Nieoczekiwana zmiana miejsc [Z]

kmyhair · Gość

buahahahaha - to by były jaja, gdyby scenarzyści wpadli na taki pomysł - z tego, co mówią spojlery to raczej nie, ale to mogłoby być zabawne - równie zabawne jak w Twoim fiku. Annie - naprawde lubię Cię czytać

A Cuddy - no cóż.., ja się chyba jej nie dziwię, nie powiem, ze polubiłabym miłego Grega, ale przynajmniej z ciekawości chciałabym wykorzystać sytuację. może być po prostu Lisa? - buehehehe - normalnie padłam ze śmiechu. Ciekawa jestem jego reakcji, kiedy amnezja minie

W.

Świetne...

Bruno

Dżizys! To jest przecudowne

lisa

House dżentelmen i przyjazny człowiek?! buhahahahahaha no nie mogę, genialne!

Em.

Jak Lisa tak mogła! No ja tej kobiety nie rozumiem - zakochała się w House'ie, a jednak perfidnie wykorzystała fakt, że stracił pamięć tylko po to, żeby nim manipulować. I jak ona się jeszcze może cieszyć? Życzę jej, żeby cierpiała katusze z miłym Gregiem - niech zatęskni za chamską, błyskotliwą i namiętną wersją

.

A fik mnie wciągnął, co widać po moim emocjonowaniu się

.

martuusia

buhahhaha uśmiałam się xD House w fartuchu zaprzyjaźniający się z pacjentami? aaaaa dostałam niekontrolowanego ataku śmiechu

nie mogę tego sobie wyobrazić hahha super

Bruno

Fik zdecydowanie wciągnął Em. co jest nieprawdopodobne, szokujace i zaskakujące

Em.

Bruno, a dlaczego to jest nieprawdopodobne, szokujące i zaskakujące? Cuddy znęca się nad Housem - to działa jak magnes

.

Lolok

Milusi House- trudno uwierzyć

Narenika

BUHAHAHAHA "wpadnij w przerwie na lunch" *turla się po podłodze kwicząc*
Ciekawe, jak teraz z tego wybrniesz, bo w końcu musi w nim czegoś zabraknąć, żeby Cuddy chciała odzyskać Classic House

Narazie jest taki milusi, że.. no nie mogę, rechoczę jak szurnięta żaba..

Em.

Narenika, mogę się założyć, że niedługo zacznie jej brakować błyskotliwego i złośliwego Grega. Właśnie wyobrażam sobie sytuację, w której House odzyskuje pamięć, widząc co Cuddy mu zrobiła i zamiast zrobić jej awanturę mówi tylko "Oszukałaś mnie" i przestaje się do niej odzywać. Mój Boże, ta wizja będzie mnie prześladować dzisiaj w nocy

.

Bruno

Annie

Końcówka będzie banalna, ale byłam w takim radosnym humorze. Krótko, bo jeszcze II część czeka

Ale to jutro dopiero...

