Nie ten typ. [Z]

Erato

Nie skomentowałam czterech części. CZTERECH części. Jak ja mogłam? *chwila ciszy nad własną sklerozą*
Po kolei zatem

Ósma.
Och, Cuddy. Biedna, biedna Cuddy. Bo to przecież nie jest tak, że ta jedna sytuacja, jedno pojawienie się Cynthii, spowodowało rozpad :sadno:To była właśnie ta cholerna kropla :[Ale House musi wiedzieć - musi wiedzieć! - musi zrozumieć, że życie z nim to nie przelewki!

On by chciał wszystko tak łatwo załatwiać, tak łatwo wracać do normy

A tak nie ma, nie w normalnym życiu dorosłych ludzi. Cuddy powiedziała bardzo mądre rzeczy i za to wielkie, wielkie podziękowania dla Ciebie

Pietruszka

Kochani

Kolejny fragment już dzisiaj, jako, iż bardzo mi zależy na zakończeniu tego ficka przed rokiem szkolnym, bo nie wiem, jak będzie z czasem. Został mi tylko jeden fragment do napisania, co nie oznacza, że pisze chronologicznie

Kika -> kocham szary kolor

I o to mi głównie chodziło w tym ficku, żeby przedstawić wszystko, poza czernią i bielą. A co do urwanej sceny - ja baaardzo lubię tak pisać, kiedy z początku nie wiadomo, o co chodzi, i trzeba się domyślać w trakcie

martusia14 -> naprawdę bardzo się cieszę, że widzisz moją pracę!

lisek -> mi możesz pisać tyle długich komentarzy, ile chcesz

Lisie -> no to długo nie czekałaś

Erato -> piękny, długaśny komentarz, jak miód na moje serce, czytałam go chyba z pięć razy i bardzo ci za niego dziekuję. A rozmowa z Wilsonem sprawiła mi tak dużo trudności przede wszystkim dlatego, ze tam był... Wilson

Słabo mi idzie miksowanie go z Cuddy, pół dnia oglądałam Wuddy-scenki, żeby wyszło dobrze.

Tutaj właśnie jedna z części, którą planowałam i układałam w głowie od samego początku. Mam nadzieję, że wyszła chociaż w połowie tak dobrze, jak chciałam

Enjoy!

