Prawdziwe kłamstwa [T][Z?]

lisek · Wysłany: Czw 10:20, 31 Mar 2011 Temat postu:

Piranio, jak dobrze wiedzieć, że na Twoje tłumaczenia zawsze można liczyć

Gdy tylko widzę twój nick w Huddy od razu wiem, że będzie nowa część

Bardzo mnie cieszy, że tak o nas dbasz. Domyślam się, że takie tłumaczenia, nawet, jeśli dla Ciebie to nic trudnego to zajmują trochę czasu więc tym bardziej doceniam, że części pojawiają się regularnie

Fik jest tak zbudowany, że czyta się świetnie, nie ma miejsca na nudę. Widać, że autorka bardzo dobrze wczuwa się w ten serial, bo fik pisany jest bardzo serialowo, momentami mam wrażenie, jakbym oglądała kolejny odcinek

Postacie i sposób opisywania wydarzeń ma bardzo kanoniczny. Chociażby pierwszy fragment z zespołem. No scena, jak żywcem wyjęta z serialu. House 100% House. Rozmowa z Wilsonem tak samo. Choć pewnie z biegiem wydarzeń i z rozwojem Huddy może pojawić się inne oblicze diagnosty, ale ja w 100% akceptuję to 7 sezonowe ( z wyjątkiem 2 ostatnich epów

) więc dla mnie wszystko jest jak trzeba.
Ostatni fragment intrygujący. Jestem ciekawa, co on wymyślił

Buziaki i translatorskiego wena

Pirania · Wysłany: Czw 22:43, 31 Mar 2011 Temat postu:

soffi

Pirania

Przepraszam cię za to, że tak dawno komentarzy nie dawałam. Cóż. To jest genialne, ty jesteś genialna i wychodzi ci to genialnie.

Co do ostatniej części - House jedzący pizze...
A Soffi pizzy zjeść nie może, bo bolą ją wszystkie ząbki :< (zmiany z aparatem ortodontycznym :< )

Czekam na więcej i już na pewno będę zostawiała komentarze.

lisek

Tak, to znowu ja

Cóż... już Ci kiedyś powiedziałam, że jesteś już na wieczność skazana na moje komenty

To coś jak zachwyt aż po grób

Uwielbiam Twoje tłumaczenia

i mam nadzieję, że nigdy nie przestaniesz nam tłumaczyć. Co do części, to zabrałaś mnie kochana do raju

Teraz już rozumiem skąd te 41 części

House nieźle nawywijał, ale chwała mu za to!
Ona nie wie?! OMG!!! Nie mam pojęcia co zrobi jak się dowie? Jezuuu... Dlaczego tak nie było w 2 sezonie? Że też Shore nie poszedł tą drogą

Gdy wyobraziłam sobie minę WIlsona omal nie padłam trupem

Miny Cuddy jakoś nie potrafię sobie wyobrazić. No dobra... potrafię

Pirania, wiesz, że teraz nie możesz tak tego zostawić, proszę o kolejną część

Czuję, że z tym fikiem, jakoś przetrwam tą przerwę w serialu i ogólnie to co się tam dzieje

Przynajmniej tu mam radochę. Dziękuję

Gorzata

Tak, tak, wiem, nie komentowałam, bardzo przepraszam. Miałam straszny tydzień i poza brakiem czasu zabrakło też odrobiny chęci.
Ale uważam, że to jest cudowne. Szczególnie najnowsza część. Wyraz mojej twarzy zmieniał się od zaciekawienia, przez zaskoczenie, aż po szeroki uśmiech. Cała sytuacja naprawdę zabawna, szczególnie jeśli się tylko o tym czyta. Bo spodziewałam się, że to jego dziecko jednak będzie, ale nie, że w taki sposób do ojcostwa doszedł. Ale jest oryginalnie.
Jestem strasznie ciekawa, co zrobi Cuddy jeśli się dowie. Ale dzięki temu zostanie matką najpiękniejszego dziecka na świecie. Takie geny. Powinna dziękować House'owi.
To ja czekam na ciąg dalszy, postaram się regularnie komentować, ale różnie z tym może być, szczególnie w najbliższych dniach.
Pozdrawiam i życzę dużo Weny!

Malinowa_Rozkosz

LissLady

O kurczęę pieczonę

Takiego obrotu akcji się nie spodziewałam!

