Praktyka czyni mistrza 2 [M]

OLA336

Jak zwykle kilka słów wstępu

Druga część powstała za sprawą Liska, którego gdzieś wcięło i za którym strasznie tęsknie

Mam nadzieję, że wkrótce się pojawisz

Lisek "widział"

drugą część ale ponieważ nie chciała ta mała gadzina

(i tak cię kocham

) zdradzić jak miałoby to wyglądać, to jest po mojemu

Mam nadzieję, że się spodoba

Ze specjalną dedykacją dla Liska

To wiadome

i dla HelpMe, która napisała w temacie "Hameron" coś, co bardzo mi się spodobało

Sprawa dotyczy House'a

Wcześniej tego nie zauważyłam, ale... zgadzam się z tym

Zabrał ją do pobliskiego baru, którego był częstym bywalcem. W lokalu nie było dużo ludzi. No… przynajmniej o tej porze. A wystrój i atmosfera, które w nim panowały, od razu przypadł jej do gustu mimo, że nie odwiedzała i nie przepadała za miejscami takimi jak to.
- House! Przyprowadziłeś nową dziewczynę, co? – Za barem stał barman, który machał do nich i uśmiechał się łobuzersko. – Ty podrywaczu!
- Cześć Charlie. To koleżanka z praktyk. Podasz nam dwa piwa? Ciężki dzień. – Przyszły lekarz całkowicie zignorował jego wypowiedź i przeszedł do konkretów. – Chodź, usiądziemy tam. – Wskazał Cuddy stolik.
- Już się robi! – Usłyszeli za sobą głos barmana.
- Znacie się? – Dziewczyna postanowiła się w końcu odezwać.
- Charlie zna wszystkich swoich gości.
- Zauważyłam. – Usiadła i zdjęła przewieszoną przez ramię torebkę, którą zawiesiła na oparciu krzesła. – Często tu przychodzisz?
- Można powiedzieć, że mam kartę stałego klienta. Zaraz wracam. Muszę do toalety. – Wstał i po chwili już go nie było. Lisa spuściła wzrok i zaczęła bębnić palcami po stole. Chciała, żeby ten okropny dzień się w końcu skończył.
- Straciliście pacjenta, co? – Usłyszała znajomy głos i podniosła głowę do góry. Bębnienie również ustało. – Wy dzieciaki bawiące się w doktorów. – Barman kręcąc przecząco głową, położył piwa na stoliku. – Kiedyś się wykończycie. Wielu już takich widziałem. Wychodzą z tego przeklętego szpitala, a później przychodzą tu i piją. Piją, żeby zapomnieć.
- Mam nadzieję, że mi się to jednak nie przytrafi. – Starała się uśmiechnąć, ale nie wyszło jej to najlepiej.
- Trzymając się z House’em, na pewno. On ma swoje sposoby. Nie jest jak inny. – Barman kontynuował rozmowę. W pomieszczeniu panowały luzy, więc mógł sobie na to pozwolić. – Przepraszam za to, co powiedziałem jak weszliście.
- Nie musi pan. Ja…
- Charlie jestem. – Nie pozwolił jej dokończyć. – Ja nie mówiłem serio. Tylko żartowałem. – Za to on uśmiechnął się do niej ciepło i przyjaźnie.
- Charlie, mnie to naprawdę nie interesuje.
- Może teraz nie. Może w tej chwili jesteś myślami zupełnie gdzie indziej ale kiedy wrócisz do domu, weźmiesz prysznic i położysz się spać, to zaczniesz o nim myśleć, a wtedy ucieszy cię to co powiedziałem.
- Skąd…
- Jestem starym barmanem. – Znowu jej przerwał. – Nasłuchałem się wiele i wiele wiedziałem. Świetny ze mnie obserwator. Widziałem jak na niego zerkasz. Podoba ci się. Starego Charliego nie oszukasz.
- Ale…
- Ciiii. To będzie naszą tajemnicą. – Puścił do niej oko.
- Charlie, dzięki za piwa. Rozliczymy się przy wyjściu. – Do stolika podszedł Greg i usiadł na swoim miejscu.
- Dla ciebie wszystko. – Odpowiedział i po chwili już go nie było.