Siedziała za biurkiem, odpychając od siebie natłok myśli. Jej ręce, jakby bez udziału umysłu, zaczęły same porządkować papiery, które przed chwilą tak skrupulatnie wypełniała. Nie chciała analizować wszystkiego od nowa. Jaka była szansa na szczęśliwe zakończenie? Jeden do czterdziestu?
I czy szczęśliwe zakończenie na pewno byłoby szczęśliwe? Równie dobrze za kilka lat sytuacja mogłaby się powtórzyć. Wiedziała, że jej męża nie da się zmienić. Na ironię, była to jedna z rzeczy, która w nim urzekała, pomimo jego trudnego charakteru.
Obawiała się tym bardziej, że nie było szansy na zakończenie pośrednie. Każda inna opcja przysporzyłaby jeszcze więcej bólu i cierpienia, których zdążyła już doświadczyć w ostatnich dniach. Aż za nadto.
Jedna ze zgarniętych kartek spadła z biurka. Schyliła się po nią, a z transu wyrwało ją znajome pismo.
Praktycznie nie leczysz pacjentów, ponieważ nie jesteś lekarzem, tylko administratorem.
O Chryste. Jakie to stare. Jeszcze wtedy nie byli nawet parą.
Z jej obliczeń wynikało, że kartka ma co najmniej 8 lat.
Zarządzasz pracownikami tak, że, spójrzmy prawdzie w oczy, chodzą w kółko i pikietują.
Strajk pielęgniarek. To pomagało jej nieco w określeniu czasu. I przypominało ten ciężki okres w życiu House’a, kiedy to stracił jedynego, i za razem najlepszego, przyjaciela.
Cóż, on przynajmniej jakiegoś miał. Lisie pozostawała tylko siostra. Co było nieco ironiczne, biorąc pod uwagę, że to on tutaj był odpychającym od siebie ludzi chamem.
Zachowujesz się tak, jakby pracownicy mieli się ciebie bać i szanować, ale twe oczy mówią... Twe oczy nie mówią nic, bo patrzy się tylko na twój biust,
Typowe.
Mimo jawnie obraźliwej natury tekstu uśmiechnęła się smutno. Jak dzieciak, pomyślała. Nie umie komplementować fryzury, więc ciągnie za warkoczyk.
Poczuła się, jakby wbito jej szpilkę w serce. Głęboko. Najlepszym wyjściem byłoby teraz odłożyć kartkę, ale nie mogła się do tego zmusić.
co znaczy, że bardzo pragniesz, by ktoś wskoczył na ciebie
Cóż… Greg raczej nie wskoczy.
i wyznał ci miłość, powoli, sylaba po sylabie.
Powiedział jej, że ją kocha, tylko dwa razy w ciągu tych wszystkich lat. A zarazem powiedział to jako pierwszy. Przez dłuższy czas podejrzewała, iż to tylko jakiś dziwny eksperyment na jej osobie. Dopiero potem udało jej się docenić, iż na chwilę zerwał ze swoimi gierkami.
Że jej zaufał.
Uciekasz od tego, czego pragniesz,
Uciekasz od tego, czego pragniesz…
Przerwała czytanie.
Uciekasz od tego, czego pragniesz.
Miał rację. Uciekała. Całe życie. Obawiała się. Chciała oszczędzić sobie złudzeń. On zresztą też.
Byli parą tchórzy.
a o tym czego potrzebujesz, nie masz zielonego pojęcia.
To chyba była jedna z rzeczy, jakiej się przy nim nauczyła.
Dowiedziała się, że potrzebuje jego.
A teraz było po wszystkim.
Jezu, dobrze, że już kończyła czytać.
To, co osiągnęłaś, napawa cię dumą. Ale wciąż jesteś nieszczęśliwa.
Wstała.
Usiadła.
Nie, raczej opadła. Ciężko.
Uciekasz od tego, czego pragniesz.
Wciąż jesteś nieszczęśliwa.
Pozwoliła popłynąć swoim myślom i przeraził ją ich natłok.
Wciąż jesteś nieszczęśliwa.
Może to właśnie był ten dramat. Przez ostatnie kilka lat była bardzo szczęśliwa. Mimo tego, że straciła dziecko. Mimo tego, jak często kłóciła się z mężem. A teraz, kiedy z nim skończyła, została jej tylko pustka.
Uciekasz od tego, czego pragniesz.
Para tchórzy.
Próbował się z nią dogadać, ale ona miała dość. Może on też stchórzył? Może w ogóle nie powinna dodawać „może” w tym zdaniu? Oboje byli dysfunkcyjni, jeśli chodzi o związki.
Uciekasz od tego, czego pragniesz.
Może ona właśnie kochała te gierki? To, że dawały jej swoistą zaporę i rozrywkę? Nie czuła się nigdy przyparta do muru, on też nie. A mimo to wiedzieli, ile dla siebie znaczą. Nawet, jeśli odkrywała więcej niż on.
Ukryła twarz w dłoniach w geście pełnym zmęczenia.
Spieprzyła sprawę.
Już po wszystkim.
Uciekasz od tego, czego pragniesz, a o tym, czego potrzebujesz, nie masz zielonego pojęcia.

Lisie

Cieszę się, że kolejna część tak szybko. Fragment jakże ważny...Okazuje się, że jedna kartka papieru i kilka słów, może znacznie lepiej ,,potrząsnąć" Cuddy, niż długie monologi Wilsona ! Myślę, że teraz Lisa już rozumie gdzie popełniła błąd i chyba nawet jest gotowa go naprawić ...
Życzę weny !
Pozdrawiam !

lisek

Czytałam w wielkim skupieniu. Fragment bardzo spokojny, ale jakże ważny dla całego opowiadania. Piękne przemyślenia Lisy i ta karteczka. Pojawiła się w odpowiednim momencie.
Greg pisząc to trafił w samo setno, jak zwykle zresztą, gdy chodzi o Cuddy. Czy oni muszą być, aż tak uparci, wiedzą o sobie wszystko, wiedzą czego mogą się po sobie spodziewać, tyle razem przeżyli, ok są różni pod każdym względem, ale czy życie zawsze musi być takie skomlikowane. Mam nadzieje, że rozmyślania Cuddy doprowadzą ją do właściwego rozwiązania, bo ja już nie mam pojęcia co dla tej dwójki będzie najlepszym rozwiązaniem. Chociaż Hudzinkowe serce podpowiada:
"Cuddy nie uciekaj przed tym czego pragniesz" tylko pytanie, co na to Gregory House. Ale tego pewnie wkrótce się dowiemy.