Minął tydzień od stworzenia „pracownika idealnego”, a Cuddy z przerażeniem zauważyła, że zaczyna się powoli nudzić. Żadnych pozwów, żadnych awantur, wręcz przeciwnie. Kiedy cudownie wyleczona pacjentka przyszła do niej z pochwalnymi peanami na jego cześć, zaczęła się zastanawiać, czy to na pewno był dobry pomysł.
Siódmego ranka nie pojawił się w jej gabinecie. Spóźniony pół godziny, wpadł do przychodni wpół do dziewiątej, klnąc nieprzyzwoicie i warcząc na pacjentów. Uśmiechnęła się, obserwując to. Po raz pierwszy od kilku dni poczuła się jak w domu.
W porze lunchu w drzwiach jej gabinetu zamiast House’a stanął Foreman.
- Coś się stało? – zapytała, tak samo jak kilka dni wcześniej.
- Pamiętasz naszą poprzednią rozmowę? Tę o ryzyku i Armagedonie na koniec?
- Taak… - potwierdziła niepewnie.
- To jest ten moment, kiedy powinnaś zacząć żałować.
- Rozmowy czy ryzyka?
- Nie wygłupiaj się. Wiesz, o czym mówię. House zaczął odzyskiwać pamięć. A ubiegły tydzień zapamiętali za niego inni. Właśnie wysłuchuje szczegółowego raportu. Radziłbym uciekać.
Nie wydawała się przerażona tą nowiną, wręcz przeciwnie. Nareszcie będzie jak dawniej. NAreszcie będzie miała sie z kim kłócić.
- Mówisz? Może być interesująco.
- Może być NIEBEZPIECZNIE! Cuddy, przecież znasz House’a.
- Spokojnie, nic mi nie zrobi.
- Jak chcesz – Foreman wzruszył ramionami i wyszedł.
Lisa zamknęła drzwi gabinetu na klucz i wyciągnęła się wygodnie na kanapie dokładnie w chwili, kiedy na korytarzu rozległ się mrożący krew w żyłach krzyk:
- LISO CUDDY, JA CIĘ ZAMORDUJĘ!
Tylko się uśmiechnęła. Teraz będzie zabawa…
***
Załomotał wściekle w drzwi jej gabinetu.
- Otwieraj natychmiast, wiem, że tam jesteś! – wrzasnął. Pewnie ludzie na korytarzu patrzą na niego jak na wariata. Szkoda, że nie mogła zobaczyć tych spojrzeń…
- Otwieraj, słyszysz?!
- Nie ma mowy! – odkrzyknęła, całą siłą woli powstrzymując się, żeby nie wybuchnąć śmiechem. – Foreman mówił, że jesteś groźny, boję się!
- Będę groźny, jeśli natychmiast mnie nie wpuścisz!
- Ale wtedy nie będziesz groźny dla mnie, a o innych się nie martwię!
- Cuddy, do cholery! Zaczynam tracić cierpliwość!
A ja się nudzić, dodała w myślach i wstała. Ostrożnie przekręciła klucz w zamku i uchyliła drzwi, udając przerażoną.
Natychmiast wpadł do środka i stanął nad nią. Oskarżycielsko celując w nią laską.
- Co to, do diabła, miało być?! Gdzie twoje dobre serce? Albo chociaż etyka lekarska, któreś z nich musisz posiadać.
- Serce podobno mam lodowate, a z etyki lekarskiej skutecznie wyleczyłeś mnie dawno temu.
Zatrząsł się z wściekłości. Podszedł bliżej, prawie wbijając ją w ścianę. Zaczynało być groźnie…
To znaczy zabawnie.
- Czy ty się słyszysz?! Nasza wspaniała dyrektorka, dziekan medycyny, uosobienie wszelkich cnót przyznaje, że nie ma za grosz poczucia przyzwoitości. Wiesz, że masz tu kamery?
- Zauważyłam jakiś czas temu. W każdej chwili mogę oskarżyć cię o napaść.
Zrobił dwa kroki do tyłu i opuścił laskę.
- Nie spodziewałem się tego po tobie.
Wyszedł, zostawiając ją zszokowaną.
Poczekaj, chciała krzyknąć. Nie przerywa się zabawy w połowie!
Przez tydzień czuła smak wygranej. Teraz był to gorzki smak.
Dlaczego on zawsze wygrywa, nawet kiedy to ona jest górą?!
- House! – wybiegła za nim z gabinetu.
Niech stracę, pomyślała. Ale chyba koniec świata jest bliski, skoro to ja będę przepraszać Gregory’ego House’a…

Koniec odsłony pierwszej

Gatha

aaa House powinien dać jej taaaaaaaaki odwet za to, że zrobiła z niego miłego lekarza! xD
Annie, to jest cudowne, wspaniałe! Nie mog się doczekać końcówki finału! xD

jeanne

O kurczeee

Przy ostatnim fragmencie mało co się nie utopiłam w soku jabłkowym

ty nie dobra jesteś

żeby przerywać w takim momencie?
Czekam na kolejną odsłonę śliniąc się na klawiaturę co ją może poważnie uszkodzić

Em.

