Oskarowe przedstawienie, czyli farsa zbyt dobrze odegrana[Z]

Annie

Przeczytałam wszystko hurtem i padam ze śmiechu. Ale punkt dla Cuddy za dotrwanie do końca lunchu bez ofiar śmiertelnych

Tekst o nekrologu i o nagrobku zabił mnie zupełnie. Moja siostra właśnie stwierdziła, że jestem wariatką. Coś w tym jest

kremówka

nie można spojkojnie wyjść na imprezę, bo już nowe odcinki się pojawiają i to w takiej hurtowej ilości...

oczywiście świetne odcinki...

myślę, że tak im się spodoba to odgrywanie pary, że po wyjeździe matki House'a z tym nie skończą... tylko, że to już nie będzie granie...

jakobson

wehikuł czasu w innych spodniach był swietny

*Madziula*

super

juz nie mogę doczekać się tej kolacji

agnieszka2372

Wilson doskonale wiedział, że nie ma szans przemówić do rozsądku, lub poczucia przyzwoitości House'a bo gdy chodziło o Cuddy House nie posiadał żadnej z wymienionych cech. Chciał jednak zwrócić mu uwagę na coś innego dlatego właśnie w drodze powrotnej zajrzał do jego gabinetu.
- Długo zamierzasz ciągnąć tą farsę? - spytał, diagnostyk przyłożył palec do brody i zrobił minę jakby się nad tym intensywnie zastanawiał.
- Do matury naszych wnuków.
- Mógłbyś jej odpuścić – podsunął mu szaloną myśl James.
- Rzeczywiście mógłbym, ale tego nie zrobię – stwierdził z całą stanowczością - Wszystko dla spokojnego snu matki – dodał z przebiegłym uśmieszkiem.
- Coś za dobrze się bawisz udając faceta Lisy, nie uważasz? - insynuował z irytującą pewnością siebie Wilson i zniknął zanim House zdążył poinformować, że to brednie.
Jimmi tego nie rozumiał. Dręczenie Cuddy było dla niego spełnieniem marzeń, gwarancją dobrej rozrywki.
Już wtedy powinien zastanowić się nad niepokojącą bliskością jej imienia, a słowem 'marzeń', ale wolał pozostawać w błogiej nieświadomości.

Do końca pracy Dr Lisa Cuddy zajmowała się swoimi codziennymi sprawami, w myślach jednak układała wiadomością prasową o nagłej śmierci jej pracownika.
Do tej pory wymyśliła:
'Dzisiejszego ranka znaleziono zmasakrowane zwłoki światowej sławy diagnosty Grega House'a. Na razie wiadomo jedynie, że zmarł długą, bolesną i okrutną śmiercią....'gdy nagle zdała sobie sprawę, że trafiła się jej niepowtarzalna okazja. Może i House mógł ją obmacywać do woli, ale to ona miała nad nim przewagę i mogła wykorzystać zaistniałą sytuacje na swoją korzyść. Miała spędzić cały wieczór z jego matką. Kobietą, która znała jego przeszłość i mnóstwo wstydliwych sekretów z dzieciństwa. Była to nie tylko szansa na dowiedzenie się czegoś więcej o jego skrywanym zwykle życiu prywatnym, ale na wyciągnięcie materiału do ewentualnego szantażu. Ponadto House musiał odgrywać rolę jej chłopaka na tyle wiarygodnie by matka w to uwierzyła. Co znaczyło, że powinien ją traktować znacznie lepiej niż dotychczas. A ona bezkarnie mogła go zawstydzać. Miała go w garści. Gdy Administratorka doszła do tego wniosku jej humor uległ znacznej zmianie. Wręcz nie mogła się doczekać wieczoru.

*Madziula*

Saph

'Dzisiejszego ranka znaleziono zmasakrowane zwłoki światowej sławy diagnosty Grega House'a. Na razie wiadomo jedynie, że zmarł długą, bolesną i okrutną śmiercią....'

Końcówka tej części świadczy o tym, że Cuddy wraca do gry

Nie mogę się wprost doczekać tych wstydliwych sekretów Grega.

jakobson

Twoja Cuddy jest genialna!!! Nie poddaje się, ma charakterek. Cudownie się zapowiada ta kolacja. Tylko znowu nas Aga meczysz tym wyczekiwaniem. Ale rozumiem, ze chcesz wszystko dobrze dopracowac.

