Niebieski szalik [M]

coolness · Wysłany: Wto 16:05, 09 Mar 2010 Temat postu: Niebieski szalik [M]

zweryfikowane przez autorkę

Osobą, które są choć w najmniejszym stopniu normalne odradzam czytanie tego czegoś. Ten fick jest eeee... dziwny? nienormalny? - tak można to nazwać. Ale w sumie czego się po mnie spodziewać? Czegoś normalnego? Nigdy w życiu

Za błędy strasznie przepraszam, piszę z komórki, a co za tym idzie nie do końca panuje nad tym co piszę

Jeśli jakieś zobaczycie, mówcie, poprawię.

Ta dziwna miniaturka jest dedykowana HuddyFan, mojej narzeczonej, jako prezent "narzeczeński"

Niebieski szalik

Niedbale powieszony na oparciu zielonego fotela szalik, leżał tam już od lat. Był niebieski, błękitny zdawać się mogło. Nikt na niego nie zwracał uwagi. Ludzie wchodzili do pokoju i wychodzili z niego, a niebieski szalik wciąż leżał i leżał. Kurz na nim osiadł, a wzory go zdobiące już dawno wyszły z mody. A on wciąż leżał. I nikt go nawet nie przesunął.

Jego historia już minęła, lecz on pamiętał. Wspominał.

Zapach perfum używanych niegdyś przez właścicielkę niebieskiego szalika, wciąż można było poczuć. Unosił się w powietrzu.

Czerwone serduszko domalowane niedbale w rogu szalika - już prawie zatarte. A kiedyś znaczyło tak wiele.

Mały przypięty do niebieskiego szalika znaczek z logo "The Rolling Stones" - jeden z ulubionych zespołów. Nie jej, lecz jego.

Kolor - niebieski, jak błękit oczu tego, który jej ten szalik dał.

Rozmowę, która się kiedyś tu odbyła, już dawno zastąpiła cisza.

- Cuddy, to dla ciebie.
- Dla mnie?
- Zdziwiona?
- Bardzo, nawet nie wiesz jak bardzo.

- Nie śmiej się, to nie jest śmieszne.
- Jest, nawet nie wiesz jak bardzo.
- Nie powtarzaj moich słów.
- Dlaczego? Bo co mi zrobisz?
- Nie rób miny skrzywdzonego pieska!

- To jak... Nie cieszysz się z prezentu?
- Cieszę się... po prostu zaskoczyłeś mnie...
- Nie pierwszy i nie ostatni raz, kochanie.
- Kochanie?
- A widzisz, znów mi się udało.

I choć minęło już wiele lat, jedno pozostało niezmienne. Niebieski szalik wciąż tu był, a wraz z nim historia, która już minęła.

baby · Wysłany: Wto 16:10, 09 Mar 2010 Temat postu:

pjerfsza?

- Cuddy, to dla ciebie.
- Dla mnie?
- Zdziwiona?
- Bardzo, nawet nie wiesz jak bardzo.

- Nie śmiej się, to nie jest śmieszne.
- Jest, nawet nie wiesz jak bardzo.
- Nie powtarzaj moich słów.
- Dlaczego? Bo co mi zrobisz?
- Nie rób miny skrzywdzonego pieska!

- To jak... Nie cieszysz się z prezentu?
- Cieszę się... po prostu zaskoczyłeś mnie...
- Nie pierwszy i nie ostatni raz, kochanie.
- Kochanie?
- A widzisz, znów mi się udało.

jestem nienormalna, więc od razu przeczytałam

bardzo fajnie, ciekawe

kocham,
baby

CaRoLaInE_97 · Wysłany: Wto 16:48, 09 Mar 2010 Temat postu:

Piękna miniaturka!