Wena

Ps. sama pozwoliłaś mi na długie komentarze

martusia14

Kilka zdań napisanych przez Grega 8 lat temu,pozwoliły jej się w końcu zastanowić nad tym wszystkim.Świetny fragment.Lisa czytała zdanie po zdanie i analizowała jego słowa.Jak zawsze wyszło,że on wie jaka ona jest i ma rację w 100% jeśli chodzi o jej osobę.

Pozdrawiam

Jane

Błąd, który może nas drogo kosztować...
A, tak mi się skojarzyło

Fik świetny, nie widziałam jeszcze TAKIEGO przedstawienia Cuddy i House'a. Przyznam ci się, że kiedyś natrafiłam na ten fik, ale odrzuciła mnie postać Cynthii. Teraz weszłam tu ponownie, przeczytałam, i jestem pod wielkim wrażeniem.
Monologi Wilsona... to bywa takie wkurzające, zwłaszcza, że Jimmy prawie zawsze ma rację

List sprzed ośmiu lat zdziałał więcej, niż te wszystkie wykłady. To też jest coś nowego.
Gratuluję pomysłu i wykonania i weny na przyszłość! Bo jej to nigdy nie za dużo.

Pietruszka

Scribo

Wróciłam, zwarta i gotowa do komentowania

Poprzednie części, ktorych nie komentowałam robiły duże wrażenie. Rozmyślania o rezygnacji z pracy, rozmowa z Wilsonem... Ale część dwunasta, cała, jest dla mnie prawdziwą perełką.

Przypadek, że z całego stosu wypadła akurat ta kartka. Zwykły przypadek, mający tak wielkie znaczenie. Spójrzmy prawdzie w oczy. Gdyby nie prawda zapisana na kartce wiele lat wcześniej - osiem, tak? - to pewnie nawet nie zastanwoiłaby sę nad tym w ten sposób.
Wszystko, po kolei idealnie pasowało do sytuacji. Wszystko po kolei wysyłalo jakiś impuls, popychający ja w stronę zrozumienia. I to mi isę podoba.

Bardzo fgajnie wykorzystałaś element serialu na potrzeby fika. Podoba mi się używanie takich kanonicznych szczegółów, bo to dodaje wiarygodności i umacnia fanon.

Dwukrotne wyznanie miłości. tak mało, a tak dużo. Do każdego powinno się stosować indywidalne normy. Normy house'a... Cóż, wyykroczył daleko poza swoją ormę, zdobywając się na takie wyznanie aż dwukrotnie.

No i zrozumienie, dopadające ją na końcu... Rany... Ten styl, ten sposób w jaki to wszystko zostało zapisane... Oj tak, mnie przekonało. Tu własnie pokazuje się prawdziwy kunszt. W takich moemntach jak ten.
I chcę to wyraźnie zaznaczyć, bo - niestety - niewiele osób zwraca na to uwagę. Taki spośób pisania dochodzenie do czegoś do bohatera, docieranie... Ten proces zapisany w danym stylu literackim to jedna z najtrudniejszych rzeczy, jakie stają przed pisarzem. Napisać to dobrze, czy nawet bardzo dobrze to trudne zadanie. Ty się go podjęłaś i świetnei się spisałaś

Gratuluję.

Cóż, to by było na tyle. Wiesz, że jak zwykle chwalę twojego wena i czekam na więcej

Pozdrawiam cieplutko

Pietruszka

Kika

O matulu kochana!
Niestety, ale takie właśnie jest życie. Zakończenie cudowne, prawdziwe... Niby szczęśliwe, ale jednak wywołuje pewien smutek. Ukazuje brutalną prawdę o tym, że życie nie zawsze jest takie, jakie sobie wymarzymy. Że niesłuszne oskarżenia, brak zaufania mogą tak bardzo zranić...
Kłaniam się nisko do stóp.
Chapeau bas!

Ala

"Wonder Boy znowu musiał ratować świat?" Ha, ha.
Wiem, że to miał być poważny fragment, ale tak mnie to rozśmieszyło...

House wie wszystko!