Kama

Becia

nekrolog jest boski

a pomysł Cuddy może sie sprawdzić, ale trudno będzie jej przechytrzyć House'a

zobaczymy kto po tym fiku będzie umierał długą, bolesną i okrutną śmiercią

pewnie Cameron jak House i Cuddy się zejdą

Gatha

jeeej, ale to mi się podoba!

tylko tak się obawiam... żeby Lisa nie dotknęła jakiegoś tematu tabu z House'a przeszłości np. jego ojca...
chociaż z drugiej strony mogło by to być ciekawe...

no, poczekamy, zobaczymy

już się nie mogę doczekać

Em.

Ja chcę poznać wstydliwe dzieciństwo House'a!

Cuddy wymiata, jak zwykle przejmuje kontrolę nad sytuacją

.

kremówka

Genialne

Zwłaszcza te przemyślenia Cuddy

Nie mogę doczekać się tej kolacji... kiedy następny odcinek?

jeanne

Oszz w mordeczke xD Świetne:P
Chcę wstydliwych sekretów Housa!

Cuddy walczzz!
Nie daj się Housowi

Wpadł mi zboczony pomysł dotyczący tytułu

'Dzisiejszego ranka znaleziono zmasakrowane zwłoki światowej sławy diagnosty Grega House'a. Na razie wiadomo jedynie, że zmarł długą, bolesną i okrutną śmiercią.... płakałam i nie mogłam przestać się śmiać xD
NIe dręcz biednej duszy i wklejaj szybciutko kolejną część proszę

agnieszka2372

wiem, wiem czekaliście dłużej niż zwykle.
Pozostaje mi tylko jedno słowo :

