Oskarowe przedstawienie, czyli farsa zbyt dobrze odegrana[Z]

jeanne

Diaboliczny House...
Mmm...
Przynajmniej na razie, ale nawet gdyby zobaczenie miny Cuddy, kiedy się tam pojawi warte było każdej ceny. Nie było mowy, żeby przegapił ten lunch. Będzie tam choćby świat się walił. Znalazł by na to czas nawet gdyby pół naga Carmen Elecktra zapukał do jego drzwi. Dzień zaczynał się robić interesujący, a miało być o wiele lepiej. Taka okazja spada mu na kolana. Po prostu genialne. Sam by tego nie wymyślił.
osz... aż się boję co on wymyśli

Biedna Cuddy...

wklej dzisiaj jeszcze trochęę

bo mi to strasznie poprawia humorr xD a po 4x16 potrzebna mi dawka dobrych emocji

proszęę xD

jakobson

No nie moge się doczekać tego lunchu

Zapowiada się smakowicie!

Gatha

umarłam i zostałam wskrzeszona xD

nie mogę się doczekać tego lunchu!

agnieszka2372

Wilson szukał House'a by powstrzymać nieuniknione. Nie wiedział, że było już za późno. Znalazł go w gabinecie, właśnie szykował się do wyjścia. Przyjrzał sie uważniej wyrazowi twarzy przyjaciela. Zdradzał wszystko czego nie chciał teraz wiedzieć. Było na nim zniecierpliwienie, zadowolenie, które towarzyszyło mu kiedy coś knuł, albo kiedy wcześniej wymienione coś poszło po jego myśli. Ale było tam coś jeszcze. Ekscytacja? Takiego ożywienia nie widział u niego od pewnego czasu. Sprawy nie zapowiadały się dobrze dla Lisy Cuddy. Ciężko było przewidzieć co zrobi House, ale nic co w tej chwili przychodziło mu do głowy nie było specjalnie krzepiące.
- Wiesz już, prawda? - domyślił się wchodząc do gabinetu House'a.
- A ty skąd wiesz? Czyżby moja lepsza połowa zdążyła ci się już poskarżyć? - spytał szukając w myślach kolejnych zdrobnień dla Cuddy. Wilson spojrzał błagalnie w sufit.
'Zaczyna się' pomyślał.
- Weź pod uwagę, że chciała ci pomóc – spróbował
- Skłamała mojej matce, że jesteśmy parą. Jak mi to pomaga? - zastanawiał się.
- Właściwie to jedno wielkie nieporozumienie. Twoja matka odniosła błędne wrażenie, że jesteście razem, poszła z tym do Cuddy, a ......
- Nie zaprzeczyła, prawda?
- Technicznie to w dużej mierze twoja wina, bo potwierdzasz plotki.
- Nie mam na to czasu. Śpieszę się – ponaglił kierując się do wyjścia. James zatarasował mu drogę. Swoim zwyczajem położył ręce na biodra.
'Czas wykładu' przeleciało przez głowę House'a.
- Nie umiała sprawić zawodu twojej matce. Chciała poprawić jej humor, żeby tak się o ciebie nie martwiła. Zrobić coś miłego.
- Wzruszyło by mnie to gdybym był postacią z kreskówki, tobą, albo Cameron. Ta okazja spada mi z nieba – oświadczył.
- Jesteś pewny, że z nie z przeciwnego kierunku? - zapytał onkolog.
- Jeśli jest tak jak mówisz jestem winny whisky Lucyferowi – oświadczył diagnostyk.
- To materiał do upokorzenia, drwin i szantażu do..... nieskończoności - dokończył po chwili namysłu.
- Cokolwiek planujesz nie rób tego – błagał Wilson.
- Jimmi, mój dobroduszny przyjacielu wyjaśnię ci to w twoich kategoriach, tak żebyś zrozumiał. To jakby naga pielęgniarka weszła ci do łóżka. powiedział powoli i wyraźnie, żeby onkolog w końcu pojął wagę sytuacji.
- Zapomnij o lunchu. Daj im pogadać, potem zjedz z matką kolację i poudawaj dla jej spokoju ducha, że jesteś w szczęśliwym związku. Matka wyjedzie, a ty nie będziesz musiał o tym więcej słyszeć.
- I co w tym zabawnego? Czemu mi to psujesz? Ja nie psuł bym ci twojego dnia, gdybyś dajmy na to.... wynalazł lekarstwo na raka.
- Porównujesz to do wynalezienia lekarstwa na raka- spytał z niedowierzaniem. Nie mieli teraz na to czasu.
- Choć z drugiej strony był byś wtedy bezrobotny.
- House! – spróbował ponownie, ale wiedział, że sprawa jest przegrana.
- Chyba mogę zjeść lunch z własną matką i światłem mego życia? - zauważył wychodząc.
James chwycił za telefon gdy tylko przyjaciel zniknął mu z oczu.

na dziś to chyba tyle, lunch muszę dopracować
żeby smakował idealnie

co wymaga trochę czasu

kremówka

no nie, nie było mnie dzień niecały na forum, a tu już Twój nowy fik i do tego taki świetny...

nie daj się braciom tylko pisz kolejną część

Gatha

pisz kolejna, pisz, zamieść jeszcze dzisiaj!

a zdrobnienia i określenia Cuddy wymyślane przez House'a zwaliły mnie z nóg

Em.

