka. Mała rączka ściskała mocno jej serdeczny palec. Na twarzy malca widać było promienny uśmiech świeżo nakarmionego niemowlaka. Mogła tak stać godzinami wpatrując się w małego Jimmi`ego Housa. Nigdy nie będzie miała dość. Kolorowy pokój wypełniony był zdjęciami; pierwsze dni, pierwsze tygodnie, pierwsze miesiące –wszystkie radosne chwile spoglądały na nią za każdym razem jak tu była. Ten rok minął tak szybko… Tyle się wydarzyło…

- Przestań wreszcie i daj mu spokój, bo wyrośnie na największego maminsynka w całym New Jersey! –dobiegł ja głos z przedpokoju.
- Lepiej przygotuj kolacje, Wilson przyprowadza kandydatkę na nową żonę –usłyszała kroki i poczuła za plecami jego obecność. Objął ja dłońmi w talii i powoli odwrócił do siebie. Oczy, o tym samym, intensywnym odcieniu nieba spoglądały na nią wesoło. Pocałował ja delikatnie w usta.
- No chyba, że odwołamy kolacje… -uśmiechnął się kusząco.
W tym momencie niemowlak zakwilił i wykrzywił usteczka w zabawnym grymasie. Zaśmiali się obydwoje na ten widok.
- Ktoś tu chyba wyraża sprzeciw! Woli Wujka Wilsona, mały terrorysta…
- ma to po tobie… Greg on jest taki cudowny…-westchnęła Lisa.
- To tez ma po mnie – obwieścił House głosem tętniącym ojcowską dumą.
- O której przychodzą?
- Nasz złotousty, poczciwy łamacz niewieścich serc wujaszek Jimmi ze swoją nową ofiarą?
- Nie zapominaj, że ten łamacz niewieścich serc rok temu uratował twój tyłek, musimy go dobrze wydać.
- Nie dość, że on mi o tym przypomina za każdym razem jak naciągam go na lunch, to jeszcze ty musisz?
Do Cuddy powróciły wydarzenia z przed roku. Prosiła Wilsona, żeby zajął się badaniami Housa –była zaniepokojona jego dziwnym zachowaniem. Kiedy sama wylądowała w szpitalnym łóżku, w całym tym zamieszaniu nikt nie pofatygował się, żeby przeanalizować wyniki diagnosty. Oprócz Wilsona. On dostrzegł nieprawidłowości w EKG, w pomiarach ciśnienia… Zrobił w tym momencie to co było najlepsze, to co najprawdopodobniej zrobiłby House… dosypał do kawy mieszankę leków. To dzięki nim Greg przeżył zawał –nie doszło do zakrzepów krwi, ani mózg ani serce nie doznały trwałych uszkodzeń. Kiedy dziecko przyszło na świat, nie miała wątpliwości jakie będzie nosić imię.
- Greg… jestem szczęściarą. Dorobiłam się dwóch niebieskookich łobuzów. Sama nie wiem, który gorszy.
- To nie szczęście Lisa… tak chyba miało być…-powiedział z nagłą powagą w głosie.
- Myślałam, że nie wierzysz w przeznaczenie? –spojrzała zaskoczona.
House zamyślił się.
- Nie wiem… wierzę w nas – to mówiąc przyciągnął ją do siebie i mocno przytulił.

Ladybird

Och cudowny epilog

aż się wzruszyłam

szkoda że to już koniec

Mam nadzieje iż nowy fik Twojej twórczości pojawi się szybko

pozdrawiam

lisa

awww pięknie to zakonczyłaś! Też chcę dwóch niebieskookich łobuzów

Gatha

aaa, cudowny fik xD

wrocilam z wczasów nadrabialam w czytaniu wszystkich fików...było ich chyba z 20, niektóre kontynuacje, niektóre calkiem nowe

to byla dopiero radocha, przeczytać wszystko na raz xD

A ten fik jest super! cieszę się że nie uśmierciłaś House'a

*Madziula*

*ociera łzy wzruszenia* cudne to to

Madzia

T. swietne zakonczenie.

jeanne

Nie no nie mogę xD
A ja głupia myślałam ze zabiłaś Housa i całą noc się martwiłam :smt005
Zrobił w tym momencie to co było najlepsze, to co najprawdopodobniej zrobiłby House… dosypał do kawy mieszankę leków.
Nie wytrzymam :smt005 Kocham Wilsona xD
I nie cierpliwie czekam na kolejny fic :smt003

T.