Smacznego

Pierwszą rzeczą na którą zwrócił uwagę, kiedy otworzyła im drzwi był oczywiście jej strój. Miała na sobie czarną podkreślającą jej kobiece kształty bluzeczkę z krótkimi rękawami i kremową spódnicę. Jej ledwo widoczny makijaż uwydatniały nietypowo spięte u góry włosy z kilkoma wypuszczonymi z przodu kosmykami. Istniało tylko jedno słowo jakim można było opisać jej wygląd i brzmiało ono: ponętnie. Gdyby rzeczywiście szukał sobie kogoś tak właśnie wyglądała by idealna kandydatka. Otrząsnął się z biegnących w niebezpiecznym kierunku myśli. Powinien się skupić na tym, po co tu przyszedł. Na irytowaniu Cuddy. Drugą rzeczą natomiast było niejasne uczucie, że coś było nie tak. Od razu wiedział, że coś knuła. Jego przypuszczenia potwierdziło jej następne zachowanie. Po przywitaniu się z Blythe wspięła się na palce i delikatnie musnęła ustami jego policzek. Zrobiła to zupełnie naturalnie, jakby witała go w ten sposób każdego wieczora.
'Pięknie razem wyglądają' pomyślała jego matka przyglądając się parze.
Wieszając płaszcze próbował rozszyfrować jej diametralną zmianę zachowania. Była spokojna, pewna siebie, uśmiechnięta. Wcale nie zachowywała się jak ofiara, którą była, ale jak pewny swego drapieżnik. Jakby widziała coś co on sam przegapił. Wszystko wskazywało na to, że ich gra ma nowe zasady. 'Więc tak chce pogrywać. Niech będzie' pomyślał. 'Zabawę czas zacząć'
- Mama upierała się żebyśmy przynieśli deser – oznajmił podając gospodyni pakunek.
- Tiramisu. Z korzyścią dla wszystkich - wyjaśnił z figlarną iskierką w spojrzeniu – Ty wreszcie zjesz prawdziwy deser, a ja będę miał na co popatrzeć – dokończył myśl zerkając na jej tyłek, odpowiedział mu jedynie jej promienny uśmiech. Była przyzwyczajona do podobnych tekstów.
- Greg, powstrzymaj swoje komentarze chociaż w moim towarzystwie – poprosiła matka, nie słychać było w jej głosie pretensji, było to raczej swego rodzaju przekomarzanie
- Nowe związki są takie ekscytujące. Pamiętam jak zachowywaliśmy się z twoim tatą podczas naszych początków – dodała wspominając swoją młodość. House, jak większość dzieci, skrzywił się na myśl o jakichkolwiek szczegółach dotyczących związku swoich rodziców.
- Koniecznie musisz mi o tym opowiedzieć – podchwyciła Cuddy, a on już wiedział co planuje.
Będzie szperała w jego przeszłości. Był tak pochłonięty coraz to nowymi pomysłami działania jej na nerwy, że nie przewidział iż ona również czegoś się o nim dowie. Cwaniara. Musiał jej przyznać potrafiła wykorzystać nadarzającą się okazje.
- Mogłabyś mi wskazać toaletę – poprosiła matka.
- Oczywiście, Blythe. Pierwsze piętro, drugie drzwi po lewej – poinstruowała.
- Blythe? Jeszcze nie nazywasz jej mamą? - spytał złośliwie, kiedy był pewny, że matka była poza zasięgiem jego głosu.
- Wolałbyś mamo? - odparła nie tracąc pewności siebie. To nie będzie zwykła wojna, to będzie rzeź.
- Jesteś aż tak zdesperowana?
- Jedno słowo, a poproszę żeby następnym razem przywiozła twoje zdjęcia z dzieciństwa – ostrzegła z złośliwym uśmieszkiem. Zatkało go. Autentycznie go zatkało. Zawsze znalazła na niego jakąś skuteczną groźbę. Teraz to on czuł się niepewnie. I wtedy odwróciła się by wrócić do kuchni, a jemu zaparło dech w piersi. Jej bluzka była bez pleców. Najbardziej logicznym zdaniem jakie był w stanie sklecić było:
'Haba. Haba. Haba' Stał na korytarzu z niedomkniętą buzią, doszedł do siebie i skierował się do jadalni w tym samym momencie w którym pojawiła się jego matka.
- Liso, stół wygląda niesamowicie – pochwaliła kobieta. Niechętnie musiał przyznać, że mu zaimponowała. Widać było, że się postarała.
- Dziękuje. Zapraszam.
'Oskara za rolę partnerki idealnej otrzymuje Lisa Cuddy' pomyślała wskazując miejsca gościom.
- Wszystko właśnie się ugotowało – oznajmiła - Proponuje coś zjeść, potem mała wycieczka po domu.
- Może ty skarbie – Cuddy wzdrygnęła się słysząc jego przesłodzony ton - Zajmiesz się podaniem, a ja oprowadzę mamę po tym pięknym domu.
- Nie wydaje mi się. Ostatnio twoja wizyta tutaj skończyła się przeszukiwaniem moich szuflad – przypomniała.
- Potrzebujesz pomocy w kuchni?– zaoferowała Blythe.
- Nie, dziękuje. Zaraz wracam.
Zniknęła na moment, gdy wróciła zajęła krzesło na przeciwko Grega. Blythe siedziała u szczytu stołu z synem po lewej i wymarzoną synową po prawej.
