Prawdziwe kłamstwa [T][Z?]

Alcusia

Yaaay, MissCuddles

I'm so glad you're here

I think you've heard that before, but we all love your story. That's the real Huddy! Please, keep writing, so Pirania could translate more of your fanfiction for us. Thanks for visiting our forum.

Love, Alice

MissCuddles

LissLady

God, God, God, God!!!!!

AAAAA!!!!

oszalałam na punkcie tego opowiadania! Ja nie mogę

Po prostu kocham cię, Piranio!
I MissCuddles! I love your story, MissCuddles!

noway_

ŁaaaaŁ----> mój komentarz na te części.

Nie wiem czemu, ale ten fick odbiera mi mowę, zdolność mądrego pisanie (jeżeli w ogóle kiedyś to robiłam), oddychania, myślenia. Czyli jak zabieram się za ten fick, jestem w euforii, ale to dobrze. Po prostu to co zrobiła MissCuddles, a ty nam to przetłumaczyłaś, pobija wszelką wspaniałość. Jestem waszą wierną fanką, bo taki duet, to czysty skarb

Co do tego porno ficka, to jestem ciekawa tych ludzkich problemów

więc jeśli się zdecydujesz tłumaczyć, wiedz, że będę TO czytać

Pozdrawiam

LissLady

Pirania, proszę, napisz już następną część

Nie mogę się doczekać

blackzone

LissLady napisał:

Pirania

blackzone

PIRANIO , wielkie dzięki za nową część, nie mogłam się już doczekać!

Właśnie, no co to jest!? Tak się nie zostawia ukochanego mężczyzny! W pełni zdezorientowanego

Cieszę się z tego, że Cuddy to ejdnak nie byłą ułuda, nie było żadnym marzeniem sennym ani halucynacją House'a, naprawdę

noway_

Pirania

Miło cię znów widzieć i to jeszcze z nową częścią

Dobrze, że nie porzuciłaś ficka

, tylko dzielnie walczysz do końca

Nie wiem, ale miałam złe myśli, kiedy czytałam tę część. Miałam wizję, iż Cuddy zaraz spowoduje wypadek, bo House ją tak rozprasza itp. o.O
Wiedziałam, wiedziałam, że Greg będzie miał takie myśli, kiedy obudzi się sam w łóżku. Podobał mi się strasznie, liścik napisany przez Lisę. Był taki uroczy

Jestem niezmiernie ciekawa zakończenie. Tłumaczenie cud, miód i orzeszki

Czekam i pozdrawiam

LissLady

Jesteś!

Od czego by tu zacząć?

No tak, Cuddy jak zwykle punktualna, nie może spóźnić się do pracy

A później o mało się nie zabija przy telefonicznej rozmowie z Housem

Trzeba było go obudzić!

Byłoby ciekawie!

Liścikiem Cuddy jeszcze raz udowodniła, jak dobrze go zna!

revolnosilwxesuoh

Bardzo ładne! Ale nie sądzicie, że troche brak w tym wiarygodności a całe Huddy to tylko zagranie pod publikę? Myślę, że House zdecydowanie powinien być z Wilsonem - Wytrzymali ze sobą w końcu tyle lat! Po za tym, w końcu Wilson jest jedną z dwóch głównych postaci. Przytoczę na to przekonujący dowód: M.D - Gdyby odwrócić te literki, wyszłoby - Dear Wilson! To wszakże mówi samo za siebie! Twórcy od początku wiedzieli co tak naprawdę chcę przekazać widzom - Jedynie schlebianie gustowi mas sprawiło, że serial zszedł ze swojego głównego toru, ale wierze, że w nadchodzących odcinkach to zostanie naprawione!

piłeczka Haus'a

Ooo, wreszcie, Pirania wsawiła nową część.

Czy tylko mi się wydaje, czy kobiety są punktualniejsze od mężczyzn? Na pewno, bo House mając do wyboru ranek z Cuddy i konferencje, nawet nie rozważyłby tego drugiego.