Jednak wcale nie ma racji mówiąc, że nie dawał jej powodów do podejrzeń. Po co wychodził z Cynthią?? Faceci!

Pietruszka

lisek

Wow! Szczerze to nie wiem, co napisać? Takie piękne i smutne. Realne. Niby nie jest źle, ale, czy jest dobrze? Chmm...cóż jeśli chodzi o związek tej dwójki tego chyba nigdy nie będziemy pewni

Zakończenie jak zwykle przemyślane w każdym calu. Jak cały fik zresztą. Gratuluje. Jestem pod wrażeniem.
Kika napisał:
"Ukazuje brutalną prawdę o tym, że życie nie zawsze jest takie, jakie sobie wymarzymy."
I to chyba jest płenta tego opowiadania. Przynajmniej dla mnie.
Wena na kolejne takie dzieła.
Pozdrwaiam

Lisie

Zakończenie hmm... właśnie, jakie ? Z pozoru szczęśliwe, ich szczera rozmowa... A tak naprawdę to raczej smutne, albo refleksyjne - ukazuje, że choć się kochają, to nie ufają sobie na tyle, by tworzyć prawdziwy związek. Chociaż daje też nadzieję na to, że przy ciężkiej pracy uda im się go stworzyć.
Fik do końca przemyślany, czego serdecznie gratuluję !
Pozdrawiam i czekam na epilog !

Scribo

Pietruszka

Miałam nadzieję, że może ktoś spoza starej grupy się dorzuci, jak koniec ficka... Ale nie to nie, ich strata. Specjalnie dla was, żeby nie trzymać w niepewności... Epilog

- Pogodzicie się - stwierdził Wilson tego samego wieczora, kiedy za nim i House'em zamknęły się drzwi windy.
- Pewnie. I zostaniemy jedną z tych cukrowych, sitcomowych par, które wiecznie trzymają się za ręce i dają innym rady a propos związków.
- Nie powiedziałem, że się zmienicie. Ani nawet, że będziecie żyli długo i szcześliwie. To by było mocno ironiczne, biorąc pod uwagę stan twojej wątroby. Mówię, że się pogodzicie. W jakimś stopniu... Jesteście niezniszczalni. Skoro przetrwaliście już tak wiele. I ty o tym wiesz.
House nie odpowiedział. Nawet nie chciało mu się ironizować ani zaprzeczać, nie po przestawieniu na dachu.
- O co tak właściwie poszło? - zapytał po chwili ciszy onkolog. - Mam na myśli, przed sekretarką, zdra....
- O pilota.
- Pilota?
- Ona chciała oglądać Gotowe na wszystko. Ja Californication.
- O mało się nie rozwiedliście, nie rozmawialiście ze sobą przez kilka miesięcy z powodu... pilota?
- Naprawdę jesteś zdziwiony?
Wilson westchnął.
- Nie.
I to była święta prawda.

000paulina000

naprawde swietny fik kocham takie kiedy w jakis sposob house i cuddy sa razem nie wazne czy sie kloca czy kochaja wazne ze sa razem i chca probowac, Pietruszka gratuluje pomyslu i prosze o wiecej huddy

Zraniona

Czytam twój fik od początku ale zawsze jestem tak zszokowana, że nie potrafię wymyślić sensownego komentarza, a jak ochłonę to czasu brak

Wszystkie części świetne. Gdybym ja się wzieła za coś takiego napewno bym to przesłodziła. Ty natomiast zachowałaś postcie takimi jakie są.

Chyba na drugiej stronie napisałaś, że końcówka zaskoczy. Ja obudziłam wszystkich swoim śmiechem, a pierwsza moja myśl brzmiała mniej więcej tak :

Scribo

Wiesz co? Ofcjalnie końcówka mnie rozwaliła

Rozmowa idealna, na poziomie, wyjaśnająca absolutnie wszystko. Takie podsumowanie całości.
Rozmowa bardzo serialowa (szczególnie wzmianka o wątrobnie, musialmę uśmiechnąć

)
Wiesz, właśnie zazwczyaj tak jest - ludzi ekłócą się o jakieś bzdury. Zwykłe bahostki, które prowadzą do czegoś poważniejszego ( w ich przypadku to bymajmniej nei jest dziwne ^^). I co denerwujące, często nie umiemy przystopować w odpowiednim momencie.
Ale pilot... No, po prostu padłam

lisek

Jesteś niepokonana w zaskakiwaniu niebanalnymi zakończeniami

Jak napisałaś, że będzie epilog to pomyślałam, że pewnie będzie jednak ten rozwód i rozejdą się na dobre

