Nie odchodź [M]

Maleństwo

Wstawiam takie coś. Mam nadzieje, że się troszkę poprawiłam, starałam się sprawdzić wszystkie błędy. A tak ogólnie to nie wiem , czy się wam spodoba. Pozdrawiam!!!

Nie odchodź.

- …
- Przykro mi – powiedziała głaskając go po policzku.
- Nie, nie, nie. Nie rób tego – błagał House
- Myślałam, że dam radę.
- Nie, proszę nie – patrzył na nią błagalnie
- Żegnaj House – odparła, wybiegając ze łzami w oczach.
Wróciła do domu, zamknęła drzwi i oparła się o nie. Pragnęła odegnać jego obraz z przed jej oczu. To tak strasznie bolało, ale ona wiedziała, że podjęła słuszną decyzję. Miała Rachel i to jej dobro najbardziej się liczyło. Wiedziała, że House nie potrafiłby być dobrym ojcem dla jej córki. Ten pieprzony idiota zawsze musi mieszać w jej życiu. Tak bardzo pragnęła, aby to był tylko jeden z tych głupich snów. Jak się obudzi wszystko wróci do normy. Jeżeli w ogóle ich życie można było kiedykolwiek nazwać normą. Chciała po prostu, aby było po staremu. Chciała budzić się i zasypiać przy nim, całować go zaraz po przebudzeniu i słyszeć te przedziwne komplementy z jego ust. Chciała być szczęśliwa. Ale to szczęście rozsypało się na kawałeczki, niszcząc przy tym jej marzenia. Wiedziała, że on ją kocha i właśnie to bolało najbardziej. Bo dlaczego, gdy dwoje ludzi się kocha, nie mogą być razem? Była głupia wierząc, że House się dla niej zmieni. Nie prosiła go o to, kochała go takim jaki był, ale miała nadzieje, że przynajmniej się przed nią otworzy. Chciała, aby porozmawiali pierwszy raz od dwudziestu lat poważnie o swoich uczuciach. Ale ten idiota nie był gotowy i miała wątpliwości czy kiedykolwiek będzie. Czuła ucisk w sercu, a po policzkach spływały jej łzy. Pragnęła go teraz przytulić. Potrzebowała jego bliskości. Wiedziała, że to koniec, że już nigdy nie będą razem. Jej serce krwawiło na samą myśl o tym. Zawsze wiedziała, że to House jest tym jedynym. A może się myliła? Życie pisze różne scenariusze. Może po prostu jest im pisane życie z kimś innym? Tylko pytanie: Czy będą umieli to zaakceptować? Czy ich serca przestaną bić szybciej na swój widok? I chyba najważniejsze: Czy kiedykolwiek będą wstanie o sobie zapomnieć?!? Żadne z nich nie znało odpowiedzi na te pytania. Pozostała im już tylko nadzieja , że przeznaczenie ich jeszcze kiedyś ze sobą połączy.
KONIEC

Pinky

Przepraszam, że trafiłam właśnie na ciebie. Dlaczego? Bo od tych fików, które raz po raz na nowo roztrząsają uczucia Cuddy po rozstaniu, usprawiedliwiają ją itp. już się chce rwać włosy z głowy. Ani to oryginalne, ani pomysłowe... Styl, ortografia, gramatyka poprawne, ale to wszystko jest takie jakieś... bez smaku, niedosolone

Jednakże życzę wena i czekam na inne twoje teksty