Oskarowe przedstawienie, czyli farsa zbyt dobrze odegrana[Z]

lisa

Aga jesteś okropna trzymać nas w takiej niepewności, cały czas kłębi mi sie w głowie co zrobi House?

ale wydaje mi się ze Cuddy będzie dzielnie z nim walczyć i nie pozwoli żeby ja skompromitował

da se kobita rade

jakobson

Przez cały czas jak to czytałam nie mogłam się powstrzymac i głupio szczerzyłam się do monitora. Dobrze że mnie nikt nie widział.
Ale pewna byłam że juz przecztam to wyczekiwane powitanie kochanków, a tu tym razemprzemyślenia Grega. Co prawda bardzo zabawne przemyślenia, ale...
Długa gra wstepna moze i jest przyjemna, ale na litość boską Aga! Krew nie woda!

Gatha

boze, jak mnie zaciekawiłas!

już się nie mogę doczekac kolejnej części!

agnieszka2372

Sprawiam wrażenie jakby się z wami drażniła, co?
Zapewniam nie robię tego celowo. Powód jest banalny
Reszta ficka jest w strzępach, nieładzie, nie skończona.
Pomyślałam, że lepiej dam to co mam niż nic.
Teraz się martwię
Tak wam urósł apetyt, obawiam się, że możecie dostać niestrawności

do rzeczy :