Annie, ja cię błagam - niech on się na nią obrazi i przestanie odzywać! Jeszcze bezczelna Cuddy zadowolona, że House jest wściekły. Nie, tylko Greg potrafi wykorzystywać ludzi z właściwym sobie urokiem. Ale ten moment o wpadnięciu do przychodni genialny. Przez ciebie znowu śmieję się w komputer

.

Annie

Czysto teoretycznie zamierzałam na tym skończyć, ale skoro tak bardzo chcecie, żeby ją zabił...

Druga odsłona będzie zupełnie oderwana od tego, więc chyba nie pozostaje mi nic innego jak zmienić plany

Ale za to dostaniecie dopiero w czwartek, bo drugą miałam gotową, a koncertu życzeń nie przewidywałam i wisi nade mną klasówka z fizyki

To jak? Wolna interpretacja czy czekacie na narzuconą?

Gatha

a mozesz wrzucić to co już napisałas a ewentualnie dopisac 2 zakończenie? bo ja jestem bardzo ciekawa jak to zapolanowałaś w oryginale...

Em.

Annie, to twój fik - rób jak uważasz. Chociaż jestem pewna, że skoro już mnie wciągnęłaś w swój fik [bo się emocjonowałam], to znaczy, że nie może być źle

.

Annie

Odpowiadacie za moją kosę z fizyki

Dodałam końcówkę, ale tej części już definitywny koniec, przepraszania nie będę opisywać, interpretacja dowolna.
Jutro druga odsłona. Oj, zaskoczę was...

kmyhair · Gość

Annie - w sumie fajny by był ten fik, gdyby w tym momencie się skończył - lubię takie nie do końca opowiedziane, ale - jakby powiedział House - "on the other hand..." tak świetnie piszesz i wymyślasz takie zabawne historie, ze chciałabym więcej i więcej

Em.

Annie, masz to już napisane i nie chcesz się z nami podzielić? Gdyby nie moja sympatia do ciebie, określiłabym to jakoś, ale... nie

.

Annie

Em., tylko spróbuj

To jest w pewnym sensie koniec, druga część to jest... co innego

Albo macie. Ale cd dopiero w czwartek

A co by było, gdyby to Cuddy jechała tym autobusem? ;-)

Odsłona druga

- House! – Wilson biegł w jego stronę z miną nie wróżącą niczego dobrego. – Cuddy miała wypadek. Autobus, którym jechała, zderzył się z jakąś ciężarówką.
Cholera. Cóż za wspaniałe zakończenie dnia.
- Co z nią?
- Na szczęście nic poważnego się nie stało, ma tylko parę siniaków i wstrząśnienie mózgu.
Kimkolwiek jesteś, dzięki, że nad nią czuwasz, pomyślał, biegnąc korytarzem.
- Wolę sam to sprawdzić. Jeszcze okaże się, że przegapiliście, nie daj Boże, uszkodzenie kręgosłupa czy jakiś krwotok wewnętrzny. A dlaczego, do licha, ona jechała autobusem?! – zapytał nagle.
- Zostawiła samochód w warsztacie, powiedziała, że sobie poradzi i nie muszę jej odwozić.