A ja przeczytałam wszystko na raz. Przez trzy czwarte czytania szczerzyłam sie do komputera, przez resztą czasu leżałam ze śmiechu na ziemi. agnieszka, ten fik to mistrzostwo świata. Ten kawałek, kiedy House myśli nad zdrobnieniami zapowiada rychłą katastrofę. Będę w pierwszym rzędzie z pudełkiem popcornu, żeby to zobaczyć

.

jakobson

Agniesza! ty zła kobieto! A ja tak sie nastawiałam na ten lunch że nawet nie jadłam kolacji żeby mi lepiej smakowało! Teraz bedę musiała iśc spac na pusty żołądek.

lisa

czuję głód! Aga ja do jutra nie wytrzymam!

a lunch zapowiada sie fantastycznie

agnieszka2372

teraz będziecie mieli pretensje

to ta pierwsza - mniej interesująca was część

Siedząc przy stoliku z matką Grega House'a Lisa zastanawiała się czemu właściwie to zrobiła? Jak do tego doszło, że się tu znalazła? Czemu jej tak zależało? Czemu tu siedziała? Jednego była pewna. Nie było to poczucie winy. Przyjaźń? Z pewnością. Dokładnie wiedziała jak to jest martwić się o Houose'a. Mogła sobie jedynie wyobrażać o ile razy bardziej denerwuje się matka. Lunch, sam w sobie nie był zły. Nawet więcej był najbardziej udanym spotkaniem w tym tygodniu. Blythe House była sympatyczną, zabawną i inteligentną kobietą. Niezwykle łatwo im się rozmawiało. Ograniczała się do pytań o nią, jej karierę, przeszłość, rodzinę. Na szczęście nie wypytywała o nie prawdziwy związek. Wyglądało na to, że po prostu chciała dowiedzieć się czegoś więcej o kobiecie, którą według niej kochał jej syn. Gdyby Lisa Cuddy miała szczęście do końca posiłku było by po wszystkim. Niestety los nie okazał się dla niej łaskawy. Zupełnie nieoczekiwanie zobaczyła zapowiedź zbliżającej sie klęski.W drzwiach restauracji niespodziewanie pojawił się jej największy zawodowy kłopot i tymczasowa miłość jej życia Greg House.
Jak on się dowiedział ? Czy istniał jakiś radar, który informował go, kiedy jej kłamstwa dotyczyły jego? Jakimś cudem zawsze umiał je rozpoznać?
Z rosnącym przerażeniem patrzyła, jak uśmiechnięty powoli zbliża się do stolika. Nie śpieszył się, najwyraźniej cieszył się chwilą triumfu. Ten moment był urzeczywistnieniem jej najgorszego koszmaru. Poczuła jak przechodzi ją zimny pot, kiedy spojrzała w jego błękitne oczy nie mając pojęcia co zaraz zrobi. Ogarnęła ją panika. Zaraz będzie musiała tłumaczyć się przed jego matką ze swojego kłamstwa, które przecież mówiła w dobrej wierze. Najgorszy z tego wszystkiego był fakt, że już zdążyła ją polubić. A teraz wyjdzie przed nią na wariatkę. Co za upokorzenie!

Acha! Nie wiem jak mam wam wierzyć pod każdym fikiem ktoś pisze, że ten to mistrzostwo świata

Gatha

ok, to ta pierwsza częśc wcale nie jest nieiteresująca! D

co jednak nie zmienia faktu że z niecierpliwością czekam na kolejną... kiedy można jej się spodziewać?

agnieszka2372

jutro
nie dam rady dziś

muszę sporo dopracować, jak zacznę dziś to i tak nie dam rady

Gatha - ok, to ta pierwsza częśc wcale nie jest nieiteresująca! D

dzięki za szczery doping

Em.

agnieszka, pozostaje tylko sądzić, że wszystkie twoje fiki są mistrzostwem

.

Auugh! To cholernie niewdzięczne z mojej strony, ale ja chcę wiedzieć, jak przebiegła reszta tego lunchu! Mam głód

. Czekam tylko, aż House pocałuje Cuddy w policzek i będzie zgrywał najbardziej zakochanego gościa na świecie

.