Wszystko szło na tyle gładko, że przez ułamek sekundy Cuddy na prawdę wierzyła, że może ujdzie jej to płazem. I gdyby życie było idealne zapewne by jej uszło. Tyle, że nie jest. Wraz z pojawieniem się w progu House'a Lisa Cuddy straciła wszelkie nadzieje. Pozostało jej tylko jedno marzenie, żeby opuścić tą restaurację z odrobiną godności. Biorąc pod uwagę jej sytuację nie miała pojęcia jak to osiągnie. Rozumiała, że była na z góry straconej pozycji, co dla osoby, która lubiła mieć nad wszystkim kontrolę było niewyobrażalną wręcz męczarnią. Obrazując zaistniałą sytuację ukochanymi metaforami diagnosty lubiła siedzieć za kierownicą auta. W przypadku House'a nie tylko nie czuła się jak na miejscu pasażera, ani nawet na tylnym siedzeniu, ale jak zamknięta w bagażniku samochodu. Musiała teraz szybko wydostać się z tego przeklętego bagażnika.
- Udało ci się wyrwać? – przywitała Grega zachwycona matka. Spojrzenie Cuddy było znacznie mniej zachwycone.
- Za nic bym tego nie przegapił - zapewnił patrząc w oczy Cuddy z wzbudzającym grozę uśmiechem.
Blythe wiedziała, że tu przyjdzie? Więc dlatego nie była zdziwiona pojawieniem się syna. Wiedziała o tym. Nie mogła jej uprzedzić ? Czy nikt już nikogo o niczym nie uprzedza?
'Powiedziała kobieta potajemnie podszywająca się pod dziewczynę swojego pracownika' podpowiadał cichy głosik.
- Czemu nie powiedziałaś, że jesz lunch z mamą? - zapytał niewinnie. Pozostała jej jedna niezawodna metoda; chcesz odwrócić uwagę od swoich wpadek zwróć ją na wpadki innych.
- Nie powinieneś być z pacjentką?
- Oczywiście to ja jestem nie na swoim miejscu – szepnął do niej, po czym głośniej dodał.
- Pacjentka jest pod stałą obserwacją. Wszystko pod kontrolą – na prawdę nic nie było pod kontrolą, ale i tak czekali na wyniki podjętego leczenia wiec jego obecność w szpitalu nic by nie zmieniła. A to z kolei była okazja której nie mógł przegapić.
Usiadł bokiem na krześle obok Lisy, w ten sposób by celowo naruszać jej prywatną przestrzeń. Na początek położył jej rękę na plecy. Z jego pozornie niewinnym gestem Cuddy zorientowała się dokładnie co ją czeka.
Było gorzej niż myślała. Akurat tego rozwiązania nie wzięła pod uwagę. Zamiast ją wydać i skrócić jej cierpienie będzie ciągnął przed matką tą idiotyczną farsę. Sama wpakowała się w tą pułapkę. Żałowała, że nie może go teraz trzasnąć, miała na to ogromna ochotę, nie mogła również zrzucić jego ręki kręcącej małe kółka u dołu je pleców. Dobrze o tym wiedział, przebiegły sukinsyn. Czemu wcześniej o tym nie pomyslała? Nie da mu tej satysfakcji. Niedługo koniec jej przerwy. Musiała się trzymać przez jakieś 15- 20 minut? Da radę.
- Rozmawiałyście o mnie? - zaczął przedstawienie wyjadając dietetyczne ciastko z jej talerza.
- Właściwie o Lisie – poinformowała Blythe.Greg zatamowała drogę laską przechodzącemu kelnerowi i zamówił dla siebie kawę.
- Może sobie coś zamów – zaproponowała zirytowana Cuddy odsuwając od niego swój deser.
- Wolę wyjadać twoje – po przełknięciu pożałował jednak swojej decyzji. Skrzywił się jak małe dziecko stwierdzają:
- Smakuje jak wióry.
- Nie zamówiłam tego dla ciebie.
- W ogóle trzeba było tego nie zamawiać- pouczył – Nie masz gustu.
- Najwyraźniej skoro jestem z tobą.
- Niezłe– przyjął obelgę z aprobatą – Co do deseru. Tobie też on nie smakuje. Wydaje ci się, że musisz dbać o linię - matka uważnie obserwowała zachodzącą przy stole wymianie, utwierdzała ją ona w przekonaniu, że syn znalazł kobietę swojego życia. Radość Cuddy z powodu braku trudnych pytań o wymyślony związek okazała się przedwczesna. Wraz z następnym pytaniem przekonała się, że Blythe wcale z nich nie zrezygnowała. Postanowiła je zadawać przy synu. Najwyraźniej sytuacja w jaką wrobiła się Cuddy nie była wystarczająco niezręczna.
- Więc, jak długo jesteście razem?
- Trzy miesiące – odpowiedzieli jednocześnie, tym samym uwiarygadniając swój związek. Spojrzeli na siebie zdziwieni.
- Cóż za zgodność – skomentowała z dziwnym uśmieszkiem Blythe.
'Coś jeszcze z tego będzie' pomyślała.
House przyjrzał się matce. Czyżby się czegoś domyślała? Dalsze przesłuchiwanie pary przerwał dzwonek telefonu komórkowego.
- Twój ojciec – poinformowała - Przepraszam na moment – dodała odchodząc od stołu.
Oboje milczeli speszeni wcześniejszą niemal synchroniczną odpowiedzią. Wydłużająca się cisza, którą przerwał głos nie mogące powstrzymać swej naturalnej ciekawości Grega.
- Czemu to powiedziałaś? - znowu patrzeli sobie prosto w oczy.
- 3 miesiące to stosunkowo krótki okres. Wszystko jest jeszcze świeże. A my wypadamy wiarygodnie – wytłumaczyła. Oboje spuścili wzrok. Skinął porozumiewawczo głową. Łączyło ich logiczne myślenie.
- Jeżeli teraz “niespodziewanie” wezwą cię do szpitala zwolnię cię z przychodni – zaoferowała układ.
- Jak długo?
- Dwa miesiące.
- Hmmmmm - udał zastanowienie. Chyba postanowił sobie, że będzie bardziej irytujący niż zwykle.
– Nie. Jeśli chciałaś wskoczyć mi do łóżka wystarczyło powiedzieć, a nie manipulować moją matką - musiała przyznać szło mu to świetnie.
- Nie zrobiłam tego dla siebie ani tym bardziej ciebie.... – zaczęła.
- Nie uszczęśliwisz wszystkich matek świata możesz spróbować uszczęśliwić synów – zauważył sugestywnie.
- Przestań być erotomanem na 5 minut i ustalmy coś zanim wróci twoja matka.
- Czyżbym wyczuwał nadchodzący kryzys? - nie przerywał sobie diagnostyk.
- House!
- Cuddy! - papugował za nią. Właśnie wtedy wróciła Blythe.
- Przyszłam nie w porę? - spytała zauważywszy natychmiastowe przerwanie rozmowy
'Teraz czy ogólnie ? 'chciała zapytać Cuddy.
- Mam wieści – oznajmiła podekscytowana - Odwołałam lot, zostaje na weekend –
House miał minę pt. 'Ha', zaś Cuddy coś w stylu 'Boże Przenajświętszy' którą do tej pory zdążyła już opanować do perfekcji. Dłuższy pobyt Blythe mógł oznaczać tylko jedno : kłopoty.
- Poznamy się lepiej, spędzimy razem więcej czasu. Wiem tylko, że Lisa jest twoim szefem i że torturuje cię przychodnią
- To znasz nas na wylot – rzucił z uśmiechem House – W sumie to się świetnie składa. Pójdziesz ze mną na kolacje do Lisy – słysząc te słowa Cuddy zdębiała. Miała nadzieje, że się przesłyszała.
- Nie chciałabym zakłócać waszego czasu we dwoje.
- Bzdura. To mamy na co dzień. A ty jesteś tu przejazdem. Poza tym Lisa będzie zachwycona, prawda?
- Absolutnie - przytaknęła z uśmiechem wymyślając treść jego jutrzejszego nekrologu.
'Czy on właśnie wprosił się do jej domu na kolacje?'
- Pokaże ci jak mieszka.
- Zapraszam - dodała przekonująco obmyślając sposób w jaki go zabije.
- Skoro nalegacie.
- O tak – zapewnił z usatysfakcjonowanym uśmieszkiem House
– Wszystko ustalone. Wychodzimy?
- Pójdę jeszcze do toalety – powiedziała matka
- A ja skoczę po płaszcze – zaoferował diagnostyk. 'Oskara za rolę idealnego faceta otrzymuje Greg House' Nie zrobił jednak nawet kroku gdy zatrzymała go ręka gotującej się z wściekłości Cuddy.
- Możemy porozmawiać na osobności?
- Oczywiście, kotku – powiedział przesadnie akcentując zdrobnienie. Miał ich mnóstwo w zanadrzu, a wyglądało na to, że zabawa dopiero się zaczynała.
- Spotkamy się przy wyjściu - zaproponowała Blythe odchodząc w kierunku łazienek.