- Ciekawy z niego gość. W swoim życiu na…
- Nasłuchał się wiele i wiele widział. – Dokończyła razem z nim.
- Skąd wiesz? – Spojrzał na nią lekko zdziwiony.
- Powiedział mi. – Przysunęła swój kufel bliżej siebie, a następnie uniosła go i wzięła spory łyk alkoholu.
- Mam nadzieję, że tylko to ci powiedział… - Chłopak spojrzał przez ramię na stojącego za barem mężczyznę, który widząc jego spojrzenie, pomachał mu ścierką. – Lepiej ci?
- Po jednym piwie, którego jeszcze nie wypiłam? Zdecydowanie nie. – Wzięła kolejny łyk. – To nie był twój pierwszy pacjent, który… no wiesz.
- Nie. Na swoich pierwszych praktykach straciłem ich kilku. Mówili na mnie nawet doktor śmierć.
- Aż tak? Ale nie uśmiercałeś ich specjalnie, prawda?
- Bardzo zabawne… - Chłopak przewrócił oczami, a ona uśmiechnęła się na ten widok. – Ciekawiło mnie wszystko jak ciebie. Chodziłem po różnych oddziałach i pacjenci czasami umierali. A oni mieli zabawę, bo przychodzili, zostawali na godzinę, dwie i szli do domów.
- Teraz też tak robisz. – Słusznie zauważyła. – Przyszedłeś spóźniony, nieprzygotowany. Jesteś taki jak oni.
- To tylko praktyki. Po pewnym czasie nudzi ci się zakładanie wkłucia, zmienianie kroplówki czy wypełnianie za lekarzy papierów. Jak już dostanę dyplom i pracę, to też to komuś będę zlecał.
- Czyli mówisz, że mi przejdzie?
- Miłość do medycyny? Nie. Miłość do praktyk? Tak.
- Skąd wiesz, że kocham medycynę? – Zadała kolejne pytanie. Rozmowa z nim i alkohol zaczynały pomagać. Przyszły diagnosta jej własnego szpitala uśmiechnął się tajemniczo. – To takie śmieszne?
- Nie. To po prostu widać.
- Kolejny jasnowidz się znalazł… - Odburknęła pod nosem i spojrzała w kierunku barmana. – Nie pamiętam czy się…
- Nazywasz się Lisa Cuddy. Przeczytałem w szpitalu na plakietce. A ja jestem…
- Gregory House. – Dokończyła za niego.
- Nie miałem plakietki.
- To prawda. Ale na uczelni jesteś bardziej znany niż doktor Jordan, który jest kierownikiem katedry anatomii prawidłowej i świetnym pediatrą.
- No to już się znamy. – Podniósł kufel z piwem i przytrzymał go w powietrzu. – Za medycynę.
- Za jak najmniejszą liczbę zgonów. – Zrobiła dokładnie to samo co on. Po toaście, każde z nich wypiło resztę alkoholu do dna.
- Charlie, jeszcze po jednym! – House odstawił pusty kufel i zamówił następną kolejkę.
- Już się robi szefie!
- Chcesz mnie upić i wykorzystać? – Spojrzała prosto w jego błękitne oczy, chcąc wyczytać z nich jego zamiary. Po chwili pożałowała swojego pytania. – Przepraszam. Miałam ciężki dzień. – Zaczęła się tłumaczyć.
- Wiem. Pamiętam. Nie rozmawiałbym z tobą, gdybym wiedział, że pójdziesz ze mną zaraz do łóżka.
- Nie?
- Wasze piwo! Na koszt firmy. Już wam nie przeszkadzam.
- Dziękujemy. – Uśmiechnęła się do niego przyjaźnie, a to dlatego, że zaczynała się lepiej czuć. – Dlaczego nie? – Powtórzyła swoje pytanie.
- Może kiedyś ci to wyjaśnię. Albo sama się zorientujesz. Jedno z dwóch.
- W takim razie… Za to „kiedyś”. Oby nastąpiło. – Tym razem to ona wzniosła toast.
- Nastąpi. – Odpowiedział tajemniczo i wziął spory łyk piwa.

HelpMe

Dziękuję za dedykację... Bardzo, bardzo mi miło...

Jej, jak się cieszę, że jest druga część!!!

Tak pięknie napisane... Bez problemu można wyobrazić sobie wszystko, scena po scenie...

