Problem - Zajączek 2010 dla czarodziejki [M]

IloveNelo

KTO: IloveNelo
DLA KOGO: czarodziejka

ŻYCZENIE NR 1: Huddy fik, na smutno, może być happy end, aczkolwiek bez zbytniego słodzenia.
ŻYCZENIE NR 2: Twór lekko filozoficzny, nastrajający do przemyśleń, narracja dowolna.

Przepraszam, że krótko. Życzę wszystkiego, wszystkiego dobrego.

Problem

- To… niemożliwe.
- Jak to niemożliwe?
- Przecież ty nie mogłaś…
Wzruszyła ramionami.
- Najwidoczniej cudownie ozdrowiałam.
Patrzyła mu prosto w oczy, a wściekłość, jaka w nich narastała, zaczynała ją przerażać. Nie myślała, że się ucieszy, znała go zbyt dobrze, ale... no cóż, takiej reakcji się nie spodziewała.
- Do cholery, powiedz, że to jakiś żart!
- To nie żart, House. Jestem w ciąży. I urodzę twoje dziecko.
Teraz wyglądał już, jakby miał za chwilę wybuchnąć. Poczerwieniał na twarzy i ściskał w dłoni laskę tak mocno, że aż zbielały mu kostki.
- Nie urodzisz żadnego dziecka, słyszysz?! – krzyknął.
Po tych słowach Lisa wyglądała, jakby dostała w twarz.
- Co?
- Usuniesz ciążę, póki jeszcze można! Nie chcę żadnego bękarta! Zlikwidujesz ten PROBLEM najszybciej, jak się da!
Nie poznawała go. Wiedziała, jakim jest draniem, jakim dupkiem, jaki jest nieobliczalny, ale nawet Gregory House miał jakieś granice. Nie był doszczętnie złym, zepsutym człowiekiem. Była tego pewna, aż do tej chwili.
- Ty chyba nie mówisz poważnie? – Była bliska płaczu. Zaczynała się go bać.
- Dzwonię umówić cię na zabieg.
Strach ustąpił miejsca wściekłości. Zawładnął nią instynkt macierzyński i pragnienie chronienia dziecka.
Wyrwała mu słuchawkę z ręki.
- Nie zabijesz naszego dziecka! Nie pozwolę ci na to!
- A co ty niby masz do powiedzenia? – Zaśmiał się gorzko.
Zaczął iść w stronę drzwi, ale Lisa zagrodziła mu drogę.
- JAK TO: CO?! Nie waż się zrobić ani kroku dalej, do cholery! Wezwę ochronę i wywalę cię na zbity pysk!
Jednym szybkim ciosem powalił ją na ziemię. Leżała, próbując złapać oddech i nie mogąc wykonać żadnego ruchu.
Coś jej nie pasowało. To nie był Gregory House. Stał przed nią marny plagiat, z wyglądu do złudzenia go przypominający, ale pusty w środku. Wróciło uczucie strachu. Niewytłumaczalnego, niezrozumiałego, obezwładniającego strachu. Jego wzrok wypalał dziurę w jej sercu. Po policzkach pociekły jej łzy.
- NIE! – krzyknęła, szlochając rozpaczliwie. Było ciemno. Leżała w łóżku, bojąc się zrobić cokolwiek, jeszcze nie wydostała się całkiem ze snu.
Dopiero po kilku sekundach zorientowała się, że ktoś delikatnie, jakby nieśmiało, głaszcze ją uspokajająco po głowie.
House patrzył na nią nieco zdezorientowanym wzrokiem.
- To tylko sen – szepnął.
Zalała ją fala wspomnień i zaczął do niej dochodzić sens tego koszmaru. To nie było żadne proroctwo. To było odzwierciedlenie jej ukrytych marzeń i związanych z nimi największych obaw, lęków.
Marzenie zaczęło się spełniać. A obawy i lęki? Miała nadzieję, że nie.

czarodziejka

Nelo!
Dziękuję Ci i również życzę wszystkiego dobrego.

Mówiąc szczerze, kiedy czytałam to po raz pierwszy byłam delikatnie zszokowana? I zadałam sobie pytanie: "czy to pisała Nelo?", jednak trwało po dosłownie chwilkę. Do końca w Ciebie wierzyła i podobało mi się, nawet bardzo.

To nic, że krótko ważne, iż jest, a przecież liczą się intencje. Świetny styl, czyta się lekko, sympatycznie.

justykacz

Bardzo piękne!!!!

Naprawdę. Proszę o pisanie bardziej konstruktywnych komentarzy, choćby przez szacunek do Autora/ki. Niech ma z tego pisania - poza samą radością - i trochę satysfakcji z dobrego słowa. Niekoniecznie jednego.

Może być?

Podobało mi się, nie mam zastrzeżeń do tegoż fika, bo bardzo fajny pomysł jak i wykonanie

Lepiej?

lisek

Neluś

Przeraził mnie ten fik

Znaczy to, że faktycznie tak mogło się zdarzyć

w końcu znamy House'a, co prawda nawet jak na niego, to zachowanie było mocno przesadzone, nie przypuszcam, że mógłby się tak zachować, aczkolwiek, nie jest to niemożliwe. Miałam tak samo jak Czarodziejka, zastanawiałam się, czy to pisała Nasza słodka Nelo

Dobrze, że to był sen

nie mogło być inaczej

Ogólnie smutna miniaturka, ale takowa miała być.
Za to zakończenie:
"Marzenie zaczęło się spełniać. A obawy i lęki? Miała nadzieję, że nie." - jak dla mnie pełne nadzieji

takie jak i całe nasze Huddy, słodko-gorzkie