- Jak właściwie się zeszliście? - zastrzeliła ich na samym początku matka. Spojrzeli na siebie lekko przerażeni. 'Dobre pytanie' przyszło im do głowy jednocześnie. Na szczęście administratorka doznała nagłego olśnienia.
- Greg był zazdrosny o każdego faceta z którym sie spotykałam – oznajmiła patrząc mu prosto w oczy, jakby wyzywała go żeby zaprzeczył.
- Odstraszał ich hurtowo, ale nie miał odwagi nic z tym zrobić – mówiła dalej z rozkoszą patrząc jak wije się na krześle.
- To dokładnie w jego stylu – zauważyła matka – Od dziecka był zazdrosny - House spojrzał błagalnie w sufit.
- Wiem – zapewniła Cuddy - Wszystko w sobie dusi.
- On rzeczywiście kiepsko radzi sobie z wyrażaniem uczuć.
- On siedzi tuż obok – przerwał zirytowany diagnosta. Nie tak miał wyglądać ten wieczór.
- Ale do rzeczy – kontynuowała niewzruszona jego morderczym spojrzeniem Cuddy
– Uświadomiłam sobie, że wszystko zależy ode mnie. Więc po kolejnej przerwanej randce spytałam, czy nie chce zastąpić spłoszonego mężczyzny. I o to jesteśmy. - zakończyła zgrabnie.
'Dwa razy wtargnął na jej randkę. Wielkie rzeczy. To jeszcze o niczym nie świadczyło' szybko jednak zrezygnował z dalszego zagłębiania się w ten temat. Skutecznym odwróceniem uwagi okazało się następne pytanie Blythe.
- Nie powinnam się wtrącać, ale muszę spytać. Planujecie dziecko? - najwyraźniej jego matka była na fali. House był pewny, że to czego obecnie doświadcza to zawał
- To też twoja sprawka? – spytał zainteresowany Cuddy
- Skąd ci to przyszło do głowy, mamo?
'Poważnie ! Czy te pielęgniarki nie mają żadnych innych zajęć w szpitalu?'
- Usłyszałam, że pomagasz jej mieć dziecko – wyjaśniła matka.
- Nie, nie – przejęła kontrolę Cuddy - To nie tak. Planowałam sztuczne zapłodnienie zanim...się zeszliśmy. Pomagał mi jedynie z zastrzykami, a później w wyborze dawcy – House odetchnął z ulgą. Musiał jej przyznać ładnie wybrnęła. Szczególnie, że nie był to dla niej łatwy temat.
- Nie widzę czemu teraz nie moglibyście pomyśleć o dziecku – podsunęła Blythe. Chyba odetchnął trochę za wcześnie. Nagle zrobiło się zupełnie cicho. Jeśli to nie była najbardziej niezręczna sytuacja w jego życiu to nie miał pojęcia która nią była.
- Za wcześnie, żeby o tym rozmawiać – próbował uciąć rozmowę.
- A ja zrezygnowałam z pomysłu posiadania dzieci – dodała Cuddy.
- Czemu, jeśli mogę spytać ?
- Sprawy się pokomplikowały...- nie zamierzała z nikim o tym rozmawiać, tym bardziej nie w towarzystwie House'a. Nie bardzo miała teraz wybór.
- Poroniłam – przyznała cicho.
- Tak mi przykro, gdybym wiedziała nie....
- Pogodziłam się ze stratą – zapewniała, ale wiedział, że to kompletna bzdura. Przyglądał się jej uważnie. Miała spuszczone oczy i przesuwała jedzenie na swoim talerzu.
- Widocznie macierzyństwo nie było mi przeznaczone. Może to i lepiej biorąc pod uwagę mój tryb życia i wiek.
- Poza tym szczerze mi to odradzano– dodała ostateczny argument mający zakończyć temat. Kiedy to powiedziała House naszło nieprzyjemne, uczucie. Uczucie do którego nie był przyzwyczajony. Poczucie winy. 'Dobrze, że nie zostałaś matką. Bo nie nadajesz się do tego'
'Nie. To nie była jego wina. Była dorosła. Sama podejmowała decyzje. A to nie dotyczyło go w żaden sposób. Skoro tak, to dlaczego czuł się tak koszmarnie?'
Patrzył na szefową. Zachowywała się zupełnie jak nie-Cuddy i on był w dużej mierze temu winien.
- Przepraszam, nie chciałam wywlekać złych wspomnień – przeprosiła Blythe - Ale myślę, że powinnaś to jeszcze przemyśleć. Jeżeli twoje zdolności pedagogiczne dorównują twojej kuchni byłabyś wspaniałą matką– pochwaliła chwilowo zawieszając przesłuchanie.
- Dziękuje – jedli w ciszy, którą nieoczekiwanie przerwał House.
- Mogę cię prosić na słówko? - Niechętnie wyszła za nim na korytarz. Na prawdę nie chciała o tym rozmawiać
- Zrezygnowałaś przez to co powiedziałem - nie było to pytanie a oskarżenie.
- Nie – zaprzeczyła, mało wiarygodnie.
- Gówno prawda !
- No może częściowo. Ale nie wyłącznie dlatego. Podjęłam decyzje.
- Zwątpiłaś w siebie – kontynuował - Codziennie powtarzam, że jesteś beznadziejnym lekarzem, a jakoś nie rezygnujesz z pracy.
- Twoja matka na nas czeka, chyba nie powinniśmy o tym teraz rozmawiać - próbowała się wykręcić.