Całe szczęście, że Lisa zostawiła karteczkę, bo się Greg poważnie przestraszył...

Oddział diagnostyczny powraca! Hip hip, hura!

Prowadzić auto i rozmawiać przez telefon... Więc nie tylko w Polsce jest za to mandat.

Ale Cuddy ma farta i go uniknęła...

Gratuluję Greg'owi za słowa '' przepraszam'' i ''dziękuje'', które na pewno, ąz tak łatwo nie przeszły mu przez gardło.

Oraz załączam podzienkowania dla Pirani za kolejną, wspaniale przetłumaczoną cześć i czekam na kolejne.

Piłeczka

Pirania

Housewilsonlover - dziękuję za pochwałę, ale to naprawdę nie jest najlepsze miejsce na dyskusje "Z kim House powinien być". Przekonywanie na podforum dla Huddzinek, że "Huddy jest pod publiczkę" jest cokolwiek jałowe i niekoniecznie grzeczne. Nie przepadam za prowokacjami.
Niemniej pozdrawiam

revolnosilwxesuoh

Alcusia

Ach, Piranio, nareszcie wróciłaś

Kurczę, nie wiem dlaczego, ale podobnie jak noway_ przez całą ich rozmowę miałam niepokojące przeczucie, że Cuddy się zagada podczas jazdy i gdzieś się rozwali na drzewie

całe szczęście, że tak się nie stało, bo oczekuję na mój happy end

dobrze, że Lisa zostawiła chociaż liścik, chociaż osobiście uważam, że House nie miałby nic przeciwko porządnej pobudce

wróć szybko z kolejnym rodziałem!

P.S. Bardzo mi się podoba bluza House'a

lisek

Piranio, cóż mam powiedzieć, pewnie moje zachwyty już nie robią na Tobie większego wrażenia, choć powinny

Bo bardzo bym chciała, znaczy, żebyś wiedziała, jak doceniam Twoją pracę. Fakt, nie łatwe zadanie sobie wybrałaś 42 części, które przy Twoich zdolnościach przeczytałaś pewnie raz dwa, a dla nas pracujesz tak wytrwale nad każdym dorbiazgiem, nad każdym słówkiem, ale wierz mi to widać. Widać pasję i to jak dbasz o czytelnika, o jego odbiór, czyta się wyśmienicie, człowiek zapomina, że to tłumaczenie, ani przez moment przez te 39 części nie miałam wrażenia, że to tłumaczenie. Pochłaniam każdą część, chyba z tak wielką pasją, z jaką Ty tłumaczysz. W Huddy jest jakaś niesamowitość, niezwykłość... ta dwójka, plus Ty i MissCuddles zawsze potraficie przypomnieć mi za co ich uwielbiam

Dziękuję za kolejną fantastyczną część

Życzę Ci wytrwałości i tego, żeby nigdy nie znudziło Ci się rozpieszczanie nas takimi cudeńkami

Alcusia

Piranjo!

kom bak, pliiiiis

Pirania

Rozdział XL. Alea iacta est.