mazeltov · Wysłany: Wto 17:34, 09 Mar 2010 Temat postu:

sliczne poprostu sliczne i przurocze takie delikatne i subtelne

ja tez chetnie zalicze sie do grona nienormalnych jesli uprawnia to do czytania takich dziwacznych perelek
pozatym wszytsko co dziwne jest dobre a im dziwniejsze tym lepsze

Zuu · Wysłany: Wto 17:40, 09 Mar 2010 Temat postu:

to jest piękne!
nienormalnych to się można tyle naczyać ile dusza zapragnie. To jest jak najbardziej piękne

IloveNelo · Wysłany: Wto 18:01, 09 Mar 2010 Temat postu:

Gdzieś już się spotkałam z motywem niebieskiego szalika na forum...ale takich miniaturek nigdy dość

Pięknie

Pozdrawiam

Gorzata · Wysłany: Wto 19:33, 09 Mar 2010 Temat postu:

piękne, cudowne, śliczne!
bardzo mi się podobało!
czekam na kolejne ficki!
Wena!

agatka10 · Wysłany: Wto 20:03, 09 Mar 2010 Temat postu: Re: Niebieski szalik [M]

jakastam

justykacz · Wysłany: Wto 20:39, 09 Mar 2010 Temat postu:

Całkiem "miłościwe"

czarodziejka · Wysłany: Śro 14:59, 10 Mar 2010 Temat postu:

Czy ja kiedykolwiek byłam normalna?

HuddyFan · Wysłany: Śro 16:31, 10 Mar 2010 Temat postu:

Witam Was/Cię

Bardzo krótkie, powiedziałabym za krótkie

ale rozumiem, nie masz czasu

Niebieski szalik

To o moim? Ja mam taki szalik! Ale by było fajnie jakby pachniał Jej perfumami

I choć już wspomniałam, że tekst króciuchny to Ty i tak dokonałaś najlepszego. Tylko nieliczni potrafią zrobić z 'czegoś' wielkie 'COŚ'!
Masz talent, ale to już mówiłam niezliczoną ilość razy

Dziękuję za dedyk

Twoja HuddyFan

P.S. Musimy ustalić datę ślubu i zamówić 'room' na wesele!! Ja już szukam druhny :jupi:

sylrich05 · Wysłany: Śro 17:10, 10 Mar 2010 Temat postu:

cud, miód i czeakoladka. ; P

neko.md · Wysłany: Śro 17:31, 10 Mar 2010 Temat postu:

dlaczego sądzisz, że miniaturka jest dziwna?!
jest świetna!
"zapomniana historia" ...

piękne.

wena, jakastam na więcej takich miniaturek!

gehnn · Wysłany: Śro 17:34, 10 Mar 2010 Temat postu:

Okej, przepraszam za skojarzenia, ale niebieskość już na zawsze będzie mi się kojarzyła z okularami Tima/Johnny'ego i muchą Roberta ^^ Ale nieważne.

Jestem osobą żyjącą w przeświadczeniu, że wszystko ma swoją historię. A najlepsze jest to, że te historie można odkrywać. Czasami wydaje się, że gdyby przedmioty miały dar mowy, opowiadałyby lepiej i ciekawiej, niż niejeden człowiek mówiący o swoim życiu. Mam nieodparte wrażenie, że proza wychodzi ci o wiele lepiej, niż dialogi. Zakończenie śliczne. Postaci House'a i Cuddy jednak kanoniczne w pewnym sensie. Całość, jak dla mnie, bardzo czarująca i porywająca. Podoba mi się fragment o tym, że szalik wspominał. I to banalne, acz urocze, starte serduszko, które kojarzy mi się bardziej z nastoletnią parą, która chodzi na spacery po szkole, a wieczorem na koncerty The Rolling Stones. Z ust dziewczyny nie schodzi uśmiech, z twarzy chłopaka wyraz dumy. I tak sobie trwają w tych wspomnieniach szalika, który tam był i towarzyszył im w szczęściu, które miało trwać wiecznie. Tak to sobie wyobraziłam ja.