- Poczeka.
- Co cię to w ogóle obchodzi?
- Nie obchodzi – skłamał automatycznie – ale ciebie obchodzi. Nie rezygnujesz z marzeń bo jakiś idiota powiedział ci coś w chwili słabości.
- Nie twoja sprawa. Chyba, że uważasz, że powinniśmy o tym porozmawiać jako para – powiedziała ironicznie i wróciła do stołu. Po raz kolejny zostawiając go oszołomionego na korytarzu. Nie tak miał wyglądać ten wieczór. Zamiast niewinnej zabawy wywlekali najboleśniejsze, przemilczane dotąd sprawy.
Po ich powrocie przy stole zrobiło się nienaturalnie cicho. Przez pewien czas rozmawiali gównie o rzeczach bieżących, odpowiadali na pytania Blythe, która wyczuła zmianę i starała się jakoś naprawić atmosferę.
Oboje stracili ochotę na jakiekolwiek gierki. Nie mogli się doczekać końca tego wieczoru. Napięcie nie zniknęło do momentu w którym Cuddy zauważyła jak kurczowo ściska pod stołem nogę.
- W porządku? - spytała zaniepokojona. Bez względu na czy się ze sobą nie zgadzali, czy była na niego zła, czy się do siebie nie odzywali, ich kłótnie zawsze kończyły się z chwilą gdy w jakiś sposób cierpiał.
- Nic mi nie jest – upierał się.
- Kłamiesz - stwierdziła, nie tylko on dobrze ją znał. Automatycznie zmieniła się z przeciwnika w troskliwą opiekunkę.
- Powinieneś wstać, przejść się, rozluźnić pozostałe mięśnie.
- Dziękuje pani doktor – wtrącił sarkastycznie - Twoja mądrość jest....
- Zamknij się i idź połóż się na kanapę.
- Nie zamierzam...
- Teraz – poleciła podniesionym głosem, którego często używała w pracy. Narzekał całą drogę, ale ku zdziwieniu matki wykonał polecenie.
- Umiesz z nim postępować – pochwaliła duma. Takiej właśnie kobiety potrzebował u swojego boku.
Reszta wieczoru minęła bez najmniejszych zgrzytów. Atmosfera wróciła do normy. Rozluźniła się zupełnie kiedy przenieśli się do salonu i usiedli z winem na kanapie. Dwójka lekarzy urządziła sobie konkurs 'Kto pierwszy doprowadzi kogo do szaleństwa'. Siedzieli bardzo blisko siebie, niby nieświadomie się dotykając.
Doszło do tego, że w pewnej chwili Greg delikatnie rysował palcem szlaczki na jej gołych plecach. Nigdy nie należał do ludzi przesadnie okazujących uczucia, ale jednocześnie nic przeciwko nim nie miał. Kiedy był z kimś na stałe i chciał go pocałować na środku zatłoczonej ulicy po prostu to robił. Nie zwracał uwagi na to czy ktoś ich obserwuje.
- Udajesz, żeby ją zirytować – oznajmiła matka, kiedy po raz kolejny nazwał ją kotkiem.
- Słucham ? - oboje zdenerwowani spojrzeli na jego matkę. Czyżby właśnie ich rozszyfrowała? No i po zabawie.
- Skoro wiesz, że nie lubi zdrobnień to ich nie używaj – sprecyzowała rodzicielka – Jesteś złośliwy.
Odetchnął z ulgą.
Poczuł jak Cuddy delikatnie przesuwa rękę wzdłuż jego uda. W tą i z powrotem. Chyba nie zdawała sobie sprawy z tego co mu robi. Po chwili zrobiła to ponownie patrząc mu w oczy z iście diabelskim uśmieszkiem. Poprawka, dokładnie zdawała sobie sprawę z tego co robi. Na tym właśnie polegała ich znajomość.
Gierki, igranie ze sobą, nieustanne przesuwanie granic. Był pewny, że jeśli natychmiast nie przestanie rzuci się na nią przy matce. Jakiś czas później, ku swojemu przerażeniu Greg odkrył, że na moment zapomniał o tym, że tylko udają. Stał w kuchni i obserwował rozmawiające ze sobą kobiety. Kobiety, które zawsze stały po jego stronie. Niewiarygodnie trajkotały. Najwyraźniej się polubiły. O dziwo nie miały żadnych kłopotów, żeby się porozumieć. Cuddy gestykulowała opowiadając coś z przejęciem.
Kiedy doszedł do niego jej perlisty śmiech zastanawiał się jak by to było mieć ją dla siebie, prywatnie, na co dzień. Taką jak teraz, zrelaksowaną i wesołą.
Wieczór dobiegł końca. House wsiadł do samochodu pierwszy, skorzystał z samotności i próbował zebrać myśli.
- Przy tobie częściej się uśmiecha – powiedziała Blythe żegnając się z Cuddy - Złośliwie, ale zawsze – dodała z rodzinnym uśmiechem.
- Przynajmniej na tyle mogę liczyć.
- Nie widzisz tego?
- Czego?
- Raz na jakiś czas na twarzy mojego syna pojawia szczery uśmiech i to twoja zasługa. Dzisiaj byłam tego świadkiem - powiedziała odchodząc.
Auto zniknęło, a Cuddy dalej stała oparta o własne drzwi. Wygląda na to, że przekonali jego matkę. Żeby tylko teraz z stąd wyjechała. Nie była pewna ile podobnych wieczorów będzie w stanie znieść.

