|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
NiEtYkAlNa
Dermatolog
Dołączył: 27 Paź 2009
Posty: 1519
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 10 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Houseland
Płeć: Kobieta
|
 Wysłany: Sob 11:36, 20 Mar 2010 Temat postu: Nieodwracalne [M] |
|
|
| Cytat: | Taki humor mojego migrenowego wena  Co on wymyslił, tego nie wiem Mam nadzieję… na nic nie mam nadziei, zapraszam po prostu do przeczytania  |
<i>Zweryfikowane przez autorkę</i>
http://www.youtube.com/watch?v=MuwHsblP3A8&feature=player_embedded *
Nieodwracalne.
Have you ever screamed out into the dark
Thinking no one else could hear
Siedział w fotelu, patrząc w telewizor. Bezwiednie obracał w dłoni pomarańczową buteleczkę Vicodinu. W jego mieszkaniu było szaro i cicho jak zawsze. Tym razem jednak miał wrażenie, że i jego w nim zabrakło. Był nieobecny. Nie słyszał nawet walenia do drzwi. Ocknął się dopiero, gdy dotarł do jego uszu brzdęk klucza, przekręcanego w zamku. Do mieszkania wszedł Wilson, w rękach trzymał torby z zakupami.
I was leaving footprints tainted by my past
On this winding road to you
- Wilson? - wymamrotał, wyłączając telewizor. - A gdzie jest Cuddy? - dodał po chwili zdziwiony, że nie ma jej z James’em.
- House, nie zaczynaj… - westchnął onkolog. - Co chcesz zjeść?
- Myślałem, że przyjedzie z tobą, tak, jak mówiła… - Był niepocieszony.
- Nie mogła nic takiego powiedzieć. - Wilson przyzwyczaił się do pytań House’a.
- Oczywiście, że mogła. Dwa dni temu byliśmy w Marcy, opowiedzieć ci, jak było? - zapytał przekornie. Uśmiechnął się słabo, gdy James skinął głową. Młodszy lekarz zaczął wyjmować produkty z siatek.
House usiadł wygodniej i oparł stopy na stoliku do kawy. Był ubrany w swoją ulubioną piżamę. Zarost na jego twarzy był trochę dłuższy niż zazwyczaj.
I'd lost my faith in love
Tonight i believe again
- Ona prowadziła, a ja, jak zwykle miałem ubaw, patrząc jak jeździ. - Pochwalił się. Był jak dziecko, które dostało zabawkę.
- To chyba nic nowego, House - stwierdził James, nie przerywając przygotowywania posiłku.
- To akurat nie jest nowością, nigdy nią nie było. Nawet wtedy, gdy nie byliśmy jeszcze parą. - Uśmiechnął się szeroko. Potarł szorstki policzek i wstał z kanapy.
- Dokąd idziesz? - Przejął się James.
- Miałem ochotę się położyć, jeśli nie chcesz słuchać… - odparł diagnosta. Był zawiedziony. Uważał, że Wilsona nie obchodziło to, że chciał się zwierzyć.
- Oczywiście, że chcę. - Nie miał pojęcia, który raz słyszał tę historię.
- A więc… - zaczął radośnie House. - Zatrzymaliśmy się po drodze na obiad w takim małym zajeździe i…
My Heart was a broken place
Now i feel whole again
- I co? - Wilson udawał zainteresowanego.
- Zacząłem rozmowę… Na początku żartowałem, ale ona chyba zaczęła brać moje słowa na poważnie - stwierdził, drapiąc się po policzku. Odwrócił się gwałtownie w stronę przyjaciela.
- Wiesz co z tego wyszło?! - krzyknął uśmiechnięty. Podszedł jeszcze bliżej, żeby móc skosztować sosu, który właśnie przyrządzał James.
- Powiesz mi, czy mam zacząć zgadywać, jakie były skutki twoich głupich żarów? - zapytał ironicznie.
Zachowywał się jak zawsze, gdy prowadzili taką rozmowę. Krzątał się po kuchni. House biernie czekał na posiłki...