***
Kiedy wszedł do sali, była nieprzytomna. Odruchowo sięgnął po kartę i wyniki badań. Na pierwszy rzut oka wyglądały nieźle. Mogło się to skończyć dużo gorzej.
- Hej! – usłyszał słaby głos. Natychmiast stracił zainteresowanie dla wyników.
Obudziła się. Patrzyła na niego nieprzytomnym wzrokiem, lekko się uśmiechając.
Podszedł do łóżka.
- Jak się czujesz?
- Strasznie boli mnie głowa, ale poza tym chyba nieźle. Jak na okoliczności.
Na razie mówi całkiem do rzeczy, dobry znak.
- Kim pan jest? Moim lekarzem? – zapytała, z dezaprobatą patrząc na jego koszulę i dżinsy. Chyba nie tak wyobrażała sobie lekarza.
Nie wierzył własnym uszom.
- Cuddles, co z tobą? Nie poznajesz mnie?
- Obawiam się, że nie. A powinnam?
Wypadałoby. Po tylu latach kłótni…
- A pamiętasz chociaż, jak ty się nazywasz?
Pokręciła głową przecząco, zdecydowanie przestraszona obrotem sprawy.
- Obawiam się, że straciłaś pamięć wskutek wypadku. Mam też dobrą wiadomość – to powinno niedługo minąć.
- Więc jednak jesteś moim lekarzem – chyba przekonała się do niego mimo braku fartucha.
- Gregory House, do usług. Żeby dopełnić prezentacji – ty nazywasz się Lisa Cuddy.
- Skoro się znamy, to może opowiesz mi parę rzeczy, będzie mi łatwiej. Po pierwsze: gdzie my w ogóle jesteśmy?
- W twoim… moim szpitalu – w tej chwili przyszedł mu do głowy szatański pomysł. – Jestem dyrektorem tego wariatkowa. A ty… moją sekretarką.
- Sekretarką, mówisz?
Potwierdził, może trochę zbyt gorliwie.
W tej chwili wszedł Foreman.
- House, potrzebujemy twojej pomocy.
- Znowu? - House wyjął mu z rąk kartę pacjenta.
Podczas gdy wczytywał się w wyniki, Foreman usiadł na brzegu łóżka Lisy.
- Jak się pani czuje, doktor Cuddy?
Wyglądała na lekko zaskoczoną, ale odpowiedziała uprzejmie. W tej samej chwili House wcisnął Foremanowi kartę w ręce.
- Powtórzcie tomografię, jeśli nic nie znajdziecie, będę zawiedziony – prawie siłą wypchnął go za drzwi.
- Dlaczego powiedział do mnie „doktor Cuddy”? – zapytała od razu. – Jestem sekretarką z wykształceniem medycznym?
- Chciałabyś – zaśmiał się. – Masz doktorat z… psychologii. Psychologiczne aspekty pracy biurowej w warunkach silnego stresu, czy coś w tym stylu.
Chyba nie zauważyła jego wahania.
- I jestem sekretarką? – uniosła brwi.
- Nazwijmy to asystentką, lepiej brzmi. Ale generalnie wszystko się zgadza.
- To jeszcze wtajemnicz mnie w moje obowiązki.
- Odbieranie telefonów, czytanie korespondencji, umawianie moich spotkań, takie tam drobiazgi. W chwilach kryzysu parzenie kawy, ale to się zdarza tylko wtedy, kiedy ekspres się zepsuje. Aha, jeszcze jedno – jesteś upoważniona do podpisywania za mnie dokumentów, wiec nie zdziw się, że lekarze w pierwszej kolejności będą przychodzili do ciebie. Jestem dosyć zajętym człowiekiem… Zresztą sama widziałaś – beze mnie wykończą pacjenta z grypą.
Przytaknęła.
- Kiedy będę mogła wrócić do pracy?
Cała Cuddy.
- Kiedy tylko zechcesz. Choćby od poniedziałku. Oczywiście, o ile wszystko będzie dobrze.
Uśmiechnęła się zadowolona.
- Szefie, a może przyniesiesz mi dzisiejszą porcję korespondencji? I tak nie mam nic lepszego do roboty.
Pamięć pamięcią, ale charakter nie zmienił jej się ani na jotę.
***
Był z siebie dumny, że tak zgrabnie wybrnął z ewentualnych formalnych kłopotów. Musiał jeszcze tylko w jakiś sposób pozbyć się napisu „Lisa Cuddy” na drzwiach jej gabinetu. Jak się bawić, to na całego. Poza tym nigdy by się nie przyznał, ale bardzo chciał, żeby do poniedziałku nie odzyskała pamięci. Może być ciekawie… Właściwie to bał się, że już w poniedziałek umrze ze śmiechu.

TBC.

jeanne

O jaa....
Jak to zobaczyłam to z fotela spadałam

a później w promieniu 10 kilometrów słychać było mój śmiech, który z każdą chwilą stawał się coraz większy

Świetne

martuusia

buhahahah xD to jest lepsze niż poprzednia wersja hahah przez was i wasze talenty pisarskie będę kopać rowy (dla wyjaśnienia: jutro II część testu - powinnam się uczyć, a nie czytać wasze genialne wymysły), hahhaha super Annie