PPTH, 10.30 rano, gabinet Cuddy

Cuddy była w swoim gabinecie już o dziesiątej, przeglądając notatki do wykładu i wykonując ostatnie telefony. Czuła motyle w brzuchu, gdy myślała o zeszłej nocy, ale i o tym, co ją teraz czekało. Zamierzała sprawić, by ta konferencja stała się jej wielkim zawodowym sukcesem. Gregory House dał jej motywację i siłę.
Pół godziny później do gabinetu wpadli Laura i James, oboje zarumienieni i podekscytowani. Cuddy siedziała ze słuchawką przy uchu, ołówkiem w ustach i okularami na nosie. Gestem poprosiła, by usiedli i dokończyła rozmowę. Wkrótce przeniosła swoją uwagę na przyjaciół. Jej uśmiech był promienny jak słońce.
- No więc jak wczoraj poszło? - spytała Cuddy, patrząc na Laurę, szczerzącą się jak pięciolatek, który właśnie dostał nową zabawkę.
- W kulki sobie lecisz? - Głos Wilsona był pełen niedowierzania. - Naprawdę myślisz, że będziemy marnować czas na konferencję, zanim nam powiesz, jak twoje nowojorskie spotkanie z wygnańcem?
- James, nie martw się. Znam tę minę. - Laura położyła dłoń na ramieniu Wilsona, nie przestając się uśmiechać.
- Jaką minę? - Cuddy uniosła brwi, patrząc na Laurę z ciekawością. Doskonale jednak wiedziała, co przyjaciółka miała na myśli. Powstrzymała chichot tylko ze względu na obecność Wilsona.
- Tę samą, którą robiłaś, gdy pocałowałaś się po raz pierwszy i przyleciałaś do mnie, żeby o tym opowiedzieć, gaduło jedna. - Wilson odwrócił się w stronę Laury i wbił w nią pytający wzrok. Nie miał pojęcia, co kobieta ma na myśli. Laura zerknęła na niego i ogłosiła triumfalnie – Dziki seks przez całą noc!
Cuddy podskoczyła i wydała z siebie okrzyk udanego oburzenia. Tak naprawdę wcale nie była zaskoczona, znała swoją przyjaciółkę na wylot.
- Laura!
- No dalej, zaprzecz, Lisa – rzuciła wyzywająco Laura.
- Okej, ja... - Zacięła się Cuddy. Zdała sobie sprawę, że zapędzono ją w kozi róg, więc dokończyła – Uprawialiśmy seks, ale wy też!
- Co? Kto ci tak powiedział? - Tym razem to Laura drgnęła i spuściła oczy, próbując zebrać się w sobie. Na jej twarzy pojawił się lekki rumieniec.
Wilson z kolei był tak zaskoczony, że aż zerwał się na nogi, próbując bronić to, co zostało z ich godności.
- Ja nie... My... My nie...
Cuddy uśmiechnęła się na widok ich zakłopotanych min i stanowczo zapytała Laurę:
- To czemu mówisz do niego James?
- Bo Wilson wczoraj wieczorem zaprosił mnie na kolację i zgodziliśmy się, że przejdziemy na ty – wyjaśniła Laura, zerkając na Wilsona po wsparcie. Wilson zrozumiał niemą prośbę:
- Było późno i umieraliśmy z głodu, więc wziąłem ją do Mediterry.
- Na konferencji było żarcie. – Cuddy nie dała się tak łatwo zbić z tropu. Atak był najlepszą obroną.
- Wiesz, że mam alergię na owoce morza. Podali krewetki.
Cuddy uznała argument Laury i wbiła przenikliwy wzrok w Wilsona. Zmierzyła oboje badawczym spojrzeniem i wreszcie spytała onkologa:
- Więc wziąłeś ją do Mediterry, tak? - Gdy Wilson potwierdził skinieniem głowy, Cuddy zwróciła się do Laury i obojętnym tonem zauważyła – Ależ chciał się do ciebie dobrać.