And that's worth believing in
and i believe
I believe again
- Oświadczyłem się jej… - szepnął. Spojrzał na onkologa przelotnie.
- Co ty mówisz, House?! - krzyknął zaskoczony. - Ty i oświadczyny, nie wierzę! - Poklepał przyjaciela po ramieniu. Diagnosta cieszył się tak bardzo, jakby dostał całą kulę ziemską w prezencie.
- Poważnie, Wilson. Zrobiłem to, a ona je przyjęła. Stwierdziłem, że wyborem pierścionka zajmę się później. O ile nie rozmyślę się ja albo ona…
- Cały ty! - mówisz coś, zanim pomyślisz.
- To źle, że poprosiłem ją o rękę? W końcu jesteśmy ze sobą od ponad roku, poza tym przez całe lata lecieliśmy na siebie. - Uśmiechnął się szatańsko.
- Dobrze, dobrze. Ale o pierścionku mogłeś zacząć myśleć wcześniej. - Uśmiechnął się ciepło, ale jego wzrok był bardzo smutny. Na szczęście to umknęło uwadze House'a, jak wiele innych rzeczy w ostatnim czasie.
Wilson wiedział, że niedługo Greg da mu spokój ze swoją opowieścią, weźmie trochę Vicodinu i położy się spać.
Have you ever spun out of control
Like you never saw the road ahead
- Oby się nie rozmyśliła - szepnął do siebie. Onkolog wrzucił makaron do wrzącej wody i zajął się warzywami. Musiał dopilnować, żeby House nie siedział głodny.
Have you ever just kept looking back
Ever closer to the edge
- A gdzie jest Cuddy, nie przyjdzie? - zapytał ponownie diagnosta, przeglądając się w ciemnym ekranie telewizora. Wyglądał dziwnie, nawet jak na siebie. Kiedyś tego nie robił, teraz dosyć często.
- Mówiłem ci… - James zaczynał być poirytowany, ale nie dał tego po sobie poznać.
- Położę się - westchnął. - Zbudzisz mnie na obiad? - zapytał smutnym głosem.
- Tak, House. Obudzę cię, nie zostawię cię głodnego, przecież wiesz… - odparł Wilson.
I was praying for the light i see in your eyes
I had all but given up
House poczłapał do swojej sypialni, nucąc pod nosem jakąś ckliwą piosenkę. Chwilę później zadzwonił jego domowy telefon.
- Halo? - Wilson odebrał szybko.
- James, jesteś u niego? Kiedy wracasz do szpitala? Jesteś potrzebny - odezwał się kobiecy głos w słuchawce.
- Będę lada moment. Obiad jest już prawie gotowy, muszę poczekać, aż House się naje i rozwiesić pranie. Potem jadę od razu do PPTH - odpowiedział nerwowo.
- W porządku, potrzebujemy zgody na ważną biopsję, a tylko Foreman uważa, że jest niepotrzebna - powiedziała Trzynastka.
- Niedługo będę! - powiedział głośniej. Próbował się opanować, żeby House za nic w świecie go nie usłyszał.
- Wilson… - powiedziała cicho kobieta. - A jak on się czuje? - zapytała, jej głos był pełen troski. Wilson westchnął głośno.
- Ciągle tak samo. Nie wiem, czy kiedykolwiek będzie lepiej… - Odłożył po cichu słuchawkę na miejsce.
Odkąd James Wilson znalazł się na stanowisku Dziekana Medycyny, miał o wiele więcej obowiązków w szpitalu. Objął je po tragicznie zmarłej Lisie Cuddy. Dodatkowo, musiał zająć się House’em, który wciąż żył przeszłością i nie miał najmniejszego pojęcia, co dzieje się na świecie.
Umysł diagnosty całkowicie się pogubił po tym, jak w tragicznym wypadku samochodowym - którego również był uczestnikiem - zginęła jego ukochana. Funkcje jego mózgu znacznie osłabły. Śmierć Lisy wywołała w nim wstrząs i oszalał z żalu oraz tęsknoty.