Na początku pomyslałam, że się przespali ze sobą, czy coś, a on...ŻE PODMIENIŁ PRÓBKI

Świetne to jest

Dla mnie nic dodać, nic ująć. Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy

noway_

O kurczę już 3 części nowe o.O. I mieć tu zapracowany tydzień, a takie niespodzianki uciekną Ci

.
Co do części to najbardziej podoba mi się ostatnia

. Wszystkiego się spodziewałam, ale że House zostanie takim Hardcorem i podmieni próbki, to już

. Te prowizoryczne dla mnie zranienie House przez Cuddy, dobrze wymyślone, jak z resztą cała fabuła.
Ostatnia część skończyła się ciekawie, pewnie Cuddy nie zabiję House, jeśli widnieje znak 18+ przy opowiadaniu

.
Tłumaczenie świetne

Pirania

Malinowa_Rozkosz

Łee. :<
Krótkie! No, ale mam nadzieję, że następna część będzie szybko i będzie dłuuugaaa.

lisek

Taaa... lisek to żadne pocieszenie

Ale Piranio możesz być pewna, że z Twoimi tekstami i ich tłumaczeniami

wiernych czytelników Ci nie zabraknie. Co zresztą widać

Część zdecydowanie za krótka, ale moment, w którym House potakuje, gdy Wilson go pyta o dziecko rekompensuje wszystko

Cytat:
"- Nie zrobiłeś tego, dlatego że byłeś znudzony albo miałeś ochotę na głupi dowcip. Zrobiłeś to, bo tak naprawdę tego pragnąłeś, ale musiałeś to dostać na swój sposób. To ten instynkt pierwotny, który nakazał ci uczynić z niej swoją kobietę... Nadal to czujesz, prawda? - powiedział Wilson na jednym oddechu. Zanim zamknął drzwi, rozkazał jeszcze:
- Powiedz jej!" - czy ja już mówiłam, że kocham tego gościa

Oby wen i czas dopisały, bo już nie mogę się doczekać

Vicodinka

Wspaniały fick i wspaniałe tłumaczenie wspaniałej Piranii!

No,to jest prawdziwe Huddy! A nie [ kłótnie o szczoteczkę do zębów,rozstania,dziwki i śluby, jakie dostajemy w siódmym sezonie

]
Tylko dlaczego tak krótko?!

Jestem jak diabli

ciekawa co dolega Cuddy. I czy House jej powie o dziecku, i co do niej czuje.
Dużo weny życzę na tłumaczenie! *karmi wena*
Vic

LissLady

House jaki szczery!

Jestem ciekawa, czy porozmawia z Cuddy

Bo jak nie.. *stoi z tasakiem w ręce i czeka *

Pisz szybko!

Świetne tłumaczenie!

noway_

Pierwsza myśl po przeczytaniu. Biedny House, oj biedny. Nieprzespana noc po %%, to najgorsza rzecz, jaka może spotkać człowieka *wzdryga się*. Współczuję mu z całego serca.
Rozmowa świetna. kompletnie zapomniałam, że Cuddy będzie mieszkać u House o.O. Cieszę się, że Greg wreszcie zrozumiał i ma odwagę przyznać się do tego. Zobaczymy czy będzie w stanie wykonać ten trudny krok.

Tłumaczenie znów świetne

, mogłabyś choć raz nawalić, tak dla żartów

Weny i czasu

Gorzata

Jak miło, że House się przyznaje powoli do wszystkiego, co twierdzi Wilson. Jeszcze trochę i dojdziemy do wyznania miłości Cuddy.
Jak zawsze bardzo mi się podobało, jestem ciekawa, co będzie dalej. Łatwo na pewno nie pójdzie, ale mam nadzieję, że w ogóle jakoś im się uda dojść do czegoś.
Świetnie tłumaczysz, komentować postaram się już teraz regularnie. Następny komentarz powinien być też dłuższy, bo jestem dziś wyjątkowo zmęczona.
Życzę Weny, pozdrawiam i branoc!

Pirania

Rozdział XIII. Królowa Saby.