- Nie dobierałem się do niej! - zaprotestował Wilson, a jego twarz zrobiła się cała czerwona. Zauważył pytające spojrzenie Laury i dodał – Martwiłem się o ciebie i House'a. A Laura nie wiedziała, co jest grane. Zasługiwała na kolację po tym, jak pomogła mi z mową na zakończenie wieczoru, gdy ratowaliśmy...
- Gdy ratowaliście mój tyłek, rozumiem – dokończyła Cuddy, uśmiechając się na widok skrępowania Wilsona.
Laura i Wilson wyglądali jak dwójka dzieciaków przyłapanych z rękami w słoiku z ciasteczkami i Cuddy szybko zadecydowała, że ta sytuacja może stać się jeszcze ciekawsza. Chwyciła telefon i wybrała numer znanego diagnosty w Nowym Jorku. Zaskakując swoich przyjaciół, ze śmiechem powiedziała do słuchawki:
- Wisisz mi stówę, House. Nic nie robili.
- Naprawdę? Cholera, co jest z nim nie tak? Zabrał ją gdzieś?
- Tak, na kolację do Mediterry – wyjaśniła Cuddy. Nie była w stanie nie przewrócić oczami.
House prychnął. Nie mógł powstrzymać zdumionej miny.
- Do Mediterry? I dała mu kosza? Rany, ale z niej góra lodowa.
Cuddy roześmiała się, usiadła wygodnie i przebiegła palcami po nieujarzmionych lokach.
- Twój kumpel zdecydował się zabawić ją naszą historią, rezygnując z zabawy innego typu.
Wilson rozszerzył w szoku strony. Nie znał Lisy Cuddy w tak bezpośrednim wydaniu. Szepnął do Laury, która świetnie bawiła się wraz z administratorką:
- Czy ona właśnie wyśmiewa moje życie seksualne przed tobą?
- Jego brak - odparła okrutnie Laura.
- Słucham? - wydukał Wilson. Ta kobieta fascynowała go coraz bardziej.
- Brak życia seksualnego. Tak gwoli ścisłości – wyjaśniła administratorka z Mount Sinai, uśmiechając się uwodzicielsko.
- Gdy tylko go zobaczę, wyzwę go od ciot - powiedział telefon głosem House'a, co jeszcze bardziej rozbawiło Cuddy. Bycie w środku ich przyjacielskich docinków bardzo ją cieszyło. Dzięki temu czuła, że bierze udział w jego niegdyś niedostępnym dla niej życiu.
- On tutaj jest. Oboje są. Zdumieni naszymi wnioskami dotyczącymi ich relacji. Przełączyć cię na głośnomówiący?- spytała, doskonale wiedząc, co odpowie. Nie straci szansy ochrzanienia Wilsona.
- Jasne. Ty idioto! Przynosisz mi wstyd przed moją szefową! Cześć, Laura – zaczął typowo dla siebie House.
- Cześć, Greg – odpowiedziała Laura.
- Kiedy go poznałem, był zupełnie inny. Nie mam pojęcia co się z nim stało przez ostatnie miesiące - wyjaśnił House swojej obecnej szefowej, z pełną świadomością ignorując najlepszego przyjaciela. Chciał go sprowokować i nie musiał długo czekać.
- Nie odzywałeś się do mnie od czterech miesięcy i wszystko, co masz mi do powiedzenia to „Ty idioto”? - odpalił Wilson. Udając zranionego, dodał – Dlaczego my nadal się przyjaźnimy?
- Nie mam pojęcia. Miałem cię za bohatera, bo pożyczyłeś Cuddy samochód, żeby do mnie przyjechała, a ty to zrujnowałeś. Wybaczę ci, jeśli zapłacisz Cuddy sto dolarów, które jestem jej winny, co ty na to?
- Chwila, chwila. Jakie były warunki zakładu? - zapytała wesoło Laura.
- House postawił stówę na to, że Wilson cię w nocy przeleciał, a ja byłam za tym, że tego nie zrobił – wyjaśniła Cuddy, rozbawiona wyraźnym niedowierzaniem Wilsona. Och, Boże, jak cudownie się bawiła – pierwszy raz od wielu, wielu miesięcy. Nie wiedziała, czy to z powodu Valium, czy House'a, czy też nabijania się z Laury i Wilsona. To nie miało znaczenia. Była szczęśliwa.