Udaje ci się to, co mi nigdy nie wychodzi, mianowicie, umiesz wymyślać sceny w bardziej House'owym klimacie... Ja za każdym razem, gdy próbuję pisać, wszystko idealizuję i przesładzam, przez co wychodzi mi miód w cukrze

Tobie wychodzi świetnie.

Mam nadzieję, że nie porzucisz tego ficka i w przyszłości powstanie dalszy ciąg... Na razie nacieszę się tymi dwiema częściami, są takie fajneeee...
Pozdrawiam i życzę, żeby wen cię nie opuszczał

sarape

Praktyka czyni mistrza powraca

A ja jak zwykle nie umiem skomentować :c Ale muszę pokazać że bardzo mi się to podoba...

Też mam nadzieję na cz. 3... albo lepiej na cały długi fick

Jak już wspomniała HeplMe świetnie ci wychodzą House'owe klimaty... u mnie zazwyczaj musi być więcej tragizmu bo inaczej nie umiem

Ostatnio, zamiast kontynuować inne ficki zaczęłam pisać ficka na podstawie horroru... teraz inni biorą mnie za psychiczną lekko bardziej niż zwykle

No co- jaki horror taki fick

Ale tutaj nie piszemy o mnie- 2 cz. dla mnie boska, tak samo jak inne twoje ficki, których nie wiedziałam jak skomentować... Chcę znać że je czytałam przy okazji tutaj i że według mnie są świetne

OLA336

HelpMe

Nie ma za co

Dziękuję za tak miłe i ciepłe słowa. Od razu wen chce się rwać do pisania

Na pewno przesadzasz

Poza tym, ja lubię czytać miód w cukrze

Nie podpuszczaj, nie podpuszczaj

Lisek mnie podpuścił i co? Powstała druga część

Nie dam się wam tak łatwo ;> Dziękuję

Sarape

Potrafisz, potrafisz

Bardzo lubię Twoje komentarze

Każdy komentarz napędza wena

Nie podpuszczajcie

Wiesz co? Horror to mój ulubiony gatunek zarówno książek i filmów więc...

Dziękuję

HelpMe

Zgadzam się z Sarape, długi fick to by było coś... :-) A jeśli chodzi o tę moją ,,twórczość", a raczej jej brak, to... mojego miodu w cukrze nie da się czytać. Po prostu. Może nauczę się czegoś od ciebie? :-)

OLA336

Na razie jeden długi fik muszę skończyć

A później się pomyśli

Kto wie

Może tak

Ale są na tym forum znacznie lepsi niż ja

Ale dziękuję

To strasznie miłe, że ktoś chce się ode mnie czegoś uczyć. Mogę napisać tyle, że... moje teksty były kiedyś fatalne (teraz z nimi tylko odrobinę lepiej

) i ktoś mi kiedyś napisał, że mam się nie załamywać i nie rezygnować

Więc to chyba najważniejsze w tym wszystkim

Żeby nie rezygnować i... trening czyni mistrza

HelpMe

Hmm... Każdy od czegoś zaczynał... Ale dla ciebie początki to już przeszłość, dla mnie - teraźniejszość...Postaram się, może kiedyś uda mi się napisać coś znośnego...
A wracając do twoich ficków - czy chodziło ci o ,,Jak przetrwać. Rady wujka House'a" jako ten długi fick do skończenia? Powiedz, że tak, powiedz, że tak... Ja nie mogę bez niego żyć!!!

OLA336

Postaraj, postaraj

Fight and never give up

Mam to wytatuowane, bo czasami o tym zapominam

Ty nie zapominaj

Nie... ale mam w głowie pomysł na kolejną część więc może jutro się ukaże

HelpMe

Heh, nie zapomnę...

Super!!! Już nie mogę się doczekać... ^ ^

sarape

A ja horrorów nienawidzę

unikam tak jak House kliniki, ten jeden obejrzałam przez przypadek, potem nie mogłam spać (mimo, że to kiepski horror, ale horror- skoro tak filmweb twierdzi

) potem stwierdziłam że to pół horror(tak po dłuuugim czasie

) a teraz stwierdziłam że jest spoko i czemu nie zrobić ficka na jego wzór?