Cuddy patrzyła z uwagą, jak pielęgniarka wprowadza cewnik w jej prawe ramię, aż sięgnął żyły głównej. Myślała o zachowaniu House'a, o tym, jak demonstracyjnie wyszedł poprzedniego dnia, ewidentnie zraniony. Szybko jednak odegnała te myśli. Zastanowi się, co z nim zrobić, gdy wreszcie stanie na nogi. Miała teraz inne priorytety – dziwne postępowanie House'a nie było jednym z nich. W każdym razie tak chciała myśleć. Kłamała sama przed sobą, bo Gregory House i jego niezwykła troska nie dawała jej spokoju.
Spojrzała na pielęgniarkę, gdy ta odezwała się:
- Gotowe, doktor Cuddy. Ale wie pani przecież, że żywienie pozajelitowe jest tylko suplementem, powinna pani próbować jeść normalnie. - Na twarzy pielęgniarki pojawiła się niemal matczyna troska, gdy położyła dłoń na ramieniu Cuddy.
- Wiem, dziękuję – odparła Cuddy i zsunęła rękaw.
- Powinna pani zostać na położnictwie. Mieszka pani sama, więc musimy na panią uważać – szybko dodała pielęgniarka, przypominając, że PICC wymaga wyjątkowej uwagi i ostrożnego postępowania.
- Nie ma mowy, mam mnóstwo pracy. Szpital już jest i tak do tyłu, nie mogę leżeć nawet jeden dzień dłużej. Muszę zacząć pracować – zaprotestowała Cuddy swoim zdecydowanym głosem i zaczęła wstawać z łóżka. Gdy jej nogi dotknęły podłogi, dodała triumfalnie. - Muszę się ubrać!
- Nigdzie nie idziesz. - House wszedł do pokoju i odciął jej drogę laską. - A przynajmniej nie z tym nastawieniem. - Uniósł laskę i wskazał na nią. Cuddy popatrzyła na niego z niedowierzaniem, otwierając usta. - Nie ruszysz się stąd co najmniej do południa. - Ton głosu wyraźnie zdradzał, że diagnosta nie zgodzi się na żadne ustępstwa.
- House, tyle że... - zaczęła protestować Cuddy, brzmiąc jak dziecko proszące rodziców o pozwolenie na wyjście z domu.
- Jeśli chodzi o tyłek, to masz największy w tym szpitalu. I wymaga specjalnej troski – rzucił wesoło. - To jest jedyny tyłek, o jakim jestem skłonny dyskutować. Wracaj do łóżka! - Uśmiechnął się złośliwie.
- Muszę pracować, House. Szpital mnie potrzebuje! - powiedziała zdecydowanym, rozkazującym tonem.
- Twoje ciało - Spojrzał na jej brzuch, nie umiejąc wyrazić się bez owijania w bawełnę. - Potrzebuje cię bardziej! Nie możesz mieć wszystkiego, Cuddy. - House chciał krzyczeć, protestować, błagać i dyskutować z nią, ale cała odwaga opuściła go, gdy spojrzał jej w oczy. Były takie niebieskie i takie bezbronne... Nagle poczuł się odpowiedzialny za ból, który aż promieniował z jej delikatnego ciała.
- Twierdzisz, że nie mogę zadbać o siebie i o moje dziecko? - spytała złamanym głosem.
„To też moje dziecko” - wrzasnęło coś w jego głowie i natychmiast dodało: „Chcę zaopiekować się tobą i naszym dzieckiem”. Szybko odgonił tę myśl. Nieświadomie podniósł głos:
- Jezu, Cuddy, oczywiście że nie zadbasz sama o siebie w takim stanie – powiedział ostro. Usiłował odegnać nie tylko jej upór, ale i swoje pragnienia. - I nie możemy zapewnić ci pielęgniarki dwadzieścia cztery godziny na dobę – dodał łagodniej. Nie mogła wiedzieć, że wyrażał tylko swój własny strach, nie chcąc wcale jej krytykować.
- Dlaczego tak dramatyzujesz? Świetnie dam sobie sama radę, House! - Poklepała się po brzuchu.
House podszedł do jej łóżka, nie odrywając wzroku od jej dłoni, i podsunął jej teczkę z dokumentami pod nos. Zapytał:
- To pani podpis, doktor Cuddy?
- Tak, ale... - zaprotestowała słabo.
- Jestem twoim lekarzem – powiedział House z triumfem. - I, o ile wiem, sama tak zdecydowałaś! - dodał wesoło.
- Nadal jestem twoją szefową. - Próbowała wyglądać tak profesjonalnie jak tylko mogła. Ukrywała uśmiech.
- Dominacja! I to tak wcześnie rano! Ależ mnie to kręci. - Nie mógł powstrzymać śmiechu, ale dał radę przemienić go w złośliwe prychnięcie.
- House! - zaprotestowała, uśmiechając się do niego czarująco.
- Cuddy! - odparł takim samym głosem i spojrzał jej w oczy, usiłując wzrokiem przekazać jej prawdę. Cuddy wyczuła w nim jakąś zmianę i zamarła w oczekiwaniu. Wreszcie odezwał się:
- Jesteś moją pacjentką i dopóki ja cię nie wypiszę, tak zostanie – powiedział spokojnie, z pełnym profesjonalizmem w głosie. - Teraz odpoczywaj – zakomenderował i odwrócił się, by wyjść. Nagle, jakby sobie coś przypominając, obrócił się na pięcie i znów spojrzał jej w twarz.
- Aha, coś jeszcze. - Uniósł palec wskazujący, opierając się na lasce, dając jej do zrozumienia, że musi powiedzieć coś ważnego. - Jutro się do mnie wprowadzasz – powiedział po prostu, tak jakby była to najoczywistsza rzecz na świecie.
- Co? - Cuddy pisnęła ze zdumieniem.- Nie! House, nie! Nie wprowadzę się do ciebie, nie ma mowy!
- Jest – odparł szybko, nagle mając ochotę się z nią pokłócić.
- House, czemu...