Codziennie, gdy Wilson przychodzi go nakarmić, House opowiada mu z entuzjazmem o ostatnim wydarzeniu, jakie zarejestrował jego wówczas zdrowy mózg. James słucha przyjaciela wytrwale. Później House pyta o Cuddy, po raz kolejny w nadziei, że usłyszy o jej nadchodzących odwiedzinach. A gdy onkolog odpowiada, że dziś jej nie będzie, diagnosta idzie zasmucony się położyć. Wilson nie zamierza powiedzieć House’owi, że Lisa już nigdy do niego nie przyjdzie. Wie, jak bardzo ją kochał. Bo to, co przeżył jest nieodwracalne.
I believe the impossible is possible to overcome
I believe in miricles
Born from love in everyone
The end.
___________
Link do piosenki, której słów użyłam.
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez NiEtYkAlNa dnia Nie 6:31, 21 Mar 2010, w całości zmieniany 4 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
 |
CaRoLaInE_97
Ratownik Medyczny
Dołączył: 02 Sty 2010
Posty: 180
Przeczytał: 154 tematy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Stalowa Wola
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Sob 11:45, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Ale smutaśno się zrobiło... 
Nasz biedny Hałsio! 
Cuddy nie żyje.. 
Ale naprawdę szkoda mi House'a, taki misiek biedny
No co tu mogę więcej napisać..Pięknie napisane, ale smutne.. 
Ale takie czasami też dobrze poczytać 
Wena na kolejne dzieła!
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez CaRoLaInE_97 dnia Sob 11:49, 20 Mar 2010, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
|
daritta
Ginekolog
Dołączył: 16 Gru 2009
Posty: 2185
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Leszno
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Sob 12:51, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Aż mi się płakać zachciało
Świetnie napisane,miło się czyta,ale szkoda,że takie smutne
Ogólnie to nie wiem co jeszcze napisać
Soł pozdrawiam i wena życzę
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Aleksandra
Stażysta
Dołączył: 18 Gru 2009
Posty: 379
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Sława
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Sob 12:52, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Popłakałam się
Jak mogłaś?
Ale fik był PIĘKNY, PRZEGENIALNY, ARCYARCYDZIEŁO!
Pozdrawiam i proszę o więcej takich fików
Pozdrawiam
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Gorzata
Narkoman
Dołączył: 12 Lut 2010
Posty: 3805
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 2 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Krk
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Sob 13:26, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
jakie to smutne
przyzwyczaiłam się, że w Twoich fickach nikt z dobrych nie ginie (może oprócz Samolotu)...
płakać mi się chce
jednak pięknie to wszystko opisałaś
czekam na kolejne, weselsze ficki!
Wena!
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
justykacz
Groke's smile
Dołączył: 16 Mar 2008
Posty: 1856
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 47 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Sob 14:56, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Wzrusznęłam się....
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
GosiaczeQ_17
Proktolog
Dołączył: 28 Gru 2009
Posty: 3357
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kraina wiecznej młodości
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Sob 15:49, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Nie wyobrażam sobie House w stanie takiego załamania psychicznego ALe fick piękny... aż się wzruszyłam
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
dr Tygrysolka
Ratownik Medyczny
Dołączył: 25 Kwi 2009
Posty: 284
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 2 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: W-wa
|
| Wysłany: Sob 16:01, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Zastanawiam się, skąd wiesz, jak trącić akurat tę, odpowiednią strunę w duszy, żeby czytelnik zaczął płakać. Bo ja nie płaczę przy czytaniu fików, prawie nigdy. Nie płaczę przy czytaniu książek. Tylko podczas niektórych filmów, czasami.
A teraz po policzku płynie mi łza. Ale nie z powodu śmierci Cuddy, nie, ten motyw mam oswojony. Ale House, żyjący w takiej nieświadomości, czekający na nią, w pewien sposób szczęśliwy, opowiadający o ostatnim, związanym z nią wspomnieniu, dziwnie bezbronny, nieumiejący przygotować sobie posiłku... Nie mogę.
You're genious. I tyle.