Agusss · Wysłany: Czw 10:14, 11 Mar 2010 Temat postu:

O tak ma kochana!

Miałaś racje, że to pokręcony fic

Ale właśnie takie ficki na długo zapadają w pamięci^^

Napisane ciekawe, bo inaczej : P No co? Historia miłosna z perspektywy szalika? A czemu nie?

coolness · Wysłany: Śro 16:39, 17 Mar 2010 Temat postu:

Udało mi się znaleźć chwilkę czasu i odpisać (pal licho, że kosztem nauki

).

baby, ja nigdy nie myślałam, że jesteś normalna

CaRoLaInE_97, dziękuję

Eh, to zdanie też mi się podoba. Zadziwiające. Jestem zadowolona z czegoś co wyszło z pod mojej klawiatury o_O

mazeltov, dzięki

Jak widzę mam bratnią duszę w sądzeniu, że co dziwniejsze to lepsze

Zuu, danke

IloveNelo, jak widać nie tylko ja jestem dziwna

W każdym razie nie czytałam.

Gorzata, to sobie jeszcze poczekasz. Chwilowo mam takie urwanie głowy, że nie mam czasu kontynuować ffów, a co dopiero pisać kolejne. Ah, te zaległości.

agatka10, a ja wiem dlaczego. Bo jak już mówiłam z niego jestem zadowolona

justykacz,

czarodziejka, no może... chociaż w to wątpie :lol:lol:

dzięki

HuddyFun, a żebyś wiedziała. Czasu nie mam - w ogóle. Cały czas mi go brakuje

Hah, trafiłam!

*czerwieni się* nie przesadzaj.
No oczywiście, że jesteś MOJA i nikomu Cię nie oddam

P.S Ślub jak przeżyję Sama-Wiesz-Co, a druhna? ja siostrę (czyt. Agusss w to wrobię

), ty możesz baby (gdzieś słyszałam, że to twoja siostra

).

sylrich05, dzięki

neko, no bo jest dziwna!
Więcej... ale kiedy?! Więcej czasu chcem!

gehnn, bo ja opisy chyba bardziej lubię pisać. A po za tym nimi męczono mnie w szkole

Dziękuję za komentarz, niezwykle ładny komentarz

Agusss, no właśnie czemu nie?!

Czerwono-Zielona

Coolness, właśnie odkryłam, że to Ty jestes Autorką tego fika, tego cudownego fika, którego przeczytałam już dawno, dawno temu, zachwyciłam się i z nieznanych mi już powodów nie skomentowałam...

A fik jest niezwykły. Krótki, a tak bogaty w emocje. Szalik, który pamięta. Gehenn wyżej tak pięknie napisała, że przedmioty mają swoją historię... Też mam chyba podobne odczucie - że nawet w przedmiotach nieożywionych kumuluje się swego rodzaju energia, która je otacza, energia osób, ich nastrojów i dziejących się zdarzeń... Pięknie to oddalaś.

Błękitny szalik kojarzy mi się na dodatek w fikiem "The Psychiatrist" autorstwa anny lee., w którym szalik o podobnym kolorze należał do Stacy, do której mam ogromny sentyment, więc teraz kojarzy mi się podwójnie przyjemnie...

Klimat całego utworu przywodzi mi natomiast na myśl piosenkę, którą darzę szczególnym uczuciem i która jest według mnie niezwykła - "Tomaszów" Ewy Demarczyk. Tam z kolei historia dwojga ludzi opisana jest z perspektywy pokoju... Ten pusty dom, ten pokój martwy, do dziś się dziwi, nie rozumie, wnosili ludzie cudze meble i wychodzili stąd w zadumie... A przecież wszystko tam zostało, nawet ta cisza trwa wrześniowa, więc może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień do Tomaszowa...? .

Naprawdę piękne. Nastrojowe i wzruszjące. I ciekawy pomysł.

Gratuluję i pozdrawiam,
Cz-Z