Potem pomyślałam, że może nas zaskoczysz i będzie coś w stylu happy end'u

, a ty jak zwykle wybrnęłaś po mistrzowsku. Epilog rozwalający w pozytywnym znaczeniu. Jak napisała Scribo to takie serialowe zakończenie. Rozmowa Wilson - House no żywcem wyjęta z serialu. Ta kłótnia o pilota idealnie oddaje całość ich związku i opowiadania. Napisać taki niebanalny fik to jest sztuka, a na dodatek zakończyć go niebalnie to już prawdziwy talent.
Wiem słodze

ale nie moja wina, że uwielbiam twoje fiki

Już czekam na następne dzieło

Pozdrawiam

Kamylka

martusia14

Erato

Nawet nie zliczę, ile razy zabierałam się do tego komentarza.
I pewnie bym już zarzuciła pomysł napisania go, bo jak się męczę, to wychodzi nieskładnie i nie na temat, ale uważam, że na to nie zasługujesz i że jako stała czytelniczka oraz beta mam swoje obowiązki.

Zakończenie jest bardzo, bardzo dobre. Już dawno temu uznałam, że Twoje opowiadania cechuje przede wszystkim wielki realizm, o który modliłabym się w serialu. Ani przez chwilę nie mam wrażenie, że bohaterowie nie mogliby się tak zachować, że cała sytuacja jest zwykłą, radosną twórczością własną. Tworząc, eksponujesz te cechy, które najbardziej mnie w Housie i Cuddy urzekły i które sprawiły, że zaczęłam ich łączyć, a przy tym akcję prowadzisz w ten sposób, by dać jak najbardziej adekwatny do ich hipotetycznego związku obraz.
Nie wiem, co jeszcze mogę dodać. Urzekło mnie zakończenie, tak prawdziwe, w jakiś sposób smutne, ale też dające nadzieję. Bo przecież ludzie, którzy się tak dobrze znają nie mogą nie przetrwać? Cokolwiek by się działo, choćby się waliło i paliło - Greg i Lisa to Greg i Lisa.

Plus Wilson na szóstkę. Oraz, muszę to przyznać, Cynthia na taką mocną piątkę, zwłaszcza za sprawę ostatniego odcinka.
Czyżby się dziewczyna czegoś nauczyła?

Cieszę się, że miałam przyjemność czytać to opowiadanie i liczę na kolejne

Pietruszka

Zraniona, Scribo -> rada dla przyszłych małżeństw: dwa telewizory!
lisek -> ja tam lubię słodzenie własnie w takiej dawce, jaką mi serwujesz! Nie za mało i nie za dużo! Do tego tez trzeba mieć talent

Kamylka -> cieszy mnie twoja uciecha z mojego dzielenia się

martusia14 -> wen cośtam nieśmiały się zrobił... Coś tam cichem sugeruje, zamiast, dla odmiany, walić po oczach!
Erato -> bardzo ci dziekuję, że się przemogłaś. Zwłaszcza do takiego ślicznego komentarza. Nawet nie wiesz, jak cieszy mnie to, że ty, Scribo i jeszcze paru użytkowników świetnie rozumie, co chcę przekazać i na czym mi zalezy w swoich fickach. Bo to nie chodzi tylko o napisanie czegoś ładnego, rzecz jeszcze w tym, żeby inni to zrozumieli (tutaj mi się przypomina twoja walka z moją składnią!

)

dr. paula

Pietruszko, jestem pod wrażeniem.

Bardzo,a le to bardzo podobał mi się Twój fik. Mimo, iż już jakiś czas temu go przeczytałam, dopiero teraz mam czas na komentarz

Ogólny pomysł na fika był według mnie bardzo ciekawy, ale wykonanie jego było wyśmienite!
Te wszystkie dialogi, akcje są bardzo serialowe

Masz talenta, bo nie łatwo jest tak to napisać.
No i zakończenie. Nie jakiś słodziutki happy and , ale bardzo życiowe.

Brak mi słów zachwytu nad Twoim fikiem. Będę jego wierną fanką.

A kto wie, może pokusisz się o jakąś kontynuację?

Pozdrawiam!