Pozdrawiam,
Tygrys
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
piłeczka Haus'a
Ratownik Medyczny
Dołączył: 17 Sty 2010
Posty: 249
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Pomorskie
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Sob 17:31, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Będę płakać ! Ale fik bardzo dobry. 
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Jane
Student Medycyny
Dołączył: 15 Sie 2009
Posty: 111
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Sob 19:15, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Wiesz, idealnie oddałaś tę atmosferę dziecinności, podekscytowania najmniejszymi sprawami, dokładnie taką, jak podczas przebywania z osobami.... hm... niepełnosprawnymi umysłowo, po wypadkach, jak House. Po prostu udało Ci się wpasować w ten klimat i to jest genialne
Wilson, który musi opiekować się Housem, słuchać jego historyjek, a przy tym tak spokojny i opanowany... to jest to. On po prostu jest, spokojny, normalny, a przy tym cierpliwy i naprawdę przywiązany do przyjaciela. I potrafi zrobić wszystko tak, żeby życie miało równowagę. Jakbym wiedziała, jak zrobić wzruszoną emotkę, to ona by była tu co chwilę
A na razie życzę dużo, dużo weny
Jane ;*
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
baby
Neurochirurg
Dołączył: 07 Lis 2009
Posty: 3013
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z szafy
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Sob 19:29, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Nitko, jesteś genialna.
Codziennie, gdy Wilson przychodzi go nakarmić, House opowiada mu z entuzjazmem o ostatnim wydarzeniu, jakie zarejestrował jego wówczas zdrowy mózg. James słucha przyjaciela wytrwale. Później House pyta o Cuddy, po raz kolejny w nadziei, że usłyszy o jej nadchodzących odwiedzinach. A gdy onkolog odpowiada, że dziś jej nie będzie, diagnosta idzie zasmucony się położyć. Wilson nie zamierza powiedzieć House’owi, że Lisa już nigdy do niego nie przyjdzie. Wie, jak bardzo ją kochał. Bo to, co przeżył jest nieodwracalne.
czemu ja dzisiaj tak dużo płaczę?
najpierw na filmie, potem czytając fiki...
Arcydzieło
kocham,
baby
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
mazeltov
Neurolog
Dołączył: 28 Paź 2009
Posty: 1656
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: z poczekalni
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Sob 20:29, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
| Cytat: | | Taki humor mojego migrenowego wena |
jak ja bym chciala miec takie tworcze migreny 
A teraz pora na komentarz i coz brak slow. Zgadzam sie z tygrysem ze masz niesamowite wyczucie w ktore trybiki ludzkiej duszy uderzyc zeby wywolac emocje ktore chcesz przekazac.
Przyznam sie szczerze ze smierc Cuddy, nie zrobial na mnie zadnego wrazenia. Za to stan Housa olbrzymie, wydawalo mi sie ze on juz bardziej nieszczesliwy byc nie moze a tu jednak. ktos napisal ze pokazalas jego "dziecinnosc" i zagubienie mi raczej skojarzylo sie ze staroscia, z kims starym, podupadlym na zdrowi, cierpiacym, bezradnym i zupelnie nie radzacym sobie ze soba, nawet nie wiedzacym jak to zrobic.
Pokazalas przerazajacy motyw czlowieka ktory kiedys mimo wszytsko tryskal zyciem, energia a teraz jest troszke jak wazywo je, spi, oglada telewizje i tak na okretke.
To jak opowiada swoje szczesliwe przezycie i ze robi to codziennie po kilka razy, wywoluje naprawde wspolczucie nie tyle dla Wilsona bo on to rozumi ale dla Housa.
Nitka nie wiem co napisac, jak czytam to co napisalam to sie nawet kupy nie trzyma. Nie potrafie po tym nic konstruktywnie sklecic przepraszam ale wiedz ze bardzo mi sie podobalo
pozdrawia mazeltov
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Noemi
Student Medycyny
Dołączył: 28 Lis 2009
Posty: 143
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Sob 21:09, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Nie wiem co powiedzieć, zabrakło mi słów. Miniaturka jest pięknie napisana, a pomysł doprawdy świetny. Ponownie kłaniam się do stóp, bo nic innego zrobić nie mogę
House jest tak bezbronny, a w swojej bezbronności tak... dziecięcy, że smutno się robi czytając o nim. A Wilson udowadnia, że jest prawdziwym przyjacielem Było już wiele ficków, w których Cuddy umierała lub była martwa, ale chyba nigdy nie czytałam takiego.