- Niestety, nikt z mojego zespołu nie zgodził się cię wziąć. Z jakiegoś dziwnego powodu wszyscy się ciebie boją. No, Trzynastka miała ochotę, ale to by było ciut niepokojące – powiedział sarkastycznie i wyciągnął kartkę papieru z kieszeni. - Ranki będziesz spędzać na położnictwie, gdzie będziesz odpoczywać i otrzymywać żywienie pozajelitowe. – Spojrzał na nią, upewniając się, czy zrozumiała. - Po lunchu będziesz mogła iść do swojego gabinetu i pracować przez pół dnia, o ile ci pozwolę. I żadnego biegania po szpitalu! - Wskazał swoją laską na jej buty.
- Kto będzie pracował rano? - spytała, udowadniając, że słuchała go uważnie.
- Aaron, czy jak mu tam. - Podał jej kartkę, którą trzymał w dłoni.- Zarząd zatrudnił to, by wykonywał wszystko, z czym nie dasz sobie rady – spotkania poza szpitalem, kontrola oddziałów i delegacje. Ale będziesz mogła robić to, w czym jesteś najlepsza – wydawać polecenia i być wredna, moja królowo Saby! - powiedział żartem i uśmiechnął się do niej. Szybko dodał:
- Po pracy będziemy wychodzić razem i będę miał oko na ciebie i twoje leczenie w domu. Widzisz, jakie proste! - powiedział z dumą.
- W tym nie ma nic prostego, House, a ty świetnie o tym wiesz. Czemu to robisz? - Zmarszczyła czoło, domagając się odpowiedzi.
- Nie mam żadnego życia osobistego, więc wszystko mi jedno. Poza tym inaczej zabiłabyś mnie marudzeniem. Wybrałem mniejsze zło – powiedział gładko.
Cuddy wyciągnęła rękę i pociągnęła go za kurtkę. Gdy spojrzał na nią, wychodząc z pierwszego szoku, zapytała znowu:
- Nie. Dlaczego naprawdę to robisz? - W jej oczach kryła się prośba.
- Ja...- Otworzył usta, zastanawiając się czy powiedzieć jej prawdę, czy nie. „Ona chce czegoś dramatycznego” - pomyślał - „a nie mojej zasłony dymnej”. Zamiast się przyznać, powiedział:
- Obiecałem Wilsonowi.
- Nigdy niczego nie obiecujesz, jeśli nie masz dostać czegoś w zamian! - zaprotestowała Cuddy, wiedząc, że za jego decyzją kryje się coś więcej.
- A wy co? - Odniósł się do niej i Wilsona. - Jesteście złymi bliźniakami rozłączonymi po urodzeniu, spiskującymi przeciwko mnie? - spytał retorycznie, dając do zrozumienia, że uważa rozmowę o swoich motywach za skończoną i podszedł do stojaka na kroplówki, by sprawdzić, czy torebka z mieszaniną do żywienia pozajelitowego jest poprawnie zawieszona. Cuddy znała Gregory'ego House'a zbyt dobrze, by dalej go wypytywać, przeniosła więc uwagę na coś innego.
Mieszanina wyglądała jak mleko wlane do torby od kroplówki. Zawierała mieszankę witamin i wartości odżywczych, niezbędnych organizmowi Cuddy. Oboje unieśli oczy i spojrzeli na torbę. Cuddy odezwała się pierwsza.
- Wygląda jak kwaśne mleko.- Tak naprawdę wciąż zastanawiała się nad jego motywem.
- I tak pachnie. Fuj! - House udał obrzydzenie, marszcząc nos. - Cuddy, wiesz, że to nie jest lekarstwo? To tylko półśrodek.
Cuddy nie wiedziała, co powiedzieć. Przez chwilę tylko patrzyła na niego, czując emocjonalną więź, a potem lekko skinęła głową. Gdy usiadł przy niej, podciągnęła kołdrę wyżej, jakby chroniąc swoją prywatność i duszę.
Oboje siedzieli w ciszy, zbierając myśli i poskramiając emocję. Cuddy miała dziwne wrażenie, że House chciał coś powiedzieć, ale nie umiał tego ubrać w słowa. Spytała więc:
- House, co ty ukrywasz? - W jej głosie brzmiała podejrzliwość.
- Znów jestem na metadonie – odparł wesoło. Uniosła brwi, uważnie patrząc mu w twarz. - A, nie o to ci chodzi. Ale to wiele wyjaśnia. Jestem sympatyczny, cieplutki i troskliwy! - Każde słowo ociekało sarkazmem.
- Taaa, próbuj dalej – odparła, przewracając po swojemu oczami.
- O kurczę, złapałaś mnie! - jęknął House, dramatycznie zakrywając usta dłonią i patrząc na nią wielkimi oczami.
- House, jest coś, co chcesz mi powiedzieć? - spytała Cuddy miękko, usiłując wślizgnąć się do jego duszy.
Zerwał się na nogi jakby ukłuła go igłą. Jego laska upadła na ziemię z hukiem. Wykrzywiając twarz w grymasie pełnym bólu przyklęknął, by ją podnieść i syknął przez zęby:
- Nie. Nic. - Miał bolesną świadomość, że kobieta czyta w nim jak w otwartej książce. - Przyniosę ci później lunch – powiedział, odwracając się. Wyszedł, kulejąc ciężko.
Patrzyła za nim, zastanawiając się, co kierowało tym mężczyzną, a co tak bardzo próbował ukryć. Nigdy się nikim nie interesował, przynajmniej nie na tyle, by być częścią czyjegoś życia. A jednak był tutaj, ukrywając troskę pod maską profesjonalizmu i obietnic składanych Wilsonowi. Coś się zmieniło. Coś było nie tak z nią albo z jej dzieckiem, a on to przemilczał. Wyczuwała to całą sobą.
- Niech cię szlag, House. Powiesz mi prawdę, choćby była to ostatnia rzecz którą zrobisz. - Zacisnęła pięści, usiłując powstrzymać łzy. Łzy, które zaczęły płynąć z dwóch zupełnie różnych powodów – z radości, że wreszcie pojawił się w jej życiu i ze smutku, że to szczęście może błyskawicznie zniknąć.