Jeśli Lacida prześle mi sprawdzony nowy rozdział "Dużej większej i największej" to pomyślę bardziej poważnie nad wrzuceniem go

Ale niezbyt nadaję się opisywania takich scen

OLA336

Właśnie napisałaś profesjonalny, świetny komentarz więc nie kłam!

Co to za horror? ;>
Mówię o jednym i drugim z tym, że jeden jest już do końca napisany

Na dniach wstawię

Ale miałam na myśli "Pięć etapów umierania"

Dopiero zaczynacie i kroczek po kroczku będzie coraz lepiej

To prawda, że nie ma już tylu osób, ale zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie czytał i komentował

Endymion

Takk ja też jestem!! Ale teraz jakoś tak, nie chce mi się nic komentować chociaż odwiedzam Horum co dziennie ^^

Przyłączam się do pytania jaki horrror ?`~

Taakk ja też chcę więcej to już !!!!!

sarape

OLA336

Kroczek po kroczku

Ale ja uważam, że potrafisz pisać komentarze

Łeee... muszę wiedzieć, czy widziałam ten horror

Chociaż nie wiem, czy istnieje horror którego nie widziałam

Właśnie

Zawsze ktoś jest

Endymion, fajnie, że też jesteś

sarape

Nie wiem czy wielki guru filmweb się nie myli... bo nawet dla mnie- tej, która obejrzała 3 horrory w sumie (jeden przez przypadek, do pozostałych dwóch delikatnie zmuszona przez kochających mnie znajomych... rodzice też chcieli ale coś im nie wyszło

) ten film nie zasługuje na miano horror... chyba... chociaż - nie jest zbyt piękny czasami, szczególnie jeden moment, przy którym miałam ochotę zwymiotować... lekarzem nie zostanę

dobra masz- oszukać przyznaczenie! uff- powiedziałam :c mam za długi język

OLA336

Oooo

Oszukać przeznaczenie

To... no naprawdę może być ciekawy fik

I fakt, nie nazwałabym tego horrorem

Do wnętrzności, krwi itp. Można się przyzwyczaić

sarape

Nie no- dla mnie to było nawet fajne, takie latające flaki tuż przed napisami końcowymi

ale nie mogłam ścierpieć sceny u okulisty T.T dalej przez to nie mogę spać teraz.. oglądałam to z 3 lata starszą siostrą kumpeli i inną kumpelą... ja i siostra, zakryłyśmy oczy, żeby nie patrzeć na to, od kiedy włączył się laser, ale kumpela nic -,- - Co się tam dzieje? - Laser przeciął jej rękę i oko - wypowiedziane tonem, jakby mówiła o pogodzie... Nigdy więcej

HelpMe

O.o Będzie świetnie... Czekam na tego ficka...

sarape

oj, nie sądzę :c czytam teraz te moje nabazgrane 3/4 rozdziału 0, i sam bełkot :c bez sprawdzenia przez betę nie mam po co wrzucać :c no ale cieszę się że jest przynajmniej jakieś zainteresowanie

Może jakoś się uda... o ile zrobię niemożliwą rzecz i to będzie jedyny fick, który napiszę do końca

HelpMe

Ja trzymam kciuki :-)

lisek

Wiesz, że pomysł i wykonanie od razu mnie kupiły, cieszę się powstała kolejna część, od początku czułam, że tekst powinien mieć ciąg dalszy. Wszystko co fajne powinno trwać dłużej. Na dedyk nie zasługuję już od bardzo dawna. Ale dziękuję.
Nie wiem z jakiego powodu, ale lubię postaci barmanów.

"– Lepiej ci?
- Po jednym piwie, którego jeszcze nie wypiłam? Zdecydowanie nie. – Wzięła kolejny łyk. – To nie był twój pierwszy pacjent, który… no wiesz.
- Nie. Na swoich pierwszych praktykach straciłem ich kilku. Mówili na mnie nawet doktor śmierć.
- Aż tak? Ale nie uśmiercałeś ich specjalnie, prawda?" - ach... Huddystyczna rozmówka

"- Czyli mówisz, że mi przejdzie?
- Miłość do medycyny? Nie. Miłość do praktyk? Tak.
- Skąd wiesz, że kocham medycynę? – Zadała kolejne pytanie. Rozmowa z nim i alkohol zaczynały pomagać. Przyszły diagnosta jej własnego szpitala uśmiechnął się tajemniczo. – To takie śmieszne?
- Nie. To po prostu widać." - gdyby wiedziała, że nie przejdzie jej też jeszcze jeden rodzaj miłości...