Katarzyna

Niezłe.
Kiedy ciąg dalszy?

eye_roller

ahahha- i koniec. Cuddy to musi być zachwycona wizją mamusi Housa w domu. a Housowi ta cała sytuacja bawi i pasuje

więęęęcej!

Em.

House jak zawsze cudownie okropny. Znęcać się tak nad Cuddy

.

- Absolutnie - przytaknęła z uśmiechem wymyślając treść jego jutrzejszego nekrologu.

W tym momencie przerwałam czytanie i śmiałam się przez dobre kilka minut. Jakoś udało mi się zachować względny spokój do końca - teraz nie mogę doczekać się tej kolacji

.

Saph

Cuddy go kiedyś zabije

agnieszka2372, jak niestrawność? To jest rewelacyjne! Miejmy nadzieję, że Lisa potrafi gotować

Becia

kwiczę ze śmiechu. jak bym chciała znaleźć sie na miejscu lisy

błagam o więcej

lisa

ahahahaha House ma świetna zabawe, a Cuddy juz pewnie wymysliła 100 sposobów zabicia go

Holiday

jeszcze jeszcze jeszcze jeszcze!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Kama

Uśmiałam się tak, że aż muszę zacytować więcej fragmentów.

Gatha

aaa, no nie mogę, świetne!
chciałabym być na miejscu Lisy...
nie mogę się doczekać na cd!

*Madziula*

wow super

czułam, że mamusia zostanie na dłużej

inaczej za szybko farsa by się skończyła

czy jeśli napisze, ze kolacje u Lisy tez przeczułam to będzie przegięcie? Kurcze mam stanowczo zbyt wybujałą wyobraźnię

jakobson

"Oczywiście, kotku – powiedział przesadnie akcentując zdrobnienie"
Oczyma duszy widzę House'a jak wypowiada te słowa