*Według hebrajskiej legendy, królowa Saby była egzotyczną, tajemniczą kobietą posiadającą władzę, która przybyła do Jerozolimy, by poprzez trudne zagadki sprawdzić mądrość i wiedzę króla Salomona.

Malinowa_Rozkosz

Gorzata

To będzie chyba jedna z moich ulubionych części. Przynajmniej na razie. Strasznie kocham takie poważne rozmowy między House'em i Cuddy, choć w ich przypadku "poważne" to chyba złe określenie. Znaczy, na poważne tematy, ale w ten ich cudowny sposób. A napisane i przetłumaczone wspaniale.
Domyślam się, że jeszcze duuużo może się zdarzyć, zanim House się przyzna, ale jest tak dużo części, że coś się musi dziać. Strasznie ciekawi mnie, co się wydarzy, kiedy Cuddy będzie mieszkać u House'a. Coś na pewno, tylko pytanie: co?
Więc ja czekam na kolejną część bardzo, ale to bardzo niecierpliwie. Pozdrawiam i życzę Weny!

LissLady

O matko!

Podpisuję się pod Gorzatą, to jedna z moich ulubionych części!

Wzrusza mnie ta sztuczna obojętność House'a.

Lubię, gdy w fickach [H]orumowcze pokazują bardziej człowieczego diagnostę, a ty właśnie to robisz.

I mimo że jest to tłumaczenie, to i tak odwalasz kawał dobrej roboty.

Dla mnie bomba po prostu

Czekam na ciąg dalszy,

Pirania

Malinowa_Rozkosz

ilobeyou13

Hmm...Tak tylko dla jasności, to to jest tłumaczenie(patrz, ikona [T])...ja już przeczytałam oryginał w wersji ang. I tak bez spoilerowania, muszę powiedzieć, że to jest świetne...I wgl będzie ciekawie; ) I jeszcze do Piranii: masz moje uznanie...Całkiem nieźle tłumaczysz ; )

blackzone

Podpisuję się pod ilobeyou13! Ja również mam za sobą fik w oryginalnej wersji. Jest cudowny. Tłumaczenia Piranii.... Brawa! Świetnie tłumaczysz! I jak zawsze czekam na dalszą część w naszym ojczystym języku!

Gorzata

Doszłam do wniosku, że lubię też rozmowy Wilsona z House'em. Masz rację, w tym ficku są świetne dialogi.
Jestem ciekawa, jak House'owi pójdzie wybieranie kanapy. Znając go, może być zabawnie.