Podsumowując jednym słowem: genialne.
Weny życzę!
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
neko.md
Epidemiolog
Dołączył: 14 Paź 2009
Posty: 1231
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 3 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Lublin
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Sob 21:27, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Wow.
Mój komentarz.
Wow. Po raz drugi.
Piękne.
Tyle tylko powiem.
Arcyarcydzieło, Nitko.
Wena na inne.
n.m
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
roksi.
Ratownik Medyczny
Dołączył: 27 Gru 2009
Posty: 286
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: BD.
|
| Wysłany: Sob 22:22, 20 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
O Nitko. 
Nie wiem ja ty to robisz, rozpłakałam się. Jeszcze nigdy wcześnie nie płakałam przy ficku. To było świetne, te emocje które przekazałaś.
Ten House nadal trwający w nadzieji
Ten Wilson, który wysłuchiwał jego wspomnień
Wszystko było idealne, tak do siebie dopasowane. Nic dodać, nic ująć.
Arcydzieło
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
NiEtYkAlNa
Dermatolog
Dołączył: 27 Paź 2009
Posty: 1519
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 10 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Houseland
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Nie 17:12, 21 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
CaRoLaInE_97
| Cytat: | | Ale smutaśno się zrobiło... |
*przytula* wiem, wiem, to wszystko jest moja wina...
| Cytat: | | Nasz biedny Hałsio! |
); biedny i to bardzo.
| Cytat: | | No co tu mogę więcej napisać..Pięknie napisane, ale smutne.. Ale takie czasami też dobrze poczytać |
Chyba racja, czasem smutne w jakiś sposób może wzbudzić dobre uczucia, dziękuję bardzo
daritta
| Cytat: | | Aż mi się płakać zachciało |
Nie płacz *podnosi na duchu* dzięki ;*
Aleksandra
Nie mogłam. Ale taki wen. Bardzo dziękuję
Gorzata
| Cytat: | | przyzwyczaiłam się, że w Twoich fickach nikt z dobrych nie ginie (może oprócz Samolotu)... |
Tak, racja. Zazwyczaj. Ale czasem odstępuję od reguły. Niezmiernie się cieszę, że Ci się podobało ;*
justykacz
| Cytat: | | Wzrusznęłam się.... |
To chyba dobrze?
GosiaczeQ_17
| Cytat: | | Nie wyobrażam sobie House w stanie takiego załamania psychicznego |
A wiesz, że tacy ludzie również istnieją? )': dzięki!;*
dr Tygrysolka
| Cytat: | | Zastanawiam się, skąd wiesz, jak trącić akurat tę, odpowiednią strunę w duszy, żeby czytelnik zaczął płakać. |
Tygrysie, nie wiem. Tak czuję i piszę to, co czuję
| Cytat: | | Ale House, żyjący w takiej nieświadomości, czekający na nią, w pewien sposób szczęśliwy, opowiadający o ostatnim, związanym z nią wspomnieniu, dziwnie bezbronny, nieumiejący przygotować sobie posiłku... Nie mogę. |
Aż dziwne, prawda? A jednak. I z taką osobą w życiu miałam do czynienia. Smutne, ale jakże prawdziwe...
