Obietnica [M]

agnieszka2372

Zweryfikowane przez Saph

Z zasady jestem za tym, że dramatów dostarcza nam serial
my piszemy te radosne zakończenia
jednak raz na jakiś czas wena każe mi napisać coś w stylu :

W dzień śmierci Lisa Cuddy miała 41 lat. Zginęła tragicznie w wypadku jadąc na dyżur w czyimś zastępstwie.

Nie zdążyła kupić sobie wypatrzonej fioletowej torebki, ani pojechać na planowane wakacje.
Nie zdążyła spłacić zaciągniętego kredytu na dom, wyjść za mąż, ani mieć dzieci.
Zdążyła jednak wyznać miłość mężczyźnie swojego życia.

Po tym jak pocałowała go po raz pierwszy od dawna i jednocześnie po raz ostatni poprosiła:

- Zrób coś dla mnie.

......

- Obiecuje – przysiągł całując jej słodkie, lekko posiniaczone od wypadku usta.

Greg House nie pojawił się na pogrzebie swojej szefowej. Zniknął gdzieś bez słowa na tydzień po jej śmierci i nikt, nawet Wilson nie miał pojęcia gdzie jest. Pojawił się z powrotem wycieńczony z największym kacem swojego życia. Kiedy następnego dnia wrócił do pracy nikt go o nic nie pytał. Niby był taki jak dawniej, ale nieco cichszy, z podkrążonymi oczyma w których brakowało dawnego łobuzerskiego blasku.

Minęło trochę czasu i wszystko powoli wracało do normy. Personel przyzwyczajał się do nieobecności wszechobecnej Dr Lisy Cuddy. Nowy przełożony może i był jednym z najlepszych specjalistów w swojej dziedzinie, ale brakowało mu osobistego oddania z którego znana była Cuddy.

Greg House, ku ogólnemu zdziwieniu wciąż pracował w szpitalu, prowadził swój oddział diagnostyczny, leczył pacjentów, czasem zbierał pozwy. Większość godzin w przychodni unikał, lub zrzucał na podwładnych. Ale w każdym tygodniu przychodził dzień, a w nim taka godzina, którą odrabiał bez gadania, narzekania, czy wymigiwania się. Godzinę, która była częścią obietnicy złożonej kobiecie swojego życia. Kobiecie, która poprosiła o jedno, żeby nie wiadomo co się działo nie pozwolił zamknąć darmowej przychodni dostępnej dla każdego. Cuddy nie chciała by zmarnowano jedną z niewielu rzeczy, które po sobie zostawiła. W której założenie i funkjonowanie włożyła tyle swojej pracy i swojego trudu. Chciała, żeby chory potrzebujący opieki dostał najlepszego lekarza do jakiego miał dostęp. Żeby biedniejszy człowiek nie umarł na jakąś banalną chorobę tylko z powodu barku potrzebnego fachowca.
I tak diagnostyk z Princeton stał się strażnikiem jednej rzeczy, której do tej pory unikał za wszelką cenę.

Kiedy Greg House w kolejny piątek szedł odpracować swoją godzinę w przychodni cały personel szpitala wiedział dla kogo to robi.

THE END

pozdrawiam serdecznie

lisa

smutne, ale piekne...

Pikaola

Początek smutaśny

Potem jest... piękny (?), to Jego poświęcenie i widać, że ma uczucia:) Lubię takie drabbliki

Kama

Ałć. Wzruszyłam się. A twardziel ze mnie.

Piękne, Aga. Niby też uważam, że musimy pisać na wesoło "ku pokrzepieniu serc" (nie, nie porównuję nas do Sienkiewicza), ale czasem warto stworzyć Coś Takiego.

Gatha

jeeej, smutne ale xcudowne xD

cwankiara

Bardzo mi się podobało, takie szczere i proste...

eye_roller

błeeeeee- złamałaś mi moje już nadwątlone serduszko. a ponieważ jestem po tylu godzinach pracy że na ostatnim zdaniu się poryczałam..
ale w sumie odmiana jest dobra. ale dla psychiki lepiej wesoło pisac

jeanne

Oj...
smutne ale genialne xD
aż mnie coś ścisnęło w żołądku...

kremówka

strasznie mi się podobało

jak zwykle nie wiem co napisać, Twoje fiki zawsze wywierają na mnie takie wrażenie, że brak mi słow...
ale to chyba dobrze

Izabella

Tak mną wstrząsnęlo, że nie wiem co napisać.
Pięknie władasz naszymi emocjami. Kilka zdań ale jakich wyrazistych.

Katty B.

Mój absolutny faworyt? "Nie zdążyła kupić sobie wypatrzonej fioletowej torebki(...)". Takie zdania trzepią po łbie, pokazują kruchość każdego życia oraz pewną... mhm, ulotność. Nigdy nie wiesz, kiedy umrzesz i zawsze, zawsze pozostawisz coś niedokończonego. Coś zapomnianego, coś zostawionego na później. Bo nigdy nie wiesz, prawda?

Jak kiedyś juz a propos jakiegoś fika napisałam, doskonale potrafię sobie wyobrazić House'a robiącego coś banalnego dla kogoś, pracującego z oddaniem w czyjeś imię (to, że lista tych imion w moim światopoglądzie ogranicza sie do dwóch to inna sprawa). I myślę, że nie ma nic OOC w takiej obietnicy. W końcu to... kobieta jego życia.

Pięknie napisane.
Kat.