- Hm, że mnie przeleciał? To nienajszczęśliwszy dobór słów – podkreśliła Laura, uśmiechając się znacząco. Kiedy chciała, umiała być wcieleniem figlarności.
- Laura... - jęknął Wilson błagalnie, żeby ją powstrzymać. Katastrofa wydawała się nieunikniona.
- Mam pomysł, jak to rozwiązać sprawiedliwie – spojrzała na Wilsona.- James, daj jej pięćdziesiąt dolców.
- Wow, Jimmy! Wiedziałem! Zuch chłopak! - zawołał House wesoło. Bardzo chciałby być razem z nimi, a nie sam w Nowym Jorku.
Cuddy spojrzała na Laurę, niemal upuszczając telefon. Powinna była się tego nauczyć bardzo dawno temu: House nigdy się nie myli. Uniosła brwi i zapytała:
- Hej, kto tu kogo przeleciał?
- Liso Cuddy, kiedyś byłaś bardziej dyskretna! - wykrzyknęła Laura piskliwie.
- Muszę wiedzieć – odparła Cuddy oficjalnym głosem, udając, że jest poważna. - Bo skąd mam wiedzieć, że dostałam należny mi procent?
- O Boże, to się nie dzieje naprawdę... - wymamrotał do siebie Wilson, opuszczając głowę i pocierając czoło palcami. Ta trójka straszliwie go zawstydzała. Gdyby House mógł zobaczyć jego rumieniec, Wilson nigdy nie uwolniłby się od docinków.
- Jimmy, nie bądź taki skromny. Zdradź swoje sekreciki, a ja się odwdzięczę moimi! - Ton House;a był dla niego tak typowy, że wydawało się, iż mężczyzna stoi razem z nimi w pokoju.
- Gregory House'ie, nawet o tym nie myśl! - Cuddy uniosła głos, mówiąc prosto do słuchawki. Nerwowo zastukała palcami w biurko, spojrzała na drugą kobietę i powiedziała podstępnie - No już, Laura, nie będziemy tu siedzieć cały dzień. Opowiadaj.
- Kiedy usłyszałam waszą historię, bardzo się zdenerwowałam. Miałam wziąć tabletkę, ale James się mną zajął, prawda? - przyznała Laura (ku wielkiemu szokowi Wilsona), ujmując jego twarz w dłonie. Onkolog tylko na nią patrzył, niezdolny wydusić z siebie słowa. Cuddy i House uśmiechali się złośliwie.
- Bogu dzięki, życie znów nabiera sensu. Wilson, wypłać jej dwadzieścia dolców, chociaż nie zasługuje nawet na centa – House udał ulgę.
Chwilę później rozłączył się, śmiejąc się do siebie, a Wilson wymknął się z gabinetu Cuddy, wciąż kręcąc głową z niedowierzaniem. Czy dwie pewne siebie kobiety naprawdę były w stanie pogrążyć go w takim zawstydzeniu? Uśmiechnął się, właściwie bardzo zadowolony. Znał odpowiedź. Ruszył w stronę swojego gabinetu. Jak House powiedział – życie znów nabierało sensu.
Cuddy wstała z krzesła, podeszła do drugiej administratorki i przytuliła ją. Wesoło wyszeptała jej do ucha:
- Nie pamiętam, żebyś była taka puszczalska.
Laura odwzajemniła uścisk, uśmiechnęła się i powiedziała szczerze:
- To twoja wina. Ty nas sobie przedstawiłaś. Nie wiedziałam, że onkolodzy bywają tak użyteczni. - Gdy odsunęły się od siebie, Laura rozejrzała się i spytała – Gdzie się podział James?
Jednocześnie zaczęły chichotać. Cuddy położyła dłoń na plecach Laury.
- Jestem pewna, że znajdziesz go całego w rumieńcach w jego gabinecie. Chodźmy, bo spóźnię się na wykład.