Bardzo się cieszę, że zawitałaś w moich skromnych progach i zaszczyciłaś mnie wyczerpującym komentarzem. Nawet nie wiesz, jaka to dla mnie radość ;* ^^
piłeczka Haus'a dziękuję bardzo
Jane
| Cytat: | | Wiesz, idealnie oddałaś tę atmosferę dziecinności, podekscytowania najmniejszymi sprawami, dokładnie taką, jak podczas przebywania z osobami.... hm... niepełnosprawnymi umysłowo, po wypadkach, jak House. Po prostu udało Ci się wpasować w ten klimat |
Co nieco o tym wiem.
| Cytat: | | Wilson, który musi opiekować się Housem, słuchać jego historyjek, a przy tym tak spokojny i opanowany... to jest to. On po prostu jest, spokojny, normalny, a przy tym cierpliwy i naprawdę przywiązany do przyjaciela. |
Dla Wilsona to norma, dla House'a - rzeczywistość. Nie oddałby go nigdzie, za nic w świecie. A więc bierze to wszystko na swoje barki i dźwiga. Mimo że nie ma pojęcia czy House'owi kiedykolwiek się polepszy. Dziękuję ;*
baby
| Cytat: | | czemu ja dzisiaj tak dużo płaczę? |
Może to łzy dobra Czasem są potrzebne *:
mazel
| Cytat: | | jak ja bym chciala miec takie tworcze migreny |
Nie wiesz, co mówisz^^
| Cytat: | | Przyznam sie szczerze ze smierc Cuddy, nie zrobial na mnie zadnego wrazenia. |
Tak miało być.
| Cytat: | | Za to stan Housa olbrzymie, wydawalo mi sie ze on juz bardziej nieszczesliwy byc nie moze a tu jednak. |
Zawsze można być bardziej nieszczęśliwym. On jednak nie jest świadomy swojego nieszczęścia. Może to szczęście w tym całym nieszczęściu?
| Cytat: | | To jak opowiada swoje szczesliwe przezycie i ze robi to codziennie po kilka razy |
To na pewno jest straszne. A gdyby nad tym wszystkim zastanowić się głębiej... Gdzieś żyją tacy ludzie, i również tacy, którzy odgrywają rolę Wilsona. Tylko że to już nie jest fik. To życie. dzięki, że zawsze jesteś nie znudziły Ci się jeszcze moje ficki?^^
Noemi
| Cytat: | | House jest tak bezbronny, a w swojej bezbronności tak... dziecięcy, że smutno się robi czytając o nim. A Wilson udowadnia, że jest prawdziwym przyjacielem |
o tak. Jimmy odgrywa tu bardzo ważną rolę bardzo dziękuję ;*
neko.md Wielkie dzięki Kochana *:
roksi.
| Cytat: | | Ten House nadal trwający w nadzieji |
Może czasem to nawet lepiej... dziękuję ;*
Chciałam wam serdecznie podziękować za tak ciepłe słowa. Dzięki wam, po całym dniu na uczelni szczerze się uśmiechnęłam
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez NiEtYkAlNa dnia Nie 17:19, 21 Mar 2010, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Aduśka
Ratownik Medyczny
Dołączył: 07 Wrz 2009
Posty: 180
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 2 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Siedlce
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Nie 20:44, 21 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Nitko
Przyznam, że oczarowałaś mnie tą miniaturką. Na tyle, że trafia na listę ulubionych miniaturek
Przyznam, że kocham takie fiki. Z nutką tragizmu, smutne, ale i romantyczne
Przyznam, że migrenowy Wen jest baaardzo ... no ... dobry. Wyśmienity bym powiedziała  Cudownie Ci wyszła ta miniaturka, ale co ja piszę Tyś zdolna, utalentowana bestia (w pozytywnym tego słowa znaczeniu ofc )
No i tak ... Wzruszyłam się, choć rzadko to się mi zdarza  Ale na samym początku ... Wprowadziłaś mnie w przyjemny stan takiej jakby nostalgii
Żal mi Grega. Bardzo przeżył śmierć Liski
Wszystko tak pięknie opisane. Te jego załamanie, życie w innym świecie. pomoc i wytrwałość Wilsona. Poprostu ... Perełka!