I to jak razem powiedzieli 3 miesiące!!! Czytają sobie w myslach.
Mam nadzieję że zafundujesz nam Aga pyszną kolację w domu Cuddy

agnieszka2372

Był z siebie taki dumny. Wkurzona Lisa Cuddy. To dopiero było zjawisko. Gdyby byli w kreskówce kłęby dymu wydobywały by się jej właśnie z uszu. Nigdy wcześniej nie widział jej aż tak wściekłej jak teraz. To musiało o czymś świadczyć biorąc pod uwagę, że doprowadzał ją do wściekłości niemal codziennie. Ciągnęła go za ramię tak szybko, że ledwo za nią nadążał.
- Co ty wyprawiasz?! - krzyknęła, kiedy wyszli z lokalu i znaleźli się w bezpiecznej odległości od wścibskich uszu
- Czyś ty rozum postradał?
- Co ja wyprawiam? - spytał z niedowierzaniem - Czy to ja oznajmiłem mojej matce, że się spotykamy? Nie wydaje mi się.
- Chyba swoje już wycierpiałam? To nie daje ci prawa wpraszać się do mnie na kolacje. Jest piątkowy wieczór. Co jeśli mam już plany? Co jeśli mam randkę?
- Pffffff.
- Mogłabym mieć randkę.
- Masz randkę?
- Nie o to chodzi
- Innymi słowy nie.
- Oczekujesz, że będę ciągnąć tą farsę? Trzymać cię za rękę i się uśmiechać ?
- Liczyłem na znacznie więcej – powiedział w taki sposób, że nagle zrobiło się jej gorąco
- Odwołasz to. Natychmiast.
- To wytłumacz mojej matce, że ją okłamałaś. Chętnie tego posłucham – spojrzał pewny swego. Znał ją na tyle by wiedzieć, że się nie przyzna. Nie po tym co zaszło w środku. Było za późno. O wiele za późno.
Lisa wzięła trzy głębokie oddechy, żeby się opanować.
'Nawet nie musiał się specjalnie wysilać, żeby ją dręczyć. Życie było niesprawiedliwe.'
Co prawda udało jej się wyjść z twarzą z tego lunchu, tylko za jaką cenę?
Na dodatek musiała przygotować kolacje dla jego i jego matki. Ze światem było coś zdecydowanie nie tak.
- Lisa - zawołał gdy zaczęła iść w kierunku swojego samochodu by wrócić do pracy.
- Skoro jesteśmy parą powinienem mieć z tego jakieś korzyści, nie uważasz? - zasugerował unosząc brwi. Nie miała pojęcia czemu się dla niego tak stara

Em.

- Mogłabym mieć randkę.
- Masz randkę?
- Nie o to chodzi
- Innymi słowy nie.

Ach ten nasz House ze swoimi niezwykłymi zdolnościami dedukcji

.

- Oczekujesz, że będę ciągnąć ta farsę? Trzymać cię za rękę i uśmiechać się
- Liczyłem na znacznie więcej – powiedział w taki sposób, ze zrobiło się jej goraco

Cuddy też liczy na znacznie więcej, ale nie umie się przyznać

.

agnieszka2372

Szczerze powiedziawszy nie miał pojęcia czemu się dla niego tak stara, ale nie to zaprzątało mu teraz głowę.Wracając do szpitala był pewny, że nic nie jest w stanie zepsuć mu tego dnia. Był niewymownie wdzięczny, że matka nieświadomie zapewniła mu przedłużenie zabawy.
- Szukaliśmy cię. Gdzie byłeś? - pytała zdenerwowana Cameron, gdy tylko przekroczył próg gabinetu.
- W niebie – odpowiedział z uśmiechem wprawiając podwładnych w zdumienie.
- Naćpałeś się ? - subtelnie spytał Forman.
- Lepiej - zapewnił siadając za biurkiem
- Czemu jesteś taki radosny? - spytał Australijczyk.
- Co z pacjentem? - zainteresował się ignorując pytanie.
- Pacjentką – poprawiła lekarka.
- Ziemniak – kartofel – wzruszył ramionami wracając do pracy
– Rozumiem, że wasza panika nie świadczy, że kuracja poskutkowała i wróciła do zdrowia?
- Jej stan uległ poprawie, niestety godzinę temu znowu się pogorszył. - Słysząc te słowa House skierował się do wyjścia.
- Gdzie idziesz?
- A jak ci się wydaje? W pole, zbierać ziemniaki - dodał i zniknął.
- Ukrywa coś – zauważyła Cameron.
- Zawsze coś ukrywa – stwierdził Forman.
- I coś kombinuje – dodała.
- Zawsze coś kombinuje – tym razem odezwał się Chase.
- Zachowuje się podejrzanie - zastanawiała się dalej - Jak myślicie co to może być?
- Pojęcia nie mam, ale to musi mieć jakiś związek z jego matką - domyślał się neurolog.
- Jeśli dowie się, że się wtrącamy już po nas - przypomniał Australijczyk.
- Więc zrobimy tak, żeby się nie dowiedział - powiedziała pewnie. Chyba spędzali z Housem za dużo czasu. Przestawali panować nad ciekawością.