noway_

Laura! Zakochałam się, serioo. Chcę mieć taką kobietę

Jeśli zdecyduję się, jaką mam orientację ^^ Jest genialna. Jako przyjaciółka no i kochanka Wilsona

W ogóle świetny team : Wilson&Laura. Obydwoje chyba dążyli do tego, aby nam się Huddy udało

Rozmowa przez telefon to mistrzostwo. House w swoim żywiole, Cuddy powróciła do swojego dawnego JA i każdy jest szczęśliwy

Nie mogę się doczekać zakończenia, bo jestem niezmiernie ciekawa, co wymyśliła MissCuddles
Życzę weny i czasu do przetłumaczenia ficka i pomyśleniu nad nowym

blackzone

Cytat:

Piranio! wróciłaś!

Jedna z moich forumowych fikowych miłości powróciła!

Ależ się cieszę.

Kochana, życzę ci już teraz więcej czasu na tłumaczenie, więcej czasu na sen i na cokolwiek innego

I duuużo weny. Całuję

Wolę Huddy, ale i tak cieszę się, że Wilson i Laura wrócili. Już zdążyłam się za nimi stęsknić

A to akurat było słodkie jak cukierek:

Alcusia

Blackzone, lol! Wura rządzi!

Piranio, jak dobrze, że wróciłaś! Nie spodziewałam się takich podchodów ze strony House'a i Cuddy

chociaż byłam pewna, że między Wilsonem, a Laurą coś się pojawi ^^ i uwielbiam zawstydzonego Jimmiego!

Szkoda, że w tej części mieliśmy tylko telefoniczne Huddy, ale i tak było świetnie

nawet nie wiesz Piranio, jak bardzo żałuję, że to już prawie koniec tego absolutnie świetnego ficka

ale liczę, że jeszcze uszczęśliwisz nas jakimś opowiadaniem, bo wszystkie Twoje tłumaczenia to prawdziwe perełki w tym dziale

życzę dużo weny i dużo czasu!

pozdrawiam

blackzone

Missy Były już różne szipy. Takiego jeszcze nie było

Podoba mi się to, jak zachowują się Laura i James wobec siebie i jak przy najbliższych osobach. Troszkę się wstydzą, ale to właśnie jest takie... słodkie.

Piranio Uwielbiam cię jako tłumaczkę tego fiku! Powinnaś o tym wiedzieć! Jestem zakochana w nim i w "Niemoralnej propozycji" i tak już chyba na zawsze zostanie!

mam też ogromną nadzieję, tak, jak Missy, że powrócisz do nas jeszcze nie raz z czymś nowym, pięknym, tak samo błyskotliwym jeśli chodzi o nasz ulubiony Huddy ship! Pozdrowienia i uśmiechy Piranio

Pirania

Dziękuję Wam bardzo za wszystkie absolutnie kochane komentarze

Nawet nie wiecie, jakiego to daje kopa i chęci do pracy, sama świadomość, że pokazuję Wam coś, co się Wam podoba i co lubicie jest absolutnie fantastyczna!
Co do następnej części: w sobotę wybywam na tydzień do ojczyzny Szekspira i Hugh

i nie zdążę już przetłumaczyć rozdziału. Postaram się to zrobić najszybciej jak to możliwe, ale w grę wchodzi dopiero pierwszy tydzień października. Do zobaczenia wtedy

piłeczka Haus'a

Zamilkłam, lecz znowu przmówie. I pewnie znów się powtórzę.

To było po prostu niewiarygodnie boskie!

Uwielbiam twoje tłumaczenia, Piranio jesteś wielka!

Opowiadanie dobiega końca, a ja cieszę się, że mogłam być tą, która to czytała.

Chciałabym móc coś zacytować, lecz nie mam zamiaru wklejać całego tekstu. Talent MissCuddles i twój jest ogromny, brawa!

Więc czekam, na kolejną, ostatnią już część przesycona pozytywną energią ostatnich części i wielkim uczuciem niedoczekania.

Piłeczka

Alcusia

Mam nadzieję Piranio, że nie porzuciłaś tego fika i szybko pojawisz się u nas z ostatnią częścią!

wszyscy czekamy na ostateczne dopełnienie tej pięknej historii.