Tyle uczuć, smutku, miłości w pewnym sensie
Uwielbiam Ciebie czytać. Piszesz wspaniale. Zawsze wzbudzasz u mnie fajne emocje Dziękuję i kłaniam się nisko ku Twojemy talentowi
Wybacz, że tak póżno komentuje, ale na początku nie byłam w stanie. Dopiero teraz udało mi się zebrać myśli do kupy
Dziękuję jeszcze raz. I życzę, by taki piękny Wen, odwiedział Cię częściej. No może, w przyjemniejszych okolicznościach
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
NiEtYkAlNa
Dermatolog
Dołączył: 27 Paź 2009
Posty: 1519
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 10 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Houseland
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Pon 14:10, 22 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Aduśka
| Cytat: | | Przyznam, że oczarowałaś mnie tą miniaturką. Na tyle, że trafia na listę ulubionych miniaturek |
Niezmiernie mi miło *__* *kłania się w pas*
| Cytat: | | Przyznam, że migrenowy Wen jest baaardzo ... no ... dobry. |
Heh, a jaki bolesny.
| Cytat: | | Tyś zdolna, utalentowana bestia (w pozytywnym tego słowa znaczeniu ofc ) |
Taa, bestia zdecydowanie^^ z tym talentem jest trochę gorzej
| Cytat: | | Tyle uczuć, smutku, miłości w pewnym sensie |
Miłości, przede wszystkim
| Cytat: | | Dziękuję i kłaniam się nisko ku Twojemy talentowi |
To ja bardzo Ci dziękuję.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
justykacz
Groke's smile
Dołączył: 16 Mar 2008
Posty: 1856
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 47 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Pon 15:41, 22 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Nietykalna, jeśli chodzi o mnie, to ja nigdy nie czuje nic większego przy czytaniu fików (był jeden wyjątek), więc jak się wzruszyłam to co najmniej jest to wydarzenie na skale światową 
Oscara temu, kto napisze fik, na którym się popłaczę
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Izoch
Okulista
Dołączył: 08 Sty 2010
Posty: 2248
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 4 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Sammyland
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Wto 13:48, 23 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
Jeszcze to przeczytam i idę pisać pracę na konkurs o Polsce, którą piszę od trzech godzin i mam jedyne "Polska" Ale właśnie pomysł mi wpadł *_*
Eeeej!
Tak nie można!
Biedny House, no. Tak mi go szkoda. Najsmutniejsze były te kontrasty - wesoły House, smutne oczy Wilsona. Szczęśliwy House - tragiczna rzeczywistość. I nie da się nie zauważyć ten ogromnej przyjaźni. Bo to jest ciężkie, widzieć przyjaciela w takim stanie, nie móc mu pomóc, codziennie robić to samo, słyszeć to samo, czuć to samo, a jednocześnie jakoś żyć, nie odtrącając tego kogoś. To nasz Wilson!
Cierpiący House - Jezu, zabrzmi to idiotycznie, ale ja lubię takie rzeczy czytać, tym bardziej, jak są tak ślicznie opisane *-*
I szkoda Lisy, mimo wszystko
Umiesz rozstroić człowieka - przed chwilą śmiałam się jak idiotka, teraz jest mi niesamowicie przykro z powodu House'a, no!
Weny jeszcze większej ;*
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
NiEtYkAlNa
Dermatolog
Dołączył: 27 Paź 2009
Posty: 1519
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 10 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Houseland
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Śro 23:00, 24 Mar 2010 Temat postu: |
|
|
justykacz
Może zawalczę o takiego Oscara^^
Izoch
No nie można *przytula z przeprosinami*
| Cytat: | | Najsmutniejsze były te kontrasty - wesoły House, smutne oczy Wilsona. Szczęśliwy House - tragiczna rzeczywistość. |
A więc udało mi się je przedstawić uff
| Cytat: | | I nie da się nie zauważyć ten ogromnej przyjaźni. |
Hilson 4 EVA ^^
| Cytat: | | I szkoda Lisy, mimo wszystko |
Pewnie, że tak.
| Cytat: | | Umiesz rozstroić człowieka - przed chwilą śmiałam się jak idiotka, teraz jest mi niesamowicie przykro z powodu House'a, no! |
A dziękuję ^^ mam podobnie 
Dzięki Izoch *ściska*
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez NiEtYkAlNa dnia Śro 23:01, 24 Mar 2010, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
|