Kto zadowolony, kto rozczarowany ?

Przyznać się bez bicia.

eye_roller

ja jestem zadowolona w 100% omg- mistrzowski wieczór

opisany perfekcyjnie

opłaciło się poczekać

Gatha

ja zdecydowanie zadowolona! xD

taka długa, ekscytująca część

lisa

jestem absolutnie zadowolona, smakowało bardzo!

okropnie lubię tego fika!

agnieszka2372

napiszcie mi lepiej jakiego mojego fika nie lubicie

Kama

Wow. Bardzo ciekawa część. Gwałtowne zamiany klimatyczne. Nasuwa mi się tylko komentarz:

Saph

Jestem w 200% procentach usatysfakcjonowana

Świetny odcinek, okazuje się, że nawet House nie potrafi do końca ukryć swoich uczuć.
Czekam na więcej.

*Madziula*

zadowolona na 100%

cudowna część

gdybym chciała zacytować najlepsze fragm. zacytowałabym 80% opowiadania

więc poprzestanę na zachwycie i 'Haba. Haba. Haba' bo tyle potrafię powiedzieć z nadmiaru wrażeń

jeanne

Zaskoczona... Rozradowana.... Wielce zadowolona

Czuję się jak po zjedzeniu całej tabliczki czekolady xD
Istniało tylko jedno słowo jakim można było opisać jej wygląd i brzmiało ono: ponętnie. Gdyby rzeczywiście szukał sobie kogoś tak właśnie wyglądała by idealna kandydatka.
mmmm...
Po przywitaniu się z Blythe wspięła się na palce i delikatnie musnęła ustami jego policzek.
rozpływam sięę xD
- Jedno słowo, a poproszę żeby następnym razem przywiozła twoje zdjęcia z dzieciństwa – ostrzegła z złośliwym uśmieszkiem. Zatkało go. Autentycznie go zatkało. Zawsze znalazła na niego jakąś skuteczną groźbę. Teraz to on czuł się niepewnie. I wtedy odwróciła się by wrócić do kuchni, a jemu zaparło dech w piersi. Jej bluzka była bez pleców. Najbardziej logicznym zdaniem jakie był w stanie sklecić było:
'Haba. Haba. Haba
będziesz winna mojej śmierci jeśli umrę z zaśmiania się na śmierć xD
mówiła dalej z rozkoszą patrząc jak wije się na krześle.
nagroda dla Cuddy

Skoro tak, to dlaczego czuł się tak koszmarnie?Patrzył na szefową. Zachowywała się zupełnie jak nie-Cuddy i on był w dużej mierze temu winien.
i tak to ma być w serialu

Poprawka, dokładnie zdawała sobie sprawę z tego co robi.

ohhh....
Był pewny, że jeśli natychmiast nie przestanie rzuci się na nią przy matce.
Ku swojemu przerażeniu Greg odkrył, że na moment zapomniał o tym, że tylko udają.
jeeeej....
chyba za dużo tych wyrazów dzwięko naśladowczych

określę to jednym słowem GENIALNE

czekałam długo ale warto było

W dodatku moja wizja spełnia się w 100%

proszę szybko o kolejną wyśmienitą część

Em.

- To dokładnie w jego stylu – zauważyła matka – Od dziecka był zazdrosny - House spojrzał błagalnie w sufit.
- Wiem – zapewniła Cuddy - Wszystko w sobie dusi.
- On rzeczywiście kiepsko radzi sobie z wyrażaniem uczuć.
- On siedzi tuż obok – przerwał zirytowany diagnosta.

Do tego momentu dyskretnie śmiałam się do siebie, potem przestałam się hamować

. Mistrzowskie

.

kremówka