Saph

"- Ukrywa coś – zauważyła Cameron.
- Zawsze coś ukrywa – stwierdził Forman.
- I coś kombinuje – dodała.
- Zawsze coś kombinuje – tym razem odezwał się Chase."

Ten dialog jest świetny

A House jest cwany, niech kobieta się męczy, gotuje, a on przyjdzie na gotowe i pewnie ją jeszcze upokorzy.

Czekam na więcej...

agnieszka2372

Idąc szpitalnym korytarzem dr Cuddy analizowała swój dzień. Zaczął się dla niej korzystnie; odwołanym spotkaniem i niespodziewaną odrobiną czasu dla siebie. Dało jej to złudne poczucie, że czeka ją dobry dzień. Nagle pojawiła się matka House'a i zamiast przewrócić jego życie do góry nogami przewróciła jej. Właśnie to robiła Cuddy, kiedy dogonił ją Wilson. Użalała się nad swoim losem.
- Co się z tobą działo? - spytał przejęty - Cały czas próbuję się do ciebie dodzwonić.
- Wyłączyłam telefon.
- Świetne posunięcie – podsumował sarkastycznie.
- Nie chciałam być niegrzeczna – to była właśnie Lisa Cuddy. Starała się zrobić pozytywne wrażenie na matce faceta, nawet jeśli był to fałszywy związek.
- Więc jak idzie poznawanie teściowej? - zażartował Wilson. Nie miała na to teraz siły.
- Starczy mi drwin ze strony House'a. Dziękuje bardzo – chyba dostrzegł jej rezygnację bo zaoferował:
- Chciałaś dobrze.
- Wyryją to na moim nagrobku, kiedy na dzisiejszej kolacji umrę ze wstydu.
- Co?! Jakiej kolacji?
- A jak ci się wydaje? - musiała to jakoś odkręcić migiem
- Oczywiście, że to zrobił - westchnął przyjaciel, po chwili coś mu się przypomniało - Przecież Blythe miała dzisiaj wyjechać.
- Zostaje.
- Przykro mi. Może jej wytłumacz. To tylko nie groźne kłamstewko. Zrozumie.
- Mowy nie ma. Wyjdę na wariatkę.
- Jak ci pomóc? - zaoferował.
- Masz wehikuł czasu?
- W innych spodniach.
- To poleć mi jakieś dobre wino – powiedziała ze słabym uśmiechem.
- Nie będzie tak źle – spojrzała z powątpiewaniem.
- Dwa słowa : Greg House.
- Nie będzie łatwo, ale...Może wezwę go do szpitala, co ty na to?
- Myślisz, że zadziała?
- Spróbować można.
- Dzięki James. Jesteś prawdziwym przyjacielem.

lisa

hahah biedna Cuddy ale sama się w to wpakowała...

sama sie sobie dziwie ale zaczyna mnie denerwować to ciekawstwo Cameron względem Housa, w sumie zawsze ona 'troszczyła' sie o niego ale teraz to drażniące dla mnie...

Kama

Znowu padłam ze śmiechu.

Becia

Saph

Coś mi się wydaje, że matka House'a zaczyna podejrzewać, że oni tylko udają, ale czeka, bo ma nadzieję, że jednak coś z tego wyjdzie.

Czekam na kolejną część.

Gatha

Saphira, mam takie samo wrażenie xD

oczywiście super, już się ślinię nad klawiatura w oczekiwaniu na cd.