Kama

Świetny fik, po raz kolejny. Wprawdzie jestem ostatnio zabiegana, ale na szczęście udało mi się przeczytać. Mnóstwo pięknych momentów, świetny sam pomysł. Z tej ostatniej części moim hitem jest "tymczasowa miłość jej życia:

jakobson

ciekawie jak się do nich zwróci na powitanie:
"Witajcie moje dwie najukochańsze kobiety pod słońcem"
hahaha nie moge sie doczekać

agnieszka2372

chce też uprzedzić, że post może nie pokazać się jak zwykle z samego rana

zależy kiedy wstanę

do 8:30 muszę wyjść z domu
ale robię co mogę

Saph

Nie będę oryginalna, ten fik to mistrzostwo świata

Alr tak całkiem poważnie, skąd Ty bierzesz pomysły? Już nawet nie mówię o stylu pisania, który mi strasznie odpowiada.

Pikaola

Jesteś okropna

w takim momencie przerywać.... nieładnie

Czekam na c.d., mama nie nauczyła mnie cierpliwości

Becia

przeczytałam trzy ostatnie kawałki za jednym razem

śmiałam się tak głośno, że chyba obudziłam moich rodziców. to jest scenariusz na komedię

czytając twojego fika słuchałam tego [link widoczny dla zalogowanych] melodia świetnie pasuje do zaistaniałej sytuacji

Holiday

niesamowite dowcipne uchchałam się jak norka czytając to. to jet takie hałsowe szybka akcja a nie moda na sukces :wink: PISZ DALEJ!!!1 BYLE SZYBKO!!

*Madziula*

super

agnieszka2372

Jeszcze nie sedno

cierpliwości

Wilson próbował dodzwonić się na jej komórkę. Bez skutku. Cudownie. W prost fantastycznie. 'Wybrała sobie moment, żeby po raz pierwszy w życiu nie brać komórki. Nie ma co.' myślał onkolog wykręcając numer po raz szósty, po czym ostatecznie zrezygnował z dalszych prób nawiązania kontaktu.
W tym czasie, przecznicę dalej jego przyjaciel Greg House przekroczył właśnie próg restauracji.
Stanął w drzwiach by zlokalizować swoją matkę i swoją ofiarę. Znalazł je bez problemu. Siedziały w głębi, przy stoliku, który zapewniał nieco więcej prywatności. Już z daleka widział, że się z czegoś śmieją. Obie były zrelaksowane, najwyraźniej miło spędzały czas. Dziwne. Prawie miał wyrzuty sumienia przez to co zaraz zrobi. Prawie. Perspektywa ich przyjaźni na dłuższą metę była niepokojąca, żeby nie użyć mocniejszego określenia; jak przerażająca, czy też mrożąca krew w żyłach. Oczami wyobraźni widział już gorącą linię informująca się nawzajem o każdej jego wpadce, czy złamanym przez niego przepisie.
Dokładnie wiedział, kiedy Cuddy go zobaczyła. Uśmiech automatycznie zniknął z jej twarzy. House powoli zbliżał się do stolika rozkoszując się przerażeniem wymalowanym na twarzy Lisy Cuddy. W tym momencie wiedział, że ma nad nią władzę. Słodkie uczucie. Był na z góry wygranej pozycji. Już samo domyślanie się co może jej zrobić doprowadzi ją do szaleństwa.
Czego się spodziewała? Nagadała jego matce, że są parą. Takiej okazji nie mógł przepuścić. Sytuacja aż prosiła się o żarty. I co ona w ogóle sobie myślała? Że to przed nim ukryje?Że nie skontaktuje się z rodzicami do końca życia?... Tu akurat miała trochę racji. Była taka możliwość. Musiała wiedzieć, że zwlekał z telefonami do domu do ostatniej chwili. Punkt dla niej.
Ale przyszedł czas wrócić do zabawy.
Miał tyle możliwości jak to rozegrać, tyle pomysłów. Ciekawe, czy można doprowadzić poważną panią administrator do płaczu w zatłoczonej restauracji? Wiedział, że to co robi musi być wiarygodne. Jego matka zbyt dobrze go znała. Nie mógł przesadzić. Nie chciał dla Cuddy chwilowego obciachu, ale powolnej długoterminowej agonii. Kiedy doszedł do stolika wyraźnie zauważył zmianę nastroju szefowej. Momentalnie się pozbierała. Znów była uśmiechnięta, pewna siebie. Zupełnie jak by nic się nie działo. Jakby na prawdę zrobił niespodziankę swojej dziewczynie jedzącej lunch z jego matką. Właśnie dlatego była godnym dla niego przeciwnikiem. Właśnie dlatego taką frajdę sprawiały mu ich utarczki. Walczyła nawet z góry przegranej sytuacji.

Katarzyna

Mam nadzieję, że następną część umieścisz niebawem i będzie to ta właściwa

.

*Madziula*

super

Saph

Z Cuddy jest twarda sztuka, nie odpuszcza bez walki. Ciekawe jak to rozegra House.