"- Nazywasz się Lisa Cuddy. Przeczytałem w szpitalu na plakietce. A ja jestem…
- Gregory House. – Dokończyła za niego.
- Nie miałem plakietki." - Huddy w czystej postaci. Brawo. Esenscja tego nad czym się zawsze zachwycałam.

Pozdrawiam,
lis.

sarape

Lisek wrócił

moja wiara w ludzi przywrócona

Ale za to tutaj już mało kto co się odezwie, zwłaszcza po świętach

Trzeba ludzi rozruszać, zacząć coś pisać... a no tak - zapomniałam, że nie mam na czym ( ani za bardzo dla kogo, ale to juz troche mniej ważne)

No nic, jako pierwszaa, jak zawsze niepytana (

) witam ponownie

Lacida

Hej! Fajnie, że jesteście znowu!
Olu fik świetny, ten brak love-Huddy na początku też (chodzi mi to, że nie walnęła w nich strzała Amora jak się pierwszy raz zobaczyli/porozmawiali), barman fajny.

OFF TOP:
Ogłoszenie szczególnie do nowych horumowiczów:
Zachęcam do komentowania fików, nawet zakończonych czy porzuconych.

lisek

Dopiero będzie off top

Sarape, nawet nie wiesz, jak miło wiedzieć, że wciąż są osoby, które tak lubią to miejsce. Dla mnie zawsze będzie miało ono szczególne znaczenie, z wielu powodów, a WY piszący i komentujący tu jesteście na samym ich szczycie.
Taaa... Tłoku to tutaj nie ma już od dawna, a szkoda. Bo nawet jak są piszący, to bez kometujących jakoś trudno. Niestety, wiem po sobie, wiele się pozmieniało, jakby nie było BUM nasze forum przeżywało z pięć lat temu. Wspaniałe wspomnienia. Chciałoby się, żeby tamte czasy znów wróciły, z ekscytacą czekać na nowy odcinek House'a, chłonąć każdy spojler, podsycać wyobraźnię, by tworzyła kolejne nowe scenariusze dla Huddy

Bajka. No, ale realnie patrząc musieliby chyba wznowić House'a, najlepiej jakieś nowe odcinki, coś w stylu zagubione pomiędzy 2 a 7 sezonem

Marzenia.
Ale liczę na to, że i bez tego coś może tutaj drgnie. Patrzy na Sarape i innych, nowych fikopisarzy i stare wygi też, choćby tak dla sprawdzenia, czy nadal się potrafi.
Ja mimo iż miałabym wielką ochotę coś skrobnąć to czas mi nie pozwala, praca... cóż życie. Ale postaram się chociaż ponadrabiać komenatrze, licząc, że to zmotywuje innych. Nie wiem, na ile mi się uda, bo za tydzień znikam na dwa, ale obiecuję znów wrócić.

Oluś, wybacz off top.
Żeby nie było, powtórze jeszcze raz, smaczny kąsek z tego fika, cieszę, że Twój wen dał się namówić na ciąg dalszy. Powiem więcej wciąż widzę tu ciąg dalszy

Zarówno tekst, jak i, a przedewszystkim Ty masz wielki potencjał. Kto wie, może znów zechcesz nam coś napisać.

Pozdrawiam.

sarape

Ja tam prawie zawsze powiem coś nie na temat, między innymi dlatego, że nie umiem komentować

ale w sumie już dosyć dawno nie miałam okaazji tego robić, więc też poproszę o wybaczenie, za kontynuowanie offtopy:
Ech, czytając co tu się działo np. w 2009 powiem ze nie mam pojęcia co to jest tłok na horum :c ale do świąt zawsze coś ktoś coś w huddy napisał, a teraz wchodziłam na góra minutę tutaj, jak widziałam, że nie ma nowych postów tutaj

Ej, a kto będzie pisał te piękne ficki i opisy? :c Ostatnio, żeby napisać romantyczny opis, troszkę na wyższym poziomie niż 10 - latka, poczytałam trochę jeszcze raz parę fragmentów "Nierozerwalnych " Poprawiło mi to tylko trochę, taka inspiracja, ale nie było tak tragiczne niż predtem